一生一爱 รักนี้ชั่วกาล

一生一爱

รักนี้ชั่วกาล

‘แม้ว่าจะไม่ได้พบกันชั่วกาล แต่เวลามิอาจทำให้เราลืมเลือน’

‘วิลาสินี’ ถูกลักพาตัวมายังฉางชาด้วยเหตุผลแอบแฝงบางประการ 

ความบังเอิญทำให้เธอได้พบกับ ‘มัมมี่’ เจ้าหญิงไทที่นอนหลับใหลอยู่ในสุสานสกุลจ้าว

จ้าวหยาง แม่ทัพใหญ่แคว้นจ้าว (ไต้) รู้ดีว่า ‘นาง’ มีค่าเหนือสตรีทั่วแคว้น 

แคว้นจ้าวจำเป็นต้องมีนางไว้ ไม่ใช่แค่ ‘ตัว’ แม้แต่ ‘หัวใจ’ ของนางก็ต้องเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

กาลเวลานำเธอย้อนกลับไปในยุคจีนโบราณนานกว่า 2000 ปี 

ท่ามกลางสงครามฉู่ฮั่นอันดุเดือด หลายแคว้นล้วนช่วงชิงความเป็นใหญ่

แม้จะรู้ดีอยู่แก่ใจว่า อีกไม่ช้าไม่นานเมื่อราชวงศ์ฮั่นได้เริ่มต้นขึ้น

สายเลือดแห่งราชวงศ์ทุกแคว้น ไม่เว้นแม้กระทั่งแคว้นจ้าวจะถูกกลืนกิน 

แนะนำตัวละคร

วิลาสินี  หรือ  ซินสุย  

สาวไทยยุคปัจจุบัน บังเอิญได้ย้อนเวลากลับไปในยุคจีนโบราณ

ในสมัยก่อนราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เพราะถูกบังคับจับตัวมาจากเมืองไทย  

จ้าวหยาง  

แม่ทัพใหญ่จ้าวหยาง สายเลือดแห่งราชวงศ์แคว้นจ้าว

ต้องการรักษาสายเลือดแคว้นเจ้าเอาไว้ เพื่อหาทางฟื้นฟูราชวงศ์จ้าวขึ้นมาอีกครั้ง

จ้าวอี้ซิง

ลูกหลานผู้สืบทอดสายเลือดของจ้าวหยาง  ที่ได้รับคำสั่งให้ตามหาสาวไทยที่ชื่อวิลาสินี

และนำพาเธอกลับไปยังยุคที่เธอจากมา เพื่อรักษาทุกชีวิตในสกุลจ้าว

**อ่านตรงนี้สักนิดก่อนเริ่มต้นอ่านรักนี้ชั่วกาลนะคะ**

นิยายจีนโบราณเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณแบบอิงประวัติศาสตร์ประมาณ 20% ในสมัยก่อนราชวงศ์ฮั่นตะวันตก

ข้อมูลอาจจะไม่แม่นมากเพราะศึกษาจากละครจีนอิงประวัติศาสตร์และข้อมูลจากเนตทั่วไปค่ะ ซึ่งส่วนใหญ่อาจมีการบิดเบือนตามคนเขียนและผู้สร้าง ตัวนางเอกนั้นมีความรู้เพียงผิวเผินเท่านั้นค่ะ จึงรู้ไม่สุดในทุกเรื่องเพราะไม่ใช่นักวิชาการ โบราณคดีด้านประวัติศาสตร์จีน ส่วนร่างมัมมี่ของเจ้าหญิงไทนั้นมีอยู่จริงที่พิพิธภัณฑ์ฉางชา สืบค้นข้อมูลพบว่าเป็นคนไท มีชีวิตอยู่ในราชวงศ์ฮั่นตะวันตก เป็นผู้มั่นคงและเป็นภรรยาของเจ้าผู้ของแคว้นอีกทั้งเป็นขุนนางที่มีความสำคัญของราชวงศ์ฮั่นอีกด้วย 

เรื่องภาษา ออกตัวก่อนเลยค่ะว่าภาษาไม่สวย มีติดคำปัจจุบันเยอะ ยังไม่สละสลวยแบบนิยายจีนโบราณนะคะ

แต่… สิ่งหนึ่งที่คิดว่านิยายเรื่องนี้มีคือ ความชอบของคนเขียนและความตั้งใจค่ะ

หากทุกท่านจะให้โอกาสเปิดใจอ่านนิยายเรื่องนี้ คนเขียนจะถือเป็นพระคุณไม่ลืมค่ะ

คนเขียนน้อมรับคำติชม และจะนำคอมเม้นท์ 

ข้อเสนอแนะของทุกคนไปพิจารณาและแก้ไขตามที่เห็นสมควร 

ทั้งนี้คนเขียนต้องขอขอบคุณที่ทุกท่านติดตามมาถึงตอนนี้นะคะ