The Message [ ข้อความที่หล่นหาย ]

ลำดับตอนที่ #7 : Part 3 : The Memory [ ความทรงจำในก้นบึ้งของหัวใจเขา ]

Part 3       : The  Memory

Chapter 2 : ความทรงจำในก้นบึ้งของหัวใจ







ผมนั่งเหงาอยู่ริมหน้าต่าง

แม้เป็นภาพที่เลือนลาง

แต่ช่วยลบความอ้างว้างภายในใจ



    . . .



ครั้งแรกเธอทักผมผิด

ผมไม่โกรธซักนิดเธอรู้ไหม

แต่เธอกล่าวขอโทษอยู่ร่ำไป

ประทับใจใครคนนั้นเป็นต้นมา



    (^_^)



อีกครั้งเพื่อนก้อมาเรียกผม

ช่วยมางมคำตอบให้เธอหนา

เพื่อนมันบอกโคตรยากสุดระอา

แล้วเธอจ๋าผมจะทำยังไงดี



ผมตั้งใจช่วยเธออยู่แล้วนะ

แต่สมองไม่พร้อมอ่ะเหมือนซากผี

ผมทดลองทีไรไร้วิธี

ยังโชคดีที่เธอคิดออกมาทัน



    ( ^o^ )



ครั้งนั้นเพื่อนผมแกล้งหยอกเธอ

ผมก้อเผลอไปสนุกร่วมสุขสันต์

แววตาเศร้าสะกดผมหยุดโดยพลัน

ชะงักงันนั่นผมผิดไปแล้วไง



    ( >.,< )



หลังจากมานั่งทบทวน

ใคร่ครวญคิดซ้ำซะใหม่

กลัวเหลือเกินกลัวเธอจะน้อยใจ

จะง้อเธอยังไงนะคนดี



    (- -“)



นึกขึ้นได้ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวเกย

อย่าทำเฉยอย่างอนเลยยอดยาหยี

ความทรงจำครานั้นลบซักที

แต่เธอซี่ไม่ได้โกรธ   อ้าว! ยังไงกัน?



    . . .