บ้านไร่สิเน่หา

ลำดับตอนที่ #3 : คนหน้าเหมือน.....จริงหรอ

ก๊อก ๆ ๆ   ˝เข้ามา˝  พ่อเลี้ยงใหญ่แห่งไร่พฤทธิ์ไกร เอ่ยอนุญาตเสียงเข้ม    เงยหน้ามองผู้ที่เข้ามาด้วยสีหน้าเครงขรึม   นิศิษย์พาอรพัทธ์และอรพาเข้ามาภายในห้อง ก่อนจะแนะนำคนงานหนุ่มทั้งสองแก่เจ้านายหนุ่ม  

˝พ่อเลี้ยงครับนี่คนงานใหม่ชื่อพัทธ์และพา ˝   ชายหนุ่มจ้องหน้าคนงานใหม่ทั้งสอง   แต่สายตาต้องสะดุดกับใบหน้าของชายร่างเล็กเข้าอย่างจัง มัน เหมือน เหมือนยัยผู้หญิงปากตลาดนั้นมากทั้งปากทั้งจมูกที่โด่งรั้น  จะผิดกันก็ที่คนตรงหน้าไว้ผมสั้นใส่เสื้อลายหมากรุกกับกางเกงยีนส์สีหม่นที่ใหญ่กว่าตัวอีก   แล้วที่สำคัญเป็นผู้ชายและเขาก็มีหลักฐานแสดงให้เห็นด้วย     อรพามองตอบชายตรงหน้า อย่างหวั่นวิตก  ตายแน่ ยัยพาแก่ตายแน่   ถ้าเกิดมันจับได้ขึ้นมา  แค่คิดก็ขนหัวลุกแล้วยิ่งคิดไปถึงวีรกรรมที่เธอทำไว้กับตานี่เมื่อตอนบาย ทำไมโลกนี่มันกลมจังนะคิดว่าไม่น่าจะมาเจอกันได้ก็ดันมาเจออีก  แต่ว่ามันไม่น่าจะรู้หรอกมั่งว่าเป็นเราไม่งันมันคงไม่ยืนเซออยู่แบบนั้นแน่ คิดแล้วก็ค่อยโล่งใจคงต้องยกความดีความชอบให้กับแผ่นปลอมตัวของพี่พัทธ์หน่อยแหละ   ถ้าไม่ปลอมตัวเป็นผู้ชายสะก่อนมีหวังมันอาจจะจับไปทรมานหรือไม่ก็ให้ลูกน้องทั้งไร่มารุมข่มขื่นเธอหรือเปล่าก็ไม่รู้ไม่นะคิดแล้วสยองไอ้บ้านี้มันต้องเป็นตัวอันตรายแน่  ถ้างั้นก็หุบปากเงียบไว้น่าจะดีที่สุด ไม่แน่ตานี่อาจจะจำเสียงเราได้หญิงสาวรีบก้มหน้าหลบตาของชายหนุ่มทันทีที่ได้สติ     อรพัทธ์และนิศิษย์มองหน้าเจ้านายหนุ่มที่จ้องมองอรพาอย่างฉงนสงสัย  ก่อนจะเป็นนิศิษย์ที่พูดขึ้นทำลายความเงียบ   ˝อ๊ะ เออ  แล้วนี้  พ่อเลี้ยง ธนาคิน แห่งไร่พฤทธิ์ไกร˝

˝สวัสดีครับพ่อเลี้ยง ˝  ทั้งสองเอ่ยสวัสดีพ่อเลียง   ธนาคินมองสำรวจอรพัทธ์และอรพาอย่างฉงนสงสัยดูท่าทางไม่น่าจะเป็นคนจนได้เลย หน้าตาของแต่ละคนก็อยู่ในระดับที่ดูดีไหนจะผิวที่ขาวเกินหน้าเกินตาชาวบ้านชาวช้อง  โดยรวมแล้วชายหนุ่มคิดว่ายังไงซะมันก็ยังมีบางอย่างที่คลางแคลงใจอยู่

˝นายสองคนเป็นคนที่ไหน แล้วคิดยังไงถึงได้มาทำงานที่ไร่นี้˝ ธนาคินเอ่ยถามทั้งสองด้วยต้องการสำพาทย์ถึงประวัติและเหตุผลในการมาสมัครงานในครั้งนี้

˝พวกผมเป็นคนกรุงเทพฯครับ พอดีว่ากำลังตกงานอยู่ ญาติเลยแนะนำให้ลองมาทำงานที่นี้ดูนะครับ˝ อรพัทธ์ตอบธนาคินอย่างนอบน้อมส่วนอรพาได้แต่ก้มหน้าพยักหัวตามคำพูดของพี่ชาย

˝ดูท่าทางคงไม่เคยทำไร่ทำส่วนใช่ไหม˝ ธนาคินถามต่อ

˝ครับเราไม่เคยมีประสบการณ์ทางนี้มาก่อน   แต่ถึงอย่างนั้นพวกเราสองพี่น้องก็จะพยายามเต็มที่ครับ˝ อรพัทธ์ตอบด้วยเสียงหนักแน่น

˝แล้วน้องชายนายเป็นใบ้หรือไงถึงไม่ยอมตอบคำถามบ้าง ˝ ชายหนุ่มหันไปถามอรพัทธ์แต่สายตากลับแหล่ไปทางอรพาแทนอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นชายหนุ่มร่างบางเอาแต่พยักหน้าตามผู้เป็นพี่ชายโดยที่ตนไม่ได้ปริปากพูดออกมาแม้แต่คำเดียว อรพาเมื่อเห็นธนาคินว่าเธอกลายๆก็ยิ่งแต่ก้มหน้างุด   ได้แต้คิดในใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงได้ขี้สงสัยเหมือนคนแก่ไปได้

˝เออ น้องผมเปล่าเป็นใบ้นะครับมันแค่ไม่ค่อยชอบพูดเท่านั้นเอง นายอย่าถือสามันเลยนะครับ ˝ อรพัทธ์เห็นถ้าไม่ดีจึงรีบตอบแทน ก่อนจะหันไปพูดกับอรพา˝ ใช่ไหมไอ้พา˝

 ˝ใช่ครับนาย˝  หญิงสาวเห็นว่าคงเลี่ยงไม่ได้แล้วจึงพยายามดัดเสียงให้ห้าวที่สุด เพราะแกรงว่าชายหนุ่มจะจำเสียงของตนได้  แต่ผลที่ตามมากลับไม่เป็นไปตามคิด   กลับทำให้ธนาคินสงสัยหนักกว่าเดิมอีกว่าทำไมเจ้าหนุ่มน้อยคนนี้ต้องดัดเสียงด้วยหรือว่าจะเป็นเสียงจริงก็ไม่แน่ จนต้องเอ่ยถามเสียงจริงจัง

˝ทำไมต้องทำเสียงแบบนี้  ทำเสียงให้ปกติไม่ได้หรือไง˝  หญิงสาวเงยหน้ามองธนาคิน   ไอ้บ้านี่มันจะรู้ทุกเรื่องเลยรึไงยะสงสัยคงจะแค้นฉันมากแน่ๆขนาดไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ยังจองเวรขนาดนี่   จะทำไงดีวะเนี้ยให้อีตาพ่อเลี้ยงนี้เชื่อ   หญิงสาวได้แต่คิดก่อนจะตอบแบบยืนกระต่ายขาเดียวยังไงซะมันก็ไม่มีทางจับได้แน่

˝ก็นี่มันเสียงผมจริงๆนะครับ  ผมจะดัดเสียงไปเพื่ออะไรละครับ˝  

ธนาคินมองหน้าคนพูด ยังไงซะจะเสียงจริงหรือไม่จริงมันก็ไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว    อีกทั้งงานตนเองก็เยอะแยะจะเอาเวลาไปสนใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องทำไม  ชายหนุ่มจึงหันไปทางนิศิษย์  มอบหมายหน้าที่ให้จัดการเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับสองคนนี่

˝  ศิษย์นายจัดการด้วยแล้วกัน ˝

˝ครับพ่อเลี้ยง˝   นิศิษย์ขานรับรู้กันดีว่าให้จัดการในที่นี้คืออะไร

˝ออกไปได้แล้วฉันอยากอยู่คนเดียว˝  ชายหนุ่มโบกมือไล่ทั้งสามออกจากห้องยังสงสัยไม่คลายว่าหน้าเด็กผู้ชายที่ชื่อพาทำไมไปคล้ายกับยัยนั้นได้จะเป็นไปได้ไหมนะที่เอกสารที่เขาได้มานั้นจะเป็นของปลอมและดูจากลักษณะรูปร่างหน้าตาของสองคนนั้นไม่น่าจะทำไร่ทำส่วนได้   คนพี่ไม่เท่าไรแต่คนน้องตัวบางร่างน้อยในจะผิวพันธ์ที่ขาวอมชมพูเกินหน้าเกินตาผู้หญิงอีก  คิดไปแล้วใครจะมาปลอมแปลงเอกสารเพื่อที่จะมาทำไร่คงจะมีแต่ในหนังละมั่ง   คิดมากจนหลอนขึ้นทุกวันแล้วไอ้คิน 

********************************