ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : กลับบ้านครั้งที่สองกับพี่แบงค์
ตอนที่ 7 กลับบ้านครั้งที่สองกับพี่แบงค์
“ ยัยหมิวไปทำอะไรมา หน้าแดงยังกับลูกตำลึงสุกแน่ะ ” บลูทักฉัน เมื่อฉันเข้ามานั่งที่ในห้อง
“ สงสัยอากาศจะร้อนมั้ง ” แล้วใครจะกล้า บอกเรื่องเมื่อกี้ล่ะ ขืนบอกยัยบลูก้อล้อฉันตายเลย แล้วก็พูดกับฉันว่า
“ นี่หมิวเธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอไง ” บลูทำสีหน้าเคร่งเครียด
“ เรื่องอะไรเหรอ ” ฉันพูดแบบทำไม่รู้ไม่ชี้ และนึกว่าคงจะเป็นเรื่องที่ไปคุยกับนายป๋อแล้วกลับมาหน้าแดง
“ ไม่ต้องมาเฉไฉเลย เธอไม่สงสารพี่แบงค์บ้างเหรอ ดูยังจะทำลอยหน้าลอยตาอีก ” (แป่ว .. ว .. คนละเรื่อง) ฉันนั่งนิ่งด้วยความอึ้ง “ ดูทำเข้า พี่แบงค์เค้าอุตส่าห์ชวนเธอไปสนุก แต่เธอ .. เฮ้ย ” บลูถอนหายใจ
“ เอ๊ะ ! หรือว่าที่เธอเป็นแบบนั้นเพราะเธอชอบนายนั่น ”
“ เฮ้ย ! แกจะบ้าเหรอ นายนั่นกวนประสาทจะตายใครใครจะไปชอบได้ลงคอ ”
“ เธอรู้แล้วเหรอว่าฉันหมายถึงใคร ”
( อึ๋ย ! ? ! ? ! )
“ แต่รู้สึกว่าเธอจะสนิทกับนายป๋อเร็วจังนะ ”
“ ก็เมื่อวานเกิดเรื่องน่ะ (แล้วฉันก็เล่าเรื่องให้บลูฟัง : แต่ที่รู้ๆมันไม่ทั้งหมดหรอก) แล้วนานนั่นเป็นคนไปช่วยฉัน ก็แค่นั้น ” นั่นเป็นสิ่งที่ฉันบอกบลู แล้วเราก็จบบทสนทนาเพียงแค่นี้
ตอนเย็น
“ หมิวโกรธฉันเหรอ ” บลูถามขึ้นในที่สุด ก็ฉันเล่นไม่พูดด้วยตลอดบ่ายเลย แต่ฉันก็ยังไม่ตอบ “หมิวอย่าโกรธเลยนะ วันนี้ไปด้วยกัน ” บลูตื้อต่อ
“ ไปไหน วันนี้ฉันมีนัดกับพี่แบงค์ย่ะ เค้าไม่ได้นัดเธอซักหน่อย ” แค่นั้นแหละยัยบลูก็ใส่เป็นชุดเลย
“ ยัยเพื่อนบ้า ชอบขัดความสุขของเพื่อน เธอกำลังจะทำให้ฉันเสียคำพูด ฉันนัดกับพี่ชัยไว้แล้วนะ ” นี่แหละน้ายัยบลู แล้วฉันก็หัวเราะออกมา
“ นั่นไงยอมสารภาพแล้ว ทำเป็นฟอร์มอยู่ตั้งนาน ” ฉันล้อบลู ก้อมันเป็นโอกาสของฉันแล้วนี่ นานๆจะมีซักครั้ง
“ นี่เธอแกล้งฉันเหรอ ”
“ อ้าวทั้งสองคนอยู่นี่เองจะไปกันรึยังครับ ” เสียงของพี่แบงค์มาทันช่วยชีวิตฉันพอดีเลย แต่พอมองหน้าเขา ฉันก็คิดถึงคำพูดของบลู แล้วรู้สึกผิดขึ้นมา แล้วเราก็ไปด้วยกัน โดยบลูกับพี่คนนั้น พี่ชัยน่ะเดินอยู่ข้างหน้า ฉันจึงมีโอกาสพูดกับพี่แบงค์
“ เอ่อ พี่แบงค์คะ หมิวขอโทษนะคะ เรื่องเมื่อตอนเที่ยง ทำเอาพี่แบงค์หมดสนุกเลย ” ฉันพูดรวดเดียวโดยไม่มองหน้าพี่แบงค์เลย
“ ไม่เป็นไรหรอกนะ ”
“ แล้วพี่แบงค์ไม่โกรธหมิวเหรอคะ ”
“ แล้วพี่จะโกรธหมิวทำไมล่ะ ” ฉันถึงได้ยิ้มออก ตอนนี้บลูกับพี่ชัยก็ไม่รู้ไปไหนซะแล้ว พี่แบงค์จึงชวนฉันไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
“ พี่ว่าเราไปตรงนั้นดีกว่า ” ตอนกำลังเดินไปฉันก้อหันไปมองข้างหลังบ่อยๆ เหมือนคนที่หวาดระแวงตลอดเวลา จนพี่แบงค์ถามขึ้นในที่สุด “ มีอะไรป่าว มองหาใครอยู่เหรอ ” ฉันจึงตอบว่า
“ ป่าวค่ะ หมิวแค่รู้สึกเหมือนมีใครตามอยู่ แต่หมิวคงจะคิดมากไปเอง ” แล้วฉันก้อเปลี่ยนเรื่องคุย
“ บรรยากาศที่นี่ดีจังเลยนะคะ ”
“ อืม พี่ก้อชอบที่นี่เหมือนกัน เรานั่งตรงนี้ซักพักดีมั๊ย ” “ ค่ะ ”
เรานั่งอยู่แป๊บเดียวก็กลับบ้าน (มันเย็นแล้วน่ะ)
ที่หน้าบ้าน
“ พี่แบงค์จะเข้าไปดื่มน้ำก่อนมั๊ยคะ ” ฉันพูดขณะไขประตูรั้ว
“ พี่ว่าไม่ดีกว่า ไปก่อนนะ บาย! ”
“ คะ กลับบ้านดีนะคะ ” พอพี่แบงค์เดินกลับไปแล้ว
“ นี่ นายออกมาได้แล้ว ฉันรู้ว่านายตามฉันมา หลบอยู่หลังพุ่มไม้แบบนั้น เดี๋ยวก็โดนเกี่ยวเป็นแผลเอาหรอก ”
“ เป็นห่วงล่ะซิ .. โอ๊ย ! ” นายนั่นร้อง
“ นั่นไงหละพูดไม่ทันขาดคำ ” พอนายนั่นออกมาได้ เลือดก็เต็มแข้งเลย แล้วฉันก็หน้ามืดไป
…
“ อ้าวรู้สึกตัวแล้วเหรอ เป็นไรมากมั๊ย ” น้ำเสียงเขาฟังดูอบอุ่นจัง
“ เอ่อ! ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจนะ ” แล้วฉันก็รีบลุกขึ้นทันทียังกับมีสปริงแนะ (จะให้อยู่ท่าเดิมได้ไงล่ะ ก็นายนั่นเล่นเอาตักเป็นหมอนใหฉันหนุนอยู่นี่)
“ นายเข้าบ้านฉันได้ไง ก็เมื่อกี้ยังยืนอยู่หน้าบ้านเลยนี่ ” ฉันเริ่มก่อสงคราม(กับนายป๋อ)อีกครั้ง
“ ก็เธอเป็นลม แล้วประตูก็ไม่ได้ล็อก ฉันเลยอุ้มเธอเข้ามา ”
“ … ” ทีนี้ฉันก็หน้าแดงขึ้นมาอีก
“ นี่นี่ ทำไมเธอต้องหน้าแดงด้วยล่ะ ฉันก็เคยอุ้มเธอแล้วนี่ ” นายนี่แย่จริง กวนชะมัด
“ นายไม่ต้องมาแซวฉันเลย กลับไปได้แล้ว ” ฉันออกปากไล่เขา
“ อะไรเนี่ย คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ ทีกับไอ้แบงค์แล้วชวนเข้าบ้าน ”
“ แล้วนายจะทำไมนั่นมันเรื่องของฉ้าน ”
“ เออ กลับก็ได้ แต่พรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ ”
“ นัดอะไร ” ฉันตีหน้าซื่อ (ได้ทีฉันบ้างล่ะ)
“ เธอลืมแล้วเหรอ ” นายนั่นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก พร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ … ”
“ ว่าไง ” นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆ (ใช้ไม้นี้ทุกที)
“ รู้แล้วน่า ”
“ อืม ดีมาก ไปล่ะ ฝันดีนะ ” เขายิ้มนิดๆ แล้วก็เดินกลับไป
To Be Continue …
>>> C.crystal
>>>> ตอนนี้แก้ไขให้ตอนแรกๆ อ่านง่ายขึ้นแล้วนะคะ
>>>> มีเพิ่มเติมบางส่วนลงไปด้วย
>>>> ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพตั้งนาน พอดีส่งคอมฯไปซ่อม
>>>> แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว จะพยายามขยันอัพนะคะ
>>>> ยังไงก็ขอให้เพื่อนๆช่วยเม้นกันหน่อยน้า
>>>> มันเป็นกำลังจัยที่ดีเยี่ยมเลยแหละ
>>>> ขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้านะคะ
“ ยัยหมิวไปทำอะไรมา หน้าแดงยังกับลูกตำลึงสุกแน่ะ ” บลูทักฉัน เมื่อฉันเข้ามานั่งที่ในห้อง
“ สงสัยอากาศจะร้อนมั้ง ” แล้วใครจะกล้า บอกเรื่องเมื่อกี้ล่ะ ขืนบอกยัยบลูก้อล้อฉันตายเลย แล้วก็พูดกับฉันว่า
“ นี่หมิวเธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอไง ” บลูทำสีหน้าเคร่งเครียด
“ เรื่องอะไรเหรอ ” ฉันพูดแบบทำไม่รู้ไม่ชี้ และนึกว่าคงจะเป็นเรื่องที่ไปคุยกับนายป๋อแล้วกลับมาหน้าแดง
“ ไม่ต้องมาเฉไฉเลย เธอไม่สงสารพี่แบงค์บ้างเหรอ ดูยังจะทำลอยหน้าลอยตาอีก ” (แป่ว .. ว .. คนละเรื่อง) ฉันนั่งนิ่งด้วยความอึ้ง “ ดูทำเข้า พี่แบงค์เค้าอุตส่าห์ชวนเธอไปสนุก แต่เธอ .. เฮ้ย ” บลูถอนหายใจ
“ เอ๊ะ ! หรือว่าที่เธอเป็นแบบนั้นเพราะเธอชอบนายนั่น ”
“ เฮ้ย ! แกจะบ้าเหรอ นายนั่นกวนประสาทจะตายใครใครจะไปชอบได้ลงคอ ”
“ เธอรู้แล้วเหรอว่าฉันหมายถึงใคร ”
( อึ๋ย ! ? ! ? ! )
“ แต่รู้สึกว่าเธอจะสนิทกับนายป๋อเร็วจังนะ ”
“ ก็เมื่อวานเกิดเรื่องน่ะ (แล้วฉันก็เล่าเรื่องให้บลูฟัง : แต่ที่รู้ๆมันไม่ทั้งหมดหรอก) แล้วนานนั่นเป็นคนไปช่วยฉัน ก็แค่นั้น ” นั่นเป็นสิ่งที่ฉันบอกบลู แล้วเราก็จบบทสนทนาเพียงแค่นี้
ตอนเย็น
“ หมิวโกรธฉันเหรอ ” บลูถามขึ้นในที่สุด ก็ฉันเล่นไม่พูดด้วยตลอดบ่ายเลย แต่ฉันก็ยังไม่ตอบ “หมิวอย่าโกรธเลยนะ วันนี้ไปด้วยกัน ” บลูตื้อต่อ
“ ไปไหน วันนี้ฉันมีนัดกับพี่แบงค์ย่ะ เค้าไม่ได้นัดเธอซักหน่อย ” แค่นั้นแหละยัยบลูก็ใส่เป็นชุดเลย
“ ยัยเพื่อนบ้า ชอบขัดความสุขของเพื่อน เธอกำลังจะทำให้ฉันเสียคำพูด ฉันนัดกับพี่ชัยไว้แล้วนะ ” นี่แหละน้ายัยบลู แล้วฉันก็หัวเราะออกมา
“ นั่นไงยอมสารภาพแล้ว ทำเป็นฟอร์มอยู่ตั้งนาน ” ฉันล้อบลู ก้อมันเป็นโอกาสของฉันแล้วนี่ นานๆจะมีซักครั้ง
“ นี่เธอแกล้งฉันเหรอ ”
“ อ้าวทั้งสองคนอยู่นี่เองจะไปกันรึยังครับ ” เสียงของพี่แบงค์มาทันช่วยชีวิตฉันพอดีเลย แต่พอมองหน้าเขา ฉันก็คิดถึงคำพูดของบลู แล้วรู้สึกผิดขึ้นมา แล้วเราก็ไปด้วยกัน โดยบลูกับพี่คนนั้น พี่ชัยน่ะเดินอยู่ข้างหน้า ฉันจึงมีโอกาสพูดกับพี่แบงค์
“ เอ่อ พี่แบงค์คะ หมิวขอโทษนะคะ เรื่องเมื่อตอนเที่ยง ทำเอาพี่แบงค์หมดสนุกเลย ” ฉันพูดรวดเดียวโดยไม่มองหน้าพี่แบงค์เลย
“ ไม่เป็นไรหรอกนะ ”
“ แล้วพี่แบงค์ไม่โกรธหมิวเหรอคะ ”
“ แล้วพี่จะโกรธหมิวทำไมล่ะ ” ฉันถึงได้ยิ้มออก ตอนนี้บลูกับพี่ชัยก็ไม่รู้ไปไหนซะแล้ว พี่แบงค์จึงชวนฉันไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ
“ พี่ว่าเราไปตรงนั้นดีกว่า ” ตอนกำลังเดินไปฉันก้อหันไปมองข้างหลังบ่อยๆ เหมือนคนที่หวาดระแวงตลอดเวลา จนพี่แบงค์ถามขึ้นในที่สุด “ มีอะไรป่าว มองหาใครอยู่เหรอ ” ฉันจึงตอบว่า
“ ป่าวค่ะ หมิวแค่รู้สึกเหมือนมีใครตามอยู่ แต่หมิวคงจะคิดมากไปเอง ” แล้วฉันก้อเปลี่ยนเรื่องคุย
“ บรรยากาศที่นี่ดีจังเลยนะคะ ”
“ อืม พี่ก้อชอบที่นี่เหมือนกัน เรานั่งตรงนี้ซักพักดีมั๊ย ” “ ค่ะ ”
เรานั่งอยู่แป๊บเดียวก็กลับบ้าน (มันเย็นแล้วน่ะ)
ที่หน้าบ้าน
“ พี่แบงค์จะเข้าไปดื่มน้ำก่อนมั๊ยคะ ” ฉันพูดขณะไขประตูรั้ว
“ พี่ว่าไม่ดีกว่า ไปก่อนนะ บาย! ”
“ คะ กลับบ้านดีนะคะ ” พอพี่แบงค์เดินกลับไปแล้ว
“ นี่ นายออกมาได้แล้ว ฉันรู้ว่านายตามฉันมา หลบอยู่หลังพุ่มไม้แบบนั้น เดี๋ยวก็โดนเกี่ยวเป็นแผลเอาหรอก ”
“ เป็นห่วงล่ะซิ .. โอ๊ย ! ” นายนั่นร้อง
“ นั่นไงหละพูดไม่ทันขาดคำ ” พอนายนั่นออกมาได้ เลือดก็เต็มแข้งเลย แล้วฉันก็หน้ามืดไป
…
“ อ้าวรู้สึกตัวแล้วเหรอ เป็นไรมากมั๊ย ” น้ำเสียงเขาฟังดูอบอุ่นจัง
“ เอ่อ! ไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจนะ ” แล้วฉันก็รีบลุกขึ้นทันทียังกับมีสปริงแนะ (จะให้อยู่ท่าเดิมได้ไงล่ะ ก็นายนั่นเล่นเอาตักเป็นหมอนใหฉันหนุนอยู่นี่)
“ นายเข้าบ้านฉันได้ไง ก็เมื่อกี้ยังยืนอยู่หน้าบ้านเลยนี่ ” ฉันเริ่มก่อสงคราม(กับนายป๋อ)อีกครั้ง
“ ก็เธอเป็นลม แล้วประตูก็ไม่ได้ล็อก ฉันเลยอุ้มเธอเข้ามา ”
“ … ” ทีนี้ฉันก็หน้าแดงขึ้นมาอีก
“ นี่นี่ ทำไมเธอต้องหน้าแดงด้วยล่ะ ฉันก็เคยอุ้มเธอแล้วนี่ ” นายนี่แย่จริง กวนชะมัด
“ นายไม่ต้องมาแซวฉันเลย กลับไปได้แล้ว ” ฉันออกปากไล่เขา
“ อะไรเนี่ย คำก็ไล่ สองคำก็ไล่ ทีกับไอ้แบงค์แล้วชวนเข้าบ้าน ”
“ แล้วนายจะทำไมนั่นมันเรื่องของฉ้าน ”
“ เออ กลับก็ได้ แต่พรุ่งนี้อย่าลืมล่ะ ”
“ นัดอะไร ” ฉันตีหน้าซื่อ (ได้ทีฉันบ้างล่ะ)
“ เธอลืมแล้วเหรอ ” นายนั่นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก พร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“ … ”
“ ว่าไง ” นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาเรื่อยๆ (ใช้ไม้นี้ทุกที)
“ รู้แล้วน่า ”
“ อืม ดีมาก ไปล่ะ ฝันดีนะ ” เขายิ้มนิดๆ แล้วก็เดินกลับไป
To Be Continue …
>>> C.crystal
>>>> ตอนนี้แก้ไขให้ตอนแรกๆ อ่านง่ายขึ้นแล้วนะคะ
>>>> มีเพิ่มเติมบางส่วนลงไปด้วย
>>>> ขอโทษนะคะที่ไม่ได้อัพตั้งนาน พอดีส่งคอมฯไปซ่อม
>>>> แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว จะพยายามขยันอัพนะคะ
>>>> ยังไงก็ขอให้เพื่อนๆช่วยเม้นกันหน่อยน้า
>>>> มันเป็นกำลังจัยที่ดีเยี่ยมเลยแหละ
>>>> ขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้านะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น