บ้านไร่สิเน่หา

ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อ.....มรดก

 

                รถลีมูสีนคันหรู่  เคลื่อนเข้ามาจอดสนิทหน้าประตูทางเข้า  ของคฤหาสน์สไตล์ ยุโรป  ประจำกระกูลสิริพงศ์ไพบูรณ์    หญิงสาวร่างสูงโปร่งก้าวลงจากรถหรูด้วยท่วงท่าสง่างาม  ก่อนจะก้าวเข้าสู่ภายใน  ทุกอย่างภายในบ้านดูจะไม่เปลี่ยนไปเลยในสายตาของเธอ  หลังจากที่ไปอยู่ต่างประเทศตั้งหลายปีจนเรียนจบ   แต่เพราะยังอยากอยู่เที่ยวต่อจึงทำให้เธอไม่ยอมกลับมาทำงานภายในบริษัท ดังที่ผู้เป็นบิดามารดาคาดหวังไว้     อรพาเดินเข้ามาจนถึงห้องรับแขกพลางมองทุกคนอย่างไม่พอใจ

 ˝ คุณพ่อ คุณแม่ พี่พัท   ทำไมไม่เห็นใครไปรับพาเคยละคะ ˝  เสียงแหวของลูกสาวเพียงคนเดียวทำให้ทุกคนหันมามองทางหญิงสาวเป็นตาเดียว   ความระอาใจเกิดขึ้นภายในใจของผู้เป็นบุพการีทั้งสอง   คงเป็นเพราะพวกเขาที่เลี้ยงลูกมาด้วยความตามใจจนเสียนิสัย   เอะอะอะไรก็จะเอาดั่งใจให้ได้        ˝แล้วเราจะโวยวายทำไม ฮึ้ ยัยพา ใช่ว่าตัวเองไม่เคยไปไหนมาไหนคนเดียวนี่˝   หญิงสาวทำหน้างอง้ำมองผู้เป็นบิดาฉงน ไม่เข้าใจว่าผู้เป็นบิดาจะทำเสียงดุประชดประชันทำไมในเมื่อร้อยวันพันปีท่านมีแต่จะตามใจตนกับพี่ชายเสมอมา     เธอหันไปมองหน้าผู้เป็นพี่ชาย ที่นั่งหน้าดำคร่ำเครียด โดยที่ไม่คิดจะเอ่ยอะไรออกมาเพื่อช่วยน้องสาวสุดที่รักเลย

˝ พี่พัท  เนี้ยมันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมทุกคนต้องทำหน้าเครียด แถมคุณพ่อยังดุพาด้วย  นี้มันเกิดอะไรขึ้นคะช่วยอธิบายให้พาเข้าใจหน่อยได้ไหมคะ˝ หญิงสาวว่าพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงข้างผู้เป็นพี่ชาย อย่างไม่พอใจ ทั้งคุณพ่อทั้งคุณแม่ต่างทำหน้าตาเหมือนกับตนทำอะไรผิด 

˝นั้นสิครับ คุณพ่อ เรียกพวกเรามาเนี้ยมีอะไรสำคัญรึเปล่าครับ   ผมมีนัดกับอลิชต้องยกเลิกกลางคันไม่รู้ว่าเธอจะโกรธผมรึเปล่าเนี้ย˝  ชายหนุ่มว่าอย่างหัวเสียเพราะกว่าตนจะเกี้ยวเธอติด ก็นานหลายวันและนัดครั้งสำคัญนี่แหละที่เขาจะ เผด็จศึกเสียที  แต่ทางบ้านกลับตามตัวเขาให้รีบ กลับไทยอย่างด่วนจึงทำให้เขาต้องชวดแม่สาวไฮโซอย่างน่าเสียดาย  แต่จะทำไงได้ละในเมื่อถูกบิดาบังเกิดเกล้าขู่จะระงับเงินปันผลของเขาเพราะฉะนั้นสำหรับเขา เงินต้องมาก่อนอยู่แล้ว    ท่านประสิทธ์ มองลูกชายคนโตอย่างระอากับความเจ้าชู้ และทำตัวไร้สาระไปวันๆ  ทั้งที่มันก็อายุไม่ใช่  น้อยๆแล้ว  เขาจะทำอย่างไรหนอถึงจะเปลี่ยนนิสัยลูกๆของตนได้  ก็ได้แต่หวังว่าสิ่งที่ตนวางแผ่นจะดัดสันดานของทั้งสองคงได้ผลไม่งันเขาคงต้องเสียทุกอย่างไปฟรีๆอย่างแน่นอน

˝ โถ พี่พัทธ์ไม่ต้องมาพูดเลยกับ แค่ผู้หญิงคนเดียวหาใหม่ก็ได้  ไม่เหมือนพา ที่ต้องเคนเซิลไปยุโรปกับเพื่อน    เสียดายเป็นบ้าเลย  นี่ถ้า ยัยแค็ท รู้เข้ามันได้เยาะเย้ยพาแน่ๆเลย ฮึย พูดแล้วเจ็บใจ มัน..... ˝    ˝ ยัยพาเลิกพูดจาไร้สาระซักที   แม่ชักจะทนกับความ ฟุ่มเฟือย  ของเราไม่ไหวแล้วนะ  ตาพัทธ์ก็อีกคนโตเป็นควายแล้วนะทำไมถึงยังทำตัวเป็นเด็กๆ  อีกโอ๊ยนี่ฉันจะทำยังไงกับพวกเธอดีเณี้ย  คุณคะช่วยพูดทีฉันไม่ไหวจะเคลียแล้ว  โอยปวดหัว˝คำพูดของหญิงสาวไม่ทันได้จบประโยค เสียงผู้เป็นมารดาที่ก่อนหน้านี้เอาแต่เงียบเอ่ยออกมาอย่างสุดจะทนกับความฟุ่มเฟือย และไรสาระของบุตรสาว   และบุตรชาย  ก่อนจะหันไปขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นสามี 

˝ เอาละๆ  พอๆ พวกแก่สองคน มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าว่าทำไม ฉันถึงเรียกพวกแกกลับมา....˝

˝หรอนานแล้วละพ่อ˝  ชายหนุ่มทำหน้า สั่งกะตายพูดแทรกผู้เป็นบิดาขึ้นมาอย่างกวนๆสร้างความไม่พอใจแก่ผู้เป็นบิดา อย่างเคย  ˝หึ  กวนไปเถอะไอ้ลูกรักดีเดี่ยวแก่ก็ได้รู้ ˝  ท่านประสิทธ์มองอรพัทธ์ พูดอย่างหมายมาทที่จะแก้เผ็ดลูกชายตัวดีไปพร้อมๆกับยุทธการการดัดสันดาร ค่อยดูสิว่ามันจะรู้สึงยังไง

˝ที่ฉันเรียกพวกแก่มาเนียอยากถามหน่อยว่าอยากได้มรดกของฉันไหม˝

˝โถ่คุณพ่อถามมาได้พวกเราก็ต้องอยากได้สิคะ  ที่สำคัญเราเป็นลูกของคุณพ่อกับคุณแม่ยังไงสะคุณพ่อกับคุณแม่ก็ต้องยกให้เราอยู่แล้วใช่ไหมคะ  ˝

˝จริงอย่างน้องว่านั้นแหละ  นี่อย่าบอกนะครับว่าตามพวกเรามาเพื่อจะถามแค่เนี้ย˝ ชายหนุ่ม โอดครวญอย่างเซ็ง   ว่าไปแล้วกับเรื่องแค่นี้พ่อไม่น่าจะให้พวกเขาบินมาไทยแน่  ชายหนุ่มคิดมันต้องมีอะไรลึกไปกว่าคำถามโง่ๆนี้อย่างแน่นอน

 ˝ พ่อ ผมว่าพ่อพูดมาเลยดีกว่าอย่ามัวแต่เกริ่น˝  ท่านประสิทธ์มองดูลูกชาย อันที่จริงอรพัทธ์ ไม่ใช่คนโง่  แต่เป็นคนที่ฉลาดมีไหวพริบ ทันคนอยู่บไม่ใช่น้อย   ถ้าตัดเรื่องความเสเพลออกไปเขาคงยอมยกกิจการให้มันอย่างไม่มีข้อแม้

 ˝ก็ดีที่รู้ ฉันแค่อยากไห้พวกแก่ไปทำงานที่ไร่พฤทธิไกร นะ.....˝

 ˝ฮะ  อะไรนะคะคุณพ่อ  ทำงานอะไรกัน จะให้หนูเนี้ยนะคะไปทำงานไม่มีทาง อย่างอรภา     สิริพงศ์ไพบูรณ์ไฮโซสาวแสนสวยไม่มีทางไปทำงานให้ผิวอันบอบบางเสียอย่างแน่นอน   เก็สนะคะคุณพ่อคุณแม่˝ ยังไม่ทันที่ผู้เป็นบิดาจะพูดจบ บุตรสาวที่ได้ยินคำว่าต้องทำงานก็ลุกขึ้นทำหน้าเชิด โวยวายทันทีอย่างไม่พอใจ  ตั้งแต่เรียนจบมาเธอก็ไม่ต้องทำงานทำการอยู่แล้ว เพราะแค่เงินที่ปันผลจากหุ้นที่เธอมีอยู่ 20 เปอร์เซ็นก็ใช้แถบจะไม่หวาดไม่ไหวแล้วทำไมเธอจะต้องทำงานด้วยเล่า  โอ้ยไม่เข้าใจความคิดของคุณพ่อเลยจริงๆ   ผู้เป็นบิดาทำท่าจะพูดต่อแต่โดนลูกชายโวยตามน้องสาวขึ้นมาทันที

˝อะไรเนี้ยพ่อ พ่อจะบ้ารึไง  กินย่ามาผิดรึเปล่าพ่อ  ฮะ  จะให้พวกเราไปทำงาน  จะทำไปทำไมเล่าแค่นี้พวกเราก็ใช้เงินจะไม่หมดอยู่แล้วนะแค่หุ้น 20 เปอร์เซ็นเนี้ย ไหนจะมรดกที่รุ่นตารุ่นทวดทิ้งไว้ให้อีก เพราะฉะนั้นตัดเรื่องทำงานออกได้เลยเพราะพวกเราจะไม่ทำอะไรทั้งนั้น  จริงไหมจะน้องรัก˝

ชายหนุ่มทำหน้าเหมือนเรื่องที่บิดาพูดมาเป็นเรื่องที่ตลกขบขัน  หันไปกอดไหล่ ถามความเห็นจากน้องสาว 

˝อยู่แล้วละคะพี่ชาย˝  ˝ ให้มันได้อย่างนี้สิลูกฉัน   หึ  แต่แก่คงลืมไปแล้วละสิว่าทั้งหมดที่แก่พูดมาใครกันเป็นคนเซ็นอนุมัติ  ไม่ใช้ฉันรึไง  ถ้าฉันไม่อนุมัติก็อย่าหวังว่าพวกแก่จะได้เงินใช้ ˝ 

˝คุณพ่อจะทำแบบนี้กับพวกเราไม่ได้นะคะ   คุณแม่ช่วยพวกเราด้วยนะคะคุณพ่อทำเกินไปหนูรับไม่ได้  ฮือๆ˝  หญิงสาวเดินเข้าไปเกาะแขน คุณหญิงอรพิญ   อย่างขอความช่วยเหลือพร้อมกับบีบน้ำตาให้ไหลพรากอย่างน่าเวทนา จนคุณหญิงเกือบใจอ่อน  ถ้าไม่ติดที่ต้องการจะดัดนิสัยบุตรสาวจริงๆแล้วละก็

˝ขอโทษนะลูกแม่คงช่วยอะไรไม่ได่จริงๆท่าไม่ทำพ่อกับแม่คงต้องตัดลูกทั้งสองออกจากกองมรดก   แล้วยกมรดกทั้งหมดให้การกุศล  เข้าใจนะจะลูก˝   ความหวังสุดท้ายเป็นอันต้องแตกสลายหลง ทันทีเพราะมารดาไม่หลงกลน้ำตาจอมปลอมของหญิงสาว    ฮือ  ทำไงดีเนี้ย อรพาคร่ำครวญ อยู่ในใจเมื่อแผนของตนเองไม่สำเร็จ

˝อะไรเนี้ยนี่มัดมือชกกันชัดๆเลย  ผมไม่ยอม  พ่อทำแบบนี้กับพวกเราได้ไง  ผมกับน้องเป็นลูกพ่อนะ˝

˝ใช่ฉันไม่ปฏิเสธว่าแก่ไม่ใช่ลูกฉัน   และพวกแก่ก็ไม่มีทางปฏิเสธเรื่องนี้ได้  ทางเลือกของแก่สองคนมีทางเดียวคือต้องไปเป็นคนงานในไร่  พฤทธิไกรเป็นเวลา สามเดือนโดยอย่าให้ใครรู้เด็ดขาดว่าพวกแก่เป็นใครมาจากไหน จนกว่าจะครบกำหนด  ถ้าพวกแก่ทนได้ฉันจะโอนกิจการทุกอย่างที่มีให้พวกแก่คนละครึ่งรวมถึงมรดกของคุณตาคุณทวดอีกคนละครึ่งแก่นับดูแล้วกันว่ามันเป็นจำนวนเท่าไร  แต่ถ้าพวกแต่ปฏิเสธที่จะทำหรือทำไม่สำเร็จมรดกทุกอย่างที่ฉันมีจะถูกโอนเข้าบัญชีการกุศลทันที  ˝  เสียงเชียบขาดของผู้เป็นบิดา ดังก้องเข้าสู่โสทประสาทสองหนุ่มสาวที่ไม่อาจปฏิเสธข้อตกลงนี่ได้เลย    งานนี้คงต้องลุยเพื่อมรดกพันล้านอย่างเลี้ยงไม่ได้แน่นอนไม่งั้นคงต้องชวดให้กับการกุศล       ท่านประสิทธ์และคุณหญิงอรพิญ ได้แต่หวังอยู่ลึกๆว่าการกระทำครั้งนี้คงจะดัดนิสัยที่ไม่ยอมทำงานทำการ  เอาแต่ใจใช้จ่ายสุลุ่ยสุร่ายของทั้งสองให้กลับมาเป็นผู้เป็นคนได้     แต่ถ้าการทำงานครั้งนี้ไม่สามารถเปลี่ยนสันดานของทั้งสองคนได้จริงๆ สมบัติทุกอย่างก็คงไม่พ้น กองการกุศลอย่างแน่นอน