รักละลายใจนายไฮโซ

ลำดับตอนที่ #2 : การเจอกันของฉันและเธอ

ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่า ฉันจะเจอเรื่องดี ๆ นะ ฉันคิดพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง
"มายด์ลี่ ฉันเรียกเป็นสิบครั้งไม่ได้ยินหรอ - -*"
"อะไรหรอ ปิงปอง ^ ^"
"วันนี้ก่อนกลับบ้านไปเดินซื้อของกันไหม"�
"โทดน๊า วันนี้มายด์อยากกลับบ้านจัง" ที่ฉันอยากกลับบ้านก้เพราะวันนี้ฉันรู้สึกเพลียๆ ยังไงไม่รู้ ไม่อยากไปไหนเลย
"งั้นเธอกลับบ้านเถอะ ฉันไปคนเดียวได้" พอปิงปองพุดเสร็จก็เดินไปทันที สงสัยจะโกดฉันแน่เลยที่ไม่ยอมไปเป็นเพื่อน

พอขึ้นรถได้ฉันก็เผลอหลับทันที เพราะวันนี้ฉันเพลียมาทั้งวัน รู้สึกตัวอีกทีก็เพราะเสียงไอของคนข้างๆ นี่แหละ ฉันจึงลืมตาแล้วก้มลงไปหยิบลูกอมที่ฉันพกติดตัวประจำขึ้นมาแล้วหันไปยื่นให้คนที่ไอข้างๆ ฉัน
"นี่ลูกอม ฉันให้ ^O^" เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วจ้องหน้าฉันนิ่ง เอ๊ะ ทำไมหน้าเข้ารู้สึกคุ้นๆ จัง แล้วทำไมเข้าไม่พูดอะไรสักคำเลยอ่ะ ไม่ได้นะนายอย่าทำอย่างนี้ ไม่งั้นฉันหน้าแตกนะ ฉันจึงพูดย้ำกับเขาอีก เข้าอาจจะไม่ได้ยินก็ได้ ฉันคิดในแง่ดี
"นี่ลูกอม ฉันให้" เขายังมองฉันนิ่งฉันจึงบอกเขาต่อว่า
''ฉันเห็นนายไอ ลูกอมนี่อาจจะทำให้นายดีขึ้นนะ"
"ขอบใจ"�เมื่อฉันได้ยินเสียงเขาเท่านั้นเองทำให้ฉันนึกได้ว่าเขาคือใคร เขาคือนายธีม คุณชายบ้านรวยนั่นเอง แล้วทำไมนายธีมถึงมานั่งรถเมย์ได้หว่า ฉันจึงมองหน้าเขาอย่างสงสัย�แต่เอ๊ะ นายธีมรับลุกอมไปแล้วทำไมยังจะมองหน้าฉันอีกล่ะ�
"นายธีม หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรอ ฉันเห็นนายมองหน้าฉันตั้งนานแล้วนะ"
"ไม่มีอะไรหรอก" พอนายธีมพุดเสร็จแล้วก้หันกลับไป ฉันจึงไม่ได้ถามอะไรเข้าต่อ และมันก็จะถึงบ้านฉันแล้วด้วย ฉันกำลังจะลงจากรถ อยู่ดีๆ นายธีมก็จับมือฉันไว้�
"มีอะไรหรอธีม จับมือฉันทำไม"�
"เธอชื่ออะไร" -o-�
"ฉันชื่อมายด์ลี่" พอฉันบอกชื่อนายธีมไป เขาก็ปล่อยมือฉัน�
เฮ้อ!!! เกือบลงเลยป้ายแน่ะ ถ้าลงเลยป้ายก็เพราะนายธีมนั่นคนเดียว เมื่อหายโมโหที่เกือบลงไม่ทันป้าย ฉันจึงหันกลับไปมองที่รถและก็ได้เห็นนายธีมกำลังยิ้มให้ฉันอยู่ มันจะเป็นไปได้ยังไงนี่ ฉันคิดในใจพลางเดินกลับบ้านไปด้วย แต่ฉันยังสงสัยทำไมวันนี้นายธีมถึงนั่งรถเมย์กลับนะ