All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ตอนที่ 44 : [Detroit Become Human] Nines (RK900) x Reader : How to become your partner

Pairing : Nines (RK900) x Reader

Theme : Partner

Summary : คู่หูคนใหม่ ชีวิตไฉไลกว่าเดิม

Warning!! : 1. มีการสปอยล์เนื้อเรื่อง + ตอนจบของเกมเช่นเดิม

                           - คราวนี้ไม่ใช่ของพี่เอกแต่เป็นของคนอื่นที่ไรต์ไปดูเจอมาในยูทูปจ้า

...................................................................................................................................................................................................................

        คุณถอนหายใจขณะเลื่อนนิ้วเรียวไถดูแฟ้มคดีต่างๆที่อยู่ในฐานบรรจุข้อมูลของจอคอมพิวเตอร์อัจฉริยะอย่างลวกๆสั่วๆ ช่วงวินาทีช่วงเช้านี้สมองของคุณว่างเปล่าปฏิเสธไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นเมื่อคิดถึงงานที่กองสุมกันเป็นภูเขาเลากา ยิ่งราวๆอาทิตย์ก่อนที่คุณมาเจอลูกระเบิดนิวเคลียร์เป็นของขวัญชุดใหญ่จากผู้กองฟาวเลอร์ หัวหน้าผู้สุดแสนจะใจดีพอๆกับราชสีห์ที่กำลังโมโหหิวแล้วก็ดูเหมือนสมองจองคุณอยากปิดระบบการทำงานเต็มแก่ สายตาของคุณตวัดไปมองหุ่นแอนดรอยด์ตัวหนึ่งที่นั่งโต๊ะติดกัน นอกจากชื่อที่เหมือนกับคอนเนอร์รุ่นRK800แล้ว เจ้าคอนเนอร์รุ่นใหม่เวอร์ชันอัพเกรดนี้แตกต่างกันตรงที่ชุดเครื่องแบบของเขาเน้นโทนขาวดำมีคอปกตั้งสีขาวและมีนัยน์ตาเป็นสีของท้องฟ้าสีเทา นั่นล่ะลูกระเบิดที่ฟาวเลอร์มอบให้คุณล่ะ...

        อย่าถามเลยว่าคุณได้ผู้ช่วยคนใหม่นี่มาได้ยังไง คุณที่มาทำงานสายวันนั้นถูกฟาวเลอร์เรียกพบแทบจะทันทีที่คุณเพิ่งวางสัมภาระข้าวของต่างๆไว้ที่โต๊ะแบบด่วนพิเศษชนิดที่คุณเข้าไปในออฟฟิศของเขาในสภาพกระหืดกระหอบเหงื่อแตกซ่านเต็มหน้าเต็มตาอยู่เลย 

        จากใจความที่คุณพอจะจับได้ท่ามกลางเสียงวี้ดๆจากประสิทธิภาพของโสตประสาทหูที่อื้อตันเพราะอาการหอบเหนื่อยนั้นก็พอจะรู้ว่าไซเบอร์ไลฟ์ บริษัทยักษ์ใหญ่อันเลื่องชื่อได้ส่งแอนดรอยด์ตำรวจรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้ทางกรมได้ใช้งาน ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นรุ่นที่พัฒนามาจากคอนเนอร์RK800 ซึ่งเป็นโมเดลรุ่นเก่า ทีแรกเขาถูกส่งให้ไปเป็นผู้ช่วยของเกวิน แล้วเดาออกไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อจับแอนดรอยด์มาทำงานคู่กับคนที่รักแอนดรอยด์มากพอๆกับมหาเศรษฐีที่รักอาหารขึ้นรา...แน่นอนว่าผลลัพธ์ออกมาเละเทะสุดๆ 

        นอกจากงานการแต่ละคดีจะคืบหน้าอืดฉืดสุดๆแล้ว ภายในสถานียังเรียกได้ว่าเกิดจลาจลสงครามประสาทกันได้ไม่เว้นแต่ละวัน ซึ่งอันนี้คุณเองก็เห็นได้ชัดแทบจะตลอดชั่วโมงทำงาน ไม่มีวันไหนที่ทุกคนจะไม่ได้ยินเสียงพ่นสารพัดคำก่นด่าทุกระดับความหยาบของเกวิน รี้ดปะทะกับคำอธิบายต่อล้อต่อเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ของแอนดรอยด์คอนเนอร์รุ่นใหม่ จนกระทั่งฟาวเลอร์ถึงคราวฟิวส์ขาดทะลุจุดเดือดของแท้ เขาลากคอทั้งคู่หายเข้าออฟฟิศไปเป็นเวลานาน 

        สุดท้ายเมื่อเกวินผลักไสไล่ส่งเจ้าแอนดรอยด์โดยให้เหตุผลว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไงเขาก็ขอยืนยันหัวชนฝาว่าเขาไม่ต้องการ'หุ่นเวร'ตัวไหนหรือรุ่นอะไรมาเป็นผู้ช่วยทั้งสิ้น ฟาวเลอร์จึงจำใจตอบตกลงย้ายเขาไปเป็นผู้ช่วยเจ้าหน้าที่คนอื่นโดยที่เกวินโดนส่งรายงานความประพฤติฉบับแรกนับตั้งแต่ทำงานที่นี่เป็นการลงโทษที่ยียวนยั่วโมโหผู้กองสุดโหดประจำกรม ส่วนเรื่องเจ้าหน้าที่คนใหม่ผู้ที่ต้องรับคอนเนอร์รุ่นอัพเกรดไป...อืม...ลองทายดูสิว่ารางวัลแจ็กพ็อตมาออกที่ใคร...ปิ๊งป่อง!...ใช่แล้ว--คุณไงล่ะ!

        จากวันนั้นมาคุณก็เลยมีลูกสมุนผู้หนึ่งติดสอยห้อยตามไปไหนมาไหนทุกครั้ง แต่ก็ไม่ปฏิเสธว่าเขาทำให้คุณภาพชีวิตของคุณดีกว่าเดิมเป็นเท่าตัวเพราะคอนเนอร์รุ่นนี้สมกับเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดตามชื่อ เขาทำงานรวดเร็วมากชนิดแบบที่กระพริบตาเพียงปิ๊งสองปิ๊งก็สแกนทุกสรรพสิ่งหมดจดครบถ้วนในขณะที่คอนเนอร์รุ่นต้นแบบนั้นอย่างน้อยต้องให้เวลาเขาสักสิบวินาทีในการสแกนพื้นที่ ที่เจ๋งสุดคือคอนเนอร์ตัวใหม่นั้นทำให้งานด้านเอกสารของคุณง่ายขึ้นเป็นกองด้วยฟังก์ชันล้ำสมัยจากเทคโนโลยีล่าสุด ไม่ต้องหาเหตุผลเลยว่าทำไมคุณถึงติดนิสัยรักสบายแสนไม่ดีนี้ไปเสียแล้วทั้งที่เขาเป็นผู้ช่วยระยะเวลาผ่านไปยังไม่ถึงอาทิตย์ดี

        ทั้งหมดที่สาธยายมาอาจจะฟังดูเหมือนคุณแสนจะแฮปปี้มีความสุขกับผู้ช่วยคนใหม่นี้ แต่สาเหตุจริงๆที่ทำคุณเหม่อเลื่อยลอยซังกะตายแบบนี้น่ะเป็นเพราะว่านี่จะเป็นวันแรกที่คอนเนอร์จะย้ายมาอยู่ที่บ้านคุณหลังจากคุณได้ทำการขอเวลาสี่วันในการเตรียมสถานที่ เมื่อตอนเจ้าแอนดรอยด์ยังเป็นผู้ช่วยของเกวินนั้น เขาจำต้องพักอยู่กับแฮงค์และคอนเนอร์รุ่นต้นแบบที่บ้านของผู้หมวดวัยกลางคน ตรงนี้ไม่มีใครแปลกใจเพราะรู้ดีว่าคนอย่างเกวินจะยอมให้มีแอนดรอยด์เข้ามาอยู่ด้วยก็ต่อเมื่อหมีขั้วโลกอพยพไปอยู่ทะเลทรายนั่นแหละ...

ว่าแล้วคุณก็กลับมาเท้าคางใหม่พลางถอนหายใจยาว 

ถึงเขาจะเป็นหุ่นยนต์..แต่ก็เป็นผู้ชายอยู่ดีนั่นแหละนะ...

เอาก็เอา!ยังไงเขาก็เป็นแอนดรอยด์ คงไม่ทำอะไรคุณในทำนองนั้หรอก...มั้ง

        " นี่..คอนเนอร์ "

        " ! "

        " ! "

\

        คอนเนอร์ทั้งสองรุ่นหันขวับตอบสนองเสียงเพรียกคุณอย่างพร้อมเพรียงและรวดเร็ว คุณยกมือข้างนึงขึ้นกุมหัวอัตโนมัติ รู้สึกกลุ้มจิตกลุ้มใจกับชีวิตอย่างบอกไม่ถูก

พูดชื่อนี้ทีไรเป็นต้องหันมาสองคนทุกที...

        " เอ่อ...ฉันหมายถึงคอนเนอร์คนที่ตาสีฟ้า "

        ว่าแล้วคุณก็ชี้ไปยังผู้ช่วยในเครื่องแบบแอนดรอยด์ขาวดำที่นั่งโต๊ะตรงข้าม เจ้าตัวโผล่หน้าออกมาจากจอคอมพิวเตอร์เผยให้เห็นตาสีฟ้าเทา ส่วนคอนเนอร์อีกคนก็หันกลับไปทำงานต่อ

        " บ้านฉันไม่เคยมีแอนดรอยด์เลยอยากถามว่าคุณต้องการอะไรเป็นพิเศษไหม เช่นเลือดฟ้าเอาไว้กินหรือไรทำนองเนี้ย "

เขากระพริบตาปริบๆ ไฟแอลอีดีหมุนติ้วเคว้งคว้างขณะเจ้าตัวประมวลผล

        " ไม่นี่ครับ...เลือดฟ้าพวกเราจะกินก็ต่อเมื่อได้รับบาดเจ็บ แค่มีที่ให้ผมอยู่ก็พอแล้ว "

เขาตอบเรียบๆ คุณเลิกคิ้วน้อยๆด้วยความทึ่งปนอัศจรรย์ใจ

มันง่ายขนาดนั้นเชียวเรอะ! โอ๊ยให้ตายสิ! มันจะผิดไหมเนี่ยถ้าฉันจะรู้สึกอิจฉาแอนดรอยด์ อาหารก็ไม่ต้องกิน เหนื่อยก็ไม่เหนื่อย

คุณคิดอย่างชื่นชมอยู่ในใจแล้วเริ่มไถจิ้มหน้าจอสะสางงานชิ้นต่อไป

.

.

.

.

.

.

.

.

         คุณค่อยๆเขี่ยเอาผลสแกนหลักฐานที่ได้ออกมาจากเครื่องก่อนจะยื่นให้คนทางด้านหลังโดยไม่ได้หันไปมองเพราะเห็นหัวที่มีผมสีน้ำตาลจากทางหางตา

        " เอ้า คอนเนอร์...รับนี่ไปที เดี๋ยวฉันปิดเครื่องก่อน--อย่าเอามาปนกันนะ--เดี๋ยวต้องเย็บเล่มส่งให้ผู้กอง "

        " เอ่อ...เกรงว่าจะไม่ได้ครับ(...) อีกเดี๋ยวผมต้องไปเตรียมตัวลงพื้นที่กับพ่อแล้ว " 

ศีรษะของคุณกระตุกเงยขึ้นมาทันที 

เดี๋ยวนะ...ปกติเขาไม่เรียกฉันด้วยชื่อต้นเฉยๆนี่นา

เมื่อตวัดหันกลับไป คุณก็ได้พบกับแอนดรอยด์ในเครื่องแบบชุดสูทโทนสีเทา...ไม่ใช่ขาวดำอย่างที่คิดไว้

        " โทษทีๆ...ฉันคิดว่าคุณเป็นคอนเนอร์อีกคน "

คุณบอกพลางรับกองเอกสารคืนมาจากเขา เขาผงกหัวยิ้มน้อยๆให้ คว้าซองเอกสารในลิ้นชักใกล้ๆเครื่องพิมพ์

ต้องหาวิธีเรียกเจ้าสองคนนี้แยกกันแล้วล่ะมั้งเนี่ย...

คุณคิดขณะมองแอนดรอยด์เดินลับตาไปจากห้อง

.

.

.

.

.

.

.

.

        และแล้ว ในหัวของคุณก็จุดประกายบางอย่างขึ้นมาได้ยามที่หอบกองเอกสารเดินผ่านโต๊ะทำงานของผู้หมวดวัยกลางคน

ลองถามเขาดูดีกว่าเผื่อเขาจะมีไอเดียแจ่มๆ ไหนๆเจ้าคอนเนอร์รุ่นใหม่กิ๊งนั่นก็เคยอยู่กับเขามาก่อนเหมือนกัน

        " เอ่อ...แฮงค์? "

        คุณถามขึ้น แต่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบรับจากผู้หมวดวัยกลางคน เมื่อลองมองไปมองมาอีกรอบ คุณเองก็เพิ่งสังเกตว่าเจ้าตัวกำลังก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์มือถือไปพร้อมๆกับใส่เฮดโฟนครอบหูเอาไว้ คุณจึงต้องลุกเดินไปยังโต๊ะของเขาเสียเอง เสียงดนตรีหนักหน่วงดังทะลุเฮดโฟนแว่วเข้าโสตประสาทของคุณทันทีที่อยู่ในระยะใกล้มากพอ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาจะไม่ได้ยินเสียงรอบตัวภายนอก...

        " แฮงค์ "

        คุณเรียกอีกครั้งพร้อมเขย่าไหล่เขาเบาๆ เจ้าของโต๊ะสะดุ้งน้อยๆและหลถดสบถคำหยาบออกมาด้วยความตกใจก่อนจะเงยหน้าถอดหูฟังออก

        " เธอเองเรอะ? มีอะไรล่ะ? "

        " ตอนคอนเนอร์เขายังอยู่กับคุณ...หมายถึงตัวรุ่นอัพเกรดน่ะค่ะ คุณเรียกเขาว่าไงเหรอ? "

คุณถาม คิ้วของแฮงค์ผูกปมเข้าหากัน

        " ฉันกับคอนเนอร์จะเรียกเขาว่า'ไนน์' น่ะ "

เมื่อได้ยินอย่างนั้น คุณก็ถึงบางอ้อทันที

ไนน์--'เก้า'!...จริงด้วย! ทำไมก่อนหน้านี้ฉันคิดไม่ถึงนะ...

คุณคิดก่อนจะบอกขอบคุณผู้หมวดแล้วขอตัวกลับไปที่โต๊ะ

        " เอ้อ--(...) "

เขาเรียก

        " คะ? "

        " เจ้าไนน์เพิ่งจะเป็นดีเวียนท์ใหม่ๆ ความเป็นมนุษย์บางเรื่องก็เลยยังไม่ค่อยจะเสถียรเท่าไหร่ ยังไงก็ช่วยสอนๆเขาหน่อยนะ "

คุณยิ้ม ผงกหัวเป็นเชิงอวยพรให้แฮงค์ที่เดินออกไปกับคอนเนอร์รุ่นต้นฉบับโดยไม่ลืมโบกมือตอบกลับมาให้

.

.

.

.

.

.

.

.

        ผู้ช่วยของคุณกลับมานั่งโต๊ะอีกราวๆสิบห้านาทีให้หลัง ทำเอาคุณอดสงสัยไม่ได้เพราะก่อนหน้านี้เขาบอกว่าจะไปส่งรายงานให้ผู้กองฟาวเลอร์ซึ่งดูยังไงๆก็ไม่น่าใช้เวลานานขนาดนั้น

        " หายไปไหนมาน่ะ? นานจัง "

คุณถาม

        " ไม่มีอะไรครับ แค่ติดปัญหางานนิดหน่อย"

        แอนดรอยด์นักสืบตอบเสียงเรียบตามปกติ แต่จังหวะนั้นคุณก็สังเกตว่าไฟแอลอีดีของเขามันแฉลบเปลี่ยนเป็นสีเหลืองจึงได้นึกสงสัยยิ่งขึ้นมากกว่าเดิมเพราะนี่เป็นอาการเดียวกับคอนเนอร์รุ่นแรกที่มักจะชอบทำเวลาพยายามโกหกหรือปกปิดอะไรบางอย่าง

        " ปัญหาอะไรล่ะไนน์ "

คุณเริ่มเจาะคำถามลงลึกกว่าเดิม

        " หืม...คุณเรียกผมว่าไนน์ด้วยเหรอ--รู้สึกดีใจจังเลยครับ "

คำตอบที่ฟังดูบ่ายเบี่ยงของเขาส่งผลให้คุณขมวดคิ้วหรี่ตาจ้องอีกฝ่ายเขม็ง

มันต้องมีอะไรแน่ๆ

        " ไนน์ "

น้ำเสียงคุณทุ้มต่ำลงกว่าเดิมแสดงให้เจ้าตัวเห็นว่าคุณจริงจังไม่ได้ล้อเล่น

        " มันไม่มีอะไรจริงๆครับ..."

คิ้วของคุณขมวดผูกกันแน่น ยิ่งเหลือบเห็นไฟแอลอีดีของเจ้าตัวแวบวาบสลับกันระหว่างสีเหลืองกับสีฟ้าก็ยิ่งมั่นใจ

        " ไน--"

        ประโยคของคุณถูกขัดขึ้นเมื่อถูกดึงความสนใจโดยเกวิน รี้ดที่เดินกระฟัดกระเฟียดปึงปังออกมาจากห้องพักเบรคในสภาพเปียกชื้น โดยเฉพาะบริเวณหน้าอกไปจนถึงศีรษะที่เรียกได้ว่าเปียกโชกชุ่มน้ำเลยทีเดียว เขาตวัดมองมาทางไนน์ด้วยสายตาอาฆาตมาดร้ายพลางชี้นิ้วใส่อย่างขุ่นเคืองขณะเดินกระทืบเท้าฉับๆไปยังทางเดินด้านในแล้วเลี้ยวหายเข้าไปในห้องน้ำชาย

        คุณขมวดคิ้ว กลับมากะพริบตาปริบๆจ้องมองค้างที่ห้องพักเบรค คุณเห็นหัวหน้าแม่บ้านประจำกรมกับแอนดรอยด์ผู้ช่วยกำลังช่วยกันทำความสะอาดเก็บกวาดกันแลดูวุ่นวาย

        " ผมราดกาแฟใส่เขาไป..."

เขายอมรับสารภาพในที่สุดเมื่อโดนเค้นทางสายตาอีกครั้ง

        " อะไรนะ! "

คุณร้องด้วยความตกใจ เข้าก้มหน้าลงต่ำเบนสายตาไปที่มือขณะเล่นนิ้วตัวเอง

เออดีจริง เจ้าคนนั้นก็เล่นเหรียญ มาคนนี้ก็เล่นนิ้ว...

        " ผมกำลังจะทำกาแฟไปให้พ่อ นักสืบรี้ดเข้ามาพอดีก็เลยสั่งให้ผมทำให้เขาด้วย ผมก็ทำเพราะไม่อยากมีปัญหา--"

        " --เขาไม่รับแถมยังเริ่มต้นด่าผม...ผมก็เลยราดกาแฟใส่เขาแล้วก็หนีออกมา "

คุณเลิกคิ้วเป็นเชิงคำถามพลางพยักพเยิดชำเลืองไปทางที่เกิดเหตุที่แม่บ้านกำลังขัดถูคราบสีน้ำตาลเข้มออกจากพื้นกระเบื้อง

        " ผมเป็นคนกดเรียกมาเองฮะ ระหว่างที่เขากำลังยุ่งกับเสื้อที่เลอะแล้วสบถใส่ผมนั่นแหละ "

คุณกะพริบตาทึ่งในวรกรรมสุดแสบของเขา

        " แล้วเธอว่าอะไรไหม?..."

        " แม่บ้านไม่ได้ว่าอะไรผมฮะ เธอดุนักสืบรี้ดเพราะเขาหาเรื่องผมก่อน เขาก็เลยยิ่งยั๊วะกว่าเดิมเป็นสองเท่าเลย "

ไนน์ตอบอย่างไร้เดียงสา คุณกลั้นหัวเราะเมื่อนึกย้อนถึงภาพของเกวินเมื่อสักครู่

ดูท่ารายนั้นคงจะเข็ดหลาบไปอีกนานจากบทเรียนราคาแพงครั้งนี้

.

.

.

.

.

.

.

.

คุณกุลีกุจอเก็บข้าวของบนโต๊ะอย่างรวดเร็วเมื่อช่วงที่มนุษย์วัยทำงานทุกคนรอคอยมาถึงในที่สุด...เวลาเลิกงาน 

        แอนดรอยด์นักสืบในชุดเครื่องแบบขาวดำเดินตามออกมาจากกรมตำรวจอย่างว่องไวทันทีที่คุณกวักมือเรียก เขาทำสีหน้าสงสัยเมื่อคุณทั้งคู่หยุดฝีเท้าลงตรงป้ายรถเมล์ที่อยู่ไม่ไกล

        " ฉันยังไม่มีรถส่วนตัวหรอก  ตอนนี้กำลังเก็บเงินซื้ออยู่ "

คุณตอบ ไฟแอลอีดีสีฟ้าของผู้ติดตามกะพริบถี่ประมวลผลก่อนเจ้าตัวจะหันหน้าตรงออกไปยังถนนโดยไม่ได้พูดตอบอะไรกลับมา

        " ขอโทษละกันถ้าคุณไม่ได้สะดวกสบายเหมือนตอนอยู่กับแฮงค์ "

ไฟแเลอีดีของเขาจู่ๆก็หมุนเปลี่ยนเป็นสีเหลืองทันควันพร้อมเจ้าตัวที่หันขวับมาหา

        " เปล่าครับ นั่นไม่เป็นปัญหาสำหรับผมเลย "

คุณอมยิ้มขำกับท่าทีเลิกลั่กดูน่ารักแบบนั้นของเขา

.

.

.

.

.

.

        กิจกรรมยามว่างบนยานพาหนะของคุณก็เหมือนกับคนปกติทั่วไปที่มักจะหยิบโทรศัพท์ออกมากดเล่นแก้เบื่อไปเรื่อยจนกว่าจะถึงจุดหมาย นิ้วเรียวของคุณกดๆจิ้มๆหน้าจอดูโน่นอ่านนี่ระหว่างที่รถเมล์ไฮเทคโลดแล่นไปตามเส้นทาง นับว่าวันนี้เป็นโชคดีของคุณและไนน์ที่เจอที่นั่งว่างเหลืออยู่สองที่พอดิบพอดีท่ามกลางช่วงเวลาเร่งด่วนที่ประชากรแห่กันเลิกงานแบบนี้

        โดยไม่ทันสังเกตว่าระหว่างที่คุณกำลังสนุกสนานเพลิดเพลินนั้น แอนดรอยด์นักสืบข้างๆกายกำลังจับจ้องมาที่คุณด้วยความอยากรู้อยากเห็น

        " ผมขอดูหน่อยได้ไหม? "

เขาถามขึ้นในที่สุด คุณลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

        " อย่าทำพังล่ะ ฉันเพิ่งถอยมาหมาดๆเมื่อวันก่อน "

        คุณเตือนเสียงเข้มก่อนจะส่งโทรศัพท์ลงบนฝ่ามือหนาของอีกฝ่าย เขาไถนิ้วปลดล็อกหน้าจอแล้วเริ่มทำการกดดูอะไรก็ตามที่เจ้าตัวสนใจโดยคุณเองคอยเหล่มองตรวจสอบเป็นระยะๆให้แน่ใจว่าคนข้างๆไม่ได้ทำการบุกรุกเข้าไปในพื้นที่ส่วนตัวจนเกินไปอย่างเช่นคลังเก็บรูปภาพและวิดีโอหรือบัญชีโซเชียลมีเดียต่างๆของคุณ

         เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ทำอะไรนอกเหนือไปจากกดอ่านข่าวออนไลน์กับดูถ่ายทอดสดกีฬาและรายการอื่นไปเรื่อยเปื่อย คุณจึงเปลี่ยนมาดูวิวทิวทัศน์ข้างนอกแทน

        คุณเริ่มเกิดความรู้สึกแปลกๆเมื่อสังเกตว่าผู้โดยสารหลายต่อหลายคนบนรถส่งสายตาขำขันมาทางพวกคุณ บ้างทำหน้าอมยิ้มกรุ้มกริ่มแลดูพยายามสุดฤทธิ์ไม่ให้หลุดหัวเราะออกมา บางคนเอามือป้องปากแล้วหันไปหัวเราะคิกคักทางอื่น บางคนก็แอบชี้ไม้ชี้มือบุ้ยใบ้ให้เพื่อนที่มาด้วยกันดูพร้อมสีหน้าหลุกหลิกเลิกลั่กหน้าขึ้นสี

        " เห้ย! "

        คุณร้องเมื่อเหลือบไปมองคนข้างๆ ไนน์เงยหน้าจากจอโทรศัพท์ขึ้นมามองคุณด้วยสายตาไร้เดียงสาแบบที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร สิ่งที่เป็นต้นเหตุให้พวกคุณตกเป็นเป้าสายตาประชากรบนรถทั้งหลายก็คือหน้าจอที่กำลังฉายภาพถ่ายจากนิตยสารออนไลน์แบบโฆษณาแฟชั่นฤดูร้อนในปีนี้ซึ่งมีธีมคอนเซ็ปต์พาดหัวตัวเบ้อเร่อว่า 'อวดผิวสวยสู้แสงแดด' ในแต่ละภาพคือเหล่าบรรดานางแบบเกือบสิบชีวิตกำลังโพสท่าถ่ายภาพรวมกันในสไตล์กรุ๊ปช็อต แต่ละคนล้วนอยู่ในชุดว่ายน้ำบิกินี่ตัวจิ๋วที่ปกปิดเรือนร่างพวกเธออยู่ หน้าจอเรืองแสงเปลี่ยนรูปไปเรื่อยๆตามโปรแกรมออนไลน์ของมันพร้อมกับภาพถ่ายที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ

คุณฉวยโทรศัพท์มือถือคืนมาจากมือหนาทันที

        " ทำอะไรเนี่ย! "

        คุณหันไปดุเจ้าตัวพลางคว้าโทรศัพท์กดปิดโปรแกรมหนังสือแล้วเก็บลงกระเป๋าดังเดิมพร้อมความรู้สึกร้อนแผ่วผ่าวบริเวณใบหน้า ไฟแอลอีดีของเจ้าของวีรกรรมเปลี่ยนเป็นสีเหลืองหมุนติ้วรัวพร้อมสีหน้าที่บอกคุณว่า 'ผมทำอะไรผิดหรือ?'

        " มันแค่นิตยสารถ่ายแบบโฆษณาเฉยๆไม่ใช่เหรอครับ? "

        " เงียบน่า "

        คุณดุซ้ำแล้วหันหน้าหนีไปทางหน้าต่างโดยที่ไม่รู้ตัวว่าแอนดรอยด์นักสืบข้างกายยังคงจับจ้องสีหน้ามุ่ยๆของคุณด้วยพวงแก้มที่ขึ้นสีฟ้าฝาดจากธีเรียม

.

.

.

.

.

.

        " ไม่มีใครที่ไหนเปิดดูของยังงี้ในที่สาธารณะโจ๋งครึ่มแบบนี้หรอก! น่าอายจะตาย! "

คุณเอ็ดทันทีที่ก้าวขาลงพ้นจากรถเมล์โดยมีไนน์เดินขนาบข้างท่าทางซึมลงนิดๆเพราะถูกดี

        " ผมแค่อยากรู้เฉยๆ เคยได้ยินพวกวัยรุ่นในรถไฟใต้ดินเปิดดูกันโหวกเหวกเลยอยากรู้ว่ามันน่าตื่นเต้นตรงไหน "

ประโยคนั้นทำเอาคุณกลอกตาอย่างเอือมๆ

        " นั่นมันพวกก๊วนซ่าเฮี้ยวแตกหรอกน่า "

คุณบอกขณะไขกุญแจเข้าบ้าน

        " อาจจะรกไปหน่อยนะ ขอโทษที... "

        คุณบอกเขินๆเมื่อไฟแอลอีดีของไนน์กะพริบเปลี่ยนเป็นสีเหลืองพลางกวาดตาดูข้าวของที่วางเรียงกันหนาแน่นกระจุกสุมอยู่ตามมุมต่างๆ หน้าประตูมีรองเท้าหลายสิบคู่วางระเกะระกะเต็มพื้นที่ทั้งบนชั้นวางและบนพื้น ร่มสารพัดสีและลายหลายคันวางพิงขอบประตูและมุมแทนที่จะวางบนตู้เก็บ กล่องกระดาษและลังเปล่าจากการช้อปปิ้งออนไลน์ทางอินเตอร์เน็ตที่คุณเอาสินค้าข้างในออกแล้วแต่ยังไม่มีเวลาจัดการเก็บกวาด หนังสืออิเล็กทรอนิกส์และนิตยสารดีทรอยต์ทูเดย์วางกระจัดกระจายกินพื้นที่ไปครึ่งหนึ่งของโต๊ะยาวหน้าโซฟา ตระกร้าสำหรับผ้าที่มีเสื้อผ้าอัดแน่นเต็มตระกร้ารอเวลาซักในวันศุกร์ ยังไม่นับสารพัดข้าวของอื่นๆที่วางเรียงรายครอบครองทุกพื้นที่ว่าง เอาจริงๆมันก็ไม่ได้รกแบบเลอะเทอะหรือสกปรกหรอก มันดูรกเพราะข้าวของเยอะซะมากกว่า ก็แหม คุณเองก็อยากมีเวลาจัดการมันอยู่หรอก แต่มันจะเป็นไปได้ไงในเมื่อชีวิตทำงานเริ่มเก้าโมงเช้าถึงห้าโมงเย็นทุกวัน แค่บังคับให้ตัวเองมีแรงทำอาหารเย็นกับลุกจากเตียงในตอนเช้าไหวก็แทบจะหมดสภาพละ ยิ่งวันหยุดสุดสัปดาห์นี่ไม่ต้องพูดถึง ใครจะมีแรงฮึดขยันขันแข็งขนาดนั้นหลังจากทำงานเหนื่อยมาตลอดห้าวันเต็ม ใครๆก็อยากพักทั้งนั้นแหละจริงไหม เพราะฉะนั้นวันหยุดยาวเช่นคริสต์มาสหรือวันหยุดยาวอื่นๆจึงเป็นช่วงนาทีที่คุณถึงจะมีเวลาจัดการทำความสะอาดครั้งใหญ่แบบหมดจดทุกซอกทุกมุม

        " เดี๋ยวฉันจะไปอาบน้ำก่อน...อ้อ!--ห้องนอนคุณอยู่ห้องนั้นนะ--ทำตัวตามสบายเลย "

ว่าแล้วคุณก็เข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองเมื่อเห็นเจ้าตัวลากกระเป๋าเข้าไปในห้องนอนใหม่

.

.

.

.

.

         คุณยืนตะลึงนิ่งค้างอยู่ในท่าเช็ดผมพร้อมๆกับนัยน์ตาสี(...)เบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อได้เห็นสภาพบ้านที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ตอนนี้ทั่วทุกอาณาบริเวณห้องนั่งเล่นและพื้นที่หน้าประตูบ้านสะอาดเอี่ยมอ่องหมดจดชนิดที่เรียกว่าเหี้ยนเตียนเลยก็ว่าได้ รองเท้าทุกคู่ถูกวางเรียงรายเป็นระเบียบไล่ตามโทนสีและประเภทการใช้งาน ร่มทุกคันวางเป็นระเบียบอยู่บนตู้เก็บรองเท้าโดยไม่ลืมเรียงลำดับตามขนาดสั้นยาว กล่องกระดาษและลังเปล่าทั้งหลาย อันตรธานหายวับไปกับตาไม่เหลือเลยสักชิ้นเดียว หนังสือและนิตยสารต่างๆจัดเก็บอยู่บนชั้นของตู้วางโทรทัศน์แถมยังเรียงตามตัวเลขลำดับที่ของแต่ละฉบับอีกด้วย ทีแรกคุณนึกสงสัยว่าเสื้อผ้าทั้งหมดในตระกร้าหายไปไหน แต่พอเงี่ยหูฟังดีๆ คุณก็ได้ยินเสียงสั่นกืดๆแบบมอเตอร์จากเครื่องซักผ้าที่กำลังทำงานดังมาจากห้องครัว

        " นี่มันอะไรเนี่ย... "

คุณเอ่ยอย่างเลื่อนลอยเพราะยังงงไม่หายจังหวะเดียวกับที่ไนน์เดินออกจากห้องครัวมาหาคุณพร้อมมือสองข้างที่เลอะฟองสบู่และเปียกน้ำเป็นหลักฐานยืนยันถึงเจ้าของผลงานทั้งหมดนี้

        " คุณอุตส่าห์ดูแลผมตั้งหลายอย่าง...ผมก็เลยอยากช่วยคุณเล็กๆน้อยๆเป็นการตอบแทนเท่านั้นเอง..."

ถ้อยคำของเขาทำให้คุณคลี่ยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

เป็นแอนดรอยด์ที่น่ารักจริงๆเลย

จุ๊บ~♡

        ริมฝีปากได้รูปสวยบรรจงประทับทาบลงบนแก้มข้างขวาของอีกฝ่าย ทำเอานัยน์ตาสีฟ้าสวยนั้นกะพริบปริบๆก่อนจะเป็นประกายไหววูบไปมา

" ขอบใจนะ~"

        คุณบอกยิ้มๆก่อนจะหายเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น ทิ้งให้ไนน์ยืนนิ่งแข็งทื่ออยู่ตรงนั้นพร้อมสีฟ้าที่ขึ้นไล่ไปตามแนวแก้มและใบหน้า

[Software Instability] 

...................................................................................................................................................................................................................

ป.ล.1 ไรต์กำลังไล่ๆดูตอนจบของเกมดีทร้อยต์ไปเรื่อยๆแล้วก็ไปเจอตนจบนึงที่มีน้องรุ่นเก้าร้อยออกมาก็เลยเอามาเขียนจ้า รู้สึกว่านางมีความลึกลับนิ่งๆน่ารักดี

ป.ล.สุดท้าย คิวรีเควสจ้า

      1. Rikuo Nura [Nurarihyon no Mago] -- Coming Soon 

      2. Lavi [D.Gray-man]

      3. Yukimura Tooru [Aoharu x Kikanjuu]

      4. The Shape [Dead By Daylight]

      5. Nura Rihan [Nurarihyon no Mago]

      6. Nurarihyon [Nurarihyon no Mago]

      7. Kageyama Tobio [Haikyuu!!]

      8. Eyeless Jack [Creepypasta]

      9. Yamamoto Takeshi [Katekyo Hitman Reborn]

      10. Ferid Bathory [Owari no Seraph]

      11. Ciel Phantomhive [Black Butler]

      12. Atsushi Nakajima [Bungo Stray Dogs]

      13. Dazai Osamu [Bungo Stray Dogs]

      14. Jason Voorhees [Friday the 13th]

      15. Asuramaru [Owari no Seraph]

      16. L [Death Note]

      17. Ben Tennyson [Ben 10]

      18. (Yandere) Pharaoh Atem [Yu-Gi-Oh!]

      19. Amuro Tooru [Detective Conan]

      20. Severus Snape [Harry Potter]

      21. Damian Wayne [DC-Batman]