ขอฝากใจ ให้นายตัวร้าย(ช่วยดูแล)

ลำดับตอนที่ #6 : อึ๋ย! นายนี่มาทำหวานกับฉัน

ตอนที่  6 อึ๋ย! นายนี่ทำหวานกับฉันอีกแล้ว

    “ บลู ไม่เป็นไรหรอก นั่งซุ้มอื่นก้อได้  มันเหมือนกันนั่นแหละ  ฉันว่าเราไปกันเถอะ ”  ฉันพูดขึ้น และลากยัยบลูออกไป



    “ เดี๋ยว!  เมื่อกี้เธอว่า นี่ที่ประจำของใคร ” นายป๋อพูดแทรกขึ้นมา



    “ ที่ยัยหมิว เพื่อนฉัน  นายจะทำไม ”  (ยัยเพื่อนรักเธอเตือนฉันเองไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปมีเรื่องกับนายนี่)



    “ คนเดียวหรอ ” นายป๋อก้อไม่ยอมหยุด  (สองคนนี้จะมีเรื่องกันหรือไง)



    “ ก็ใช่ ”



    “ ถ้าอย่างนั้น ยัยนั่นก้อนั่งได้  ฉันอนุญาตคนเดียวเท่านั้น ” นายป๋อเที่ยวทำหน้ากวนๆ เดี๋ยวก็มีเรื่องหรอก



    “ เฮ้ย !  แบงค์ทำไรอยู่วะ มานั่งนี่ อาหารเย็นหมดแล้ว ”  เสียงเพื่อนพี่แบงค์ตะโกนมา



    “ มีเพื่อนพี่อีกคนน่ะ  ไปกันเถอะ ”  พี่แบงค์บอก แล้วพี่แบงค์กับบลูก้อเดินนำไป  ฉันหันไปมองหน้านายป๋อ



    “ นี่นาย นั่งคนเดียวเหรอ ” ฉันถามเขา  เขาไม่ทำหน้ากวนๆแล้ว แต่เขาดูเศร้าๆชอบกล



    “ ก้อใช่ ” เขาทำท่าเหมือนจะพูดอะไรออกมา  แต่ยัยบลูกลับมาลากฉันไปซะก่อน



    “ โอ้โห!  น่ากินจังเลย ทั้งไก่ย่าง ส้มตำ น้ำตก  พี่แบงค์เอามาจากไหนคะเนี่ย ” ฉันอุทานอย่างตื่นเต้น (ก้อในโรงเรียน จะหาของแบบนี้ได้ยังไง)



    “ ก็แม่ค้าในโรงอาหารนั่นแหละ  พี่สั่งเป็นพิเศษ  อร่อยมั๊ย ”  ฉันพยักหน้า แล้วตั้งหน้าตั้งตากิน (ก้อคนมันหิวนี่) ในขณะที่บลูกับเพื่อนพี่แบงค์กำลังคุยกันอย่างถูกคอ  ซึ่งพี่แบงค์ก็พลอยหัวเราะ ยิ้มๆตามไปด้วย   แต่เมื่อฉันมองผ่านไปทางนายป๋อ (แล้วทำไมต้องเป็นนายนี่ด้วยเนี่ย) เห็นเขานั่งเหงาอยู่คนเดียวก้ออดสงสารไม่ได้  ..  ฉันคงมองนายนั่นอยู่นาน



    “ เป็นอะไรรึเปล่าน้องหมิว  ไม่สนุกเหรอ ”  พี่แบงค์ถามขึ้นในที่สุด



    “ หมิวว่านายคนนั้นหน้าสงสารนะคะ  นั่งเหงาอยู่คนเดียว ”  ฉันบอกพี่แบงค์ไป ในขณะสายตายังคงมองนายป๋ออยู่  ทำให้ไม่ทันเห็นสีหน้าพี่แบงค์ที่ดูเศร้าลงไป



    “ บางทีเค้าอาจจะต้องการเพื่อนนะ  น้องหมิวไปนั่งกับเค้าก็ได้ ” น้ำเสียงของพี่แบงค์แปลกไป จนเพื่อนของเขารู้สึกได้  แต่ฉันยังไม่รู้หรอก  ก้อสายตายังคงอยู่ที่นายป๋อ.. เลยไม่ทันสังเกต



    “ เอ่อ! พี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ” แล้วพี่แบงค์ก็เดินออกไป ฉันก้อไม่รู้จะทำงัย เลยหยิบน้ำส้ม 2แก้ว ตรงไปที่นายนั่น





    “ นั่งด้วยคนนะ  เอานี่น้ำส้ม เผื่อนายจะรู้สึกดีขึ้น ”  ฉันนั่งลงแล้วยื่นแก้วน้ำส้มหั้ยนายป๋อ  เขาเงยหน้าขึ้น ฉันจึงชวนพูดต่อ



    “ นั่งคนเดียวไม่เหงาหรอ  ฉันนั่งเป็นเพื่อนมั๊ย ”  แต่สิ่งที่เขาตอบกลับมา



    “ เธอไม่กลัวแฟนเธอโกรธเอาหรอ ”  (ความคิดสร้างสรรค์จังนะนายนี่) ฉันคิด



    “ แฟนฉัน?? แฟนฉันที่ไหน? ”  ฉันถามด้วยอาการงง??สุดขีด???



    “ ก้อคนที่เดินมากลับเธอไง ”



    “ นายจะบ้าเหรองัย  ฉันยังไม่มีแฟน  และยังไม่คิดจะมีด้วย ”  เขาทำหน้างงเล็กน้อย (แต่แบบนี้ก้อน่ารักดีนะ) ท่าทางเขาดูมีชีวิตชีวามากขึ้น (เอ๊ะ!  ฉันคิดไปเองรึป่าวเนี่ย)  แล้วฉันก็ถามเขาว่า



    “ นายไม่กินน้ำส้มเหรอ ”



    “ แล้วเธอคิดว่า ผู้ชายเขาจะกินน้ำส้มคั้นหรืองัย ”  นายนั่นกวนประสาทอีกตามเคย  แสดงว่าเขาคงจะรู้สึกดีขึ้นแล้วมั้ง



    “ งั้นฉันกินเอง ” ว่าแล้วฉันก็หยิบน้ำส้มแก้วนั้น .. แต่ว่า .. นายนั่นเกิดจะกินขึ้นมาเขาจึงคว้าแก้วเอาไว้  ทำให้ .. มือเขามาโดนมือ ของฉัน พอดี ..   ฉันมองหน้าเขา แล้วเขาก้อพูดว่า



    “ ใครบอกว่าฉันไม่กิน .. ฉันเริ่มกินน้ำส้มตั้งแต่รู้จักกับเธอนั่นแหละ ” (นายนี่ท่าจะบ้าแฮะ  ฉันกับนายก้อเพิ่งจะรู้จักกันเมื่อวานเองนะ) ฉันคิด แล้วก็มองไปที่มือ

    “ ฉันว่า.. นายปล่อยมือฉันได้แล้วล่ะ ”  ฉันพูดโดยไม่สบตาเขา

    “ เอ่อ  เราขอโทษ ” เขาพูด  แล้วฉันก้อเลื่อนน้ำส้มไปที่เขา  โดยไม่มองหน้าซักนิด (แล้วจะหั้ยฉันนมองได้งัยเล่า  ฉันว่าตอนนี้หน้าของฉันคงจะแดงเอามากๆแล้วล่ะ  แต่เอ..ฉันว่าคำพูดนี้ฟังดูคุ้นนะ  เหมือนเคยได้ยินมาก่อน  แต่คงจะเป็นในฝันมั้ง)  



(ก็ฉันยังเคยฝันว่าฉันไปโรงเรียนในเช้าวันจันทร์  แล้วก็มีคุณครูอีกคนนึงมาบอกว่า วันนี้คุณครูประจำชั้นไม่มาโรงเรียน ในฝันฉันดีใจจะตายก้อครูคนนี้ให้การบ้านเยอะมากๆๆๆ .. พอฉันตื่นขึ้นมาก็นึกว่าเป็นวันอังคาร แล้วก็บอกแม่ว่ายังไม่ได้จัดตารางสอน แต่พอฉันนึกๆดูก็ร้องถามแม่ว่าวันนี้วันอะไร  แม่บอกวันจันทร์  ฉันเลยอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียน .. ก็ฉันจัดตารางสอนวันจันทร์ตั้งแต่คืนวันอาทิตย์แล้วนี่ .. พอถึงโรงเรียนภาพทุกอย่างเหมือนในฝันเปี๊ยบเลย  คุณครูประจำชั้นก็ไม่มาโรงเรียน …. ฉันว่ามันก็เป็นเรื่องที่แปลกดีเหมือนกัน)



หลังจากนั้นฉันก้อนั่งก้มหน้าตลอด  แต่ฉันรู้สึกว่านายนั่นมองฉันแล้วก้อขำอะไรไม่รู้

    “ มีอะไรน่าขำนักเหรอ ”  ฉันโพล่งออกไปในที่สุด  แต่ก้อยังก้มหน้าอยู่ดี



    “ นี่เธอไม่เมื่อยหรืองัย  เห็นก้มหน้าอยู่ตั้งนานแล้ว ”  (นายไม่ต้องมาล้อฉันเลยเพราะนายนั่นแหละ)



    “ เอ่อ!  ฉันว่า.. ฉันไปก่อนนะ ”



    “ อ้าว! ไหงรีบไปแบบนี้ล่ะ  เพิ่งมาแป๊บเดียวเอง  ฉันไม่แกล้งเธอแล้ว  อย่าเพิ่งไปเลย น้าา ฉันขอร้อง ” (เชิญนายร้องไปเถอะย่ะ 555) นี่คือความคิดฉัน  แต่นายนั่นทำหน้าเศร้าอีกแล้ว (เห็นแบบนี้ทีไรใจอ่อนทุกทีเลยเรา)



    “ แล้วนายไม่เข้าเรียนหรือไงหา ”  ฉันถาม



    “ ก้อด้าย  ก็ได้  แล้วฉันจะได้เจอเธออีกมั๊ย ” เสียงเขาฟังดูอ่อยๆลง



    “ ฉันก็มาโรงเรียนทุกวันนี่  นายจะถามทำไม ”



    “ เย็นนี้หั้ยฉันไปส่งเธอที่บ้านอีกได้มั๊ย  เผื่อไอ้พวกบ้านั่นมาดักเธออีก ”  



    “ วันนี้คงจะไม่ได้ ”



    “ เธอมีนัดเหรองัย ” หน้าเขาเศร้าลงไปอีก  ฉันไม่สบายใจเลย



    “ มันไม่ถึงกับ จะเรียกว่านัดหรอก พี่แบงค์เค้าเลี้ยงน่ะ ชดที่เขาผิดนัดเมื่อวาน ”  แล้วทำไมฉันต้องรายงานนายนี่ด้วยอ่ะ แล้วฉันก้อพูดต่อ “ นี่วันนี้ไม่ว่าง  แต่ไม่ได้รวมถึงพรุ่งนี้นี่ ” แล้วฉันจะไปชี้ทางให้นายทำไมเนี่ย



    “ จิงหรอ แล้วตอนเช้าล่ะ ” ทำเป็นต่อรองนะ นายนี่ ร้ายไม่เบา



    “ ตอนเช้าอย่าเลย เสียเวลานายเปล่าๆ ”



    “ งั้นพรุ่งนี้เย็น  ฉันจองตัวเธอไว้แล้วนะ  ห้ามเบี้ยวล่ะ ”



    “ อืม .. ม ” ฉันพยักหน้ารับนิดๆ



    “ เธอน่ารักที่ซู้ดเลย ”แล้วเขาก้อเอามือมาขยี้ผมฉัน(อ๊าก! นี่นายมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับผมฉ้าน  มันยุ่งหมดแล้วแล้ว ให้ตายสิ)



    “ งั้นฉันไปก่อนดีกว่า ”  ฉันยังคิดเหมือนเดิม



    “ เอ่อ ยังไงเรื่องเมื่อวานฉันก้อต้องขอโทษเธอนะ  ถ้าฉันไม่ชนเธอเรื่องบ้าๆพวกนี้คงไม่เกิด ”



    “ อ๋อไม่เป็นไรหรอก มันเป็นอุบัติเหตุนี่ ไปแล้วนะ ” ฉันพูดแล้วยิ้ม



    “ เดี๋ยว อีกหนึ่งคำถาม .. เธอมานั่งที่นี่ทุกวันรึป่าว ”



    “ นายจะถามทำไม ”



    “ เผื่อคิดถึง จะได้มาหา ”  (อึ๋ย! นายนี่ทำหวานกับฉันอีกแล้ว)



    “ นายอยากรู้ ..มาก..เลยเหรอ ”



    “ อืม..ม ”  นายนั่นพยักหน้า  ได้ทีฉันบ้างล่ะ



    “ ไม่บอก  ถ้านายอยากรู้.. ก้อมานั่งเฝ้าเองซิ ”  แล้วฉันก้อวิ่งออกไปดื้อๆแบบนั้นแหละ