บ้านไร่สิเน่หา

ลำดับตอนที่ #4 : ห้องน้ำ กับภาพ....-0-

โอ๊ยเหนื่อยเป็นบ้าเลย  ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ  คิดถึงเมื่อกี้แล้วจิตรใจของเธอก็ตุ้มๆต่อมๆ ยังไงชอบกล   อรพาเข้ามายืนอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดเล็กมากเมื่อเทียบกับห้องที่ตัวเองเคยอยู่    ซึ้งข้างๆกันนั้นติดกับเรือนเล็กที่ตอนนี้มืดสนิทเพราะนี่ก็ประมาณ ทุ่มกว่าๆแล้วสงสัยจะไม่มีคนอยู่ แบบนี้คอยอยู่สบายหน่อยจะขออยู่กับพี่พัทธ์ก็ไม่ได้เพราะห้องมันก็เล็กอย่างกับรังหนู แต่เมื่อคิดว่ามาอยู่ไกลผู้คนแบบนี่จะไม่มีใครคอยมาสังเกตก็ค่อย โล้งอก  โดยที่อรพาไม่รู้เลยว่าเป็นบ้านที่ธนาคินใช่พักผ่อนอยู่ทุกวันเพราะที่เรือนใหญ่มักจะวุ้นวายเสมอเวลามีพวกญาติๆหรือแขกมาพัก   อรพามองสำรวจ จะใช้คำว่าสำรวจก็คงไม่ใช่ในเมื่อห้องไม่เข้าขั้นของคำว่าใหญ่เลยแม้แต่น้อย  ซึ้งข้างในมีแค่เตียงกับตู้เสื้อผ้าแถมไม่มีห้องน้ำอีกด้วย  ดีหน่อยที่มันถูกเก็บกวาดไว้แล้วไม่งั่นเธอคงได้เหนื่อยเก็บกวาดเองอีกแน่  เธอเดินเข้าไปนั่งบนเตียงก่อนจะเริ่มรื้อกระเป๋าสองใบออกมาจัดใส่ตู้ซึ้งในกระเป๋าก็ไม่มีอะไรมากเสื้อผ้าก็มีแต่แบบผู้ชายที่พี่พัทธ์เลือกให้ ชั้นในของผู้หญิง เสตรรัดอก วิดผมอันหนึ่งแล้วก็ครีมกันแดดที่เธอใส่ไว้ในกระเป๋าอีกใบหนึ่งนอกนั้นก็เป็นพวกเครื่องใช่ส่วนตัวจำพวกยาสีฟันแปรงฟัน โลชั้นอะไรเทือกนั้น   เมื่อจัดของเสร็จเธอไม่รอช้าที่จะเอนหลังลงบนที่นอนในเมื่อความเหนื่อยมันมีอำนาจมากกว่าอะไรทุกอย่างในเวลานี้อรพาพร้อยจึงหลับในทันทีที่หัวถึงมอน……

อีกด้านหนึ่งธนาคินมองนาฬิกาข้อมือที่แสดงเวลาประมาณห้าทุ้ม กว่าๆก่อนจะลุกขึ้นเก็บเอกสารที่สำคัญไว้ให้เป็นที่เป็นทาง  เพราะเรื่องราวในอดีตที่ไม่อาจจะลืมทำให้เขาต้องทำงานหามรุ้งหามค้ำเพื่อจะได้ไม่มีเวลาคิดถึงมันอีกแต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่อาจจะลืมมันได้จริงๆแค่ผู้หญิงเพศยาคนเดียวกลับทำให้คนที่เคยร่าเริงกลายเป็นคนละคนไปได้  หึ  ถึงจะมีผู้หญิงมารยาร้อยเล่มเกวียนขนาดไหนก็คงจะสู้เธอไม่ได้แน่ ยัยตอแหล สตอเบอรี่โคตรเก่งขนาดทำให้เขาแค้นไม่หายหวังว่าคงได้เจอกันอีกนะ

  ˝  ไอ้คิน แก่จะคิดถึงยัยนั้นทำไมวะเนี่ย ˝   ธนาคิน ย่นจมูกพึมพำกับตนเองเมื่อเผลอไปคิดถึงผู้หญิงที่ทำให้เขาอารมณ์เสียทั้งวัน

ธนาคินออกจากออฟฟิศขึ้นรถขับมุ่งหน้ามาทางเรือนเล็กที่อยู่หางจากออฟฟิศและเรือนหลังใหญ่พอสมควรทันที เพราะเป็นคนที่ชอบความสงบจึงทำให้เขาปลีกตัวมาอยู่ลำพัง เรือนเล็กเป็นบ้านทรงล้านนาชั้นเดียวมีระเบียงยื่นออกมารอบบ้าน ด้านในมีห้องนอนห้องเดียว ห้องรับแขก และห้องครัวซึ่งมันไม่จำเป็นสำหรับเขาเลย ส่วนห้องน้ำแยกออกมาอยู่หลังเรือนเล็กไม่ห่างจากตัวห้องเท่าไร ใกล้ๆกันนั้นก็เป็นบ้านพักคนงานหลังหนึ่ง

รถของธนาคินค่อยๆชะลอความเร็วลง  เข้าจอดข้างในโรงรถก่อนจะลงมาแล้วขึ้นไปบนบ้านทันทีโดยไม่ทันสังเกตว่าบ้านพักคนงานที่อยู่ข้างหลังเรือนเล็กนั้นเปิดไฟอยู่ พอเข้ามาภายในห้องก็ตรงเข้าไปเปิดสวิสไฟ แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าคว้าผ้าเช็ดตัวกับกางเกงนอนก่อนจะไปเข้าห้องน้ำ ธนาคินเดินเข้าไปภายในห้องน้ำแล้วจัดการผสมน้ำลงในอ่างก่อนจะลงไปนอนแช่เพื่อคลายเครียดทันทีโดยไม่สนใจที่จะล็อคประตู

˝ อึดอัด… จัง…โอ๊ยไม่ไหวแล้ว˝ หลังจากที่เผลอหลับไปได้ไม่นานร่างกายที่เคยชินกับแอร์ก็ประท้วงด้วยการหลั่งเหงื่อออกมาราวก๊อกแตกทำให้เสื้อผ้าเปียกโชกไปหมด  อรพาลุกขึ้นเช็ดเหงื่อที่ผุดพรายขึ้นมาตามหน้า  เธอทนอึดอัดบริเวณหน้าอกไม่ไหวเลยล้วงเข้าไปดึงเสตรรัดออ จากหน้าอก ทันทียัง ดึกดื่นป่านนี่แล้วคงไม่มีใครโพล่หน้ามาเห็นอยู่แล้ว  เฮ้อ เสียงถอนใจอย่างปรอดโปรงถูกพ้นออกมาภายนอกบางเบา  ค่อยโล่งหน่อยเธอคิด แต่ก็ต้องมาหงุดหงิด เนื่องจากเหงื่อที่โทรมกายทำให้เหนียวตัวไปหมด ก่อนจะคิดได้ว่าตั้งแต่มาถึงเธอยังไม่ได้อาบน้ำล้างหน้าล้างตาเลยแถมในห้องยังไม่มีพัดลมด้วยไม่น่าเหงื่อออกยังกับเพิ่งอาบน้ำ แต่ก็อดแปลกใจตัวเองไม่ได้คงเพราะเธอเหนื่อยมากมั่งเลยเผลอหลับไปโดยไม่คิดถึงแอร์  อรพาสะดุ้งเฮือก  ไม่นะ แล้วแบบนี่หน้าสิวเธอจะขึ้นไหมเนี้ย โอย ไม่ได้ ไม่ได้  เธอยังไม่อยากเสียโฉมก่อนจะได้มรดกหรอกนะ  อรพาทำหน้าราวอยากจะร้องจะร้องไห้ ผุดลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะตรงไปคว้าผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนแบบผู้ชายตัวโครงวิ่งออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำซึ่งพอเดินออกไปปุ๊บก็เห็นทันทีเพราะมันอยู่ข้างหลังเรือนเล็กซึ่งถัด มาหน่อยๆก็เป็นบ้านพักของเธอ แถมยังมีบันไดเชื่อมลงมาเพื่อความสะดวกทำให้เธอไม่ต้องเสียเวลาเดินไปหน้าบ้านเพื่อจะมาเข้าห้องน้ำ โดยที่เธอไม่เอะใจเลยว่าไฟในห้องน้ำและรอบบ้านนั้นเปิดอยู่ได้ยังไง อรพาเดินเข้าไปจะเปิดประตูแต่ไม่ทันจะได้แตะด้วยซ้ำประตูก็เปิดผัวะออกมาโดยฝีมือของ  

˝เฮ้ย  พ่อเลี้ยง  กรี๊......อุ๊บ  ˝ อรพาเกือบจะกรีดออกมาด้วยความตกใจแต่ก็ต้องรีบอุดปากตัวเองทันทีก่อนจะหันหลังให้ภาพอุบาทของคนตรงหน้า  ฮื้อ จะเป็นตากุ้งยิงไหมเนี้ย คาดไม่ถึงว่าจะมาเจอคู่ปรับในที่สภาพเปลือยเปล่า ทั้งบนทั้งล้างแถมยังเห็น .....ไอ้ ไอ้ ฮึย ถึงจะไปอยู่เมืองนอกเมืองนาแต่จะบอกให้ว่าเธอก็ยังไม่เคยเห็นภาพอุจาดตาแบบนี้เลยนะยะ  อรพากอดผ้าไว้แน่นหัวใจเต้นซ้ำไปมาอย่างไม่เป็นยังหวะ   แต่โชคยังเข้าข้างที่เธอไม่ได้ถอดวิคไว้ ไม่งั้น....... ไม่คิดจริงๆว่าจะโดนรับน้องตั้งแต่วันแรก 

˝อ้าว  นายเป็นใคร˝  ธนาคินเอ่ยถามเสียงเรียบเฉื่อย มองหนุ่มน้อยตรงหน้าที่เอาแต่หันหลังก้มหน้างุด อย่างสงสัย   เพราะเขาเองเพิ่งขึ้นจากอ่างกำลังจะอาบน้ำแต่เห็นว่าแชมพูสระผมหมดเลยจะไปเอาซะหน่อยพอเปิดประตูออกมาก็เจอกับเจ้านี่แล้ว ไม่นึกเหมือนกันว่าจะมีคนมาอาบในเวลาแบบนี้ 

˝พะ...พะ  ผม .. ชื่อ..˝  อรพาพูดตะกุกตะกักอย่างไม่เป็นภาษา  ไอ้โรคจิตรเดินโทงๆมาแบบนี่ยังมีหน้ามาถาม หน้าทนจริงๆ  ใครจะมีกะจิตรกะใจพูดละยะ หน้าเธอไม่ได้โบกไว้ด้วยปูนซะหน่อยจะได้ไม่รู้สึกอะไรกับภาพทุเรศๆที่เห็นอยู่ตอนนี่

˝ เป็นไรพูดอึกอักอยู่ได้  ท่าจะเป็นคนงานไหมซินะเรา ˝

˝คะ...ครับผมชื่อพา ผมไปก่อนนะครับ˝ อรพาทำท่าจะวิ่งออกไปแต่โดนสกัดดาวร้วง เพราะธนาคินเอื้อมมือขว้าปกเสื้อทางด้านหลังของเธอไว้เสียก่อน

˝นายจะรีบไปไหน จะมาอาบน้ำไม่ใช่หรือไง  มาอาบด้วยกัน ฉันจะได้ไม่ต้องเดินไปเอาแชมพูข้างใน ใช้ของนายก่อนก็ได้˝  อ้าย......ไอ้โรคจิตร อรพาร้องลั่นในใจ กับคำชักชวนอาบน้ำกันโทงๆ โดยไม่อายฟ้าอายดินกันบ้างเลย     เธอทำหน้ากระอักกระอวนอยากจะร้องให้ จะวิ่งหนีก็ไม่ทัน  ทำไงดี ฮือ อรพารำพันกับตัวเองพร้อมกับคิดหาวิธีเอาตัวรอดไปจากสถานการณ์ล่อแหลม ชวนให้ตากุ้งยิงเรียกหาแบบนี่

˝ แล้วจะหันหลังให้ทำไม หันหน้ามาคุยกันก่อนซิ  ˝

˝ มะ...ไม่ดีกว่าครับ ˝

˝จะอายอะไรของฉันกับของนายก็เหมือนกันนั้นแหละ  ถึงของฉันอาจจะ อืม....กว่าของนายก็เถอะไม่ต้องคิดมากหรอก˝ .....โธ่  ยังมีหน้ามาสาธยายอีก ชาติที่แล้วเกิดเป็นคอนกรีตหรือไงนะถึงได้หน้าหนาพูดเรื่องแบบนี่ต่อหน้าคนที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่ทันจะถึง 24 ชั่งโมงด้วยซ้ำอย่างหน้าตาเฉย  เธออยากจะเอาหน้ามุดดินหนีใจจะขาดแล้วถ้าไม่ติดที่ไอ้บ้านี่มันดึงปกเสื้อไว  ก่อนจะตอบออกไปอย่างพยายามให้สุภาพที่สุด

˝ ไม่เหมือน คะ ครับ  ของแก เอ้ย ของคุณมัน ...... ฮึย ปล่อยนะ ผมไม่ได้จะมาอาบสักหน่อย ผมไปนอนก่อนนะครับ˝  อรพาใช้แรงเฮือกสุดท้ายสะบัดตัวอย่างแรงจนหลุดออกจากมือของธนาคิน ก่อนจะวิ่งไปทางห้องของตนทันที  จะเป็นสิวเป็นฝ้า อะไรเธอไม่สนทั้งนั้นตอนนี่ขอให้ไปไกลๆไอ้บ้าพระเปลือย(ชีเปลือยไม่ได้เป็นเพศผู้)นี่ก่อนเป็นพอ 

ธนาคินมองตามหลังหนุ่มน้อยอย่างงงงัน  อะไรของมันวะ แค่ชวนอาบน้ำด้วยกันทำสะดิ้งเป็นแต๋วไปได้ วันนี่ไม่ต้องสะผมแล้วกันทำเสียอารมณ์หมด