All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #47 : [D.Gray-man] Lavi x Reader : Jealousy [Request]

Pairing : Lavi x Reader

Theme : Jealous

Summary : ฉันหึง ฉันหวง ฉันห่วงใย ที่ทำไปเพราะฉันรักเธอ

..........................................................................................................................................................................................................................................

        ขาของคุณก้าวเดินไปตามทางเดินปูพื้นอิฐขรุขระสีเข้มที่สะท้อนต้องแสงแดดยามสายดูเหมือนกับสายน้ำ มือข้างหนึ่งถูกจับจูงกุมไว้โดยมือใหญ่ของร่างสูงโปร่งผมยาวสีน้ำตาลแดงชี้ตั้งฟูนุ่ม

        " ตกลงวันนี้เราจะไปดูใบไม้เปลี่ยนสีกันใช่ไหม? "

น้ำเสียงสดใสเอ่ยถามร่างสูงที่เดินจูงอยู่ข้างๆ

        " เอ๋...ไม่ได้มากินข้าวแล้วกลับหรอกเหรอ "

        ราวี่หันมาหาคุณ ใบหน้าที่ดวงตาสีเขียวถูกคาดผ้าปิดตาสีดำไว้ข้างหนึ่งเข้าชุดกับสายผ้าคาดศีรษะเส้นหนาขับให้เขามีเสน่ห์น่าดึงดูดไม่เคยเปลี่ยน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้จิตใจข้างในเริ่มปั่นป่วนไม่สงบเพราะคำพูดจากปากแฟนหนุ่มผู้น่ารัก คุณปล่อยมือ หยุดเดิน แขนยกขึนกอดอป

        " เมื่อวานนายสัญญาว่าจะพาไปนี่นา... "

คุณบอกเชิงน้อยใจนิดๆพร้อมสีหน้าผิดหวังที่นำพาบรรยากาศเข้าสู่ความอึมครึม เสียงนุ่มพลันหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นท่าทีของคุณ

        " ก็ไม่ได้บอกสักคำว่าจะไม่ไป "

        ว่าแล้วมือใหญ่อีกข้างก็ยกขึ้นมาวางลงบนศีรษะของคุณแล้วเริ่มลูบไล้สางเรือนผมสี(...)เล่นอย่างเพลิดเพลิน คุณคลายหน้ามุ่ยและแก้มป่องๆออกเปลี่ยนเป็นฉีกยิ้มสุขสันต์ดังเดิมเช่นเดียวกับริมฝีปากคมที่ระบายรอยยิ้มแบบทะเล้น

        " นี่พวกนายจะไปไหนกันน่ะ? "

        เสียงทุ้มนุ่มของชายหนุ่มอีกคนที่จู่ๆก็ดังขึ้นแทรกความเงียบอยู่ใกล้ๆขณะที่ขาสองคู่เตรียมตั้งต้นออกก้าวเดินต่อไปเล่นเอาพวกคุณตกใจยกคู่ คุณกระโดดโหยงคว้าแขนราวี่มากอดไว้แน่นในขณะที่ตัวของเขาสะดุ้งสุดตัว

นัยน์ตาสี่ดวงปะทะเจอกับร่างสูงผมสีน้ำเงินเข้มที่ปอยผมส่วนใ

        " โธ่..นายอย่ามาเงียบๆอย่างนี้สิคันดะ "

        คุณดุชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบสีดำเอกลักษณ์ของกลุ่มเอ็กโซซิสท์ ปอยผมสีน้ำเงินเข้มเกือบดำของเขาถูกรวบเป็นหางม้าเรียบร้อยอยู่ด้านหลัง นัยน์ตาคมของเจ้าตัวฉายแววเหนื่อยหน่ายก่อนจะถอนหายใจน้อยๆ

        " ขวัญอ่อนจริงๆเลยพวกนาย.."

คราวนี้คุณเป็นฝ่ายถอนหายใจบ้าง

        " จู่ๆเล่นส่งเสียงโพล่งออกมาแบบนั้นนี่ "

เขาเสมองไปทางอื่นพลางยกมือเสยผมหน้าม้าปรกหน้าผากขึ้น

        " อะไรก็ช่างเถอะ--ตกลงพวกนายกำลังจะไปไหนกัน เห็นไม่ใส่เครื่องแบบ "

        ตาสีเข้มของคันดะมองสำรวจเสื้อสเวตเตอร์คอปาดเรียบหรูของคุณและชุดลำลองของราวี่ซึ่งเป็นเสื้อยืดคอวีสีดำประดับด้วยสร้อยคอหนังห้อยจี้รูปพระอาทิตย์สีเงินมันวับที่คุณซื้อให้เนื่องในวันเกิดของเจ้าตัวเมื่อปีที่แล้ว

        " เราจะไปดูใบไม้เปลี่ยนสีกัน "

คุณฉีกยิ้มหวานให้เขาด้วยอารมณ์เริงรื่นสดใส

        " เหรอ ก็ดีนะ ช่วงเปลี่ยนฤดูแบบนี้นี่แหละที่ธรรมชาติจะสวยที่สุด สวยพอๆกับเพื่อนฉันเลยนะ"

        เขาหลิ่วตาหยอกคุณเล่นพลางแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้มีสายลมพัดผ่านดังแว่วหวิวๆ ใบไม้หลากสีปลิวว่อนปะปนกันมาในสายลมนั้น ทั้งสีเขียว สีเหลือง สีแดง หรือแม้กระทั่งสีน้ำตาล

        " เงียบๆแบบนายนี่ก็มีมุมปากหวานใช่ย่อยนี่นา "

        คำพูดนั้นส่งผลให้ริมฝีปากคมหยักยิ้มจางๆแทนการตอบรับ แต่ร่างสูงอีกคนผู้ที่มากับคุณตั้งแต่แรกนั้นกลับมีปฏิกิริยาแตกต่างออกไป จมูกของราวี่ส่งเสียงฟึดฟัดออกมาเบาๆและคิ้วสองข้างก็เริ่มย่นผูกเข้าหากันนิดๆแบบไม่สบอารมณ์ แต่อากัปกิริยานั้นสลายหายไปในเสี้ยววินาทีทำให้คุณไม่ทันสังเกตเห็น

        " แล้วจะไปดูกันที่ไหนล่ะ? "

คันดะถาม

        " เราว่าจะไปดูกันที่สว--"

คุณตอบยังไม่ทันจบประโยค ราวี่ก็ชิงแทรกขึ้นมาพอดี

        " --แถวๆนี้ล่ะน่า นายจะถามเพื่ออะไร "

คันดะคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ย

        " ฉันพอจะรู้จักที่สวยๆเยอะ เผื่อพวกนายจะสนใจ--"

        " --ไม่เป็นไร ฉันวางแผนมาแล้ว ขอบใจมาก "

คำพูดของชายหนุ่มถูกตัดบทลงทันทีทันใด มือใหญ่ตรงเข้ามาฉวยมือคุณไปแล้วราวี่ก็เริ่มออกแรงดึงและกระตุกเบาๆให้คุณเดินตาม

        " อ่า...งั้นไว้เจอกัน...นะ... "

คันดะเอ่ยอย่างงุนงงขณะมองราวี่รีบร้อนดึงมือถูลู่ถูกังคุณไปตามถนนพลางนึกสงสัยอยู่ในใจว่าเขาเผลอพูดหรือทำอะไรผิดไปหรือเปล่า

.

.

.

.

.

.

.

.

        นิ้วเรียวชี้ตรงไปยังจุดเล็กๆอยู่ห่างออกไปไม่ถึงสิบเมตรซึ่งเป็นสวนสาธารณะประจำเมือง ถึงจะยังห่างไกล คุณก็ยังพอตะสังเกตเห็นว่าตอนนี้มันไม่ได้มีแค่สีเขียวแล้ว แต่มีสีอื่นประปรายผสมเข้ามาด้วย 

        " ใกล้ถึงแล้ว อยากเห็นเร็วๆจังเลยเนอะ "

คุณหันไปบอกคนข้างกายด้วยน้ำเสียงปิดความตื่นเต้นไม่มิด 

        " ฮื่อ...นั่นสิ..."

        ด้วยเหตุอะไรสักอย่าง...กลับไม่มีความตื่นเต้นหรือความร่าเริงในน้ำเสียงของเจ้าตัวผิดกับเมื่อกี้ลิบลับเพราะเขายังยียวนกวนทะเล้นคุณเล่นอยู่เลย

        " ราวี่ เป็นอะไรหรือเปล่า? "

        " หือ?--ก็เปล่านี่ แค่เหม่อลอยเฉยๆ "

เขาตอบพร้อมกับยิ้มให้จางๆซึ่งดูยังไงก็รู้ว่าเป็นรอยยิ้มที่เหมือนเค้นฝืนมันออกมาเสียมากกว่า

        " เราจะกินข้าวก่อนหรือไปสวนสาธารณะก่อนดีล่ะ? "

คุณเปลี่ยนเรื่อง

        " ..ยังไงก็ได้--แล้วแต่เธอ "

คราวนี้เขาตอบสั้นๆแล้วหันหน้าไปมองทางอื่น เล่นเอาความสงสัยในใจเพิ่มระดับพุ่งสูงขึ้นไปอีกเท่าตัว

        " งั้น..ไปสวนก่อนละกันนะ "

เขาไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าแทนคำตอบ คุณมองภาพนั้นอย่างครุ่นคิดไม่เข้าใจ

ไม่มีอะไรหรอก..ใครเขาจะร่าเริงดี๊ด๊าได้ตลอดทั้งวันทั้งคืนยี่สิบสี่ชั่วโมงกันล่ะ ต่อให้เป็นคนบุคลิกสดใสอยู่แล้วก็เถอะ

        และด้วยเหตุนี้...คุณจึงตัดสินใจปล่อยมันผ่านไป

.

.

.

.

.

.

.

.

        นัยน์ตาสี(...)นิ่งค้างตะลึงในความงดงามที่อยู่ตรงหน้า ต้นไม้ทุกต้นในสวนสาธารณะมีใบที่ถูกผสมผสานคละเคล้าหลายสีสันสวยงามตระการตา คุณกวาดมองหลากหลายเฉดสีของมันด้วยนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยประกายแห่งความประทับใจและสนุกสนาน

        " สวยจังเลยเนอะราวี่ "

        คุณบอกเขาพลางชี้นิ้วไปยังต้นเมเปิ้ลสูงใหญ่ต้นหนึ่ง ใบแฉกของมันที่เดิมเคยเป็นสีเขียวสดเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมาตอนนี้มันกลับเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทองหรือไม่ก็สีส้มบ่งบอกถึงการเริ่มต้นของฤดูกาลใหม่

        คู่สนทนาของคุณนิ่งเงียบสวนทางกับบรรยากาศรอบตัว นัยน์ตาสีมรกตมองทัศนียภาพเบื้องหน้าด้วยความเฉยชา จากสีหน้าและปฏิกิริยาของราวี่แล้ว...ดูท่าทางเจ้าตัวไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว

        คุณกระตุกมือที่จับอยู่กับร่างสูงเบาๆเรียกความสนใจ เขาหันหน้ามาหา ใบหน้าหล่อคมนั้นมีเมฆหมอกความหงุดหงิดบดบังอยู่จนคนรอบข้างสามารถสัมผัสได้

        " แต่สวยไม่เท่าเธอหรอกเนอะ ฮะๆๆ "

        ราวี่หัวเราะแห้งๆด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเสแสร้งขั้นสุดยอด เขาปล่อยมือคุณเป็นอิสระก่อนจะเดินห่างออกไปทิ้งตัวลงบนม้านั่งที่อยู่ใกล้ๆ นัยน์ตาสีมรกตแหงนมองวิวท้วทัศน์สีสวยด้วยอารมณ์ก้ำกึ่งระหว่างหงุดหงิดกับเศร้าซึม 

คุณตามเขาไป ตาจับจ้องคนข้างกายที่ตอนนี้เห็นชัดแจ่มแจ้งแล้วว่าเขาทำตัวแปลกไปจริงๆ

        " อะไรกัน...อุตส่าห์มาถึงแล้วทั้งทีทำไมทำหน้าบอกบุญไม่รับอย่างนั้นล่ะ บึ้งตึงไม่น่ารักเอาซะเลย "

        คุณเอ่ยพร้อมหยอกเย้าด้วยการเอานิ้วจิ้มแก้มของอีกฝ่าย ปกติแล้วถ้าคุณทำแบบนี้จะทำให้เขาหัวเราะไปร่วมนาทีเต็ม แต่รอบนี้ไม่รู้ทำไมเขาถึงแค่ยิ้มแบบฝืนๆกลับมาให้

        " แค่คิดอะไรอยู่นิดหน่อย "

        เขาตอบสั้นๆทั้งที่ไม่ได้หันมามอง คุณหน้าบู้บี้ สอดใส่แขนของตัวเองเกี่ยวเอาแขนเขามากอด ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเรือนผมสี(...)เอนพิงหัวไหล่แข็งแรง

        " มาเที่ยวกันแล้วมีอะไรให้คิดนักหนาเล่า "

คุณได้ยินเสียงพ่นลมหายใจค่อนข้างแรงดังขึ้นมาเหนือศีรษะราวกับคนทำอยากระบายความหงุดหงิดออกมา

        " ก็โน่นนี่จิปาถะเรื่อยเปื่อยล่ะน่า "

เขาตอบก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้น มือสองข้างซุกอยู่ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหันหลังให้

        " ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันเริ่มหิวละ "

คุณกะพริบตา ทั้งมึนงงและสับสนในเวลาเดียวกัน

        " แต่เราเพิ่งจะมาไม่เท่าไหร่เองนะ "

คุณรีบทักขึ้นมาเพราะเห็นเจ้าตัวกำลังตั้งท่าจะออกเดิน เขาหยุดกึกแล้วหมุนตัวหันกลับมา

        " ฉันเริ่มหิวแล้ว "

คุณลุกขึ้นไปสมทบกับร่างสูง

        " งั้นกินเสร็จแล้วค่อยกลับมาละกัน "

แต่เขากลับส่งยิ้มอ่อนๆพร้อมคำตอบที่สวนไปคนละทาง

        " คงไม่แล้วล่ะ ฉันว่าจะกลับบ้านเลย ไปๆมาๆอากาศมันชักจะหนาวเกินไปนิด "

        ราวี่บอกเรียบๆแล้วออกเดินไปโดยไม่รอ ทำให้คุณต้องรีบสาวเท้าให้ทันถึงจะคว้ามือใหญ่ของเกฝ่ายเอาไว้ได้ภายใต้ความงงงวยว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าตัวกัน

.

.

.

.

.

.

.

.

        คุณล่ะอยากถามราวี่จริงๆว่าเขาเผลอไปกินรังแตนหรือลุกจากเตียงผิดด้านเข้าหรือเปล่า วันนี้เจ้าตัวถึงได้มีระดับอารมณ์ที่ออกจะเพี้ยนผิดแปลกไปจากปกติชอบกล ประเดี๋ยวก็หงุดหงิด เดี๋ยวก็เซ็ง เดี๋ยวก็ซึมเงียบนิ่งสลับกันไปชวนสับสน 

        เวลาอาหารกลางวันที่เพิ่งผ่านไปเมื่อไม่กี่สิบนาทีที่แล้วนั้นคือช่วงเวลาแห่งความอึดอัดคับข้องและความกระอักกระอ่วนอย่างแท้จริง เพราะราวี่ดูหงุดหงิดและซังกะตายมากพอๆกับทวีปอเมริกา คุณพูดอะไรไปเขาก็ถามคำตอบคำ แถมบางครั้งเขาก็ทำหูทวนลมไม่ได้ยินเอาเสียดื้อๆซะอย่างนั้น และตั้งแต่ต้นจนจบ...เขาดูจงใจพยายามอย่างมากที่จะไม่สบตาหรือมองหน้าคุณ ทำเอามื้อกลางวันคุณหมดอร่อยไปโดยสิ้นเชิง

        " ฉันก็ว่าฉันกลับบ้านแล้วดีกว่า "

        คุณเอ่ยขึ้นมาหลังจากเดินต่อไปได้อีกช่วงถนน คุณปล่อยมือใหญ่ที่ไม่ยักกะมีท่าทีว่าจะจูงกลับคืนให้เจ้าของก่อนจะยกขึ้นกอดอกตัวเอง ราวี่เลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ

        " ทำไมล่ะ ไหนว่าเธอจะกลับไปดูใบไม้ต่อ? "

        นัยน์ตาสี(...)มองสบกับนัยน์ตาสีมรกตราวกับจะเล่นเกมจ้องตาแข่งกัน พวกคุณค้างกันอยู่ในท่านั้นสักพักหนึ่งก่อนคุณจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบคนแรก

        " วันนี้นายงี่เง่าทั้งวันเลย รู้ตัวรึเปล่า "

        ในที่สุดคุณก็ตัดสินใจพูดโพล่งออกไปโต้งๆ ใจของคุณอยากจะไขข้อคับข้องใจทุกอย่างให้มันกระจ่างแจ้งไปให้รู้แล้วรอดทีเดียวจะได้ไม่ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งเก็บเอาไปคิดมากต่ออีกสามวันสามคืนให้อึดอัดทรมานตัวเอง

        " อะไร--ฉันก็เป็นของฉันอย่างงี้ทุกวัน "

เขาเถียงกลับด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นผิดวิสัย ยิ่งเป็นการตอกย้ำว่ามันไม่ปกติเอาเสียเลย

        " ไม่นะ นายทำตัวเหมือนเด็กสามขวบที่หงุดหงิดกระฟัดกระเฟียดเพราะถูกขัดใจ "

เขาเม้มปากแน่น ยกมือกอดอกเช่นเดียวกัน

        " เปล่าซะหน่อย "

ร่างสูงยังคงไม่ยอมแพ้

        " ใช่ ราวี่ นายเป็น--นายหงุดหงิดแล้วก็ฉุนเฉียวมากตั้งแต่เช้ายันถึงตอนนี้ "

เขาย่นจมูกส่งเสียงฟึดฟัดในลำคอ

        " ใครบอก--ฉันเริ่มหงุดหงิดหลังเจอเจ้าคันดะต่างหาก ก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้เป็นสักหน่อย "

เขายังคงตอบโต้เถียงคอเป็นเอ็นโดยไม่ทันางเกตว่าคิ้วของคุณเริ่มขมวดผูกกันเพราะติดใจในประเด็นบางอย่าง

        " เดี๋ยวนะ...คันดะเกี่ยวอะไรด้วย? "

นัยน์ตาสีมรกตฉายแววตกใจวาบขึ้นมาทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น

        " ไม่มีอะไรนี่--คันดะก็คือคันดะอยู่วันยันค่ำ ฉันก็พูดไปงั้นๆ "

        เขารีบพูดรัวด้วยอาการเลิกลั่กเหมือนคนที่ถูกจับโกหกได้ แน่นอนว่าอากัปกิริยานั้นยิ่งเป็นตัวบ่งชี้ทางให้คุณว่านั่นแหละคือจุดชนวนพฤติกรรมแปลกๆของเขา

        " ใช่แน่ๆเลย ท่าทางนายหลุกหลิกซะขนาดนั้น บอกมาเถอะว่ามีอะไร "

        " ไม่มีอะไร..."

เขาพูดเสียงเบาพร้อมก้มหน้ามองพื้นหลีกเลี่ยงการสบตา แต่ไม่ไวพอให้คุณสังเกตแนวแก้มที่ขึ้นสีเรื่ออ่อนๆของอีกฝ่าย

คุณจับหน้าเขาค่อยๆเชยให้เจ้าตัวเงยขึ้นมาสบตา

        " บอกมาเถอะนะ ฉันจะได้รู้ว่าอะไรทำให้นายไม่ชอบใจ คราวหน้าฉันจะได้ระวังไง นายไม่บอกฉันก็ไม่มีวันรู้หรอก "

เขากะพริบตาปริบๆกือนจะถอนหายใจแล้วเหลือบลูกตาหนีไปทางอื่น

        " คันดะบอกว่าเธอสวย "

        " ก็แล้วมันทำไมล่ะ? เขาก็แค่ชมฉันนี่นา "

คุณเลิกคิ้วสูง ตาจ้องเขม็งไปยังคู่กรณีตรงหน้ารอคำตอบ อีกฝ่ายถอนหายใจอีกรอบพลางจับมือคุณมากอบกุมไว้

        " เธอเป็นแฟนฉันนี่นา... "

ราวี่พูดยังไม่ทันขาดคำ คุณก็หลุดหัวเราะพรืดออกมาเมื่อได้รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริง

        " โธ่เอ๊ย คิดว่าเรื่องใหญ่โตอะไร ที่แท้ก็แค่อาการที่เรียกว่า'หึง'นี่เอง ฮะๆๆ "

คุณพูดกลั้วหัวเราะ 

        " ไม่ได้หึงซะหน่อย ฉันแค่ไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นพูดแบบนั้นกับแฟนฉันหรอก "

ฝ่ายเจ้าตัวนั้นรีบแก้ต่างด้วยใบหน้าขึ้นสีเรื่อหนักขึ้นๆช่างขัดกับคำพูดเสียเหลือเกิน

        " งั้นเรียก'หวง'แทนก็ได้เอ้า "

คุณเอ่ยยิ้มๆ เขาถอนหายใจก่อนจะคลี่ยิ้มหวานออกมาบางๆแทนการยอมแพ้ คราวนี้รอยยิ้มเขาไม่ได้มาจากการฝืนแล้ว

        " ขอโทษนะ...ฉันไม่อยากบอกแต่แรกเพราะกลัวบรรยากาศเสียก็เลยคิดว่าปล่อยไว้เดี๋ยวมันก็คงหายไปเอง...แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลแฮะ "

เขาบอกพร้อมยิ้มแห้งๆรู้สึกผิด คุณส่ายหัวเบาๆก่อนจะอ้าแขนสวมกอดลำตัวหนาอุ่นของอีกฝ่าย

        " ยังไงฉันก็มีนายแค่คนเดียวล่ะน่า "

ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้เส้นผมของคุณอย่างอ่อนโยนก่อนวงแขนแกร่งจะโอบรอบกายดึงคุณเข้าไปใกล้ชิดยิ่งขึ้น

        " รักเธอนะ...(...) "

..........................................................................................................................................................................................................................................

ป.ล. คิวรีเควสจ้า

      1. Yukimura Tooru [Aoharu x Kikanjuu]

      2. The Shape [Dead By Daylight]

      3. Nura Rihan [Nurarihyon no Mago]

      4. Nurarihyon [Nurarihyon no Mago]

      5. Kageyama Tobio [Haikyuu!!]

      6. Eyeless Jack [Creepypasta]

      7. Yamamoto Takeshi [Katekyo Hitman Reborn]

      8. Ferid Bathory [Owari no Seraph]

      9. Ciel Phantomhive [Black Butler]

      10. Atsushi Nakajima [Bungo Stray Dogs]

      11. Dazai Osamu [Bungo Stray Dogs]

      12. Jason Voorhees [Friday the 13th]

      13. Asuramaru [Owari no Seraph]

      14. L [Death Note]

      15. Ben Tennyson [Ben 10]

      16. (Yandere) Pharaoh Atem [Yu-Gi-Oh!]

      17. Amuro Tooru [Detective Conan]

      18. Severus Snape [Harry Potter]

      19. Damian Wayne [DC-Batman]

      20. Jyugo [Nanbaka]

      21. Reborn [Katekyo Hitman Reborn]

      22. Saitama [One-Punch Man]

      23. Bruce Wayne [Batman]

      24. Jason Todd [Batman]

      25. Venom/Eddie Brock [Marvel : Venom]

      26. Amamiya Hibiya [Kagerou Daze]

      27. Lelouch Lamperouge [Code Geass]

      28. Sonic [Sonic The Hedgehog]

      29. Jyugo [Nanbaka]