เก็บเอาไว้ไม่กล้าบอกเธอ

เนื้อเรื่อง

 “ใครเลยจะเป็นเหมือนเรา  รักเขาแต่เพียงข้างเดียว
     หัวใจดวงนี้แห้งเหี่ยว  โอ้เอยเขาไม่เหลียวมอง”

เสียงร้องเพลงที่ดังก้องอยู่ในใจของ “หงอยศักดิ์” ผู้ที่ในขณะนี้มีจิตใจแห้งเหี่ยวสมกับชื่อ 

หงอยศักดิ์กำลังอยู่ในอาการที่คนทั่วไปเรียกว่า  ตกหลุมรัก มิหนำซ้ำยังเป็นการรักเขาข้างเดียวอีกต่างหาก

 “น่าแปลกจังเวลาที่ใครๆตกหลุมรักมักจะมีความสุข  แต่เรานี่สิเจ็บอยู่ที่หัวใจ” (แหว่ะ  น้ำเน่า)

 เค้าหวนระลึกไปถึงเมื่อวันเกิดเหตุ วันนั้นเป็นวันที่เจอกับเธอเป็นครั้งแรก ท้องฟ้าก็แจ่มใสอากาศก็เป็นใจให้พบรัก

ทุกๆวันอย่างเป็นกิจวัตร หงอยศักดิ์จะต้องเดินไปรอบๆหมู่บ้านกับเพื่อนรักอีกหนึ่งชีวิตนั่นก็คือนายหลักชาย 

ทั้งสองจะเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีอะไรทำซึ่งคนทั่วไปอาจคิดว่ามันเป็นการกระทำที่ไร้สาระมาก 

แต่ทั้งคู่ออกจะมีความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมว่าตนเองได้รับหน้าที่จากท้องฟ้าเบื้องบนกำหนดมาให้

เป็นภารกิจสำคัญที่จะต้องตรวจตราดูอย่างนี้ทุกวัน (จริงๆแล้วเป็นข้ออ้างไว้หาเรื่องออกจากบ้านมากกว่า)  

ตอนที่ทั้งสองกำลังเดินลอยชายอยู่นั้นก็ได้มีชายคนหนึ่งเดินสวนทางมาอย่างรวดเร็ว ด้วยอารามรีบร้อนทำให้ชายคนนั้นชนเข้ากับหลักชายอย่างแรง

 แถมยังไม่รู้จักขอโทษขอโพย รีบเดินจ้ำอ้าวหนีไป ไม่ขอโทษพวกหงอยศักดิ์ไม่คิดจะว่าเลยนะแต่นี่ยังหันกลับมาด่าพวกเราอีกว่า

 “ไอ้พวกนี้นี่ เดินไม่รู้จักหลบไม่เห็นเหรอคนกำลังรีบ ไอ้อ่าเอ้ย”

โอ้โห เล่นอย่างนี้หลักชายเลยทนไม่ได้ ไม่รู้จักกันแต่ว่ามาด่ากันอย่างนี้ได้ไง ด้วยความที่กำลังเป็นหนุ่มเลือดร้อน 

หลักชายวิ่งตามไปเอาเรื่องกับชายคนนั้นทันที จริงๆแล้วหงอยศักดิ์ก็อยากจะห้าม แต่เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักกำลังเสียทีก็เลยเข้าไปช่วยเพื่อนอีกแรง

“จะว่าเราเป็นหมาหมู่ก็ยอมว่ะ ก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องเจ็บนี่หว่า” ก็เพราะคิดอย่างนี่สิเลยเกิดการตะลุมบอนกันยกใหญ่

พวกหงอยศักดิ์ตัวเล็กกว่าชายคนนั้นจึงทำให้การต่อสู้ยืดเยื้อ คนที่เดินผ่านก็อยากจะห้ามแต่ก็ไม่กล้า แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันเลยเกิดขึ้น

มีคนตามตำรวจมายังที่เกิดเหตุ ทำให้หงอยศักดิ์และหลักชายต้องวิ่งหนีอย่างหัวซุกหัวซุนไปคนละทาง เพราะกลัวที่จะต้องเข้าตะราง

 หงอยศักดิ์วิ่งหนีไปทางทะเลสาบของหมู่บ้านเพราะคิดว่ามันคงไกลพอที่จะหลบลี้หนีพ้น แล้วก็นั่งพักเหนื่อย หอบแฮ่กๆอยู่ข้างทะเลสาบนั่นเอง

 หงอยศักดิ์หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า ทั้งจากการที่ต้องวิ่งอย่างสุดชีวิต และการที่ต้องสู้กับคนที่ตัวโตกว่า

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกทีก็แสร้งนั่งทำมิวสิค(แปลว่าการทำอาการเหมือนดาราที่กำลังแสดงมิวสิควีดีโอ) โดยการแสร้งถอนหายใจเฮือกๆเป็นช่วงๆ ในใจก็คิดว่า

 'แหม ถ้าฝนตกอีกหน่อยนะ จะสมบูรณ์แบบเลยนะเนี่ย'

 แล้วทันใดนั้น สายตาคู่ที่กำลังเหม่อลอยอยู่นั่นเอง ก็ได้จับภาพเธอเข้ามาอยู่ในสายตา

พร้อมกับประมวลผลภาพนั้นไปยังสมองแล้วจึงประทับเข้าไปในหัวใจของหงอยศักดิ์อย่างทันทีทันใด

 โอ้! รักแรกพบ

 หลังจากที่ได้เห็นเธอหงอยศักดิ์ก็มีอาการประหลาด นอนไม่หลับ ไม่ยอมกินข้าวกินปลา

 แถมไม่ยอมพูดยอมจากับใครแม้กระทั่งกับเพื่อนรักหลักชาย แล้วทุกๆวันกิจวัตรของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไป

หงอยศักดิ์ไม่ยอมออกไปเดินเรื่อยเปื่อยกับหลักชายอีกแล้ว ได้แต่รอเวลาจนถึงตอนบ่ายเพื่อที่จะได้ไปดักพบเธอ

หงอยศักดิ์ได้แต่ปล่อยให้เธอเดินผ่านไปโดยมีสายตาที่ตามไปส่ง ไม่กล้าจะให้เธอได้เห็นได้รู้จัก ไม่กล้าสบตาเธอ ไม่กล้าแม้แต่จะมองเธอเต็มตาด้วยซ้ำ

 เพราะกลัวว่าเธอจะรู้ถึงความลับที่มันคับอกอยู่ในใจ   เวลาผ่านไปเป็นเวลานับเดือนที่เป็นอยู่อย่างนั้น หลักชายก็เริ่มรู้ระแคะระคายเลยเปิดอกพูดกับหงอยศักดิ์

  “เฮ้ย รักเค้าก็บอกเค้าไปสิวะ จะมามัวนั่งบื้ออยู่ทำไม”

“ข้าไม่กล้า จริงๆเพื่อน” 

“ข้าไปเป็นเพื่อนเอ็งมั้ยหล่ะ”หลักชายเสนอตัว

 “จริงเหรอเพื่อน ข้ารอคำนี้มานานแล้ว” แล้วก็ได้เวลาที่หงอยศักดิ์จะได้บอกรักซักที

 “เธอเป็นแฟนฉันแล้ว รู้ตัวบ้างไหม แล้วเมื่อไรหนอฉันจะได้เป็นแฟนของเธอ”

คืนวันที่หงอยศักดิ์เตรียมตัวจะไปบอกรักกับเธอคนนั้น ช่างเป็นเวลาที่สวยงามยิ่งนัก มองอะไรมันก็ดูดีดูสวยงามไปหมด

แล้วเมื่อถึงเวลาที่หงอยศักดิ์รอคอย เพื่อนคู่หูทั้งสองก็เดินเคียงคู่ไปด้วยกัน แล้วรอคอยเวลาที่เธอจะผ่านมา

 จริงๆแล้วในใจหงอยศักดิ์แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าหลักชายได้เจอเธอแล้วเค้าก็จะหลงรักเธอเหมือนกัน

หลักชายสังเกตเห็นหน้าเพื่อนแลดูเครียดๆ เลยบอกออกไปด้วยความที่รู้นิสัยกันดี

“นี่เอ็งไม่ต้องกลัวว่าข้าจะแย่งเอ็งจีบเลยนะ ข้าสงสารเอ็งมานานแล้ว แล้วอีกอย่างข้าก็มีแฟนแล้วนะเว้ยอย่าลืม”

หงอยศักดิ์ตกใจอยู่เหมือนกันที่เพื่อนรักรู้ความในใจ แต่ก็รีบปฏิเสธไปว่า

 “ข้าไม่ได้คิดอย่างนั้นนะเว้ย” แต่ก็แอบโล่งใจอยู่เหมือนกัน

 จนได้เวลาที่เธอผ่านมา หงอยศักดิ์รีบสะกิดเพื่อนให้ดูเธอ “มาแล้ว มาแล้ว”

แต่หลักชายเห็นเธอก่อนหน้าที่หงอยศักดิ์จะสะกิดเสียอีก ด้วยมนต์สะกดแห่งความรักหรืออะไรไม่ทราบ ทำให้หลักชายตัดหน้าตะโกนบอกรักเธอ

หงอยศักดิ์โกรธมากแต่ก็จะไม่ยอมให้โอกาสของการบอกเธอเสียไป เสียงของทั้งสองที่ตะโกนบอกรักเธอคนนั้นจึงประสานเสียงกัน

 “ โฮ่ง โฮ่ง บ๊อก บ๊อก บรู้วซ์”  “บรู๊วซ์ บ๊อก บ๊อก โฮ่ง โฮ่ง”

 “อุ้ยตายแล้วเธอดูสิ เกิดมาเพิ่งเคยเห็นนะเนี่ยที่เค้าว่าหมาเห่าเครื่องบินหน่ะ”

 “นั่นสิเธอ น่าถ่ายรูปเก็บไว้เนอะ”