คืนไร้ดาว

เนื้อเรื่อง

นภศิริ

คืนไร้ดาว

ชีวิตเดินดินของผู้หญิงคนหนึ่ง  ดูไร้จุดหมาย  ไร้ปลายทาง...

ถนนสายกว้างบนโลกใบนี้ ก็ดูไร้จุดสิ้นสุด...ท้องฟ้าอันงดงาม  กลับกลายเป็นมืดครื้ม  ทมึน! มัว...   ความกลัว!  และความเหน็บหนาวเริ่มเกาะกุมหัวใจของใครบางคน

ที่อ่อนแอ  ท้อแท้  และสิ้นหวัง...

        เรื่องราวน่าสะพรึงกลัวในอดีต  ผุดขึ้นมาในความคิดอีกครั้ง 

เสียงกรีดร้องโหยหวน  ดังแว่วผ่านพายุฝนหนัก  ป่ารกชัฏปราศจากมนุษย์เดินผ่าน 

มีเพียงอมนุษย์ร่างใหญ่ 3 ตน  โหมทำร้ายศักดิ์ศรีผู้หญิงคนนั้น...อยู่!  ภาพหลอนเหล่านี้ยังติดอยู่ในห้วงสำนึกของใครบางคนที่ผ่านเหตุการณ์เลวร้าย... 

น้ำใสๆเริ่มรินออกจากดวงตาอย่างอ่อนโยน  แล้วค่อยๆหลั่งออกมา...ออกมา...

จนกระทั่งจะกลายเป็นสายเลือดสีแดงฉาน

            ตึกสูงเสียดฟ้าท่ามกลางนภาอันสวยงาม  ยังมีหญิงสาวยืนรอคอยอะไรบางอย่าง  เชือกเส้นใหญ่เส้นหนึ่งอยู่ในกำมือแน่น  รอคอยการแขวนไว้  ณ  เบื้องหลังคา 

เก้าอี้ไม้ตัวเตี้ยถูกตั้งไว้ใต้เส้นเชือกที่เพิ่งประณีตผูกไว้กับไม้ใต้หลังคา  ร่างผอมบาง

ยกตัวขึ้นไปอยู่บนเก้าอี้ไม้...น้ำใสๆเริ่มลดเลือนหาย  ความเข้มแข็ง  หนักแน่น 

และมุ่งมั่นเข้ามาแทนที่ความอ่อนแอ  ท้อแท้  และสิ้นหวัง  “ความตายเท่านั้น” 

ที่สามารถทำได้  สิ้นชีวิตไปจากโลกมายานี้เสียที  การรับรู้  ความรู้สึก  ความทุกข์ 

ก็จะได้หมดไป  พอกันที!  กับการต้องทนทรมานรับรู้เรื่องราวในอดีตอยู่อย่างนั้น 

พอหมดความคิด...ร่างผอมบางก็ถูกแขวนไว้ด้วยเชือกเส้นใหญ่  ความทรมานเกิดขึ้น

อีกครั้ง  คราวนี้...ทรมานเพื่อพ้นจากการมีชีวิตต่อไป  ภาพเบื้องหน้าเริ่มมัวและค่อยๆ

จางหาย...  ลมหายใจเฮือกใหญ่...เฮือกสุด...ท้าย...กำลังจะหมดไป  ร่างที่ห้อยลงมา

ดิ้นรนสุดชีวิต  ใกล้แล้ว...ใกล้ความตายแล้ว...

            โครม! เสียงๆหนึ่งที่ดังขึ้นคล้ายกับอะไรบางอย่างตกลงบนพื้น  พระเจ้า! เป็นไปไม่ได้เชือกเส้นใหญ่นั้น...ขาด!  ร่างที่ดูเหมือนไร้สติ  ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับภาพ

ที่ปรากฏชัดอยู่  ณ  เบื้องหน้า  ทารกน้อย  ดวงตาดำขลับนอนเล่นอยู่บนผืนผ้าห่มเก่าๆ  ความน่ารัก  น่าเอ็นดู  ผูกโยงสายสัมพันธ์แม่ลูกให้ผูกพัน  ร่างหญิงสาวเคลื่อนตัวไปหาทารกน้อย  ค่อยๆช้อนมืออุ้มทารกขึ้นมากอดไว้กับอก  น้ำในตาเริ่มหลั่งรินอีกครั้ง  อย่างไรเสียชีวิตน้อยๆที่เพิ่งเกิดไม่กี่เดือนต้องอยู่ต่อไปในโลกใบนี้  หากหล่อนจากไปกับความตาย  ใคร ! จะดูแลเขาให้เป็นเด็กดี... ใช่! “แสงเดือนลูกแม่”  ชีวิตนี้จะอยู่ต่อไปเพราะแสงเดือนที่พราวแสงสว่างให้ทางของใครสักคน...

เดินไปพร้อมกับความหวัง! และกำลังใจ