All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #48 : [Katekyo Hitman Reborn] TYL!Gokudera Hayato x Reader : Lazy Day

Pairing : TYL!Gokudera x Reader

Theme : Lazy and Sleepy day

Summary : เขาว่ากันว่าความง่วงนอนคือจุดเริ่มต้นของความขี้เกียจ

Warning! : 1.มีคำสบถระดับลวกจิ้มเพื่อให้เข้ากับบุคลิกของตัวละคร

........................................................................................................................................................................................................

        แสงตะวันอ่อนๆที่ทะลุผ่านผ้าม่านแยงดวงตาเป็นสัญญาณบอกคุณว่าเช้าวันใหม่มาถึงแล้ว แต่เปลือกตาบนล่างของคุณนั้นรักใคร่กลมเกลียวสามัคคีกันปิดสนิทมิดชิดจากความง่วงและสะลึมสะลือทั้งหลายแหล่เกินกว่าที่จะฝืนเปิดมันขึ้นมาในตอนนี้ คุณพลิกตัวหันแผ่นหลังให้หน้าต่างหลีกหนีแสงแดดที่ยังคงดื้อรั้นส่องแสงไม่หยุดหย่อน คุณซุกไซร้ศีรษะมุดซ่อนในวงแขนแกร่งนวลผ่องของร่างสูงที่มีเพียงเสื้อยืดบางๆสวมปกปิดกาย ผมสีขาวเงินของเขานวลเสียจนแทบจะกลืนกินไปกับหมอนหนุนตรงข้ามกับเรือนผมสี(...)ที่แผ่สยายตัดกัน

        เสียงนาฬิกาปลุกทำหน้าที่ของมันอย่างเที่ยงตรงแต่กลับสร้างความโกรธเคืองให้กับร่างสองร่างที่โอบกอดคลอเคลียกันอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ มือเรียวคลายกอดจากร่างสูงแล้วเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาเจ้ากรรมทั้งที่ตายังปิดสนิทแนบชิดทั้งสองข้าง แต่ก็ยังฝืนค่อยๆบังคับเปลือกตาเปิดขึ้นมาจนได้เพื่อทำการปลุกร่างสูงเหมือนที่ทำอยู่เป็นประจำทุกวัน

        " ฮายาโตะ...ตื่นได้แล้ว "

        คุณเอ่ยด้วยน้ำเสียงบางเบาแหบพร่านิดๆของคนเพิ่งตื่น มือของคุณแตะลูบไล้ต้นแขนอีกฝ่ายขึ้นลงเบาๆ มีเพียงเสียงทุ้มคำรามในลำคอของเจ้าตัวดังขึ้นมาแทนคำตอบ

คุณยิ้มน้อยๆในท่าทางที่เหมือนเด็กขี้เซาของสามี คุณเอนตัวโน้มลงไปใกล้กับใบหน้าคมที่ยับยู่ไปเสี้ยวหนึ่งเพราะทับฝังอยู่กับหมอน

        " วันนี้มีประชุมผู้พิทักษ์ตอนเช้าไม่ใช่รึไง "

        คุณเอ่ยเบาๆใกล้ใบหูของฮายาโตะ คราวนี้เจ้าตัวถึงจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง เขาส่งเสียงงึมงำในคอพลางขยับตัวขยุกขยิกอู้ต่ออีกพักหนึ่งจึงค่อยๆหยัดตัวขึ้นมาอย่างเกียจคร้านทั้งที่ตาสองข้างยังปรืออยู่เลย เขากวาดตามองรอบๆห้องด้วยนัยน์ตาสีเขียวที่หรี่เล็กจากความง่วงงุน

        " วันนี้วันอะไรวะเนี่ย?... "

เขาถามแบบงัวเงีย มือใหญ่ยกขึ้นขยี้ตาพยายามทำให้ตนเองตื่น

        " วันจันทร์..."

คุณตอบเสียงอู้อี้เพราะใบหน้าที่ซุกอยู่ในผ้าห่ม ส่วนชายหนุ่มนั้นสบถคำหยาบแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนอีกครั้ง

        " ...ขี้เกียจจังเฟ้ย "

        เสียงทุ้มว่าพลางยกแขนขึ้นก่ายหน้าผากอย่างเซ็งๆ เปลือกตาทั้งสองข้างปิดสนิทอีกรอบพร้อมแผงอกที่ยกขึ้นยกลงตามจังหวะการหายใจบ่งบอกว่าเจ้าของร่างกำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้ง คุณหัวเราะคิกคักก่อนจะย้ายตัวเองขึ้นไปอยู่บนตัวของชายผู้เป็นที่รัก มือเรียวสองข้างประคองใบหน้าของอีกฝ่ายแล้วออกแรงตบเบาๆที่แก้ม

        " นี่ถ้านายไปอยู่วาเรียคงโดนฆ่ากลับบ้านเก่าไปแล้ว ตื่นไม่ตรงเวลาเนี่ย "

เขาลืมตาขึ้นข้างหนึ่ง คิ้วคมสองข้างย่นเข้าหากันน้อยๆบ่งบอกถึงความหงุดหงิด

        " เฮอะ--รุ่นที่สิบกับฉันซี้กันจะตาย ไปสายนิดๆหน่อยๆท่านไม่ว่าหรอกน่า "

        ว่าแล้วนัยน์ตาสีเขียวที่เปิดเพียงข้างเดียวได้ไม่นานก็ปิดลงอีกครั้งทำเอาคุณหน้ามุ่ยในความดื้อของอีกฝ่าย โดยไม่รอช้า คุณก็จัดแจงใช้นิ้วถ่างตาของเขาบังคับให้เปิดขึ้นมา ทำให้เจ้าตัวสบถขึ้นมาอีกครั้ง

         " อะไรเล่า...เมื่อคืนฉันทำงานเหนื่อยมากเธอก็รู้อยู่ "

ฮายาโตะตอบฮึดฮัด คุณเลิกคิ้วสูงก่อนจะเอื้อมมือดีดหน้าผากเขาดังโป๊ก

        " ทำงานเหรอ...สวมจิตวิญญาณแบดบอยพาภรรยานั่งรถสปอร์ตตะลอนเที่ยวทั่วอิตาลีทั้งคืนเนี่ยนะเรียกว่า'ทำงาน'? "

เขาสูดจมูกพลางเบนหน้าที่เริ่มซับสีเรื่อหนีไปอีกทาง

        " เออ..."

        คุณส่ายหัว พลิกตัวกลับที่เดิมก่อนหยัดตัวลุกออกจากเตียงโดยไม่ลืมคว้าผ้าห่มติดมือมาด้วยทำให้อีกคนที่ยังนอนอยู่จำต้องเปลี่ยนมาคุดคู้ในท่าขดตัวจากความหนาวในยามเช้า

        " ลุกได้แล้วน่าฮายะคุง "

        คุณเรียกชื่อเล่นเขาหวังจะทำให้เจ้าตัวพอจะมีกะจิตกะใจลุกจากเตียงได้บ้าง แต่ตรงกันข้าม ฮายาโตะกลับพลิกตัวนอนคว่ำจุ้มหน้าฝังลงไปในหมอนใบใหญ่ที่หนุนอยู่ คุณโยนผ้าห่มทิ้งลงกับพื้น รีบจ้ำอ้าวไปดึงแย่งหมอนใบนั้นออกมาได้ทันก่อนเจ้าตัวจะมีโอกาสส่งเสียงกรนขึ้นมาอีกครั้ง

        " ตื่นเดี๋ยวนี้ "

คราวนี้เขาตวัดหันขวับมาหาคุณด้วยท่าทีฉุนเฉียวหงุดหงิด มือใหญ่ขยี้เรือนผมสีเงินของเขาจนมันยิ่งยุ่งเหยิงกระเซิงหนักเข้าไปอีกขั้น

        " โทรไปขอรุ่นที่สิบลาหยุดได้ไหมเนี่ย.."

เขาพูดไปก็อ้าปากหาวหวอดชุดใหญ่ไป คุณขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ค่อยจะชอบใจนัก

        " แล้วจะบอกเหตุผลเขาว่าไง...บอกว่าเที่ยวทั้งคืนเลยง่วงนอนตื่นไม่ไหวงี้เหรอ "

คุณถูกจ้องเขม็งด้วยนัยน์ตาที่เดิมก็สีเขียวอยู่แล้วตอนนี้ดูเขียวปั๊ดยิ่งกว่าเดิมก่อนที่มันจะเปลี่ยนไปจ้องโทรศัพท์มือถือสีดำในมือของเจ้าตัวแทน

        " ก็บอกไปว่าไม่สบาย "

เมื่อเขาเงยขึ้นสบนัยน์ตาสี(...)ที่แข็งกระด้าง ใบหน้าคมจอมดื้นรั้นก็คลายอ่อนลง

        " เถอะน่า...(...) แค่วันเดียวเอง..."

คุณผ่อนลมหายใจยาวออกมาแล้วยักไหล่

        " ตามใจ--แต่แค่วันนี้วันเดียวนะ "

        " ชิ--รู้แล้วน่า "

ว่าแล้วเจ้าตัวก็ทำการกดปุ่มโทรออกไปหาบอสใหญ่

.

.

.

.

.

.

.

.

        คุณเท้าเอวมองร่างสูงที่นอนคลุมโปงคว่ำหน้านิ่งสนิทพร้อมส่งเสียงหายใจดังฟี้ดฟ้าดผสมกับเสียงกรนครืดคราบ่งบอกว่าเจ้าตัวกำลังหลับลึกได้ที่ คุณส่ายหัวน้อยๆเมื่อเหลือบมองดูนาฬิกาบนผนัง นี่ขนาดมื้อเที่ยงแล้วเจ้าตัวยังไม่ตื่นนี่แสดงว่าง่วงนอนของแท้จริงๆ...

คุณถอนหายใจขณะเดินไปที่ประตูตั้งใจว่าจะออกไปยกสำรับกับข้าวมาให้ พอคนขี้เซาตื่นมาจะได้กินในห้องทีเดียวไม่ต้องถ่อออกไปถึงห้องอาหารใหญ่

        นัยน์ตาสี(...)อึ้งค้างเมื่อเปิดประตูพบกับบุคคลกลุ่มหนึ่งยืนออกกันอยู่หน้าห้องซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเหล่าผู้พิทักษ์ของวองโกเล่แฟมิลี่ที่นำโดยบอสใหญ่รุ่นที่สิบ ซาวาดะ สึนะโยชิผู้กำลังค้างเติ่งในท่ายกกำปั้นเตรียมจะเคาะประตู

        " เอ่อ...เห็นว่าโกคุเดระคุงไม่สบาย พวกเราก็เลยมาเยี่ยมน่ะ "

เขาส่งยิ้มให้เมื่อเห็นคุณกวาดตามองทุกคนด้วยความฉงนสงสัย

        " โอ้ว!! เจ้าหัวปลาหมึกอาการดีขึ้นหรือยัง!? ปกติหมอนั่นน่ะสุดขั้วทุกวัน!! "

        " คุณพี่...เบาๆหน่อยสิครับ เขาหลับอยู่นะ "

        สึนะหันไปห้ามปรามรุ่นพี่ผู้ไฟแรง คุณยิ้มแห้งๆก่อนจะผายมือเชิญพวกเขาเข้าไปในห้อง สายตาทุกคู่จ้องมองโกคุเดระด้วยความรู้สึกนึกคิดแตกต่างกันออกไปตามบุคลิกของตน

        " คึหึหึ แบบนี้เรียกคนป่วยเหรอครับ ผมว่าเขาดูเหมือนคนง่วงนอนจัดซะมากกว่า "

มุคุโร่พูดขึ้นโดยมีมือสวมถุงมือหนังสีดำจับปลายคางอยู่อย่างครุ่นคิด ริมฝีปากคมของเจ้าตัวหยักยิ้มน้อยๆเป็นเชิงเย้ยหยันตามเคย

        " ท่านมุคุโร่ อย่าพูดแบบนั้นสิคะ..."

สาวน้อยสายหมอกที่ยืนข้างๆกันเอ่ยพลางกระตุกแขนแกร่งใต้เสื้อสูทของเขาเบาๆ

        " แปลกใจจังเลยนะครับ ไม่ยักกะรู้ว่าคุณวายุระเบิดมีมุมหมดฤทธิ์แบบนี้ด้วย "

        ผู้พิทักษ์อัสนีอายุน้อยที่สุดพูดลอยๆขณะหัวสมองนึกย้อนไปถึงความทรงจำวัยเด็กในอดีตที่ตนต้องหลั่งน้ำตาขี้มูกโป่งอยู่เป็นนิจเพราะวายุพิโรธอารมณ์ร้อนคนนี้

        " มนุษย์คนไหนไม่เคยป่วยบ้างเล่าแรมโบ้..."

สึนะว่าพร้อมๆกับถอนหายใจ

        " ฮะๆๆ นั่นสินะ โกคุเดะระน่ะบทจะแข็งแรงก็ปึ๊บๆป๊าบๆปิ้วๆฟิ้วฟ้าว บทจะป่วยก็ฟีบๆฟาบๆลิ่วชิ่วเลยเนอะ ฮะๆๆ "

ยามาโมโตะหัวเราะหลังจากพ่นภาษาอันเป็นเอกลักษณ์ที่เจ้าตัวสามารถเข้าใจได้เพียงคนเดียว

        " ย-ยามาโมโตะ พูดอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้วนะ.."

        สึนะพึมพำพอให้ได้ยินแค่คุณ แต่เสียงพ่นลมหายใจฮึดฮัดบ่งบอกถึงความหงุดหงิดที่ดังขึ้นตามมานั้นจงใจเต็มที่ที่จะให้สิ่งมีชีวิตทุกประเภทในห้องนี้ได้ยิน

        " ฉันกลับล่ะ "

ร่างสูงของฮิบาริที่ยืนพิงกำแพงตรงมุมมืดใกล้ประตูเดินจากไปเมื่อเห็นว่าการอยู่ที่นี่ไม่ได้ก่อเกิดประโยชน์ประการใดให้กับตัวเอง

        " ว่าแต่...โกคุเดระคุงเป็นไงบ้างเหรอ(...)? "

สึนะหันมาถามคุณเมื่อเมฆาจอมโหดออกไปแล้ว คุณรู้สึกว่าหยดเหงื่อแหวกแทรกซึมมาตามผิวหนัง

เอาไงดีเนี่ย...จะให้ฉันตอบว่าไงล่ะในเมื่อตาคนนี้ไม่ได้ป่วยเลยสักนิดเดียว

        " เอ้อ--ก็...ดีขึ้นมากแล้วล่ะ ไม่มีไข้แล้ว เหลือแค่ให้เขานอนพักอีกหน่อย...น่ะนะ..."

คุณก็ยิ้มเจื่อนเป็นการกลบท้ายก่อนจะถอยมาเอนหลังพิงกำแพงห้องอีกฝั่งปล่อยให้เพื่อนๆเขาได้อยู่ด้วยกัน

คุณถอนใจเฮือกใหญ่พลางทอดตามองร่างสูงเรือนผมสีเงินที่หลับคร่อกเอาคร่อกเอาไม่ได้รู้เรื่องอิโหน่อิเหน่อะไรกับเขาเลย

อย่าทำแบบนี้บ่อยนะฮายาโตะ...

*พิเศษ*

        คุณลูบเส้นผมสีเงินของฮายาโตะที่นอนตักคุณไปดูโทรทัศน์ไปอย่างสบายใจเฉิบ ขอบคุณสรวงสวรรค์ชั้นแปดสิบเก้าที่ทำให้เขาตื่นนอนสักทีในเวลาบ่ายโมงตรง

" นี่ยัยดื้อ "

" ว่าไง? "

" คืนนี้อยากไปไหนไหม ฉันเติมพลังเต็มที่ละ พร้อมเที่ยว "

ทันทีที่ประโยคนั้นจบลง ศีรษะของเขาก็ถูกจัดการเคาะไปหนึ่งโดยรีโมตที่คุณถืออยู่

" เมื่อเช้าเพิ่งจะดุไปแหม็บๆ มาตอนนี้จะเอาอีกแล้วนะ! "

..................................................................................................................................................................................................................

**ประกาศจ้า**

ถึงรี้ดที่รักทุกคน

และแล้วช่วงเวลาที่ไรต์เกลียดมันก็วนกลับมาอีกครั้งหนึ่งแล้ว...นั่นก็คือช่วงเวลาของงานยุ่งและโปรเจ็คทั้งหลายแหล่พ่วงกับช่วงสอบ... ไรต์ก็เลยขอแจ้งทุกคนว่าตั้งแต่วันนี้ไปจนถึงวันที่ 20 กว่าๆของเดือนพฤศจิกายนนี้ ไรต์อาจจะอัพบ้างไม่อัพบ้างนะคะเพราะเป็นช่วงมรสุมที่ต้องเคลียร์งานทั้งการบ้านชิ้นเล็กๆไปจนถึงงานชิ้นใหญ่ๆเพราะใกล้จะสอบ ถ้าอาทิตย์ไหนไรต์สามารถมีเวลาแต่งได้ทันก็จะอัพนะคะ แล้วก็ตั้งแต่วันที่ 23 พฤศจิกายนเป็นต้นไปจนถึงวันที่ 12  ธันวาคม ไรต์จำเป็นต้องหายตัวงดอัพเพราะเป็นช่วงปิดคอร์สเรียนและสอบจ้า

ป.ล.ไรต์สอบเสร็จเมื่อไหร่สัญญาว่าจะกลับมาทันทีแน่นอนจ้า

 รักและขอบคุณทุกคนนะคะ^^       

                 ไรต์                            

................................................................................................................................................................................................

ป.ล. คิวรีเควสจ้า

      1. Yukimura Tooru [Aoharu x Kikanjuu] -- Coming soon

      2. The Shape [Dead By Daylight]

      3. Nura Rihan [Nurarihyon no Mago]

      4. Nurarihyon [Nurarihyon no Mago]

      5. Kageyama Tobio [Haikyuu!!]

      6. Eyeless Jack [Creepypasta]

      7. Yamamoto Takeshi [Katekyo Hitman Reborn]

      8. Ferid Bathory [Owari no Seraph]

      9. Ciel Phantomhive [Black Butler]

      10. Atsushi Nakajima [Bungo Stray Dogs]

      11. Dazai Osamu [Bungo Stray Dogs]

      12. Jason Voorhees [Friday the 13th]

      13. Asuramaru [Owari no Seraph]

      14. L [Death Note]

      15. Ben Tennyson [Ben 10]

      16. (Yandere) Pharaoh Atem [Yu-Gi-Oh!]

      17. Amuro Tooru [Detective Conan]

      18. Severus Snape [Harry Potter]

      19. Damian Wayne [DC-Batman]

      20. Jyugo [Nanbaka]

      21. Reborn [Katekyo Hitman Reborn]

      22. Saitama [One-Punch Man]

      23. Bruce Wayne [Batman]

      24. Jason Todd [Batman]

      25. Venom/Eddie Brock [Marvel : Venom]

      26. Amamiya Hibiya [Kagerou Daze]

      27. Lelouch Lamperouge [Code Geass]

      28. Sonic [Sonic The Hedgehog]

      29. Jyugo [Nanbaka]

      30. Kujou Tenn [Idolish7]