All + Reader ตัวละครแสนรัก [ปิดรับรีเควสชั่วคราวจ้า]

ลำดับตอนที่ #4 : [Transformer] Megatron x Reader : Repair [Request]

**จากรีเควสจ้า**

        ในห้องแล็บพื้นที่ใหญ่โตขนาดเท่าสนามฟุตบอลของอาคารกระจกสูงแห่งหนึ่งในย่านชานเมือง ภายในห้องเรียงรายอัดแน่นไปด้วยอุปกรณ์สารพัดชนิดและเครื่องมือวิทยาศาสตร์ครบครัน ตรงกลางห้องตอนนี้มีกองโลหะที่ดูเผินๆเหมือนภูเขาเศษเหล็ก แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆแล้วจะเห็นเป็นโครงร่างของหุ่นยนต์เมกะทรอนขนาดยักษ์ที่ชำรุด อะไหล่หลายส่วนของเขาบุบบี้และบางชิ้นก็ฉีกขาดหลุดหายไปเผยให้เห็นระบบข้างในทั้งสายไฟหลากสีระโยงระยางกับแผงวงจรไฟฟ้า อีกมุมนึงของห้องมีเศษเหล็กและชิ้นส่วนอะไหล่กองพะเนินอยู่ มีร่างหนึ่งในชุดกาวน์สีขาวกำลังวิ่งวุ่นไปมาระหว่างหุ่นยนต์ตัวโตกับกองชิ้นส่วนอะไหล่ เครื่องมือช่างสารพัดอย่างกองระเกะระกะขณะที่คุณง่วนอยู่กับการซ่อมแซมหุ่นยนต์ยักษ์ มือทั้งสองหยิบจับอะไหล่ใส่เป็นระวิงบนโครงขนาดมหึมา

        "จริงๆเลยนะ ต้องมีสักวันที่ฉันได้เขียนรายงานขอสนับสนุนงบประมาณแน่ๆ ถ้าคุณยังใช้งานอะไหล่ไปต่อสู้ซะสมบุกสมบันแบบนี้"

        คุณบ่นพลางคว้าแผ่นเหล็กขึ้นมาชิ้นหนึ่ง เมกะทรอนหรือที่คุณชอบเรียกเขาสั้นๆว่า 'เม็ก' นั้นมีงานอดิเรกยามว่างคือการก่อสงครามกลางเมืองกับพวกฝั่งออโต้บอทส์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อสู้กับอ็อพติมัส ไพรม์ คู่ปรับตลอดกาลของเขา แล้วผลลัพธ์ที่นอกจากจะลงเอยด้วยเมืองที่พังพินาศไปอย่างน้อยครึ่งหนึ่งแล้ว ก็คือตัวเขาที่มักจะกลับมาในสภาพสะบักสะบอมยับเยิน และหลังจากนั้นก็จะเป็นงานมหาศาลของคุณที่ต้องซ่อมแซมทุกส่วนของเขา

        คุณต่อสายปลั๊กเครื่องเชื่อมเหล็กและดึงแว่นป้องกันที่คาดอยู่บนหัวลงมาปิดตา ตาไฟสีแดงของเขาไหววูบ คุณยกมือแตะเท้าโลหะเบาๆ รู้ดีว่าเขาไม่ชอบการเชื่อมเหล็กแค่ไหน

        "เอาล่ะ นี่จะเจ็บนิดนึงนะ" คุณเตือน เขาส่งเสียงวื้ดๆครืดๆแบบมอเตอร์ดังขึ้นมาเป็นเชิงประท้วง คุณส่ายหัวนิดๆแล้วกดปุ่ม ประกายไฟสีแดงน้ำเงินพุ่งออกมาจากหัวเครื่อง คุณจ่อประกายไฟสองสีนั้นเข้าไปที่รอยต่อระหว่างอะไหล่ส่วนหัวเข่าชิ้นหนึ่งของเขากับแผ่นเหล็กที่เพิ่งหยิบมา ประกายไฟทำให้เหล็กทั้งสองชิ้นหลอมละลายเชื่อมเข้าหากันอย่างรวดเร็ว แต่ก็แลกมาด้วยเสียงมอเตอร์ดังสนั่นและเสียงร้องของเม็กที่ก้องตามไปทั่วห้อง

        "โอ๊ย!!! ฮึ่ม--ถ้าบนโลกนี้มีแหล่งพลังงานแบบที่พวกข้าใช้ล่ะก็--ข้าก็ไม่ต้องมาทนให้มนุษย์โรคจิตอย่างเจ้าเอาไฟมาลนข้าหรอก พวกล้าสมัย!" เขาคำรามขณะที่คุณกำลังตัดแต่งอะไหล่ส่วนที่เชื่อมให้เข้ารูปด้วยเครื่องตัดพลังสูงแบบพกพาซึ่งเป็นผลงานที่คุณคิดค้นเอง ตอนนี้หน้าของคุณเริ่มชุ่มเหงื่อจากไอร้อนของเครื่องมือ

        "แต่สำหรับมนุษย์ด้วยกัน ที่นี่น่ะเป็นศูนย์วิจัยชั้นนำเชียวนะ แล้วเทคโนโลยีของเราก็ติดอันดับหนึ่งของโลกด้วย" 

คุณบอกอย่างภาคภูมิใจพลางใช้หลังมือปาดเหงื่อบนหน้าผากก่อนจะปีนบันไดสูงขึ้นไปซ่อมชิ้นส่วนสีข้างของเขาที่มีรอยขีดข่วนลึกเป็นแนว

เขายกแขนเหล็กข้างขวาที่ยังสมบูรณ์ดีขึ้นมาเท้าคาง

        "อะไรก็ช่างเถอะ แล้วนี่อีกนานแค่ไหนที่ข้าต้องทนกับสารพัดเครื่องมือวิปริตของเจ้า นักวิทยาศาสตร์มือสมัครเล่น" เขาบ่น

คุณหนีบกระป๋องน้ำมันไว้ข้างลำตัวก่อนจะกวาดตาสำรวจโครงส่วนใหญ่ของเขาตั้งแต่ส่วนหัวจรดเท้า

       "อืม...สายไฟฉีกไม่ต่ำกว่าสี่เส้นบนส่วนหัว—ข้อต่อระหว่างมือกับแขนฝืด—น็อตยึดหัวไหล่หลุดหายไปทั้งแถว...น้ำมันรั่วตรงส่วนคอท่อนที่สาม นอกนั้นถ้าแค่ดูเผินๆก็น่าจะสักสามสี่ชั่วโมงล่ะนะ” เม็กพ่นควันออกมาจากช่องลมส่วนหูดังฟู่อย่างไม่สบอารมณ์

“นี่! เพราะฉันมีเครื่องมือล้ำสมัยของที่นี่หรอกนะถึงใช้เวลาแค่นั้น ไม่งั้นเราคงจะต้องโต้รุ่งกันเลยล่ะถ้าฉันต้องทนใช้ไขควงกับที่เชื่อมอันกะติ๋วนั่งจี้ชิ้นส่วนยักษ์นั่นทีละชิ้น” 

ตาไฟสีแดงของเขากลอกไปอีกทาง

“ไม่ได้ช่วยอะไรข้าเลย”  

คุณยิ้มอ่อนๆขณะปีนบันไดขึ้นไปตั้งค่าแผงคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่สำหรับสั่งการแขนกลอัตโนมัติ 

ส่วนปลายของแขนทั้งสองข้างมีท่อหัวแหลมสำหรับพ่นไฟซึ่งเป็นฟังก์ชันที่อยู่ในโหมด ‘เชื่อมและหลอม’ ที่คุณเพิ่งตั้งค่าเสร็จ คุณอ้อมไปข้างหลังตรงที่นั่งควบคุมและเริ่มเล็งตำแหน่งที่ต้องการโดยไม่สนใจเสียงโอดครวญแบบมอเตอร์ที่เม็กเปล่งออกมา คุณละจากแผงควบคุมและเงยหน้าขึ้นมาสบกับตาสีแดง แวบเดียวเขาทำเสียงมอเตอร์ดังวี้ดๆแสดงความโล่งใจว่าบางทีคุณอาจจะเปลี่ยนใจไม่ใช้เครื่องนี่แล้ว แต่ทว่า..

        “เกือบลืมไป..ฉันน่ะไม่ใช่นักวิทยาศาสตร์มือสมัครเล่นหรอกนะ ตรงกันข้าม ฉันน่ะเป็นทั้งนักประดิษฐ์ นักวิทยาศาสตร์และช่างเทคนิคจอมอัจฉริยะต่างหาก อาวละ! ทีนี้ก็เริ่มได้” 

        นิ้วของคุณกดลงบนปุ่มสีเขียว มีเสียงตี๊ดๆดังก้องไปทั่วห้องสามครั้ง แล้วคุณก็จิ้มนิ้วบนแผลควบคุมบังคับแขนกลติดท่อหัวแหลมที่กำลังพ่นไฟแรงสูงหันไปทางเม็กผู้น่าสงสาร

“อ๊ากกกกกกกก!!!!!ร้อนนนน!!!!!!!!”

.

.

.

.

.

        หลังช่วงเวลาทรหดดำเนินไปสามชั่วโมงกว่า งานของคุณก็เสร็จสิ้น ตอนนี้คุณกำลังยืนชื่นชมผลงานชิ้นโบว์แดงที่เพิ่งทำสำเร็จมาหมาดๆแม้ว่าสภาพของคุณจะดูรุ่งริ่งจากการทำงานสามชั่วโมงติด คุณถอดเสื้อกาวน์ที่เลอะคราบน้ำมันเป็นหย่อมๆกองทิ้งไว้บนพื้น เอามือสางผมที่ยุ่งกระเซิง เม็กตรงหน้าคุณตอนนี้ไม่ใช่หุ่นยนต์พังๆที่ดูโทรมๆอีกแล้ว ทุกส่วนที่เสียหายได้รับการซ่อมแซมอย่างดีด้วยชิ้นส่วนอะไหล่ใหม่เอี่ยมซึ่งเป็นโลหะคุณภาพสูงคู่กับนวัตกรรมเทคโนโลยีอันล้ำสมัยในศูนย์วิจัยทำให้เขาออกมาดูดียิ่งขึ้นไปอีก ส่วนที่ไม่ได้รับความเสียหายก็ถูกขัดพื้นผิวจนขึ้นเงา ทั้งตัวของเขาตอนนี้จึงแวววาวด้วยสีเงินของเหล็ก ชิ้นส่วนทุกชิ้นสะอาดดูดีอยู่ในสภาพที่พร้อมใช้งาน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเหลืองานอีกอย่างหนึ่ง นั่นคือการเคลือบสี คุณกำลังจะเดินไปที่ชั้นวางถังก็พอดีกับที่มีมือเหล็กขนาดใหญ่มากั้นขวางทางไว้

        “เจ้ากำลังจะทำอะไรข้าอีกล่ะ สามชั่วโมงที่ผ่านมายังทรมานข้าไม่พอใจรึไง” เม็กพูดด้วยเสียงประชด 

“เถอะน่า เหลือแค่พ่นสีเอง คุณจะได้เป็นเมกะทรอนคนเดิมไง สีเงินๆด้านๆแบบนี้ไม่ใช่ตัวคุณเลยน้า”

เขาพ่นลมออกจากช่องข้างส่วนหัวก่อนจะแย้งขึ้นมา

“เอาไว้ทำพรุ่งนี้เถอะ เจ้าเพิ่งเผาข้าร้อนๆมาแล้วตอนนี้ก็จะมาเอาน้ำมาพ่นใส่ข้าเคอะฝันไปเถอะ วันนี้ยังไงข้าก็ไม่ยอมให้เจ้าทำอะไรข้าต่อทั้งนั้น!” 

เขาเถียง คุณถอนหายใจและเงยขึ้นไปสบตาสีแดงของเขา

“เฮ้อ โอเคๆ เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่ยังไงฉันก็ขอทดสอบคุณหน่อย—อย่าจ้องฉันแบบนั้นสิ—ฉันแค่จะให้คุณลองขยับตัวเล็กๆน้อยๆ จะได้ดูว่าชิ้นส่วนมันเข้าที่รึยังเท่านั้นเอง”

เขายกแขนโลหะขึ้นกอดอก

“งั้นก็ได้”

        คุณพยักหน้าแล้วหยิบรีโมตออกจากเข็มขัดเครื่องมือ ชี้ไปที่กำแพงด้านหนึ่งแล้วกดปุ่มสีแดงเล็กๆบนรีโมต กำแพงกระจกเลื่อนลงเผยให้เห็นวิวข้างนอกซึ่งเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวบนภูเขา พื้นที่ของมันกว้างขวางพอที่จะให้หุ่นยนต์ขนาดยักษ์ออกกำลังกายหรือเปลี่ยนร่างได้สบายๆ

        เม็กค่อยๆยืดตัวลุกขึ้นยืน ข้อต่อตามช่วงขาของเขาขัดกันส่งเสียงฟืดๆกืดๆเล็กน้อยในตอนแรก แต่แล้วก็สามารถเคลื่อนไหวไปมาได้อย่างคล่องแคล่วตามที่เจ้าของต้องการ อะไหล่ส่วนอื่นๆของเขาก็ดูใช้งานได้เป็นอย่างดี

เมื่อได้ออกนอกพื้นที่จำกัดในห้องแล็บ เม็กก็ดูสดชื่นและผ่อนคลายขึ้นจากอากาศอุ่นๆในยามบ่ายแก่ ตาสีแดงของเขาหมุนวนไปมาดูวิวรอบๆพลางเดินชมนั่นชมนี่ไปทั่ว

        “เอาล่ะ พ่อหุ่นยนต์ใหม่เอี่ยม!” คุณเรียก

“ฉันเห็นแล้วว่าชิ้นส่วนเคลื่อนที่ได้คล่องตัวดีมาก ทีนี้ลองแปลงร่างให้ดูได้ไหม ถ้ามันใช้งานได้เหมือนกับเมื่อกี้ล่ะก็ถือว่าสมบูรณ์แบบ” เขากลอกตาทีหนึ่งก่อนจะเดินมาใกล้ๆคุณแล้วเริ่มแปลงร่าง ชิ้นส่วนทุกชิ้นดันตัวออกมาจากแกนหลักและเริ่มหมุนตัวสลับที่ไปมาส่งให้เกิดเสียงมอเตอร์วี้ดๆ พวกมันจัดเรียงตัวประกอบขึ้นเป็นร่างใหม่อย่างว่องไว จนในที่สุด ตรงหน้าคุณก็มีเครื่องบินเจ็ทขนาดใหญ่ขึ้นมาแทนที่ตัวหุ่นยนต์ของเม็ก

        “เยี่ยมมาก!! เป็นอย่างที่ฉันคิดเอาไว้เลย สมบูรณ์แบบ!”  คุณร้องออกมาอย่างดีใจขณะที่เม็กเปลี่ยนร่างกลับมาเป็นตัวหุ่นยนต์เหมือนเดิม

“อืม ข้าก็ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะ...แต่เจ้าก็ฝีมือดีจริงๆ” 

เขาพึมพำ 

คุณยิ้มพลางเอนตัวลงนอนราบกับพื้นหญ้าเขียวชะอุ่มเย็นสบาย

“นี่ยังไม่กลางคืนเลย เจ้าจะนอนแล้วรึ?” เขาทัก

“ถ้าคุณจำได้นะ ฉันน่ะใช้เวลาตลอดเช้าสร้างอะไหล่ใหม่ทั้งกองจากเหล็กแผ่นหนาๆเป็นสิบแผ่น แล้วก็บวกอีกสามชั่วโมงที่คุณบอกว่านรกนักหนานั่นประกอบซ่อมมันเข้าไปให้คุณ ถ้ายังไม่เหนื่อยนี่ฉันก็คงไม่ใช่คนแล้วล่ะ” 

คุณพูดเหน็บก่อนจะหลับตาลง เขาส่งเสียงมอเตอร์กี๊ดๆวืดๆเป็นเชิงหัวเราะออกมา

“นั่นสินะ งั้นเจ้านอนพักไปก็แล้วกัน เดี๋ยวใกล้เวลาอาหารเย็นข้าค่อยปลุก”

คุณลืมตาขึ้นมาข้างนึง

“แล้วระหว่างที่ฉันหลับคุณจะทำอะไรล่ะ? ”

เขาหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ

“ก็นั่งอยู่กับเจ้านี่แหละ เกิดมีสัตว์หรือหุ่นบ้าเลือดฝั่งนั้นคลั่งมาทำร้ายเจ้าบาดเจ็บขึ้นมาข้าก็แย่สิ”

"โอ้ เป็นห่วงฉันด้วยเหรอเนี่ย ดีใจจัง" คุณหยอก เขาหมุนหน้าไปทางอื่น

"เปล่าซะหน่อย ข้าแค่กลัวไม่มีคนทำอะไหล่ดีๆให้ต่างหาก"

คุณยิ้มน้อยๆและส่ายหัว หลับตาลงอีกครั้งก่อนจะผล็อยหลับไป

....................................................................................................................................................................................................................................................

เครดิตรูปภาพ : http://www.imfdb.org/wiki/Talk:Transformers_(2007)

ป.ล. 1 ขอสารภาพตามตรงว่าไรต์เคยดูทรานส์ฟอร์เมอร์สไปแค่ภาคเดียวเลยไม่ค่อยรู้รายละเอียดอะไรมาก ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ ^^;

ป.ล. 2 ตอนนี้ใช้แต่งเวลานานหน่อยเพราะมัวแต่ไปนั่งอ่านข้อมูลกะดูคลิปเมกะตามเน็ตจ้า

ป.ล. 3 ไรต์จะแก้ไถ้าเจอข้อผิดพลาดนะคะ...ใครรู้ว่ามีอะไรไม่ถูกตรงไหนก็บอกกันได้ค่ะ

ป.ล. 4 เนื่องจากเป็นเรื่องแนวหุ่นยนต์กับไซไฟเรื่องแรกในชีวิตที่ไรต์เคยเขียน ก็เลยจะมีความเวอร์วังของสถานที่กับอุปกรณ์ล้ำยุคเยอะ(รวมถึงแอบแฝงความมั่วนิดๆ)ไปบ้างอ่ะนะ..