All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #23 : [Utaite] Mafumafu x Reader : Cold and Singer [Request]

Pairing : Mafumafu x Reader

Theme : ไข้หวัดหวานๆ(?)

Summary : เวลาพักผ่อนของคนป่วยถูกทลายความสงบลงด้วยเสียงดนตรีจากแฟนหนุ่มสุดน่ารัก...

...................................................................................................................................................................................................................

"ฮัดชิ่ว!!" 

        เสียงจามดังลั่นก้องห้องสี่เหลี่ยมขนาดย่อม แรงจามนั้นทำให้หัวของคุณหมุนไปหมดจนเกิดอาการพะอืดพะอม ขณะนี้วิวทิวทัศน์ที่คุณสามารถรับรู้ได้คือห้องนอนที่หมุนวูบวาบเลือนรางจากไข้หวัด คุณเอื้อมมือหยิบแก้วน้ำอุ่นบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดูดอย่างยากเย็นเพราะร่างกายที่รู้สึกหนักอึ้ง คุณนวดคลึงขมับที่ปวดตุบๆก่อนจะรีบกลับไปเหยียดตัวลงนอนบนเตียงเหมือนเดิมพลางนึกก่นด่าความซ่าของตนเองในใจ...

        เมื่อวานนี้คุณก็ทำกิจกรรมโปรดของสาวๆตามสไตล์วันที่อากาศสดใสไปตามปกติ นั่นก็คือการเดินเที่ยวตามย่านการค้าต่างๆเหมือนวันหยุดทั่วๆไปเพื่อตระเวนช้อปปิ้งสินค้าลดราคาล้างสต็อก ทุกอย่างเป็นไปได้สวยตลอดทั้งวัน จนมาเหลวเป๋วไม่เป็นท่าเอาตอนกำลังจะกลับที่จู่ๆฝนก็กระหน่ำเทลงมาทั้งๆที่แดดเปรี้ยงมาตลอดทั้งวันทำเอาคุณยืนกลุ้มนานนับสิบนาทีอยู่หน้าทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดินขณะกำลังหลบฝนเพราะคุณไม่สามารถหอบถุงช็อปปิ้งที่แขวนพะรุงพะรังเต็มแขนขึ้นรถไฟได้ รวมถึงความใจร้อนอยากรีบกลับบ้านเร็วๆประกอบกับความงกส่วนตัวที่คุณนึกเสียดายไม่อยากเอากำไรค่าขนมที่อุตส่าห์ได้จากการซื้อของลดราคาสูญเปล่าไปกับค่ารถแท็กซี่ คุณก็เลยตัดสินใจเดินเท้ากลับท่ามกลางสายฝนเอาดื้อๆอย่างนั้นจนกลับมาถึงบ้านสตูดิโอแห่งนี้ที่อยู่ไม่ไกลจากห้างที่คุณไปเดินเที่ยว ตอนนั้นแผนการในหัวที่คุณวางไว้คือนอนค้างที่นี่แล้วตอนเช้าค่อยกลับอพาร์ตเมนท์ตัวเอง

        ดูเหมือนโชคไม่เข้าข้างคุณสักเท่าไหร่ เมื่อเช้านี้คุณตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกที่ไม่ดีเอาเสียเลย ร่างกายของคุณหนาวสั่นแต่กลับมีเหงื่อซึมประปราย หัวก็ปวดตึ้บไม่หยุด ริมฝีปากแห้งผากแถมจมูกยังคัดแน่นเป็นช่วงๆอีกต่างหาก นั่นก็เลยทำให้แผนกิจกรรมวันนี้ของคุณหมดไปกับการนอนแผ่หมดฤทธิ์อยู่บนเตียงพร้อมกับภาวนาในใจขอให้ไม่มีใครในวงอุไตเตะแวะเข้ามาซ้อมหรือมีตารางอัดเพลงในวันนี้ หัวคุณต้องระเบิดแน่ถ้ายังต้องมาฟังเทศกาลบรรเลงดนตรีสารพัดแนวจากสมาชิกต่างๆอีก...

        คุณพลิกตัวเพื่อดูนาฬิกา ตอนนี้เกือบจะเจ็ดโมงแล้ว แต่คุณก็ยังไม่คิดที่จะลงจากเตียงไปไหนจนกระทั่งเกือบๆเก้าโมงที่คุณพอจะลุกไปอาบน้ำแปรงฟันได้ เมื่อกลับเข้ามาในห้อง คุณก็ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นโทรศัพท์มือถือที่วางกองลวกๆอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ

จะว่าไป...เมื่อเช้ารู้สึกเหมือนจะมีใครโทรมานี่นา

        คุณหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูก็พบว่ามาฟุมาฟุ แฟนของคุณโทรมาสองสายเมื่อตอนเกือบๆแปดโมง แต่ด้วยความที่คุณกำลังเพลียจากพิษไข้ก็เลยไม่ได้ใส่ใจแล้วก็นอนต่อไปซะอย่างนั้น คุณขมวดคิ้วก่อนจะวางมันลงบนที่เดิมแล้วกลับขึ้นเตียงโดยไม่ได้โทรกลับเพราะคิดว่าเขาคงจะแค่โทรมาคุยเล่นๆ

.

.

.

.

.

.

.

.

        เวลานอนแสนสงบของคุณก็หมดลงเมื่อราวๆตอนเที่ยงเมื่อมีเสียงคนกลุ่มนึงไขกุญแจเข้ามาในชั้นล่างที่เป็นส่วนสตูดิโอและห้องอัด พวกเขาพูดคุยอะไรกันอยู่พักนึงก่อนที่เสียงเหล่านั้นจะเงียบไป ตอนนั้นเองที่นัยน์ตาสี(...)ของคุณลืมขึ้นมาทันที....

อยากบอกนะว่า...โอ้ไม่นะ....

        กว่าคุณจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้วเมื่อเสียงเครื่องดนตรีสารพัดชนิดดังลั่นขึ้น ทั้งกลองชุด กีตาร์ไฟฟ้า เบส คีย์บอร์ดกับนักร้องเสียงนุ่มกังวานร่วมกันประสานเสียงบทเพลงป็อปดังสนั่นมาถึงชั้นสอง คุณเอานิ้วอุดหูพลางขดตัวกลมใต้ผ้าห่มหวังว่ามันจะช่วยอะไรได้ แต่ไม่เลย...มันมีแต่ทำให้คุณอาการหนักยิ่งกว่าเดิม นอกจากช่วงหน้าผากและขมับคุณจะปวดตุบๆรัวตามจังหวะเพลงแล้ว ช่วงแขนก็ชักจะเริ่มล้าด้วย 

โอยให้ตายเถอะ...พวกเขาจะซ้อมถึงกี่โมงเนี่ย..

        เสียงเพลงยังคงดังต่อเนื่องเพลงแล้วเพลงเล่า จบเพลงนี้ต่อเพลงนั้น ในที่สุด ความอดทนของคุณก็ขาดสะบั้นลง คุณลากสังขารลงจากเตียงแล้วเดินออกไปนอกห้องพยายามไม่ใส่ใจกับอาการปวดหัวที่ตอนนี้ร้าววูบวาบไปหมด คุณเดินลงบันไดพร้อมกับสีหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความหงุดหงิดเพราะเสียงเพลงที่เริ่มดังขึ้นๆเมื่อเข้าใกล้ต้นเสียงซึ่งดังมาจากห้องนั่งเล่นที่ทำเป็นห้องซ้อมไปในตัว

ทันทีที่คุณมาถึงจุดหมาย คุณก็ไม่รอช้าผลักประตูเปิดเข้าไปด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีแล้วเดินดุ่มๆไปปิดเครื่องเสียงซึ่งเป็นที่มาของดนตรีแบ็คกิ้งแทร็คเสียงหลัก

" เงียบๆหน่อยได้ไหม!!ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว!! " 

        คุณตะเบ็งเสียงเต็มเสียงโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น หลังจากระเบิดอารมณ์เต็มเหนี่ยวก็เป็นตอนนั้นเองที่คุณเพิ่งจะสังเกตสิ่งแวดล้อมภายในห้อง เสียงของคุณดูท่าจะยังใช้การได้ดีและมีอานุภาพค่อนข้างรุนแรงพอสมควรเพราะทุกคนต่างนิ่งค้างอยู่กับกิจกรรมที่ทำอยู่ ที่โซฟายาวมีร่างสูงของดาโซกุกำลังนั่งไขว่ห้างใส่หูฟังอยู่ สายตาของเขาจับจ้องมาที่คุณอย่างงุนงง มือของเขายังค้างอยู่ในท่าเตรียมจะกดเปลี่ยนเพลง ข้างๆเขาคือเค็ตทาโร่ที่ถือกระดาษกับปากกาแต่งเพลงซิงเกิลใหม่ของเขาอยู่ เขามัวแต่อึ้งกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่จนทำปากกาที่ถืออยู่หล่นพื้นดังป๊อก!และตรงกลางซึ่งเป็นพื้นที่สำหรับซ้อม...มาฟุมาฟุยืนประจำที่อยู่ตรงตำแหน่งนักร้อง มือของเขากำไมโครโฟนอยู่และนัยน์ตาสีแดงใสของเขามองตรงมาที่คุณไม่ต่างอะไรกับสมาชิกสองคนก่อนหน้า  

        คุณส่ายหัวก่อนจะเดินกระทืบเท้ากลับขึ้นไปข้างบน คุณฝังหน้าลงกับหมอนพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง พยายามข่มตาหลับ  คุณเกือบจะหลับแล้วเมื่อมีเสียงเปิดประตูห้องนอน แต่คุณก็ไม่ได้สนใจจะลุกขึ้นดูหรือแม้แต่โผล่หัวขึ้นไปมอง

คุณรู้สึกถึงการทิ้งน้ำหนักของอะไรบางอย่างลงบนขอบเตียงก่อนจะตามมาด้วยบริเวณไหล่ แล้วผ้าห่มของคุณก็ถูกเลิกขึ้น

        " เฮ้ (...) "

        คุณหันไปมองตามเสียงคุ้นก็เห็นมาฟุนั่งอยู่ที่ขอบเตียง นัยน์ตทสีแดงใสของเขาฉายแววกังวลและเป็นห่วง เขาเอามือลูบผมสี(...)ของคุณอย่างแผ่วเบา

        " เกิดอะไรขึ้นน่ะ? "

        คุณพลิกตัวหันไปหาเขาพลางเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังด้วยน้ำเสียงที่แตกต่างจากเมื่อกี้อย่างลิบลับ เขาหลุดหัวเราะออกมา มือใหญ่ของเขายังคงลูบผมคุณไปมา

        " แล้วมันคุ้มกันไหมเนี่ย หืม? เสียดายค่าแท็กซี่แต่แลกมากับไข้หวัดเนี่ย "

"เงียบน่า..."

คุณพูดงึมงำออกมาจากหมอนก่อนจะหันไปหาเขา

        " เมื่อกี้ขอโทษนะ... "

เขาส่ายหัว

        " ไม่เป็นไรหรอก เธอไม่สบายนี่...ฉันก็ขอโทษเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเธออยู่นี่ก่อนแล้ว เมื่อเช้าฉันจะโทรบอกเธอแล้วว่าจะมาซ้อมเผื่ออยากมาด้วย พอดีเธอไม่รับสาย ฉันก็คิดว่าเธอคงจะยุ่งแต่งเพลงอยู่เลยนัดสองคนนั้นมาเลย"

        "ช่างเถอะ...เออใช่..ฝากขอโทษพวกเขาด้วยนะ..."

คุณบอกเสียงอ่อย เขาส่ายหัว

        " อื้อ ไม่เป็นไรๆ พวกเขารู้แล้ว"

คุณกระพริบตา

        "ฉันยังไม่ได้บอกพวกเขานี่นา"

เขาหัวเราะออกมาอีกรอบ

        "โธ่เอ๊ย แค่มองหน้าก็รู้แล้ว มีคนปกติที่ไหนเขาหน้าแดงเป็นหย่อมตามจมูก โหนกแก้ม หน้าผาก แบบเนี้ย เนี่ยๆเนี่ย"

แล้วมาฟุก็เอานิ้วจิ้มเบาๆบนหน้าคุณตามจุดต่างๆที่เขาพูด คุณหันหน้าพลิกหนีไปอีกทาง

เขาเอามือวางทาบบนหน้าผากคุณ

        "นี่กินอะไรหรือยัง? "

" ขนาดลุกยังไม่อยากจะลุกเลย นายคิดว่าไงล่ะ "

คุณตอบกวนๆ

        "ไม่จริงซะหน่อย เมื่อกี้ยังเดินลุยๆลงไปเฉ่งได้อยู่เลย จะว่าไปเธอก็เหมาะกับนักร้องอยู่นะ พลังเสียงใช้ได้เลย ขนาดป่วยนะเนี่ย"

เขาอมยิ้มเมื่อถูกคุณส่งสายตาอาฆาตใส่

        " เดี๋ยวฉันทำอะไรให้กิน เอาไหม? ดาโซกุบอกว่าในครัวพอจะมีของสำหรับทำข้าวต้มหรือซุปง่ายๆ"

คุณพยักหน้า แต่แล้วก็นึกสงสัยขึ้นมาเมื่อรู้สึกตัวว่าข้างล่างยังคงเงียบเสียงอยู่

        "สองคนนั้นทำอะไรอยู่ กลับไปกันแล้วเหรอ?"

เขาส่ายหัวพลางกดดูอะไรสักอย่างในโทรศัพท์

        " หลังจากแฟนคนสวยฉันฟิวส์ขาด พวกเขาก็เลยยกเลิกแพลนเดิมที่จะซ้อมด้วยกัน ดาโซกุเปลี่ยนแผนเป็นฮัมเพลงซ้อมเงียบๆแทน ส่วนเค็ตทาโร่นี่ออกจะแปลกๆสักหน่อย ตั้งแต่เจอพลังเสียงเธอเข้าก็ดูเหมือนจะไปกระตุ้นต่อมไอเดียให้แล่นล่ะมั้ง เห็นเขียนเนื้อรัวยิกๆเลย "

         คุณยิ้มออกมาน้อยๆ มาฟุหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาพับแล้วถูๆหน้าผากให้คุณรู้สึกสบายขึ้น มืออีกข้างก็ดึงผ้าห่มให้ขึ้นมากระชับถึงบริเวณลำคอ

        "นอนสิ เดี๋ยวข้าวต้มเสร็จแล้วสองคนนั้นจะยกขึ้นมาให้"

คุณขมวดคิ้ว

"ไหนเมื่อกี้บอกจะทำไม่ใช่เหรอ?"

เขายักไหล่

"เมื่อกี้เค็ตทาโร่ส่งข้อความมาบอกอย่างนั้นล่ะ สงสัยคงเลิกซ้อมกันแล้วล่ะ"

คุณพยักหน้าก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง คุณรู้สึกว่าเตียงยุบลงกว่าเดิมพร้อมร่างกายที่เยียดแทรกเข้ามาใต้ผ้าห่มกับมือที่กอดคุณไว้

         "ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวก็ติดหวัดหรอก"

คุณเอ็ดคนที่กำลังนอนกอดคุณอยู่ข้างๆ แต่เขากลับฉีกยิ้มหวานไม่รู้ไม่ชี้อะไร

"ไม่เป็นไรหรอก แบบนี้เธอจะได้อุ่นๆ"

"หึ หาเรื่องกอดล่ะสิ"

เขาไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบหัวคุณ

"นอนๆ จะได้หาย"

        คุณยิ้มน้อยๆพลางถอนหายใจก่อนจะผล็อยหลับไปแทบจะทันทีท่ามกลางไออุ่นของมาฟุ

...................................................................................................................................................................................................................

ป.ล.1 ไรต์ตกลงเลือกเอาเป็นตัวละครแทนนักร้องจริงเน้อ(ไม่กล้าแต่งคนจริงๆง่ะ...)

ป.ล.2 ถ้าบุคลิกตัวละครผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะคะ ไรต์ไล่ๆฟังเพลงละก็วิเคราะห์จากเสียงเอา

ป.ล.สุดท้าย คิวรีเควสจ้า

      1. Soraru [Utaite]

      2. Hiro Hamada [Big Hero 6]