Extraordinary! โรงเรียนป่วน ก๊วนอลเวง~

ลำดับตอนที่ #2 : โรงเรียนใหม่&ผู้ชายน่ากินแต่สติไม่ดี

ฉันก้าวเท้าผ่านประตูสุดหรูของโรงเรียนสุดเวอร์ไปแบบเซงๆ แล้วก็ถามตัวเองว่า...

ไปทางไหนต่อดีวะเนี่ย -_-"

เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันที่ยัยใบหม่อนจะต้องขึ้นเครื่องไปญี่ปุ่นแล้ว ยัยนั่นก็เลยเอาฉันมาทิ้งไว้ที่โรงเรียนทั้งๆที่อีกตั้งสามสี่วันกว่าจะ เปิดเรียน แต่ยัยนั่นอธิบายมาว่าโรงเรียนนี้เด็กส่วนใหญ่ก็มักจะมาค้างหอก่อนเปิดเทอม เป็นอาทิตย์กันอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นมันก็ควรจะมีคนเยอะกว่านี้อีกซักนิดสิ -_-

ฉันพยายามมองหาใครซักคนที่จะถามไถ่ได้ แต่เนื่องจากตอนนี้มันยังเช้าอยู่ก็เลยไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่นัก คนสวยอยากเห่าหอน ToT

ถ้าฉันหลงในปราสาทเจ้าหญิงพวกนี้จะมีเจ้าชายมาช่วยมั้ยเนี่ย -.,-

เฮ้อ..โทษยัยใบหม่อนล้วนๆเลยงานนี้ ขอให้เขายึดทุนแกยืน เชอะ (แอบพาล -_-)

อุ๊ย นั่น หล่อจัง เดินไปถามทางดีกว่า

ผู้ชายตัวสูง(กว่าฉันมาก -_-) ผิวขาวจั๊วอย่างกับตอนท้องแม่มันฉีดไวทนิ่งเข้าเส้น ผมดำเหลือบชมพูทรงแบบที่วัยรุ่นกำลังฮิต เขากำลังนั่งขีดเขียนอะไรซักอย่างในสมุดโน๊ต ฉันเดินเข้าไปสะกิดเขาเบาๆ

จึกๆ -_-

"นายๆ"

เขาหันมองฉัน ยิ่งดูยิ่งหล่อ -.,-

"อะไรหรอ?"

"คือว่า..ฉันกำลังหาทางไปหอพักของเด็กเอกศิลปะอ่ะ ไปทางไหนหรอ"

ฉันถามออกไป หมอนั่นทำหน้าตาแบบนี้>>>>>>>>>>>OoO

"OoO เธอ!!!เธอจะไปที่นั่นไม่ได้นะ คนที่รู้ว่าใครกำลังโกรธจัดที่โฟรโด้เอาแหวนของเขาไป อ๊ากกก ฉันต้องห้ามเธอ ต้องห้ามเธอ!!!"

แล้วเขาก็ คลุ้มคลั่งอยู่คนเดียว -_-"

ฉันสะกิดหมอนั่นเบาๆ

"นาย -_-" ควบคุมตัวเองหน่อย เดี๋ยวส่งกลับดาวเลยหนิ"

นายหน้าหล่อนั่นกระแอมเบาๆแล้วจัดทรงผมให้เรียบร้อย..

"เอ่อ..เธอจะไปหอนอนศิลปะจริงๆเหรอ"

ทำไมถามอย่างนั้นวะ หรือว่า!!!!

หรือว่าโวลเดอมอร์อยู่ที่นั่นจริงๆ =[]= เอ่อ..คงไม่ใช่ -_-"

"ทำไมล่ะ"

ฉันถาม

นายนั่นทำท่าขนลุกขนพองมากราวกับเห็นกิ้งกือผสมพันธุ์กับไส้เดือน -_-"

"ฉัน..ฉัน ไม่สามารถพูดมันออกมาได้!!! มันน่ากลัวเกินไป กรี๊ดดดด"

ทำ ไม มัน กรี๊ด -_-"

"ให้ยี่สิบจะพูดมั้ย -_-"

แล้วเขาก็เงียบลง แล้วพูดว่า

"ห้าสิบได้ม้อยย*O*"

ไอ้นี่ -_-^

"เล่ามาก่อนสิยะ-O-"

"อะแฮ่ม..เรื่องมันมีอยู่ว่า ในยุคที่ข้าวยากหมากแพง น้ำมันราคาแพงลิตรละตั้งสามสิบบาท ได้มีคนชั่วร้ายคนหนึ่ง คิดจะยึดครองโลก เขาจึงคิดแผนชั่วร้าย..."

แล้วมันก็หยุดดูดน้ำ ย้ะ แกทำฉันหิวน้ำนะยะ  -_-^

"เล่าต่อเซะ"

"อ่ะ ต่อๆ เขาจึงคิดแผนชั่วร้ายยย มันคือ..คือ..คื๊ออออ ป๊ามปาดาปามปามปาม ป่ามปามป๊าม.."

ฉันกลืนน้ำลายหนึ่งอึกแล้วลุ้นว่ามันจะพูดอะไร

"มันคื๊อ.............ติดสินบนเจ้าพนักงานด้วยกางเกงในจีสตริง -_-"

ไอ้.........-_-^

"ไปตายซะไป-O-"

"ใจร้ายอ้ะตัวเอง เค้าอุตส่าห์เล่าเรื่องสนุกๆให้ฟัง ฮึกๆ..ฮือ กระซิก ทำไมต้องว่าเค้าด้วย เค้าจะไปฟ้องหม่อมแม่ T.,T"

โห ไอ้ แอร์ตอหลี(ผวนเอง)-_-"

"-_-^ตกลงไอ้หอนั่นมันมีอะไร"

ฉันถามจริงจัง คุยกับไอ้บ้านี่เสียเวลาชะมัด

"ก็เล่าให้ฟังไปแล้วไง คนใจร้าย เล่าเรื่องให้ฟังขอบคุณซักคำก็ไม่มี เชอะ โกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติ >^<"

ไอ้เรื่องกางเกงในจีสตริงของแกน่ะนะ - -^

ไปหาคนอื่นถามเอาดูกว่าฟุ้ย-_- ไอ้บ้านี่นอกจากความหล่อแล้วมันก็ไม่มีอะไรดีอีกเลย

"ฉันไปล่ะ ดูแลตัวเองดีๆอย่าไปกัดใครเขาเข้านะยะ-_-"

ฉันลากกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วลุกขึ้นตามหาหอนอนต่อ จะได้เอาของไปเก็บซักที -_- ชักจะหนัก

หมับ!

ใครจับแขนฉันไว้เนี่ย -_- แล้วฉันก็หันไปดู

ปรากฎว่า

..เป็นไอ้หน้าหล่อตัวเดิม -_-"

"เค้ามีเรื่องจะบอกตัวเอง*O*"

"อะไรยะ -_-^"

ไม่สำคัญแกโดนฉันข่มขืนแน่ -.,- (ชะอุ้ย นอโผล่)

"คือว่า....."

นายหน้าหล่อเอานิ้วจิ้มกันแล้วก้มหน้างุด (_ _)

"บอกมาสิ"

"คือว่า...ไหนบอกว่าจะให้ยี่สิบเค้าไง *O* "

แล้วมันก็ยื่นมือออกมาพร้อมทำตา ปิ๊งๆๆ

-_-^ ปึ้ด มียี่สิบหมัด จะเอามั้ย

"ไปละนะ -_- ลาก่อน ถ้านายเจอฉันอีกอย่าให้ใครรู้เชียวว่าเรารู้จักกัน"

ฉันเริ่มลากกระเป๋าออกเดินอย่างรวดเร็ว แต่นายนั่นก็ยังตามมา

ตามทำไมฟะ -_-^

"ไม่ได้นะ เธออย่าไปเด็ดๆ ไม่งั้นคนที่รู้ว่าใครต้องฆ่าฉันแน่ >o<"

เขาตะโกนไล่หลังฉันมา

จะบ้าเหรอฟะ โวลเดอมอร์ถูกแฮร์รี่ฆ่าตายในภาคเจ็ดแล้วเฟ้ย -_- ใครจะเชื่อมันเนี่ย

ฉันเริ่มออกวิ่งหนีตัวประหลาดหน้าหล่อที่ตามหลังฉันมาพร้อมมองหาป้ายบอกทางไปหอพักศิลปะด้วย

ปกติฉันไม่เคยวิ่งหนีคนหล่อเลยนะเนี่ย นายเป็นคนแรกเลย แหม..ภูมิใจไว้ซะ -..-

อุ้ย..นั่นไง ป้ายบอกทาง

    Art Dormitory
    หอพักนักศึกษาศิลปะ
    ------------->

ฮึๆ -..- เจอซะที รู้งี้ไม่ไปถามไอ้บ้านั่นให้เมื่อยหรอก

ฉันวิ่งเลี้ยวเข้าไปตามทางที่ป้ายบอกอย่างรวดเร็ว

"อย่านะ ถ้าตัวเองเข้าไปตอนนี้ เค้าแย่แน่ๆ >O<

แต่เขาก็ยังตามมาอยู่ดี -_-" ฉันจะสะบัดตานี่ออกยังไงดีเนี่ย

อีกนิดเดียวก็จะถึงหอแล้วแท้ๆ หมอนั่นยังจะตามมาอีก เหนียวแน่นเหมือนอึเวลาท้องผูกจริงๆ -_-

"นี่นาย!!! หยุดตามฉันได้แล้ว"

ฉันวิ่งหนีไปตะโกนไป เหนื่อยชะมัดเลย..- -;;

"ไม่ได้ ใครใช้ให้เธอมาโรงเรียนเวลานี่เล่า!!!! โถ่โว้ย!!!>O<;; เค้าโกรธแล้วนะ"

"แล้วนายจะมายุ่งกับฉันทำไมเล่า!! แฮก..แฮก-_-;;;;;;"

"เธอจะทำอย่างนี้ทำไมเนี่ย!!!อยากลองของรึไง!!ทำตัวเป็นผู้หญิงกล้าไร้สมองอยู่ได้!!รู้มั้ยว่าฉันเหนื่อยนะโว้ย >O<"

ผู้หญิงกล้าไร้สมองงั้นเหรอ -_-^

ฉันหยุดวิ่ง..

"อะฮ้า ..หยุดวิ่งซะที รู้มั้ยว่าฉันเหนื่อยนะเนี่ย >O< ยัยโง่เอ๊ย ถ้าคนที่รู้ว่าใครฆ่าฉัน ฉันจะไปหลอกเธอ"

ฉัน...

"นี่นาย....."

ทนไม่ไหวแล้วนะ..

เอาล่ะ..

1

2

3

"นายน่ะ!!! มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันห้ะ!!! >O< จู่ๆก็วิ่งตามมาอยู่ได้!!!!แล้วนี่อะไร!!!! ยังจะมาด่าฉันอีก ไร้สมองเหรอ? เฮอะ! นายนั่นแหละไร้สมอง กล้าดียังไงมาว่าฉันอย่างนี้!!!! ถึงฉันไม่ฉลาดเท่าไหร่แต่ก็ไม่เคยสอบตกนะเฟ้ย>O< แบบนี้มันดูถูกกันชัดๆ!!!! แล้วฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน! นายไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!!! หน้าอย่างนายน่ะคงสอบตกสังคมล่ะสิ สิทธิส่วนบุคคลน่ะรู้จักบ้างมั้ย?!? แค่ฉันไปถามทางแค่นี้ไม่เห็นจะต้องมาราวีกันเลย ไม่บอกก็ไม่บอกสิฟะ ไม่มีน้ำใจก็ไม่ต้องยุ่ง!!!! นายตามฉันมาเองนะยะ แล้วยังจะมาบ่นเหนื่อยอีก ฉันไม่ได้อ้อนวอนให้นายตามมาซักหน่อย แฮกๆ >O<;; โอ๊ยเหนื่อย พักดื่มน้ำแปป"

ฉันดึงแก้วน้ำในมือหมอนั่นมาดูด

"ฮ้าาา ชื่นใจ..เอาล่ะ มาต่อ >O< คนอย่างนายนี่มันน่ารำคาญจริงๆ!!!!!! หน้าตาก็ดีแต่ไม่มีสมอง!!!! เพราะนายนั่นแหละน้ำมันถึงขึ้น!!! โจรถึงขโมยข้าว!!!! พม่าถึงหนีเข้าเมือง!!! ใบหม่อนถึงสอบติดทุน!!!! ประเทศเราถึงอยู่ติดทะเล โลกถึงได้ร้อน!!!หมีแพนด้าถึงได้สูญพันธุ์!!! ชาติที่แล้วฉันไปข่มขืนปลาทองนายรึไงถึงได้มายุ่งกับ ฉันเนี่ย!!!@E$#$#$%$@@!#@#$@$#$#%$#%$%$%%"

แฮกๆ เหนื่อยวุ้ย จบซะที -_-^

ฉันหันหลังทิ้งหมอนั่นให้ยืนกระพริบตาปริบๆอยู่คนเดียวแล้วเดินลากกระเป๋าเข้าหอไปโดยไม่รู้เลยว่า...

ในหอนั้นมีสิ่งที่น่ากลัวกว่าการติดสิ้นบนเจ้าพนักงานด้วยกางเกงในจีสตริงซะอีก.....