All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #8 : [Harry Potter] Fred & George Weasley x Reader : Rainbow

        ภายในห้องเก็บของเก่าๆบนทางเดินชั้นสี่ของปราสาทฮอกวอตส์ นักเรียนบ้านกริฟฟินดอร์สามคนกำลังนั่งขัดสมาธิสุมหัวกันอยู่ ที่พื้นตรงหน้ามีเหรียญทอง เงินและทองแดงกองเล็กๆหลายกองกระจัดกระจายกันอยู่ คุณกำลังช่วยฝาแฝดวีสลีย์ผมแดงนับรายได้จากสินค้าตัวใหม่-น้ำผลไม้ย้อมผมที่เมื่อดื่มเข้าไปแล้วจะทำให้เส้นผมนั้นเปลี่ยนสีไปตามสีของผลไม้นั้นๆ เช่น ถ้าดื่มน้ำบลูเบอร์รี ผมก็จะเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินอมม่วง หรือเปลี่ยนเป็นสีชมพูบานเย็นแก่เมื่อดื่มน้ำราสเบอร์รี่ ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้นั้นออกมายอดเยี่ยม แค่วันเดียวยอดสั่งจองก็พุ่งกระฉูดจากเหล่านักเรียนหญิง รวมทั้งนักเรียนชายอีกบางส่วนที่ต้องการจะลองสัมผัสกับความเท่ที่ไม่เหมือนใคร

        หนึ่งในฝาแฝดเทเงินออกมาจากถุงใบเล็กใบสุดท้ายเสียงดังกรุ๋งกริ๋ง คุณก้มหน้าลงช่วยเขานับอย่างรวดเร็วในขณะที่ฝาแฝดอีกคนกำลังโกยเงินทั้งหมดใส่กระเป๋าหนังสือที่เห็นได้ชัดว่ามันถูกเสกด้วยคาถาขยายพื้นที่(และแน่นอนว่ายังไม่ได้รับอนุญาตจากกระทรวงเวทมนตร์ แต่ยังกับพวกเขาจะสนงั้นล่ะ..)*

คุณค่อยๆนับเหรียญอย่างเชื่องช้าในขณะที่เฟร็ดกำลังนับเหรียญทีละเหรียญอย่างใจจดใจจ่อ แววตาของเขาฉายประกายความตื่นเต้นในทุกวินาที 

        "ยี่สิบสาม..ยี่สิบสี่ และ..ยี่สิบห้า! วู้ปี้!!!!จอร์จี้!!(...)!!! ตั้งยี่สิบห้าเกลเลียนแน่ะ กำไรมหาศาลเลย!" เฟร็ดร้องออกมาอย่างดีใจพลางยิ้มร่า ส่วนจอร์จเองก็หัวเราะร่วนตามไปด้วย

"ดีใจด้วยนะพวกเธอ อุตส่าห์พยายามทดลองกันเกือบเดือนนี่" คุณเอาศอกถองทั้งคู่ด้วยความหมั่นเขี้ยว พวกเขาเอาแขนพาดไหล่คุณ

"ต้องขอบคุณเธอด้วยที่ยอมเป็นตัวทดลองสินค้ากับพวกเรา" พวกเขาเอ่ยก่อนจะร่วมใจกันขยี้ผมสี(...)ของคุณจนยุ่งเหยิง คุณเพียงแต่หัวเราะอย่างเจื่อนๆ จริงๆคุณเองก็ดีใจไปกับพวกเขานะ แต่พอนึกย้อนไปถึงตอนที่ผมของคุณเปลี่ยนสีไปมาจนเละเทะไปหมดนั่นก็ทำเอาคุณหัวเราะไม่ค่อยออกสักเท่าไหร่

พวกคุณทั้งสามกำลังเดินกลับไปยังหอพักกริฟฟินดอร์ จอร์จที่กำลังถือกระเป๋าอาหารว่างเลี่ยงงานอยู่ดีๆก็พูดขึ้นมา

"ทีนี้เราก็มีต้นทุนสำหรับเจ้านั่นซะทีนะเฟร็ดดี้" เขาเอ่ย เฟร็ดพยักหน้าด้วยท่าทางตื่นเต้น แววตาของเขาเป็นประกาย

"ช่ายยยย แทบรอให้ถึงวันหยุดคริสมาสต์ไม่ไหวแล้ว"

"ทำไมเราจะต้องรอหยุดคริสมาสต์ล่ะพวก เสียชื่อฝาแฝดวีสลีย์หมด" จอร์จแย้ง เฟร็ดหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันมาทางคุณ

"เธอคิดว่าไง-(...) เพื่อนรักร่วมขบวนการ ช่วยให้เกียรติทดลองร่วมกับเราได้ไหม?" เขาถาม คุณไม่ได้ตอบคำถามนั้นทันทีเพราะมีอะไรบางอย่างที่คุณนึกสงสัยมาก่อนหน้านี้

"เดี๋ยวก่อน.. 'เจ้านั่น' ที่พวกเธอพูดถึงเมื่อกี้มันคืออะไร?" พวกเขาร้อง'อ้อ!'ขึ้นมาแทบจะพร้อมกัน

"สินค้าใหม่ที่เจ๋งกว่าเจ้าน้ำผลไม้ย้อมผมนั่นไง" จอร์จเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ

"ช่าย ลองคิดดูสิว่ามันจะสุดยอดแค่ไหนถ้าคุณย้อมสีผมได้ง่ายๆแค่ทำกิจวัตรประจำวันธรรมดาๆอย่างเช่นการ 'หวีผม' แล้วก็-ปิ๊งวับ! " เฟร็ดเสริมพลางล้วงเอาหวีเล่มหนึ่งจากกระเป๋ากางเกงชูขึ้นในอากาศ ด้ามจับของมันเป็นสีรุ้งระยิบระยับ

        คุณมองหวีในมือของเฟร็ดอย่างเกรงๆ จริงอยู่ที่คุณชื่นชมพรสวรรค์กับจินตนาการไร้ขีดจำกัดของฝาแฝด แต่คุณไม่ค่อยจะปลื้มบรรดาสินค้าในระยะทดลองเอาซะเลย เพราะพวกมันส่วนใหญ่มักจะสร้างความเสียหายร้ายกาจทิ้งไว้เป็นที่ระลึก

        "ล-แล้วมันต่างจากน้ำผลไม้นั่นตรงไหนล่ะ.." 

คุณถามอย่างหวั่นๆ ฝาแฝดฉีกยิ้มกว้างราวกับกำลังรอให้คุณถามคำถามนี้อยู่

"ลูกเล่นของมันไงล่ะ!" เฟร็ดเอ่ย

"น้ำผลไม้นั่นให้สีผมคุณได้แค่สีเดียว แต่เจ้าหวีนี่ให้คุณได้มากกว่านั้น คุณสามารถมีผมส่วนบนเป็นสีฟ้าและมีโคนผมสีแดงสดได้พร้อมๆกัน หรือจะทำผมฝั่งซ้ายเป็นสีขาวและฝั่งขวาเป็นสีดำก็ย่อมได้ เพียงแค่หวีนี่เล่มเดียวเท่านั้น!" 

จอร์จเสริม พยายามโฆษณาเต็มที่ 

"...ล-แล้วพวกเธอพัฒนามันไปถึงไหนแล้ว?" คุณถามด้วยความรู้สึกร้อนๆหนาวๆที่จู่ๆก็ก่อตัวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

"ก็...ครั้งล่าสุดมันระเบิดปุ้งออกมา แล้วห้องนอนเราก็กลายเป็นสีน้ำตาลดินทั้งหมด แถมกลิ่นก็เหม็นเหมือนขี้โคลนอีกต่างหาก แม่เอ็ดตะโรไปตลอดปิดเทอมที่เหลือเลยเพราะมันใช้เวลาตั้งหนึ่งอาทิตย์เต็มกว่าจะล้างฤทธิ์ออก" หน้าของคุณซีดเผือดเล็กน้อย แต่ครู่เดียวพวกเขาก็หัวเราะร่วนพลางตบบ่าคุณอย่างทะเล้น

"เราล้อเล่นหรอกน่า นั่นมันครั้งแรกที่ลองต่างหาก ครั้งล่าสุดจริงๆน่ะมันแค่สับสนสีเฉยๆ เราสั่งสีเขียวมิ้นท์ไป แต่ได้สีเขียวปกติมาแทน ดูเหมือนมันยังแยกสีเป็นโทนไม่ได้ล่ะ " 

"พวกเธอแน่ใจนะ.." คุณถามย้ำ ทั้งคู่ฉีกยิ้มจนเห็นฟัน

"แน่ยิ่งกว่าแน่อีก เชื่อเราซี่" คุณเหลือบมองหวีเล่มนั้นอีกทีก่อนจะถอนใจน้อยๆ

"เออก็ได้..." คุณเอ่ยเบาๆ 

"ยิปปี้!!!!นึกแล้วว่าเธอต้องยอม เธอนี่เป็นเพื่อนสุดเจ๋งตลอดปีตลอดกาลจริงๆ!!"

ฝาแฝดระเบิดเสียงหัวเราะลั่นทางเดินอย่างอารมณ์ดี คุณมองทั้งคู่สลับกันก่อนจะถอนหายใจอีกที

ขอให้มันไม่เกิดอะไรพิลึกพิลั่นเถอะนะ...

.

.

.

.

.

        คุณไม่เห็นฝาแฝดเลยแม้กระทั่งเวลาอาหารเย็น พวกเขากระวีกระวาดขึ้นไปยังหอนอนแล้วก็หายเงียบไปตั้งแต่เวลาว่างยามบ่ายที่เหลือ ลี จอร์ดันบอกคุณว่าพวกเขาทำหอนอนคลุ้งไปด้วยควันหลากสีเป็นโขยงจนต้องพากันอพยพลงมาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นรวมไปพักนึง

        "คราวนี้พวกเขาสร้างอะไรกันอีกล่ะ? หวังว่าจะไม่ใช่ของที่มันสุดโต่งเกินขีดจำกัดนะ ฉันกับรอนตระเวนยึดของพวกนี้จนเหนื่อยละ " เฮอร์ไมโอนี่พูดหน่ายๆ

" เอ้า! เราก็แกล้งทำไม่รู้ไม่เห็นก็ได้นี่" รอนพูดพลางหยิบน่องไก่ขึ้นมากัด

" รอน! เราเป็นพรีเฟ็คนะ! " เธอเอ็ด แต่รอนแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน

"ฉันว่าที่สุดโต่งกว่าสินค้าพวกเขาก็ยัยคนนี้นี่ล่ะ ใจกล้าชะมัดที่เป็นตัวทดลองร่วมกับสองคนนั่น"

รอนว่าทั้งๆที่ยังเคี้ยวไก่เต็มปากขณะชี้มาทางคุณ

"พรุ่งนี้เธอคงเจอศึกหนักละ วันอาทิตย์นี่นา" ลีเสริมพลางยิ้มขำๆ

คุณไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มแหยๆให้พวกเขา

        คำพูดของลีถูกต้องทุกประการ เช้าวันต่อมาคุณเจอฝาแฝดในห้องนั่งเล่นรวมทันทีที่ลงมาจากหอนอนหญิง พวกเขากึ่งลากกึ่งจูงคุณไปยังห้องเก็บของที่เดิมด้วยท่าทางตื่นเต้นรีบร้อน จอร์จล้วงหวีที่ตอนนี้เป็นสีรุ้งทั้งเล่มออกมาแล้วยื่นให้เฟร็ด

        "เอาล่ะ เริ่มจากใครก่อนดี ~ ?" เขาเอ่ยพลางมองคุณกับจอร์จสลับกัน จนในที่สุด..สายตาของเขาก็จับจ้องที่คุณ

"ให้เกียรติสุภาพสตรีก่อนก็แล้วกันนะ ~ เอ้า จะเอาสีอะไรล่ะ?" เขาถามพลางจับตัวคุณหมุนเบาๆ

"สีน้ำตาลอ่อน.." 

        คุณจงใจเลือกสีที่ไม่ประหลาดนักเผื่อเกิดข้อผิดพลาด เฟร็ดเริ่มลงมือแปรงผมให้คุณช้าๆอย่างเบามือโดยมีจอร์จรอดูผลงานตาไม่กระพริบ สักพักหนึ่งทั้งคู่ก็ร้องลั่นออกมา ทำเอาคุณสะดุ้งโหยงเพราะคิดว่าเกิดอะไรแผลงๆขึ้น

        " มันได้ผลๆ! เฟร็ดดี้ นี่มันสุดยอดจริงๆเลย! " เฟร็ดหัวเราะร่าอยู่ข้างหลังคุณ

" จริงด้วย!เราทำสำเร็จ! " เขาแปะมือกับจอร์จ 

        คุณล้วงเอากระจกออกมาจากกระเป๋าเพื่อดูผลงาน แล้วก็ต้องตกตะลึงไป ตอนนี้ผมของคุณไม่ใช่สี(...)อีกต่อไปแล้ว แต่มันได้กลายเป็นสีน้ำตาลอ่อนในโทนเบจดูมันเงาสวยงาม คุณแอบรู้สึกว่ามันมีละอองผงวิบวับแทรกอยู่ตามผมด้วย

        "ทีนี้ตาเราบ้าง เริ่มจากนายก่อนจอร์จ นึกถึงสีเท่ๆเข้าไว้" เฟร็ดบอกอย่างร่าเริงพลางส่งหวีให้จอร์จ

" งั้นเราจะเอาสี- " จอร์จคิดอยู่ครู่หนึ่ง

" เขียวกับแดง! "

" เขียวกับแดง! "

" คริสต์มาส!!! "

        พวกเขาพูดขึ้นมาพร้อมกันและหัวเราะคิกคักกันอย่างสนุกสนาน จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มผลัดกันแปรงผม คุณนั่งมองผมของพวกเขาที่ค่อยๆเปลี่ยนสีไปตามที่ต้องการ ผมส่วนบนของฝาแฝดเป็นสีเขียวใบไม้ ส่วนปลายผมเป็นสีแดงแบบเบอร์รีสด สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

หลังชื่นชมผลงานอยู่พักใหญ่ พวกเขาก็ตื่นเต้นรีบร้อนจะผลิตเพิ่ม

"ไปกันพวกเรา นี่เพิ่งจะตอนสาย ยังมีเวลาเหลือเฟือให้เราผลิตเจ้านี่เพิ่มสำหรับปล่อยออร์เดอร์ล็อตแรก!"

"พวกสาวๆคลั่งไคล้มันแน่ พนันได้เลย" 

        ปราสาทฮอกวอตส์ดูเงียบสงบในวันหยุดเพราะนักเรียนส่วนใหญ่มักจะอยู่ในหอนอนไม่ก็ห้องนั่งเล่นรวมเสียมากกว่า แต่ก็ยังพอมีนักเรียนเดินกันประปรายตามทางเดิน สายตาของพวกเขาหยุดชะงักค้างอยู่ที่หัวคุณทั้งสามครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับไปอมยิ้มกับเพื่อนของตัวเองหรือไม่ก็แสร้งทำเป็นกระแอมแล้วรีบเดินจากไป คุณขมวดคิ้วสงสัยกับท่าทางของพวกเขา ในขณะที่ฝาแฝดสองคนไม่ได้เอะใจอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

        "ดูสายตาพวกเขาสิเฟร็ด ถ้าทางเจ้านี่จะทำกำไรให้เราพุ่งพล่านแน่นอน"

จอร์จเอ่ยเมื่อเห็นนักเรียนหญิงปีห้าสองคนมองที่พวกเขายิ้มๆก่อนจะจ้ำอ้าวผ่านไป คุณเหล่มองทางเดินด้านหลังที่ตอนนี้มีเสียงหัวเราะของนักเรียนสองคนนั้นสะท้อนอยู่ไกลๆ

" เอ่อ..ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆไหมพวกเธอ... " โชคร้ายที่คำถามของคุณได้คำตอบเร็วเกินไป..จังหวะที่คุณกำลังจะหันหน้ากลับมา คุณก็สังเกตเห็นถึงต้นตอของท่าทางแปลกๆของนักเรียนเหล่านั้นเมื่อคุณเห็นเงาสะท้อนของตนเองจากกระจกของตู้ถ้วยรางวัล

"เคราเมอร์ลิน!!เฟร็ด!!จอร์จ!!ผมของฉัน!!" คุณร้องลั่น ตาโตด้วยความตกใจ ฝาแฝดหันมามองคุณ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไร..

"ว๊ากกกก!!/เฮ้ยยยย!!" 

"ผมเธอเป็นสีรุ้ง!!" 

"ทั้งหัวด้วย!!" 

        ผมของคุณที่ยังเป็นสีน้ำตาลเบจเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว ตอนนี้มันกลายเป็นสีรุ้งตั้งแต่โคนจรดปลาย แต่ยังไม่ทันจะได้หายตกใจกับตัวเอง คุณก็เห็นผมของฝาแฝดกระพริบไปมาก่อนที่สีอื่นๆนอกจากแดงและเขียวจะเริ่มแทรกซึมขึ้นมาจนเป็นสีรุ้งในที่สุด

        " ผมของพวกเธอก็ด้วย! " คุณบอกพร้อมล้วงเอากระจกขึ้นมาส่องให้ฝาแฝด ทั้งคู่อ้าปากค้าง

"โอ้ตายล่ะ..เรา..พลาดตรงไหนไปแน่เลยจอร์จ.." เฟร็ดเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยังตกใจอยู่นิดๆ

"ฉันว่าเราใส่ขนหางยูนิคอร์นน้อยไป" จอร์จบอกพลางพิจารณาเส้นผมของเขา

"หรือเราใส่ผงพิกซี่เยอะเกินไป คิดอยู่แล้วเชียวว่าเราน่าจะใส่-"

"โอ๊ย!!พวกเธอนี่นะ! ช่วยหาทางแก้ไขมันก่อนที่จะเถียงกันเรื่องวัตถุดิบได้ไหม!?" 

คุณโวย ใกล้จะประสาทเสียเต็มที

        พวกคุณวิ่งแจ้นมาหลบกันอยู่ตรงซอกหลืบมุมหนึ่ง ต่างคนต่างชักไม้กายสิทธิ์ออกมา คุณพยายามร่ายทุกๆคาถาแก้ที่รู้จัก แต่ก็ไม่เป็นผล เส้นผมยังคงเป็นสีรุ้งอยู่เหมือนเดิม เช่นเดียวกับหัวของฝาแฝดที่ไม่ได้มีความเปลี่ยนแปลงอะไรเหมือนกัน พวกเขาเขี่ยไม้ไล่ไปตามหัวด้วยท่าทางอับจนหนทาง

        "ทำไงดีล่ะพวก..มันแก้ไม่หายแฮะ"

เฟร็ดเกาหัวก่อนจะหันไปทางจอร์จที่ยังคงชี้ไม้ของเขาแตะตามช่อผมอยู่

"กลับไปหอนอนแล้วลองน้ำยาย้อนกลับดูดีไหม" จอร์จเสนอ ตอนนี้เขานั่งเท้าคางอย่างเบื่อหน่าย ไม้กายสิทธิ์วางพาดอยู่บนต้นขาข้างหนึ่ง คุณขยี้ผมสีรุ้งด้วยความหัวเสีย

" สิ่งที่เราควรจะทำคือไปหามาดามพอมฟรีย์ที่ห้องพยาบาลซะ! ไม่ใช่ไปทำอะไรมั่วซั่วให้มันหนักกว่าเดิมนะ! "

พวกเขามองหน้ากันก่อนจะยักไหล่พร้อมหัวเราะแห้งๆ

" เธอพูดถูก(...) ไปกันเถอะพวกเรา ก่อนที่จะมีอะไรมาเซอร์ไพรส์เราเพิ่ม " 

        ในไม่กี่นาที พวกคุณก็พากันนั่งหน้าสลดเรียงกันบนเตียงหลังหนึ่งของห้องพยาบาลจากคำเอ็ดของมาดามพอมฟรีย์ที่คอยบ่นออกมาทุกๆห้านาที เธอกำลังพะว้าพะวงอยู่กับสารพัดขวดยาต่างๆในชั้น มือของเธอหยิบยาออกมาหลายขวดเมื่อเธอเห็นว่ามันขวดไหนน่าจะใช้การได้

เธอมองขวดยาสารพัดอย่างที่วางกองบนโต๊ะ ยกมือเท้าสะเอวก่อนจะกวาดตาจ้องคุณทั้งสามทีละคน

        " เอาล่ะ ก่อนที่ฉันจะให้พวกเธอกินยาอะไรก็ตาม ฉันจำเป็นต้องถามก่อนว่าเธอไปทำอะไรกันมันถึงได้ออกมาเป็นอย่างนี้" 

เธอว่าพลางชี้มาที่หัวของพวกคุณเรียงตัว เฟร็ดเล่าเรื่องหวีให้เธอฟัง

 เธอเลิกคิ้วแปลกใจ

"งั้นก็แสดงว่าพวกเธอไม่ได้ได้สิ่งนี้มาจากของกินหรือเครื่องดื่มอะไรใช่ไหม?" มาดามถามอีก คุณรู้สึกว่าเธอเป็นอีกคนนึงที่รู้จักฝาแฝดดีพอๆกับนายและนางวีสลีย์

"ใช่ครับ พวกเราแค่ใช้หวี" จอร์จบอกเธอ

"เราอยากรู้จังว่ามันพลาดอะไรตรงไหน ครั้งที่แล้วมันยังออกมาดีๆอยู่เลย" เฟร็ดพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

"โอ้ งั้นฉันจะบอกให้เองคุณวีสลีย์ มันพลาดตรงที่พวกเธอคึกคะนองมากเกินไปจนผลลัพธ์ออกมาอย่างนี้ไงล่ะ" เธอว่าขณะลงมือสำรวจผมของคุณ

"เอาล่ะ ดูเหมือนเราคงต้องแก้ด้วยคาถาแล้วล่ะ ฤทธิ์มันออกจะเข้มข้นเกินไปสำหรับยาพวกนี้จะแก้ได้" 

เธอถอนใจก่อนจะยกไม้กายสิทธิ์ขึ้นมาตวัดชี้ไปทางหัวของพวกคุณทีละคนพร้อมยื่นกระจกขนาดเล็กให้คุณคนละบาน

        "ถ้ามีอะไรผิดปกติก็รีบบอกฉันนะ" มาดามพอมฟรีย์ทิ้งท้ายก่อนจะสะบัดไม้กายสิทธิ์เก็บเรียงขวดยาให้กลับเข้าที่ 

พวกคุณพยักหน้าก่อนจะหันกลับมาดูผลในกระจก คุณเห็นแสงสีขาวนวลเรืองออกมาจากหัวเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นาน สีรุ้งก็เริ่มละลายหลอมรวมเข้าด้วยกันแล้วเริ่มค่อยๆเปลี่ยนสีอย่างช้าๆ จนในที่สุด ผมของคุณก็กลับมาเป็นสี(...)ดังเดิม ของฝาแฝดเองก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเช่นกัน

        "ฮู่ว เกือบไปแล้วจอร์จี้" เฟร็ดเอ่ยกลั้วหัวเราะขณะที่พวกคุณเดินกลับออกมาจากห้องพยาบาล

"ช่าย โชคดีที่หาทางแก้ได้" จอร์จเสริมขำๆ ท่าทางของพวกเขาส่งผลให้คุณอดไม่ได้ที่จะตวัดไปมองตาเขียวใส่พวกเขา

"ยังจะเล่นกันอีกนะพวกเธอ นี่ถ้าเกิดแก้ไม่ได้นี่เราจะมีหัวสีรุ้งไปอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้" คุณบ่น 

พวกเขาหัวเราะคิกคักและเอาแขนพาดไหล่คุณ

"เป็นแบบนั้นก็น่าสนุกไปอีกแบบน้า ~ว่าไหมเฟร็ดเพื่อนยาก"

"เห็นด้วย ~ แต่ฉันว่าเราตั้งฉายาใหม่เป็นสามสหายสายรุ้งกันดีกว่า! เรามีสามสหายคนพิเศษแล้วทำไมจะมีเพิ่มอีกก๊วนนึงไม่ได้ล่ะ จริงไหมๆ ~ " เฟร็ดบอก ทั้งคู่ฉีกยิ้มอย่างร่าเริง

" ใช่เลย! สามสหายสายรุ้งงงง!! " คุณมองพวกเขาสลับกันก่อนจะถอนหายใจและยิ้มอ่อนๆ

ถึงจะน่าเหนื่อยแค่ไหน แต่ยังไงซะ บุคลิกแบบนี้นี่ล่ะคือมุมน่ารักที่สุดของพวกเขา

"เออใช่ ตกลงนายว่าเราควรใส่ปีกแมงปอแห้งแทนผงพิกซี่ไหม?" 

"หรือไม่ก็ไข่ด๊อกซี่กับน้ำคั้นดอกมะลิ"

คุณกระพริบตาเมื่อได้ยินพวกเขากลับมาพูดถึงส่วนผสมอีกครั้ง

อย่าบอกนะ..

"พวกเธอ..คงไม่ใช่ว่าจะลองพัฒนามันอีกรอบ..ใช่ไหม? " คุณถามยังไม่ทันขาดคำ ฝาแฝดก็หันขวับมาฉีกยิ้มกว้างให้คุณ

"จริงแท้!"

"แน่นอน!"

แล้วพวกเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะลั่นไปตลอดจนกลับถึงหอกริฟฟินดอร์ คุณยิ้มพลางส่ายหัวน้อยๆ

ถึงจะมีมุมน่ารักยังไง...เฟร็ดกับจอร์จก็ยังคงเป็นเฟร็ดกับจอร์จที่หาเรื่องป่วนคุณได้อยู่เรื่อยล่ะนะ...

...................................................................................................................................................................................................................

*Extra  คาถาขยายพื้นที่มีกฏว่าห้ามเสกเพื่อการใช้งานส่วนตัวและต้องผ่านการตรวจสอบจากกระทรวงเวทมนตร์ก่อนจ้า (ดูเพิ่มเติมที่เว็บ https://www.muggle-v.com/7269 )

ป.ล.1 คู่ของฝาแฝดเรื่องแรกนี่ไรต์เหมาแพคคู่เลย มันแอบโหวงๆถ้าจะเขียนประเดิมให้สองคนนี้แยกกัน

ป.ล.2 เรื่องต่อๆไปนี่มีแยกคู่ให้แน่นอนจ้า ไรต์รู้สึกว่าพวกเขามีความต่างกันอยู่นะถึงจะเป็นฝาแฝด

ป.ล.สุดท้าย  ชอบไม่ชอบมีข้อติชมอะไร หรืออยากรีเควสคู่กับใครก็บอกกันได้จ้า ^^