กลอนแห่งความเศร้า...

เนื้อเรื่อง

เหตุผลของน้ำตา

วันนี้...ก็คงเป็นเหมือนกับทุกวัน
ที่นี่...มีเพียงฉัน...และความเหงา
กอดตัวเอง...เช็ดน้ำตาความเศร้า
ไม่มีเขา...ไม่มีเรา...เหมือนผ่านมา

ฉันคงนั่งอยู่ตรงที่เดิม...จนค่อนคืน
เพราะไม่อยากหลับแล้วตื่น...ผวา
ขอปล่อยตัวเองให้จมอยู่กับน้ำตา
ถ้าหากมันจะไหลลงมา...แล้วสบายใจ

**********************

บางครั้งมันก็ไหลไม่มีเหตุผล
หรือเพราะใครบางคน..มันจึงไหล
บางครั้งก็ยังไม่เข้าใจ
ว่า..ไหลมาทำไมเล่า..น้ำตา

***********************

เพราะรักไม่ใช่หรือ ?

เห็นฉันเฉยๆเหมือนไม่เคยเจ็บใช่ไหม
เธอจึงทำอะไรอะไรตอกย้ำความปวดร้าว
ความรู้สึกที่ว่ารักนับวันยิ่งบางเบา
คนเจ็บปวดคนเศร้าแต่ไม่เคยจะเอ่ยมัน

ที่นิ่งเงียบไม่ถือสา
ก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น
เพราะคำว่ารักฉันจึงยอมให้ทำรายใจกัน
มีแต่เธอเท่านั้นที่นับวันยิ่งได้ใจ

พอหรือยังที่รัก
หยุดหาญหักน้ำใจคนที่รักเธอสักทีได้ไหม
หรือว่าฉันควรหยุดกับการมีเธอในใจ
แต่เพราะทำไม่ง่ายดายจึงต้องทนเสียใจ..ตลอดมา

*****************************

ทนไม่ไหวแล้ว

จะให้ฉันบอกกับเขาเอาไหม
ว่าระหว่างเราได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว
เรื่องจะให้หวนคืนก็ไม่มีวี่แวว
ถ้าบอกแล้วก็บอกคนของเธอให้ไปสักที
...........................................................
อย่ามาระรานอย่ามาวุ่นวายกับฉัน
เราเลิกกันแล้วฉันก็ไม่เกี่ยวกับเธอแล้วนี่
จะมาหาเรื่องทำไมฉันไม่ใช่คนใจดี
มาวุ่นวายไม่เลิกแบบนี้เดี๋ยวได้เห็นดีกัน
.................................................................
ขอโทษเถอนะพาผู้หญิงของเธอกลับไป
แล้วขอร้องทั้งสองคนอย่ามาวุ่นวายกับฉัน
ต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวข้องกัน
จบแล้วทางใครทางมันจะตามจองล้างจองผลาญ..ทำไม

**********************************

เหงา

เสียงสะท้อนก้องในใจใครไม่รู้
เหมือนยืนอยู่เพียงลำพังฟังสรรพเสียง
มิได้แว่วเสียงใดไร้สำเนียง
ยินเพียงเสียงร่ำร้องก้องหัวใจ
ความเงียบเหงาเข้ามาในชีวิต
เพียงน้อยนิดแค่หนึ่งคนนั้นอยู่ไหน
ขอเพียงคนนั่งข้างๆให้แรงใจ
เหลียวไปไหนไม่มีใครเลยซักคน


*****************************

เพียงความว่างเปล่า

เป็นเพียงเงาที่เลื่อนลอย
เหงาหงอยล่องลอยคอยหา
แลเหลียวหายวับลับตา
ไร้ค่าในความทรงจำ

เป็นเพียงหมอกขาวเบาเจือจาง
อ้างว้างเลือนลางจางหาย
พอแสงแดดกล้าก็ลับกลับกลาย
ร้างราห่างหายไปกับสายลม

เป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งในความทรงจำ
ไม่มีค่าเป็นคนธรรมดาก็เท่านั้น
คนที่เคยเห็นหน้าไปวันๆ
ไม่ได้สำคัญอะไรเลย

เป็นเพียงความว่างเปล่า
ไม่บอกกล่าวกลับเมินเฉย
เราก็ไร้ตัวตนเหมือนเช่นเคย
ไม่เหลืออะไรเลยในความทรงจำ

***********************

ขอใครสักคน

มองหามานาน.............
คนพิเศษที่ต้องการ...จะมีไหม
ใครสักคนที่รักฉันอย่างจริงใจ
และพร้อมจะห่วงใย...ดูแลกัน

ต้องค้นหาอีกนานแค่ไหน
จึงจะพบคนที่มีหัวใจ...อย่างนั้น
ไม่ดีพร้อมร้อยเปอร์เซ็นต์   ไม่ว่ากัน
ขอแค่เต็มใจจะรักฉัน.................
ขอแค่นั้น..................ก็...............พอ

*****************************

when i fall in love with you

ณ ความรู้สึกนี้ที่เรียกว่ารัก
ใครคนหนึ่งเข้ามาทายทักในวันที่อ่อนล้า
รักแรกพบฉันเพิ่งรู้จักแค่เพียงสบตา
เธอใช่ไหมที่ครึ่งชีวิตของฉันตามหาได้เจอกันสักที
................................................................................
ณ ความรู้สึกนี้ที่เรียกว่าห่วงใย
ฉันเองสัมผัสได้เมื่อรักเธอคนนี้
ความรู้สึกดีที่เรียกว่ารักแค่รู้จักคนดี
ห่วงใย คิดถึงเกิดความรู้สึกดีๆมากมาย
..............................................................................
ณ ความรู้สึกนี้ที่เรามีกัน
ชายในฝันที่ชีวิตฉันขาดหาย
เธอมาเติมความรักมาลบความเดียวดาย
ขอบคุณนะที่ให้ฉันฝากหัวใจ..ในมือเธอ

*******************************

ห่วงฉันบ้างไหม....ใจคนดี

ห่วงเธอจังเมื่อไกลตา
ไม่อาจแบ่งเวลาไปหาได้
นอกจากแบ่งจิตแบ่งใจ
ฝากลมไปบอกแด่เธอ
ไม่ต้องห่วงฉันมากมาย
ห่างแต่กายใจยังอยู่
คิดถึงนะอยากบอกให้รู้
คิดถึงอยู่ทุกลมหายใจ
ขอบฟ้ากว้างมีที่สิ้นสุด
แต่ฉันไม่หยุดคิดถึงเธอ
หวงห่วงเธอ..เสมอ
อยากเจอเธอทุกนาที
อาจจะห่างไกลกันบ้าง
ไม่เคยคิดจะห่างหาย
รอวันพบเธอแนบใจ
ห่วงฉันบ้างไหม.....ใจคนดี

**************************