ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันเปิดเทอม
bambam part
"แบมแบมื่นไ้แล้วลู"เป็นเสียแม่อผมเอแหละรับที่ะโนปลุผมแ่เ้าอย่านี้ เพราะวันนี้เป็นวันเปิเทอมวันแรอผมในโรเรียนใหม่ "รับๆผมื่นแล้ว"ผมอบแม่ไปพร้อมับหยิบผ้านหนูเินรไปยัห้อน้ำทันที
ผมใ้เวลาไม่นาน็อาบน้ำเสร็แล้ว อนนี้ผมำลัแ่ัวและเินลไปหาแม่ที่รอผมอยู่้าล่า
"อ้าว...ลมาแล้วหรอเรา มารีบมาิน้าวะไ้รีบไปเรียน"เป็นเสียแม่อผมอีนั่นแหละ "รับ"ผมอบท่านไปแบบปัๆ
อนนี้ผมำลันั่รถไปโรเรียนใหม่รับ ไม่ใ่โรเรียนแล้วสิ ้อเรียว่ามหาวิทยาลัยสิ โยที่มีแม่อผมับรถมาส่นั่นเอ ใ้เวลาไม่นานอนนี้ผม็มาถึมหาวิทยาลัยแล้วล่ะรับ "แบมแบมแม่ส่เราแ่นี้นะ โีล่ะแม่้อรีบไปแล้ว แบมแบมเ้าใแม่ใ่ไหม"
เป็นเสียแม่อผมเอที่พู ที่ท่านบอว่า้อรีบไปแล้วนั่น็ือ ท่าน้อรีบไปึ้นเรื่อบินเพื่อลับไปทำาน่อที่ประเทศไทยนั่นเอ "รับแม่ ไม่เป็นไรรับ แบมเ้าใ"ผมอบแม่ไปอย่านั้นเพราะไม่อยาให้ท่านเป็นห่วผม แ่ท่าน็พูประโยสุท้ายับผมว่า "อะไร็โทรหาแม่ไ้ลอนะ แล้ว็ไม่้อลับมาอยู่บ้านหรอ อยู่หอพัที่ทามหาวิทยาลัยัไว้ให้นั่นแหละ อยู่บ้านนเียวมันอันราย แบมแบมเ้าใที่แม่พูใ่ไหม"แม่พูมาะยาวนานี้สมอผมนี่ประมวลผลแทบไม่ทัน แ่็ย้ออบำถามท่านไปนั่นแหละ "รับแบมเ้าใ แบมไป่อนนะรับ"หลัาทีุ่ย ับแม่เสร็แ้วผม็รีบเินเ้ามาในมหาวิทยาลัยทันที
อนนี้อาะสั้นไปหน่อยนะะรี ยัไ็้ออโทษ้วย อนหน้าะพยายามแ่ให้ยาวว่านี้ อยิามัน้วยนะ และอย่าลืมอมเม้นท์ัน้วยนะะ
"แบมแบมื่นไ้แล้วลู"เป็นเสียแม่อผมเอแหละรับที่ะโนปลุผมแ่เ้าอย่านี้ เพราะวันนี้เป็นวันเปิเทอมวันแรอผมในโรเรียนใหม่ "รับๆผมื่นแล้ว"ผมอบแม่ไปพร้อมับหยิบผ้านหนูเินรไปยัห้อน้ำทันที
ผมใ้เวลาไม่นาน็อาบน้ำเสร็แล้ว อนนี้ผมำลัแ่ัวและเินลไปหาแม่ที่รอผมอยู่้าล่า
"อ้าว...ลมาแล้วหรอเรา มารีบมาิน้าวะไ้รีบไปเรียน"เป็นเสียแม่อผมอีนั่นแหละ "รับ"ผมอบท่านไปแบบปัๆ
อนนี้ผมำลันั่รถไปโรเรียนใหม่รับ ไม่ใ่โรเรียนแล้วสิ ้อเรียว่ามหาวิทยาลัยสิ โยที่มีแม่อผมับรถมาส่นั่นเอ ใ้เวลาไม่นานอนนี้ผม็มาถึมหาวิทยาลัยแล้วล่ะรับ "แบมแบมแม่ส่เราแ่นี้นะ โีล่ะแม่้อรีบไปแล้ว แบมแบมเ้าใแม่ใ่ไหม"
เป็นเสียแม่อผมเอที่พู ที่ท่านบอว่า้อรีบไปแล้วนั่น็ือ ท่าน้อรีบไปึ้นเรื่อบินเพื่อลับไปทำาน่อที่ประเทศไทยนั่นเอ "รับแม่ ไม่เป็นไรรับ แบมเ้าใ"ผมอบแม่ไปอย่านั้นเพราะไม่อยาให้ท่านเป็นห่วผม แ่ท่าน็พูประโยสุท้ายับผมว่า "อะไร็โทรหาแม่ไ้ลอนะ แล้ว็ไม่้อลับมาอยู่บ้านหรอ อยู่หอพัที่ทามหาวิทยาลัยัไว้ให้นั่นแหละ อยู่บ้านนเียวมันอันราย แบมแบมเ้าใที่แม่พูใ่ไหม"แม่พูมาะยาวนานี้สมอผมนี่ประมวลผลแทบไม่ทัน แ่็ย้ออบำถามท่านไปนั่นแหละ "รับแบมเ้าใ แบมไป่อนนะรับ"หลัาทีุ่ย ับแม่เสร็แ้วผม็รีบเินเ้ามาในมหาวิทยาลัยทันที
อนนี้อาะสั้นไปหน่อยนะะรี ยัไ็้ออโทษ้วย อนหน้าะพยายามแ่ให้ยาวว่านี้ อยิามัน้วยนะ และอย่าลืมอมเม้นท์ัน้วยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น