All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #88 : [Harry Potter] Newt Scamander x Reader : Animagus [Request]

Pairing : Newt Scamander x Reader

Thme : Fluff

Summary : เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...การเป็นแอนิเมจัสว่ายากแล้ว แต่การเก็บความลับนั้นยากกว่า

...................................................................................................................................................................................................................

        ในห้องเก็บของขนาดกลางแห่งหนึ่งในปราสาทฮอกวอตส์ คุณจัดการล็อกประตูหลังแน่ใจว่าจะไม่มีใครหรืออะไรมารบกวนก่อนจะจัดการหยิบขวดแก้วบรรจุของเหลวสีแดงโลหิตขึ้นมาดื่ม ดวงตาจับจ้องไปยับไม้กวาดเก่าๆด้ามหนึ่งยึดเป็นจุดรวมสายตาแล้วจัดการเพ่งสมาธิ ครู่เดียวคุณก็รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงต่างๆของระบบร่างกายภายใน ทั้งหัวใจที่เต้นรัวเร็วราวกับจะแยกออกมาเป็นสองส่วน กล้ามเนื้อเกร็งแข็ง เม็ดเหงื่อแทรกซึมแทบทุกรูขุมขนเพราะอุณหภูมิข้างในที่พุ่งสูงขึ้นก่อนจะเพิ่มจำนวนอาการมากขึ้น ตัวคุณย่อขยาดลงและแขนขาหดสั้นขึ้น แผ่นหลังที่โค้งลงบังคับให้ต้องยืนทรงตัวด้วยแขนขาทั้งสี่ข้าง จนในที่สุด อาการทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติ

นี่เหรอความรู้สึกของแอนิเมจัสที่แปลงร่างครั้งแรก--ไม่ได้เจ็บอย่างที่คิดแฮะ

        ว่าแล้วคุณก็ก้มมองสำรวจตัวเองเท่าที่ทำได้ สิ่งที่คุณรู้เกี่ยวกับร่างแอนิเมจัสของตัวเองคือเป็นสัตว์อะไรสักอย่างที่มีขนาดค่อนข้างเล็ก มีสี่ขาพร้อมอุ้งเท้าสีชมพู มีหางยาวและมีขนดูนุ่มนิ่ม

อยากเห็นตัวเองจัง...

        คุณเดินหาสิ่งของในห้องที่พอจะสะท้อนภาพของตัวเองให้เห็นได้จนมาเจอกระจกฝุ่นเขรอะใบหนึ่ง คุณเอาอุ้งเท้าปัดๆพอเป็นพิธี ส่องดูก็พบว่าตัวเองคือแมวเหมียวหน้าตาน่ารักมีดวงตาเป็นประกายกลมป๊อกสี(...)และขนสี(...)ซึ่งเป็นสีเดียวกับสีผมและตาของตัวเอง

ยังไม่ทันได้ชื่นชมร่างแอนิเมจัสใหม่เอี่ยมแบบเต็มอิ่ม ใบหูของคุณก็กระดิกไปมารอบทิศเพราะเสียงที่ดังแว่วๆอยู่ข้างนอก

        " คุณแน่ใจหรือ? "

เสียงผู้หญิงฟังดูเข้มงวดของศาสตราจารย์มักกอนนากัลกำลังพูดกับใครสักคน

        " แน่สิคะศาสตราจารย์ ดิฉันได้ยินเสียงกุกกักแปลกๆเหมือนใครกำลังทำอะไรอยู่ในนั้นด้วย "

คุณรู้สึกร้อนๆแปลกๆเมื่อรู้ว่าอีกเสียงหนึ่งคือเสียงของเกลด้า ภารโรงจอมโหดผู้ได้ฉายาจากหมู่นักเรียนว่า'ยัยแก่แร้งทึ้งแห่งหอคอยฟ้า'

        " อาจจะเป็นนกฮูกหลุดเข้ามาหรือของหล่นล่ะมั้ง "

        " ไม่ใช่แน่นอนค่ะศาสตราจารย์ ก่อนหน้านั้นดิฉันเห็นนักเรียนคนนึงท่าทางลับๆล่อๆแถวนั้นด้วย "

        คุณสติแตกวิ่งวนไปมาในห้องเมื่อเสียงดังชัดขึ้น ลำพังเกลด้าน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลนี่สิ ไม่มีอะไรในโลกนี้สามารถหลอกตาเล่นตลบแตลงกับเธอได้

        " ห้องนี้แหละศาสตราจารย์ "

        คุณตัดสินใจแก้ปัญหาเฉพาะหน้าโดยการวิ่งเข้าไปหลบอยู่ตรงซอกหลืบที่วางถังน้ำกับไม้ถูพื้น ในจังหวะที่เห็นลูกบิดหมุนไปหมุนมา สายตาก็เหลือบขึ้นไปเห็นหน้าต่างเผยออยู่เล็กน้อยซึ่งกว้างพอจะให้สัตว์ตัวอย่างสุนัขพันธุ์เล็กหรือแมวลอดออกไปได้ คุณจึงไม่รอช้ากระโดดขึ้นไปเกาะและมุดออกมา เมื่อขาแตะพื้นก็ออกวิ่งอย่างรวดเร็ว

        ด้วยความที่มัวแต่เหลียวไปมองข้างหลังมากไปหน่อย...คุณจึงวิ่งชนกำแพงเข้าอย่างจังจนหน้าคะมำล้มกลิ้งไปกับพื้น เมื่อหายมึนและกลับมาเห็นภาพชัดเจนเหมือนเดิมแล้ว คุณถึงค่อยรู้สึกตัวว่าไอ้ที่หัวโหม่งโดนเข้าอย่างจังตะกี้นั้นไม่ใช่กำแพงแต่เป็นขาของใครบางคนต่างหาก

" แย่แล้ว!--ขอโทษนะ! "

เสียงนุ่มคุ้นหูของผู้ชายพูดด้วยอาการร้อนรนก่อนร่างกายคุณจะถูกช้อนตัวยกขึ้น

" ชนเต็มแรงเลย...เจ็บหรือเปล่า "

' ม-ไม่เป็นไร..'

คุณพูด แต่เสียงที่ออกจากปากกลับเป็น...

" ม-เมี้ยว..."

        ฝ่ามือใหญ่เกาหลังใบหูชวนให้เคลิบเคลิ้มส่งให้เสียงร้องพอใจแบบแมวดังขึ้นอีกครั้ง คุณเงยหน้ามองบุคคลปริศนาคุณก็ตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของนิวท์ เพื่อนสนิทคนหนึ่งของคุณที่ตอนนี้กำลังมองกลับมาด้วยสายตารักใคร่ชื่นชม

" มาจากไหนเหรอคนสวย? "

เขาถาม นิ้วเกาใต้คางของคุณอย่างนุ่มนวล

" เหมียว "

คุณแอบนึกหงุดหงิดตัวเองว่าจะตอบทำไมเพราะสุดท้ายมันก็ออกมาแค่เสียงร้องซึ่งเจ้าตัวก็ฟังไม่รู้เรื่องอยู่ดี...

" เจ้าของเธออยู่ไหนล่ะ? "

" แง้ว "

คราวนี้คุณเพิ่มภาษาท่าทางส่ายหัวร่วมด้วยเพื่อสื่อให้นิวท์เข้าใจมากขึ้น ในใจหวังว่าเขาจะปล่อยคุณเป็นอิสระถ้ารู้ว่าคุณไม่มีเจ้าของ

" งั้นมาอยู่กับฉันก็แล้วกันนะ "

หา? อะไร? อย่าบอกนะว่า...

เขาอุ้มคุณขึ้นพาดบ่า มือลูบไล้ไปตามแผ่นหลังขนนิ่ม

" ฉันสัญญาจะดูแลเธออย่างดีเลย "

เดี๋ยวสิ! ไม่ใช่แบบนี้!!!

        นิวท์อุ้มคุณเดินไปตามทางเดินในปราสาทปล่อยให้คุณนึกฉงนสงสัยว่าเจ้าตัวจะไปไหน เขาเดินไปเรื่อยๆผ่านห้องโถงใหญ่อ้อมไปยังห้องครัว เขาหยุดฝีเท้าตรงหน้าถังอะไนสักอย่างที่วางซ้อนกันเป็นตั้งๆ เอามือเคาะลงบนถังใบหนึ่งเป็นจังหวะแปลกๆก่อนมันจะแหวกออกเผยให้เห็นทางลาดเอียง สุดทางนั้นนำไปสู่ห้องนั่งเล่นรวมของบ้านฮัฟเฟิลพัฟซึ่งเป็นห้องโทนสีอบอุ่นและมีผนังลาดเอียงโค้งมนคล้ายโพรงตัวแบดเจอร์

อีกฝ่ายพาคุณลัดเลาะไปหยุดอยู่ในห้องเก่าๆห้องหนึ่งในซอกหลืบทางขึ้นหอนอนของบ้าน

" รอนี่นะ "

        นิวท์วางคุณลงแล้วหันไปยุ่งยิ่งกับกล่องไม้ใบเล็กๆที่มีขวดแก้วบรรจุของเหลวสารพัดชนิดวางเรียงราย คุณเดินสำรวจด้วยความอยากรู้ เดาจากความมีระเบียบและความสะอาดไร้ร่องรอยฝุ่นบ่งบอกว่าถูกใช้งานบ่อยนั้นนิวท์คงอาศัยที่นี่เป็นเหมือนเวิ้งลับสำหรับเก็บข้าวของสำหรับสารพัดสัตว์วิเศษที่เขาแอบเลี้ยงไว้ตามจุดต่างๆทั่วฮอกวอตส์

คุณโดนเขาเทของเหลวกลิ่นหอมอ่อนๆบนศีรษะก่อนจะถูชโลมเบาๆ

        " ทนหน่อยนะ มันเป็นยาสมุนไพรแก้แผลฟกช้ำ "

เขาอุ้มคุณขึ้นมานอนบนตัก โน้มใบหน้าลงมาแล้วประทับริมฝีปากจุมพิตศีรษะขนฟูนุ่มนิ่มของคุณ

!!!!!!

        " เธอนี่น่ารักจริงๆเลยนะ~ "

        เขาพูดเสียงรักใคร่ กอดตัวคุณแล้วแนบแก้มคุณกับแก้มตัวเอง คุณพยายามเอาอุ้งเท้าดันเจ้าตัวออกด้วยความเขินแต่นั่นดูเหมือนจะยิ่งทำให้เขาอยากฟัดคุณมากขึ้นเพราะคราวนี้เขาถึงกับซุกหน้าลงกับหน้าท้องของคุณแล้วถูไถไปมาเหมือนเวลาผู้ใหญ่เล่นหยอกล้อกับเด็กทารก

.

.

.

.

.

.

.

.

        เนื่องจากชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยให้คุณคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว คุณจึงไม่มีโอกาสแปลงร่างกลับแล้วก็ลงเอยด้วยการกินมื้อค่ำในร่างแมวพร้อมกับนิวท์และเด็กบ้านฮัฟเฟิลพัฟคนอื่น ยอมรับว่าคุณออกจะหงุดหงิดและรำคาญบ้างนิดหน่อยเมื่อโดนรุมจับตรงนั้นตรงนี้ เดี๋ยวลูบหัว เดี๋ยวลูบหาง เดี๋ยวก็อุ้ม เดี๋ยวก็เกาคางเกาหู คุณพอจะเข้าใจบ้างแล้วว่าทำไมแมวบางตัวถึงได้ดูขี้หงุดหงิดนัก

ร่างสูงกำลังพาคุณกลับหอพักเมื่อเจอใครบางคนเดินออกมาจากห้องน้ำหญิงพอดี

"เฮ้ ลีต้า--จะกลับหอพักเหรอ?"

หญิงสาวจากบ้านสลิธีรินยิ้มจางๆแล้วส่ายหัว

"จะไปกินข้าวน่ะ มัวแต่ทำการบ้านจนลืมเวลา--เธอกินแล้วเหรอ?"

"ฮื่อ--กินแล้ว...ว่าแต่...(...)ล่ะ? คิดว่าพวกเธอจะมาพร้อมกันซะอีก"

คุณสะดุ้งน้อยๆเมื่อถูกเอ่ยถึง ส่วนลีต้าขมวดคิ้วแล้วยักไหล่

" ไม่รู้สิ...เธอบอกฉันว่าเธอจะไปห้องสมุด แล้วก็หายไปทั้งบ่าย ป่านนี้ยังไม่เห็นเธอเลย "

จังหวะนั้นเองที่เธอเพิ่งเห็นคุณในอ้อมแขนของเพื่อนสนิท

" อุ๊ย ว่าไงจ๊ะตัวเล็ก นี่เธอไปจิ๊กแมวใครมาเนี่ย? "

เธอถามนิวท์ ยกมือลูบหัวเกาหูคุณอย่างเอ็นดู

" เปล่าขโมยนะ เธอวิ่งมาชนฉันเข้า เห็นไม่มีเจ้าของเลยเก็บมา "

" แปลกนะ...สัตว์ไม่มีเจ้าของในฮอกวอตส์เหรอ...ถ้าเป็นนกฮูกหรือคางคกก็ว่าไปอย่าง เอ้อ--อย่างน้อยเธอก็โชคดีที่เจอนาย แต่ถ้าเจ้าของเขามาตามหาก็คืนเขาไปนะ "

นิวท์แค่นหัวเราะ

" เธอพูดเหมือนฉันเป็นพวกคลั่งไคล้สัตว์เลย "

เธอหลุดหัวเราะออกมา

" ถ้าพูดตามนิสัยเธอล่ะก็--ใช่ "

.

.

.

.

.

.

.

.

        " โอ๊ะ...ไม่ได้นะ ทางนั้นเป็นทางไปหอนอนหญิง-- "

นิวท์คว้าตัวคุณที่กำลังจะเดินออกประตูกลับเข้ามา

        "--ที่นอนเธออยู่นี่ "

        เขาหย่อนคุณลงบนที่นอนซึ่งเป็นกระเป๋านักเรียนของเจ้าตัวปูด้านบนด้วยกองหมอนและเสื้อผ้าเก่าๆก่อนจะปีนขึ้นไปบนเตียงของตัวเองแล้วหลับไป คุณมองสมาชิกคนอื่นในหอนอนอีกสามคนซึ่งตอนนี้คนที่ยังไม่หลับมีเพียงเด็กหนุ่มผมบลอนด์คนหนึ่งกำลังจดจ่ออยู่กับตำราเรียนเล่มหนา คุณถือโอกาสค่อยๆย่องผ่านเตียงเขาไปแล้วเอาอุ้งเท้าเขี่ยตะกุยช่องเผยอของประตูให้เปิดกว้างขึ้น แต่ออกพ้นห้องไปได้ครึ่งตัว ใครบางคนก็จับคุณกลับเข้ามาอีกรอบ

        " อย่าซนสิเจ้าตัวเล็ก "

หนุ่มผมบลอนด์คนนั้นวางคุณลงบนที่นอนที่เดิมแล้วเดินไป...ล็อกกลอนประตูก่อนจะกลับขึ้นเตียงอ่านหนังสือต่อ...

ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดีล่ะ!

        คุณกึ่งเดินกึ่งย่องวนไปวนมาพยายามมองหารูหรือซอกกำแพงที่กว้างพอจะมุดตัวออกไปได้ แล้วก็นั่นไง! ตรงมุมหนึ่งของห้องมีอิฐก้อนหนึ่งโบ๋พอดี คุณไถตัวสไลด์ผ่านช่องโหว่ช่องนั้นออกไป

        คุณนึกขอบคุณที่หอพักบ้านฮัฟเฟิลพัฟนั้นอยู่ชั้นติดพื้นดินเช่นเดียวกับบ้านสลิธีรินเพราะนั่นหมายความว่าคุณไม่ต้องเสี่ยงตายปีนป่ายลงมาจากหลังคาสูงสองร้อยห้าสิบฟุตจากพื้นหรือกระโดดดิ่งลงมาจากระเบียงชั้นที่หก คุณมาโผล่อีกทีที่สวนหลังปราสาทตรงข้ามกับต้นวิลโลว์จอมหวดพอดี คุณค่อยๆย่องเดินลัดเลาะมาตามริมทางระมัดระวังไม่ไปกวนโดนเจ้าต้นไม้ขี้โมโหแล้วอาศัยรูโหว่รูหนึ่งบนกำแพงลอดกลับเข้าไปในปราสาทแล้วไม่รอช้ารีบวิ่งปรู๊ดกลับหอพักของตัวเองทันที

.

.

.

.

.

.

.

.

        " ถามจริง เธอแน่ใจนะว่าได้นอน? "

        ลีต้าถามคุณที่นั่งหาวหวอดเป็นรอบที่ร้อยในห้องเรียนวิชาคาถา คุณพยักหน้าส่งๆแบบขอไปทีเพราะสมาธิที่กำลังหลุดลอยเหม่อไปไกล เมื่อคืนพอคุณถึงหอพักก็จัดการปั่นการบ้านที่ยังไม่ได้แตะต้องเลยสักวิชาเดียว ไหนจะจัดตารางสอนเตรียมของสำหรับวันต่อไปอีกก็เบ็ดเสร็จเกือบตีหนึ่ง

       " เมื่อวานฉันกับนิวท์ไม่เห็นเธอมากินข้าว "

       " ฉันอ่านหนังสือแล้วเผลอหลับไปน่ะ "

        คุณโกหก ตอนนั้นเองที่ลีต้าโบกมือให้ใครสักคนที่ประตู คุณหันไปเห็นนิวท์หอบสัมภาระเต็มสองแขนผงกหัวยิ้มให้แล้วเดินจากไป แต่คุณสังเกตเห็นว่าสีหน้าเขาดูเศร้าๆยังไงชอบกล

" เมื่อวานนิวท์เก็บแมวมาตัวนึง แต่พอตอนเช้ามันหายไปเขาก็เลยซึมอย่างที่เห็นนี่แหละ "

ลีต้าอธิบาย คุณหลบตาก้มมองโต๊ะไม้

" อ้อ..."

" จะว่าไป--แมวตัวนั้นแอบคล้ายเธออยู่นะ ขนสี(...)กับตาสี(...)เหมือนเธอเปี๊ยบเลย"

" นิวท์ดูจะชอบนะ เพิ่งเจอกันแค่วันเดียวแต่ดูรักซะขนาดนี้ "

คุณทำเนียนเปลี่ยนเรื่อง

" แหม เขาก็รักสัตว์ทุกชนิดทุกตัวนั่นแหละ "

.

.

.

.

.

.

.

.

        คุณเปลี่ยนมาเลือกช่วงเช้าของวันเสาร์และใช้ห้องเก็บของใกล้ๆเรือนกระจกในการฝึกแอนิเมจัสเพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉินไม่คาดคิดแบบวันนั้นอีก การแปลงร่างครั้งที่สองง่ายและเร็วกว่าครั้งแรกค่อนข้างมากแม้คุณจะยังไม่ค่อยชินกับความรู้สึกปั่นป่วนข้างในขณะร่างกายกำลังเปลี่ยนก็เถอะ

ประตูที่เปิดโผลงขึ้นกะทันหันทำคุณตกใจกระโดดไปซ่อนในกระถางต้นไม้เก่าๆใบหนึ่งบนชั้นวางพลางนึกสบถโมโหตัวเอง

บ้าเอ๊ย! ลืมล็อกประตู

        คุณแอบชะเง้อโผล่ดูว่าใครเข้ามาเพราะมั่นใจมากว่าห้องนี้ไม่เคยมีใครเข้ามาย่างกรายนอกเหนือจากช่วงเวลาระหว่างเรียนวิชาสมุนไพรศาสตร์เพราะกลิ่นอับฉุนของดิน ปุ๋ยและพืชวิเศษต่างๆที่มีทั้งพวกที่ปล่อยกลิ่นหอมและกลิ่นไม่น่าอภิรมย์

คุณรีบหลบขดตัวกลมในกระถางเมื่อเห็นศีรษะลอนผมสีน้ำตาลของนิวท์ หูได้ยินเสียงภาชนะกระทบกันกุกกักกรุ๊งกริ๊งอยู่อีกฝั่งของห้อง

        " แปลกจัง--ฉันว่าเก็บไว้แถวนี้นี่นา--หรือมีใครหยิบไป--ไม่น่าใช่ "

เสียงที่ว่าค่อยๆไล่มาเรื่อยๆ

        " ในนี้ไม่มี--นี่ก็ไม่ใช่--หรือฉันเอาไปให้เจ้าพิกเก็ตกินไปแล้วนะ--"

แล้วช่วงที่น่ากลัวที่สุดก็บังเกิดเมื่อคุณรู้สึกถึงแรงสัมผัสไปมาบริเวณที่ซ่อนตัว

        " --หรือเก็บไว้ในนี้? "

กระถางถูกยกออกมาจากชั้น ทันทีที่นัยน์ตาสีฟ้าเห็นคุณ ใบหน้าของนิวท์ก็ระบายรอยยิ้มกว้างออกมา

        " เฮ้! มาอยู่นี่เองคนสวย "

เขาวางกระถางลง ยกตัวคุณขึ้นมาจูบหัวแล้วกอดไว้

        " ตามหาซะทั่วเลยรู้ไหม อย่าหายไปแบบนั้นอีกนะ "

เอาอีกแล้วไง...

        นิวท์อุ้มคุณไว้ในอ้อมแขนเดินออกมาจากห้อง ลืมของอะไรก็ตามที่ต้องการตอนแรกไปโดนปริยาย เขาพาคุณเข้าไปหลังพงต้นไม้พุ่มหนาแล้วนั่งลงใต้ต้นไม้ใหญ่ติดริมทะเลสาบใกล้กับชายป่าต้องห้าม เขาหย่อนตัวนั่งพิงหลังกับต้นไม้ หยิบถุงใบเล็กจากกระเป๋าสื้อคลุม ล้วงมือควานสักพักแล้วดึงหนังสือเล่มใหญ่ออกมา หน้าปกเขียนว่า 'สารานุกรมว่าด้วยสัตว์วิเศษทั่วโลก'

นัยน์ตาสี(...)ของคุณมองตามเขาขณะเปิดหนังสือก่อนจะไปหยุดอยู่ที่แววตาของเจ้าตัวที่ส่องประกายน่าดึงดูดเวลาอยู่กับสิ่งที่ตนเองสนใจ

        " ฉันแอบคิดว่าเธอเป็นลูกผสมระหว่างแมวกับตัวเนียเซิลล่ะ...นี่ไง "

เขาหันหน้าหนังสือให้คุณดูภาพของสัตว์สี่เท้าหน้าตาคล้ายแมวบ้านที่ตัวใหญ่กว่า แต่กลับมีโครงหน้า ปลายหางเป็นพุ่มช่อและใบหูทรงแหลมคล้ายสิงโต

        " เอาจริงฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าเธอหนีออกมาจากหอนอนที่ปิดประตูหน้าต่างสนิททุกบานแบบนั้นได้ยังไง "

ก็รูโหว่ที่กำแพงไง...ถ้านายสังเกตดีๆหน่อย

        " ฉันก็เลยคิดว่านิสัยพวกนี้ของเธอน่ะเหมือนเนียเซิล รักอิสระแล้วก็ฉลาดเป็นกรด แถมยั่งนิ่งสงบเหมือนแมว--เธอคิดว่าไง? "

เฮ้อ...

        คุณไม่รู้หรอกว่ามนุษย์จะดูออกไหมเวลาสัตว์กลอกตาแต่ตัวเองก็ทำไปแล้ว ความสามารถในการคุยกับสัตว์ด้วยท่าทางสบายๆเหมือนคุยกับคนด้วยกันเองนี่เป็นนิสัยเดียวของนิวท์ที่คุณไม่เคยเข้าใจเลย รู้ทั้งรู้ว่าพวกมันตอบอะไรกลับมาไม่ได้นอกจากทำท่าทางกับส่งเสียงไม่ได้ศัพท์ก็ยังพยายามซะเหลือเกิน

" เหมียว... "

คุณส่งเสียงยานคางแบบเนือยๆแล้วทิ้งตัวนอนระนาบกับพื้นหญ้า ไม่นานก็รู้สึกถึงฝ่ามือบรรจงเกาบริเวณหลังใบหูอย่างอ่อนโยน

" รู้ไหม...เธอทำให้ฉันนึกถึง(...)เพื่อนสนิทฉันเลย "

เขาเอ่ยเสียงนุ่มนวล คุณกระตุกศีรษะขึ้นจากพื้นหันไปมองอีกฝ่าย

" เหมียว? "

" นี่เป็นความลับระหว่างเรานะ--"

เขาโน้มตัวลงมาจนหน้าอยู่ระดับเดียวกับคุณแล้วเอ่ยกระซิบเสียงเบา จู่ๆก็รู้สึกสังหรณ์แปลกๆว่าเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างซึ่งเป็นทั้งเรื่องดีและไม่ดีในเวลาเดียวกัน

" --ฉันน่ะ...ชอบเขามาตั้งนานแล้วล่ะ..."

คำพูดไม่คาดคิดนั้นทำคุณอึ้งค้าง ทำได้เพียงกะพริบตาปริบมองใบหน้าอีกฝ่ายที่ตอนนี้ขึ้นสีกุหลาบระเรื่อทั่วแนวแก้ม เขาถอนหายใจยาว กลับไปนั่งพิงเหมือนเดิม

" แต่ฉัน...พูดออกไปไม่ได้น่ะ "

คุณเอียงศีรษะเล็กน้อยแสดงความสงสัยให้อีกฝ่ายรู้ เขาอุ้มคุณขึ้นไปนั่งบนตัก มือลูบไล้ไปตามแนวสันหลัง

" ฉันน่ะเข้าหาสัตว์เก่งนะ แต่กับคนด้วยกันนี่ไม่ถนัดเท่าไหร่...ตลกดีเนอะ"

"..."

คุณไม่รู้จะโต้ตอบอะไรจึงได้แต่นอนนิ่งๆอยู่บนตักของอีกฝ่ายด้วยโสตประสาทที่ปั่นป่วนนึกถึงคำสารภาพรักสุดเซอร์ไพรส์ซ้ำไปซ้ำมา

.

.

.

.

.

.

.

.

        สายตาของคุณจดจ่ออยู่กับเศษกระดาษและปากกาขนนกตรงหน้า ในหัวนึกถึงประโยคที่นิวท์เอ่ยกับคุณโดยบังเอิญเมื่อตอนเช้าวันเสาร์ที่ผ่านมาซึ่งจนถึงวันพฤหัสแล้วคุณก็ยังคงเอาแต่หวนกลับมานึกถึงทุกครั้งเมื่อมีโอกาส

' ฉันน่ะ...ชอบเขามาตั้งนานแล้วล่ะ...'

        ริมฝีปากของคุณเม้มเข้าหากันขณะกำลังครุ่นคิดทำการตัดสินใจ ในที่สุด คุณก็คว้าปากกาลงมือเขียนข้อความบางอย่างลงไป

การตามหาตัวเด็กหนุ่มบ้านฮัฟเฟิลพัฟผู้คลั่งไคล้สัตว์วิเศษจอมลึกลับนั้นไม่ใช่เรื่องยากหากรู้จักสถานที่ลับหรือที่ๆเจ้าตัวมักจะชอบไปอยู่ซึ่งภาพที่คุณเห็นทันทีที่ก้าวพ้นดงพุ่มไม้ไปก็คือร่างในชุดเสื้อคลุมสีกรมท่านั่งเหยียดยาวพิงต้นไม้ต้นเดิมพร้อมใบหน้าซ่อนอยู่หลังหนังสือเล่มหนาและเจ้าโบวทรัคเกิลที่ชื่อพิกเก็ตกำลังเดินดุ๊กดิ๊กไปมาหลังหนังสือ

" อ่ะแฮ่ม "

เขาสะดุ้งโหยง ปล่อยหนังสือทิ้งลงบนตัก สีหน้าดูฉงนสงสัยระคนตกใจ ส่วนเจ้าพิกเก็ตนั้นไม่ต้องพูดถึง มันกระโดดเข้าไปหลบหลังนิวท์ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาสะดุ้งแล้ว

" (...)!? ห-หวัดดี...ธ-เธอมาได้ไงเนี่ย? "

" ก็...แค่เดาเอาน่ะ เพื่อนร่วมหอนอนนายก็บอกไม่อยู่ ห้องลับของเราใต้ประตูขึ้นหอดูดาวก็เจอแต่ลีต้าก็เลยสุ่มมั่วๆดู "

เขาดูหายสงสัยแล้วแม้จะยังมีร่องรอยความตกใจเหลืออยู่บ้าง

" งั้นเหรอ...แล้ว--มีอะไรหรือเปล่า? "

" อืม...น-นิดหน่อย..."

" ?? "

คุณล้วงเอากระดาษพับในกระเป๋าเสื้อคลุมยื่นให้นิวท์ เขาสำรวจมันด้วยความงุนงง คุณแอบเห็นหัวใบไม้ของพิกเก็ตโผล่มาชะโงกดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น

" นี่คือ?-- "

" --นายเปิดดูก็รู้เองน่า--ไปนะ "

คุณตัดบทแล้วรีบขอตัวก่อนจะจรลีหนีกลับปราสาทไปอย่างไว ทิ้งให้หนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวจิ๋วยังมึนงงปะติดปะต่อเรื่องราวอยู่ที่เดิม

.

.

.

.

.

.

.

.

นิวท์คลี่แผ่นกระดาษออก นัยน์ตาสีฟ้ากวาดอ่านข้อความที่เขียนอยู่บนนั้น

' เสาร์นี้ไปฮอกส์มี้ดด้วยกันไหม? ส่งคำตอบกลับมาทางนกฮูกนะ '

        เด็กหนุ่มกะพริบตาปริบ คิ้วย่นเล็กน้อยในขณะที่หัวสมองพยายามประมวลผลอยู่ แต่ในตอนนั้นเองที่เจ้าโบวทรัคเกิลกระโดดดึ๋งขึ้นมาบนตัก ดึงเอากระดาษไปแล้วพลิกสำรวจไปมาด้วยความสนอกสนใจราวกับมันเป็นของเล่นชิ้นหนึ่งก่อนจะยื่นมันกลับคืนให้เจ้าของ นิวท์สังเกตว่ามือที่เป็นกิ่งไม้สีเขียวสดของพิกเก็ตกำลังชี้ข้อความตัวเล็กจิ๋วตรงมุมล่างสุดของกระดาษซึ่งเขาไม่ทันสังเกตเห็นในตอนแรก เขารับกระดาษใบนั้นขึ้นมาแล้วเพ่งไปยังข้อความที่ถูกชี้

' ป.ล.ฉันเองก็ชอบเหมือนกัน '

...................................................................................................................................................................................................................

ป.ล. คิวรีเควสจ้า

      1. Gellert Grindelwald [Harry Potter]--Coming soon

      2. Tom Marvolo Riddle [Harry Potter]

      3. All Might [Boku no Hero Academia]

      4. Hiei [Yu Yu Hakusho] 

      5. Gavin Reed [Detroit Become Human]

      6. Charles Grey [Black Butler]

      7. Akashi Seijuro [Kuroko no Basuke]

      8. Shoto Todoroki [Boku no Hero Academia]

      9. Kuroko Tetsuya [Kuroko no Basuke]

      10. The Legion [Dead By Daylight]

      11. Levi Ackerman [Attack on Titan]

      12. Cedric Diggory [Harry Potter]

      13. Matsuoka Rin [Free!]

      14. Giant [The Iron Giant]

      15. Theseus Scamander [Fantastic Beast]

      16. Akaashi Keiji [Haikyuu!!]

      17. Tsukishima Kei [Haikyuu!!]

      18. Mukami Yuma [Diabolik Lovers]

      19. Akai Shuichi [Detective Conan]

      20. Okiya Subaru [Detective Conan]

      21. Bakugo Katsuki [Boku no Hero Academia]

      22. Akabane Karma [Assassination Classroom]

      23. Killua Zoldyck [Hunter x Hunter]

      24. Pharaoh Atem [Yu-Gi-Oh!]

      25. Connor RK800 [Detroit Become Human]

      26. Saiki Kusuo [The Disastrous Life of Saiki K.]

      27. Uchiha Shisui [Naruto]

      28. Trafalgar D. Water Law [One Piece]

      29. Kuroo Tetsuro [Haikyuu!]

      30. Nara Shikamaru [Naruto]

      31. Belphegor [Katekyo Hitman Reborn]

      32. Kagami Taiga [Kuroko no Basuke]

      33. Leon Kennedy [Resident Evil]

      34. Ray [The Promised Neverland]

      35. Norman [The Promised Neverland]

      36. Giotto [Katekyo Hitman Reborn]

      37. Eddie Gluskin [Outlast]

      38. Captain America [Marvel]

      39. Okumura Rin [Blue exorcist]

      40. Kris [Seven Night]

      41. Gon Fleece [Hunter x Hunter]

      42. Kise Ryouta [Kuroko no Basuke]

      43. Takao Kazunari [Kuroko no Basuke]

      44. Izuki Shun [Kuroko no Basuke]

      45. Michael Meyer [Halloween]

      46. Jonathan Kent [DC-Super Sons]

      47. Jotaro Kujo [JoJo's Bizarre]

      48. Kira Yoshikage [JoJo's Bizarre]

      49. Bumblebee [Transformer]

      50. Wen Ning [Mo Dao Zu Shi]

      51. Vergil [Devil May Cry]

      52. Star-Lord [Marvel]

      53. Thor [Marvel]

      54. Wei Wuxian [Mo Dao Zu Shi]

      55. Lan Wangji [Mo Dao Zu Shi]

      56. Jafar [Magi]

      57. Erwin Smith [Attack on Titan]

      58. Aizen Sosuke [Bleach]

      59. Yoshida Shouyou/Utsuro [Gintama]

      60. Ryan Clayton [Beyond: Two Souls]

      61. Black Hat [Villainous]

      62. Kiji Mitsuba [Nanbaka]

      63. Tsunayashiro Tokinada [Bleach: Can't fear your own world]

      64. Ichimaru Gin [Bleach]