คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -- Late MB-1
-- ONE --
เสียงเพลงบรรเลงดังสนั่นไปทั่วสถานที่ ผู้คนต่างเต้นไปตามจังหวะเพลงและหนึ่งในนั้นมีเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักที่เต้นตามจังหวะเพลง โดยมีผู้ชายหลายคนที่หน้าตาจัดว่าดีล้อมรอบอยู่
"อืมม....แบมเหนื่อยแล้วอ่าา ขอตัวก่อนนะที่รัก"แบมแบมพูดไปก็ยกมือขึ้นมาลูบที่ปลายคางของแต่ละคน จนมาถึงคนสุดท้ายที่แบมแบมลากมือลงไปบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แบมแบมเดินผละออกมามุ่งหน้าไปทางโต๊ะของเพื่อนตน
"โอ้วว จุ๊ๆๆๆ นี่มึงไปล่าผู้ชายได้มากี่คนวะ"เสียงเด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานที่เป็นเพื่อนสนิทของเจ้าตัวพูดขึ้น
"หึ ก็เยอะใช้ได้ว่ะ แล้วมึงอ่ะเร็น ได้กี่คนละ"แบมแบมพูดจบก็ยกไวน์ขึ้นดื่ม เร็นยกยิ้มเมื่อนึกไปถึงเรื่องของตน
"อืมม...ก็คงพอๆกับมึงมั้ง ฮะๆๆ" เร็นหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพูดต่อ "เออ แล้วมึงมาอย่างงี้พี่มาร์คไม่ว่าหรอวะ"
"โอ้ย อย่าไปพูดถึงเลย พี่มาร์คไม่รู้หรอก โง่จะตายไป"แบมแบมเหยียดยิ้มเมื่อพูดถึงมาร์คที่เป็นคนรักของตน
"โห~ร้ายนะเพื่อนกู"เร็นพูดออกมาแล้วหลุดหัวเราะออกมา เพื่อนเขาน่ะ ชอบหนีแฟนมันมาร่านที่ผับนี่บ่อยๆ แค่มันบอกว่าจะไปทำรายงานแค่นี้แฟนมันก็ให้ไปละ เชื่อง่ายชะมัด ดีนะที่เขายังโสดอยู่เลยเที่ยวได้อย่างสบายๆ
"เอ๊ะ มึงเดี๋ยวกูมานะ"แบมแบมพูดขึ้นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคนที่เขาเพิ่งลูบซิกแพกไป แน่นโครตตอ้าา ฮึ แบมแบมลุกขึ้นตามคนนั้นไป "เอ๊ะ นั่นทางไปห้องน้ำนี่"แบมแบมพูดจบก็ยกยิ้มแล้วเดินตามไป แบมแบมเดินมาถึงก็ยืนคิดแผนอยู่หน้าห้องน้ำ "เอาไงดีวะ"ร่างบางพูดจบก็กัดริมฝีปากแบบที่เคยทำประจำ "อ๋ออ เอางี้ดีกว่า ถึงจะมุขเห่ยไปก็เถอะ"แบมแบมหันเข้าไปมองเป้าหมายที่กำลังล้างมืออยู่แล้วก้มมองแก้วไวน์ที่หยิบติดมือมาด้วย รออยู่ไม่นานเมื่อเห็นว่าเป้าหมายกำลังเดินออกมาแบมแบมก็เดินเข้าไปแกล้งชนคนนั้นจนไวน์สีสดหกเลอะเสื้อขาวของแบมแบม
"อุ๊ย! เปื้อนหมดเลย"แบมแบมพูดจบก็วางแก้วลงแล้วปัดน้ำออกจากเสื้อ
"เอ่อ...ขอโทษนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ"เสียงทุ้มเอ่ยออกมาเบาๆ
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมซุ่มซ่ามเอง"แบมแบมพูดจบก็ช้อนตาขึ้นมอง หึ ไม่รอดแน่คนนี้
"เอ่อ...ผมว่าไปล่างตัวก่อนดีกว่าครับ"แบมแบมพยักหน้าเบาๆแล้วเดินเข้าๆไปในห้องน้ำ แบมแบมเปิดน้ำแล้ววักใส่เสื้อตัวเองจนเปียกไปหมด เสื้อขาวที่บางอยู่ก็แนบผิวจนเห็นผิวที่ขาวเนียนของเจ้าตัว
"อ่ะ...เอ่อ คุณชื่ออะไรหรอครับ"แบมแบมเอ่ยพร้อมกับร่างที่เอนตัวไปพิงขอบอ่างล้างหน้า
"แจ็คสันครับ หวัง แจ็คสัน"แจ็คสันพูดจบก็ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ยั่วกันซะขนาดนี้ ไม่รอดมือแจ็คสันหรอกครับ เหอะ
"อ๋อ ผมชื่อแบมแบมนะครับ"แบมแบมพูดจบก็กัดริมฝีปากตัวเองเบาๆแล้วช้อนตัวขึ้นมองแจ็คสันอีกครั้ง
"อืม...แล้วแบมแบมมีแฟนรึยัง"แจ็คสันพูดจบก็ค่อยๆขยับตัวเข้าไปหาแบมแบม จนร่างกายชิดกัน
"ยังหรอกครับ...สนใจมั้ยล่ะ"แบมแบมพูดจบก็คล้องคอแจ็คสันแล้วรั้งคอร่างสูงเข้ามาใกล้ๆ
---------------------------------------
CUT
------------------------------------------
"เหนื่อยขนาดนั้นเลย"
"ก็ใช่สิครับ"แบมแบมบ่นออกมาเบาๆ แจ็คสันก้มลงจูบปากบางอีกครั้งแล้วยื่นกระดาษเล็กๆให้
"วันนี้พี่มีธุระ ไว้เจอกันใหม่นะครับ"แจ็คสันพูดพลางแต่งตัวไปด้วย แบมแบมที่เห็นแบบนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบกางเกงตัวเองมาใส่เช่นกัน "แล้วเจอกันนะตัวเล็ก" แจ็คสันพูดจบก็เดินออกจากห้องน้ำ ลูกน้องทั้งสองที่คุมอยู่หน้าห้องก็ยกยิ้มเมื่อเห็นเจ้านายตัวเองเดินออกมา
"เป็นไงบ้างครับ"แจบอมผู้เป็นลูกน้องพูดขึ้นพูดขึ้น
"อืม สงสัยคนนี้จะเล่นได้นานหน่อย หึ"แจ็คสันพูดจบก็เดินออกไป ตามด้วยแจบอมและจินยอง
ทางแบมแบมที่เพิ่งออกมาล้างมือก็ยกยิ้มบางๆแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆมาดู
"หวัง แจ็คสัน เจ้าของธุรกิจ...อสังหาริมทรัพย์ ว้าวว หึ"แบมแบมอ่านเบาๆแล้วเก็บนามบัตรเข้าไปในกระเป๋าเสื้อก่อนจะเช็คความเรียบร้อย ขาเรียวก้าวออกไปทางโต๊ะที่เร็นนั่งอยู่ เร็นที่เห็นแบมแบมเดินมาก็รู้ทันทีว่าเพื่อนเขาไปทำอะไรมา
"เสร็จกี่ทีล่ะมึง"เร็นเอ่ยขึ้นเมื่อแบมแบมนั่งลงที่เก้าอี้แล้ว แบมแบมที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มมุมปาก
"อืมม...สองว่ะ พอดีพี่เค้ามีธุระว่ะ ฮึฮึ"แบมแบมยกยิ้มอีกครั้ง นี่ถ้าต่อได้...คงยันเช้าอ่ะ น้องแบมไม่ถอยอยู่แล้ว
"แล้วสด...เปล่าวะ"เร็นถามต่อ
"เออ ระดับกูละ"
"ระวังโรคแดกนะมึง"เร็นเตือนเพื่อนแต่กลับถูกแบมแบมมองค้อนกลับมา
"พี่เค้าเป็นถึงเจ้าของธุรกิจ ไม่เป็นหรอกน่า กูอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ กลับกันเหอะ"แบมแบมพูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไป
"เป็นเจ้าของธุรกิจแล้วมันเป็นเอดส์ไม่ได้หรือไงวะ เหอะๆ"เร็นวางเงินลงบนโต๊ะแล้วเดินตามแบมแบมออกมา
.
.
.
.
.
ขาเรียวของแบมแบมก้าวเข้ามาในคอนโดของตนกับคนรัก ร่างบางตรงเข้าไปนั่งบนโซฟา
"โอ้ย อะไรจะเหนื่อยขนาดนั้นวะ"เสียงแบมแบมบ่นออกมาเบาๆ ร่างสูงโปร่งของมาร์ค ต้วนก็เดินออกมาจากห้องนอน มาร์คมองแบมแบมที่นั่งหมดแรงอยู่บนโซฟาก็ยิ้มออกมา
"หายไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับล่ะ"มาร์คทิ้งตัวลงนั่งข้างๆแบมแบม แบมแบมหันมามองก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น
"ไปทำรายงานมาไง แบมอยากอาบน้ำแล้ว ขอตัวก่อนนะ"แบมแบมพูดและลุกขึ้นยืน แต่มาร์คจับข้อมือแบมแบมเอาไว้
"มีอะไรอีกล่ะ"แบมแบมพูดเสียงติดรำคาญนิดๆ มาร์คมองไปที่รอยแดงที่โผล่พ้นเสื้อออกมาแล้วเปลี่ยนไปมองหน้าแบมแบมอีกครั้ง
"นี่รอยอะไร"มาร์คพูดเสียงจริงจัง ทำให้แบมแบมกรอกตาไปมาอย่างอารมณ์เสีย
"รอยอะไรล่ะ ก็ยุงกัดไง"แบมแบมยกมือขึ้นมาปิดรอยนั้น
"แบมพี่ไม่ได้โง่ขนาดนั้นนะ ยุงกัดอะไรจะเป็นรอยแบบนั้น"มาร์คเริ่มขึ้นเสียงมือที่จับข้อมือแบมแบมก็ออกแรงบีบมากขึ้น ทำให้แบมแบมสะบัดมือออก แต่มือของมาร์คก็ยังกำแน่น
"โอ้ย!!! พี่มาร์คปล่อย แบมเจ็บนะ"แบมแบมพยายามสะบัดมือออกแต่มาร์คก็กำมือแบมแบมแน่น
"ตกลงไปเอากับใครมา!!!"มาร์คตวาดเสียงดัง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าแบมแบมโกหกเขาบ่อยแค่ไหน ตลอดเวลา 4 ปีที่คบกันมา แบมแบมโกหกเขามาตั้งกี่ครั้ง ไปอะไรกับใครมาตั้งกี่ครั้ง เขารู้เพียงแต่ไม่เคยพูดต่างหาก แต่วันนี้เขาคงทนเงียบต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ
เพี๊ยะ!!
"พี่มาร์คอย่ามาดูถูกแบมนะ งี่เง่าที่สุด"มือเรียวสะบัดตบเข้าที่หน้ามาร์คอย่างแรงจนมุมปากร่างสูงมีเลือดซิบออกมา แบมแบมเหยียดยิ้มแล้วกระทืบเท้าเดินเข้าไปในห้อง ทิ้งให้มาร์คยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
"ทั้งรอยแดง ทั้งกลิ่นน้ำหอม กลิ่นคาว แบมคิดว่าพี่โง่มากสินะ"มาร์คแค่นยิ้มให้กับความรู้สึกโง่ๆของตัวเอง ยอมทนเพื่อความรักโง่ๆไม่ผิดอะไรจากที่เพื่อนเขาเตือนเลยแม้แต่น้อย เขามันโง่มากจริงๆ
-------------------
มาตอนแรกก็รุนแรงเลยนะเคอะ .โดนตบ ฮ่าาา ฉากคัทไปเอาได้ที่ไบโอทวิตนะ เดี๋ยวจะมาต่อตอนต่อไปให้ อ่านแล้วเม้นนะ ไรต์ชอบอ่าน เม้นเยอะอัพเร็วนะจ้าาา⇦นี่สำคัญ~ พูดถึงเรื่องนี้ #ฟิคเลทmb ด้วย จะตามไปอ่านน ความเห็นเน้ออ เจอกันตอนหน้าจ้าา
ความคิดเห็น