[Fic]รักอลวล ของคนเบ๊อะบ๊ะ (Duseob & JunKwang) Beast

ณ หอพัก miracle of beast

หืออออออ~ ~ คนที่นั่งดูทีวีอยู่ร้องไห้ออกมาพร้อมกันทั้ง 3 คนโดยมิได้นัดหมาย

กวางเค้าอยากให้ชีวิตเค้าเป็นอย่างงี้มั่งจัง โรแมนติกที่สุด ดูมาตั้งนานไม่เคยถูกใจซีนไหนเท่าซีนนี้มาก่อน TwT คนตัวเล็กๆน่าถนุถนอมที่มีชื่อว่า ยังโยซอบ เอ่ยขึ้นหลังจากละครที่พวกเขาติดตามมาตั้งแต่ต้นจบฉากลง

กิกวาง ผู้ที่ได้ฟังคำพูดของเพื่อนเมื่อตะกี๊นี้ก็พูดขึ้นมาพร้อมทั้งน้ำตาที่กำลังอาบสองแก้มอยู่

อ่า หือ หือ เค้าก็เหมือนกัน เค้าก็อยากเป็นนางเอกเรื่องนี้ง่ะ โชคดีที่สุดเลย

ฮยอนซึงผู้ที่นั่งฟังเพื่อนทั้ง 2 สนทนากันอยู่ ไม่คิดที่จะปริปากพูดแม้แต่คำเดียว เพราะเขากำลังอารมณ์ค้างจากละครที่จบไปแบบซึ้งที่สู้ดดดดด

อุ๊!!! 4 ทุ่มครึ่งแระซอบ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนนี่ ไปนอนกันเห๊อะ กิกวางเอ่ยขึ้นหลังจากมองนาฬิกา

เออ...ใช่ๆๆๆ พรุ่งนี้เค้าต้องรีบไปทำการบ้านที่โรงเรียนด้วยง่ะ เค้าลืมเอามาจากโรงเรียน (จงใจ) อาจารย์สั่งให้ส่งก่อน 8 โมงครึ่งด้วยง่ะ ทำไงดี กวางงง เสียงของคนตัวเล็กเอ่ยขึ้นอย่างน่าสงสารหลังจากที่เขาเพิ่งนึกได้ว่าไม่ได้เอาสมุดการบ้านมาจากโรงเรียน (จงใจ)

อืมมม งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เค้าให้ลอก ^.^!!!

จริงหรอออออ กวางงงง ตะเองให้เค้าลอกจริงหรอ???

อื้ม แต่ตอนนี้รีบไปนอนกันดีกว่า เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย

O.K.!!!

ซึง ไปนอนกันเห๊อะ กิกวางเรียกเพื่อนของตัวเองที่เห็นว่าเงียบไปตั้งแต่ละครจบ

อ้าวววว ซึง คาที่เลยหรอ คุคุ โยซอบเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นเพื่อนตัวเองหลับบนโซฟาข้างๆเขา

วันนี้ปล่อยให้ซึงนอนหน้าทีวีไปก่อนละกัน ส่วนเราก็ไปนอนกันได้แล้ว

.

.

.

 เฮ้ยยยยย สายแล้วววววว ไปเร็วๆๆๆ ไม่ต้องกงต้องกินแล้วข้าวอะเดี๋ยวเค้าทำการบ้านไม่ทัน โยซอบดึงมือเพื่อนทั้ง 2 หลังจากมองดูนาฬิกาที่ข้างฝา

หึ้ย...ทำไมวันนี้รีบไปจังอะ เค้ายังไม่ทันได้กินเลยนะข้าวอะ -.-!!! ฮยอนซึงพูดหลังจากเห็นว่าวันนี้โยซอบรีบไปโรงเรียนผิดปกติ (เพราะปกติโยซอบจะเป็นคนขี้เกียจไปโรงเรียนที่ซู้ดดดดในกลุ่ม)

อ๋อๆๆ...ซอบจะรีบไปทำการบ้านที่โรงเรียนอะ ซอบบอกว่าลืมเอาสมุดมา

อีกแล้วๆๆๆๆ นายนี่เบ๊อะบ๊ะจิงๆเลยนะ นายยังโยซอบ เค้าเลยไม่ได้กินข้าวเลย ชิชิ

หยุดบ่นแล้วรีบไปได้แล้วหนะซึง ก็เค้าลืมตะเองจะให้เค้าทำไงเล่า ขอโทษแล้วกันน๊ะคั๊ฟฟฟคุงเพื่อน

เอ้า...มัวพูดอยู่นั่นแหละเดี๋ยวก็ไม่ทันรถหรอก กวางหันไปบอกเพื่อนๆที่กำลังเถียงกันฉอดๆๆ

.

.

.

.

ณ ป้ายรถเมย์

รถมาแล้วๆๆๆ

 

อะ อะ เอ่อ...ซอบที่นั่งมันเต็มอะ ซอบยืนแล้วกันเน๊อะ กวางบอกกับโยซอบหลังจากเห็นว่าที่นั่งมันเต็มและนั่งได้แค่ 2 คนเท่านั้น

โห่...ไรง่ะ -.-!! โยซอบอุทานออกมาหลังจากรู้ว่าตัวเองต้องยืนไปตลอดทาง

 

เอี๊ยดดดดดดดดดดดด (เสียงรถเบรก)

โอ้ยยยย

คะ คะ ชอโทษนะคั๊ฟ คือ...ว่าผมมม โยซอบพูดตะกุกตะกักเมื่อเห็นว่าตัวเองได้เหยียบเท้าของใครคนนึงอย่างจัง

นายทำอะไรของนายเนี่ยหะ เหยีบมาได้ยังไงเต็มๆ เจ็บนะโว้ย

เอ้า...ก็ผมขอโทษแล้วนี่ฮะ จะเอาไรอีกอะ

เอ้านายนี่พูดกวนเน๊อะ ก็นายเหยียบเท้าชั้น เจ็บก็เจ็บ แถมรองเท้ายังเปื้อนอีก

แล้วคุณจะให้ผมทำไงหละ ก็รถมันเบลกคุณไม่เห็นหรอ แล้วคุณจะให้ผมยืนตัวแข็งทื่อได้ไงเล่า

ซึงๆๆๆ ซอบดูท่าทางจะมีเรื่องนะนั่นหนะกวางเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นเพื่อนตัวแซบของตัวเองกำลังมีปัญหากับชายร่างสูง ซึ่งแตกต่างกับความสูงของเพื่อนตัวมาก

อืมมมม ว่างั้นแหละซึงตอบกวางอย่างราบเรียบ เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องปกติที่คนซนๆ แสบๆอย่างโยซอบเจอไม่เว้นวัน

เดี๋ยวเค้ามานะ ไปเคลียร์ก่อนๆ

อืม

เอ่อ คุณครับผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ เพื่อนผมมันเบ๊อะบะอย่างนี้แหละครับ อย่าถือสาเลยนะครับ

อื้มร่างสูงได้แต่พยักหน้าและหันหน้าหนี

กวาง...นายไปขอโทษตานั่นทำไม คนไรก็ไม่รู้ ขอโทษแล้วยังมาด่ากลับอีก เกลียดจังเลยคนอย่างงี้อะ

เหอะน่าๆ นายอะรีบไปนั่งที่เค้าไป เดี๋ยวเค้ายืนเอง

อืมๆ

เหอะ วันนี้มันวันอะไรเนี่ย รีบก็รีบ ร้อนก็ร้อน แถมยังมาทะเลาะกะคนอย่างตาบ้านั่นอีก เบื่อๆๆๆๆคนอย่างตานั่นอะ โยซอบบ่นเมื่อเดินมานั่งข้างๆซึงตามที่กวางสั่ง

ระวังนะ ยิ่งเบื่อยิ่งเจอ และอาจจะเจอตลอดชีวิต ซึงพูดแซวเพื่อนตัวเองเล่นๆ (เพราะไม่รู้จะทำอะไร)

บ้าหนะ...คะ เค้าไม่มีวันชอบคนอย่างตานั่นร๊อกโยซอบพูดกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองที่เพิ่งพุ่งกระฉูดเข้ามาในหัวใจหลังจากได้ฟังคำของซึง

พูดจบโยซอบก็หันไปมองนอกหน้าต่าง แล้วรู้สึกว่าใจต้นแปลกๆ คิดถึงแต่หน้าของคนร่างสูงคนนั้นและยิ้มมาตลอดทาง นี่เราเป็นอะไรของเราเนี่ย โยซอบพูดเบาๆ

.

.

.

.

ณ love beast school

พอถึงหน้าโรงเรียน ทั้ง 3 คนก็ลงจากรถและรีบเดินเข้าไปในโรงเรียน

เอ้า...นั่นมันตาบ้านั่นนี่นา ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่าเรียนโรงเรียนเดียวกะเราโยซอบพูดขึ้นหลังจากเห็นคนที่เขาเพิ่งทะเลาะบนรถ

อะแหนะๆๆ เกลียดเค้าแล้วทำไมสนใจเค้าอะ??กวางแซวเพื่อนเล่นๆหลังจากได้ยินโยซอบพูด

เค้าว่าสิ่งที่เค้าพูดตอนอยู่บนรถมันคงจะเป็นจริงแล้วมั้ง คุคุซึงแซวซอบอีกครั้งหลังจากเห็นเพื่อนตัวเองเริ่มหน้าแดง หุหุ

อะไรๆๆ ^////^ หยุดพูดแล้วรีบไปห้องกันเหอะ เค้ายังไม่ได้ทำการบ้านเลยนะ

เปลี่ยนเรื่องเร็วจังน้าาาาาาซึงแซวอีกครั้งหลังเห็นโยซอบรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างเห็นได้ชัด

เฮ้ยยย!!!ซอบหน้าแดงดั่วอะ 555+กวางทักเมื่อเห็นหน้าของโยซอบแดงจัดเหมือนคนเมาโซจู

ไม่จิ๊งงงงงง โยซอบรีบเอามือปิดแก้มแล้วรีบวิ่งไปยังห้องของเขาโดยที่ไม่รอเพื่อนทั้ง 2 คนเลย

 

 

ในเวลาเดียวกัน

เฮ้ยทักหวะพวกจุนฮยองทักเพื่อนเมื่อเห็นเพื่อนก้าวเข้ามาในห้องเรียน

เออๆๆ

ไมวันนี้ดูเซ็งโลกวะ

ก็วันนี้อะดิเจอคนเหยียบโรงเท้าบนรถเมย์ แถมยังเถียงกันมาเกือบตลอดทางด้วย ร้อนก็ร้อนร่างสูงบ่นพึมอย่างเบื่อๆ

แล้วเรื่องเป็นไงอะเล่าให้ฟังดิ๊

เออๆๆ จ๊อกๆแจ็กๆเจี๊ยวๆจ๊าวๆ (เสียงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมด)

เฮ้ยแต่เท่าที่เล่า เค้าก็น่ารักดีนะวุ้ย แล้วหน้าตาเค้าเป็นไงวะ

หน้าตาหรอ...ร่างสูงหยุดพูดก่อนจะค่อยๆนึกถึงหน้าตาของคนร่างเล็กตอนที่กำลังเถียงกันอยู่

เค้าก็เป็นคนน่ารัก ตัวเล็กๆ น่าถนุถนอม ถึงแม้จะซนไปนิดแต่ก็น่ารัก ^_^ ร่างสูงเอ่ยอย่างเขินอายเล็กน้อย ซึ่งแตกต่างจากตอนแรกลิบลับ

เฮ้ยๆๆๆมะกี๊ยังอารมณ์เสียอยู่เลย แล้วทำไมพอถามถึงหน้าตาถึงได้ยิ้มหวานจนกุเสียวไส้งี้อะวะ อยากรู้ซะแล้วว่าคนคนั้นน่าตาเป็นไง ถึงได้ทำให้คนอย่างยูนดูจุนผู้หยิ่งในเรื่องความรักถึงอ่อนเป็นเหล็กโดนไฟอย่างงี้

ปะ ปะ ป่าวววว ซะหน่อย ยิ้มเยิ่มรั้ย วะ ไม่มี๊ไม่มีดูจุนพูดกลบเกลื่อนความเขินอายที่เขาก็รู้สึกได้เช่นกัน

หรออออออออ

เออออออออ

.

.

.

ณ โรงอาหาร

เอาโต๊ะนี้แหละฮยอนซึงผู้ที่ดูเป็นผู้นำมากที่สุดในกลุ่มชี้โต๊ะเพื่อเลือกกินข้าวในมื้อนี้

แยกย้ายเลยนะกวางพูดหลังจากวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะเพื่อเป็นสัญญาลักษณ์ว่าดต๊ะนี้ผมจอง

ได้ก่อนกินก่อน ไม่รอ แต่ถ้าใครกินหมดก่อนต้องรอด้วยโยซอบพูดประโยคที่เขาพูดประจำทุกวัน

อื้มมมมมมมมมกวางและซึงพร้อมใจกันตอบรับอย่างเคย

.

.

โยซอบเลือกไปต่อแถวร้านก๋วยเตี๋ยวที่มีคนต่อคิวยาวเป็นหางไอ้เข้ เอ้ยหางว่าว

กริ๊งงงงงงงง (เสียงเหรียญตกลงบนพื้น)

โยซอบและคนข้างหลังของโยซอบก้มเก็บเหรียญพร้อมกัน

โอ๊ยยยยย!!!เสียงคนทั้งสองร้องขึ้นหลังจากหน้าผากกระแทกกัน

ระหว่างที่คนทั้ง 2 กำลังจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฝ่ายตรงข้าม

คนทั้ง 2 ก็ได้สบตากันพอดี เหมือทุกอย่างหยุดอยู่ตรงนั้น เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนในโลกนี้มีแค่ 2 คน

ตึ้บบบ ๆๆๆ หัวใจของทั้ง 2 คนเต้นแข่งกันแบบไม่มีใครยอมใคร ซึ่งต่างฝ่ายต่างได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน

นะ นะ นาย นายอีกแล้วหรอ นี่นายจะขโมยตังค์ชั้นหรอโยซอบเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกักเมื่อได้ใกล้กับคนที่ทำให้ตัวเองหน้าแดงเมื่อเช้า

^__^

ยิ้มรัยไม่ทราบ โยซอบทักขึ้นหลังจากเห็นคนที่ตัวเองกำลังว่าได้แต่ยิ้ม

^___^

นี่นาย เป็นไรไปอะ เค้าคงด่าแรงไป ขอโทษนะคั๊ฟ โยซอบรู้สึกผิดทันทีเมื่อเห็นคนตรงหน้าไม่พูดอะไรเลยทั้งๆที่เขาใส่ไปเป็นชุด -O-

ขอโทษเป็นด้วยหรอเนี่ย 555+ เวลาขอโทษก็น่ารักเหมือนกันนะ ดูจุนเอ่ยขึ้นหลังจากได้ยินคำว่าขอโทษบอกกับแก้มป่องๆที่โยซอบมักจะทำเวลารู้สึกผิด

อะ อะ เอ๋ มะ มะ กี๊ นายพูดว่า ชะ ชั้น ชั้นน่ารักหรอโยซอบถามคนร่างสูงเพื่อความแน่ใจว่าเมื่อกี๊ไม่ได้หูฝาด

อะ เอ่อ เอ่อ คือ คือว่า....... ดูจุนได้แต่อ่ำๆอึ้งๆเพราะพึ่งนึกได้ว่า ได้พูดความรู้สึกของตัวเองออกไป

เฮ้ยไอ้ 2 คนนั้นอะจะซื้อไม่ซื้อ คนข้างหลังเค้าหิวโว้ยยย เสียงจากทางด้านหลังแถวตะโกนออกมาอย่างไม่พอใจที่โยซอบไม่สั่งเมนูก๋วยเตี๋ยวซะที

ครับๆๆๆ ซื้อครับซื้อ

div>ป้าครับเอาสปาเก็ตตี้น้ำตกนะครับ โยซอบสั่งเมนูที่เขาคิดไว้ตั้งแต่ตอนเรียนคาบแรกของวัน (สงสัยจะหิวเพราะไม่ได้กินข้าวเช้า)

 

โยซอบเดินถือชามก๋วยเตี๋ยวไปพร้อมกับหน้าแดงๆ และคำพูดที่ยังคงอยู่ในสมองของเขา เวลาขอโทษก็น่ารักเหมือนกันนะ ประโยคนี้ทำให้เขาหน้าแดงจัดตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้ยินจนถึงเวลานี้ก็ยังไม่หายแดง

มาช้าจังเลยนะ มัวไปทำไรอยู่เนี่ย เค้ารอตั้งนาน กวางทักเมื่อเห็นโยซอบมาช้ากว่าปกติ

อะ อะ เอ่อ คือว่า แถวมันยาวหนะ เลยมาช้า

จริงง่ะ มัวคุยกะใครอยู่รึป่าววว ซึงไม่รู้จะทำอะไรเพราะข้าวของเขาหมดแล้ว เลยแซวโยซอบเล่นๆ

O.O ปะ ปะ ป่าวว ซะหน่อย พูดอย่างกะไปเห็นเองงั้นแหละ

ก็เค้าเห็นซอบเดินหน้าแดงมาแต่ไกล เลยแซวเล่นๆขำๆ รึว่าที่เค้าแซวมันเป็นจริง???ซึงทักท้วงอย่างข้องใจ เมื่อเห็นว่าโยซอบมีพิรุธเพิ่มขึ้น

อะๆๆ หยุดๆๆๆ รีบกินกันดีกว่า จะหมดเวลาพักเที่ยงแล้วเนี่ยกวางบอกเพื่อนๆเพื่อให้หยุดการสนทนาและรีบกินข้าว

อืม ใช่ๆ ซึงอะชวนคุย

อ๊ะก็เค้าเห็นยังงั้นจิงๆนี่ๆ

กินข้าววววววววววววววววว -o- กวางตะโดนอย่างดังจนทำให้ทั้งสองคนเงียบ

ครับ กินแล้วครับทักสองคนตอบรับก่อนที่บทสนทนาจะจบลง

  

ในขณะเดียวกัน

เฮ้ยเป็นไรไปวะ ยิ้มไม่หุบเลย

อย่ายุ่งหนะ

แหม่ๆๆๆเดี๋ยวนี้เพื่อนยุ่งไม่ได้เลยนะ เออ ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่งวะ

อย่าทำเป็นน้อยใจหน่อยเลยหน่า เอาไว้ถ้าใช่ๆจริงๆเดี๋ยวกุจะบอกเมิงคนแรก

เออๆๆ รีบกินเหอะ จะได้ไปซ้อมดนตรี (โดดเรียนไปซ้อมดนตรีหนะ)

.

.

.

กริ๊งงงงง (ออดคาบแรกของช่วงบ่าย)

หึ้ยๆ กวาง ข้อนี้ทำไงอะ เค้าทำไม่เป็น ซึงสะกิดถามกวาง เมื่อเห็นว่าแบบฝึกหัดที่อาจารย์สั่งให้ทำเขาทำไม่ได้

เค้าก็ทำไม่เป็น ลองถามซอบดิ ได้และบอกกันดั่ว

อืมๆๆๆ

ซอบ ข้อนี้ทำได้ปะอะซึงสะกิดซอบเพื่อจะถามแบบฝึกหัด เมื่อเห็นว่ากวางก็ทำไม่ได้เช่นกัน

แหะๆ ไม่ได้ง่ะ ถามกวางดูดิ

ถามแล้ว กวางก็ทำไม่ได้ เดี๋ยวอาจารย์ก็จะเดินมาตรวจเรียงตัวแล้วอะ ทำไงดี ถ้าโดนทำโทษอายเค้าแย่เลย

เอางี้ ขออาจารย์ไปยิงกระต่ายกัน แล้วเราก็โดดโยซอบพูดกับซึงหลังจากเห็นว่าอีกไม่กี่นาที

พวกเขาจะซวยทั้งกลุ่ม

หึ้ย!!!ดีหรอ เกิดมาไม่เคยโดดเรียน

เค้าก็ไม่เคย แต่กำลังจะเคยเนี่ยไง พ่อแม่สอนว่า การทดลองสิ่งใหม่ๆคือประสบการณ์ชีวิตโยซอบพูดปัดๆ เพราะหาเหตุผลที่จะชวนเพื่อนไม่ได้

พ่อแม่แกสอนงี้หรอซอบ

อืม ก็ใช่หนะสิ

อือโดดก็โดด เดี๋ยวถามกวางก่อน

กวาง....โดดกันเหอะ ถ้าไม่โดดพวกเราต้องอายเค้าแน่เลยที่ทำไม่เป็นอะ จะให้ไปยืนคาบไม้บรรทัดกลางสนามเค้าไม่ไปนะซึงหันไปสะกิดกวางแล้สชักชวนให้โดดตามที่โยซอบชักชวน

แล้วซอบว่าไงอะ

ซอบบอกโดด ตัวคิดเลยแหละเจ้านั้นหนะ

อะเคๆ

อาจารย์ครับ พวกผมปวดฉี่ ขอไปเข้าห้องน้ำนะครับ ไม่ไหวจริงๆ โยซอบผู้เป็นหัวโจกเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ขออนุญาติอาจารย์ทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนๆของตัวตกลงปรงใจที่จะโดดเรียน

อือๆ ไปๆๆๆ รีบมาด้วยนะ

ครับ (เดี๋ยวผมจะรีบมา...คาบหน้าหนะ หุหุ)ทั้ง 3 ตอบรับกันอย่างพร้อมเพรียง เมื่อเห็นว่าอาจารย์อนุญาติให้ไปเข้าห้องน้ำ

.

.

.

หลังโดดเรียนสำเร็จ

กวางๆๆๆได้ยินเสียงไรป่ะ???

อืมๆๆได้ยิน

เค้าคงซ้อมดนตรีกันมั้ง

ไหนๆเราก็โดดแล้ว ไม่มีไรทำด้วย ไปแอบดูเค้าเล่นดนตรีกันเถอะ

อืมๆๆๆ

.

.

.

ณ ข้างห้องซ้อมดนตรี

เฮ้ยยยย!!!!!นั่นมันตาบ้านั่นนี่ o.o ไม่คิดว่าจะเล่นดนตรีกะเค้าเป็นนะเนี่ยโยซอบพูดอย่างตกใจเมื่อคนร่างสูงยืนร้องเพลงอยู่กลางห้องซ้อมดนตรี

ไหนๆๆไรง่ะ ฮยอนซึงเห็นเพื่อนพูดอย่างตกใจ เลยเกิดอาการสงสัยอยากดูมั่ง

ก็ตาบ้านั่นไงที่เค้าทะเลาะด้วยมื่อตอนเช้าบนรถเมย์อะ

อ้อๆๆๆๆ

แต่ดูๆไป หมอนี่เวลาร้องเพลงนี่ก็เท่ห์ไม่เบาเลยเน๊อะ ^_^

หรอออออ นึกยังไงไปชมตานั่นหนะ มะกี๊ยังว่าเค้าอยู่เร้ยยย กวางเมื่อได้ยินคำชมของคนร่างเล็กเลยทักท้วงขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกว่าคำพูดของเพื่อนตัวเองแตกต่างจากตอนแรก

อะ อะ เอ๋ คัยชม??? เค้าป่าวหนิ

รึว่า.....ซึงรีบพูดขึ้นมาทันที เมื่อเขานึกถึงคำพูดที่เขาได้พูดไว้ตอนอยู่ในรถเมย์เมื่อเช้า

หยุดดดดดเลยน๊ะซึง หยุดปากของนายซะเดี๋ยวนี้ ก่อนที่เค้าจะเอาสก็อตเทปมาปิดปากนาย โยซอบรีบตัดบทพูดก่อนที่ซึงจะพูดสิ่งที่ทำให้โยซอบหน้าแดง ^/////^

เออออออออ...ก็ได้

เคร้งงงงง (กระป๋องร่วง)

อุ๊!!!ซวยยยยแล้ววววว เผ่นเหอะ โยซอบผู้เตะกระป๋องจนร่วงเกลี่ยกลาดเต็มไปหมดพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าความซวยกำลังจะบังเกิดแก่พวกเขา

เฮ้ย!!!นั่นใครหนะจุนฮยองตะโกนอย่างดัง เมื่อได้ยินเสียงกระป๋องร่วง

เฮ้ย!!!3 คนนั้นหนะจะหนีไปไหน หยุดเดี๋ยวนี้เลย!!! ดูจุนตะโกนอย่างดังไม่แพ้กับจุนฮยอง เมื่อเห็นว่า 3 คนที่แอบดูพวกเขาซ้อมดนตรีกำลังจะวิ่งหนี

กวาง, ซึง ทำไงดีหว่า เค้าจับเราได้แล้วววซอบกระซิบบอกกับเพื่อนของตัวเบาๆ เมื่อเห็นว่าพวกเขาคงไม่รอดโดนสอบสวนจากคนที่อยู่ในห้องแน่ๆ

ก็นายอะแหละซุ่มซ่ามเตะกระป๋องได้ไงก็ไม่รู้ ซึงผู้ขี้บ่นได้เอ่ยขึ้น หลังจากเซ็งกับความซุ่มซ่ามและเบ๊อะบ๊ะของเพื่อน

ก็เค้าไม่รู้ไง เค้าเลยเตะอะ แหะๆๆๆ ซอบตอบไปแบบหาเหตผลไม่ได้ ก่อนจะทำแก้มป่องเท่าลูกบอลลูน

พวกนายมาทำอะไรที่ห้องซ้อมของพวกชั้นห๊าาา จุนฮยองตะโกนถามด้วยความสงสัยอย่างแร๊งงง อย่างแรงง

พูดดีๆก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องตะคอกเล้ย แค่มาดูเฉยๆไม่ได้ไง้ แล้วก็ไม่เห็นจะมีป้ายบอกเลยหนิว่าห้ามดู กวางพูดแบบกวนอารมณ์ใส่คนที่ตะโกนถามพวกเขา

นายนี่มัน.....

เฮ้ย!!!แล้วตกลงใครวะนั่นหนะ ดูจุนพูดตัดบทด้วยความสงสัยว่าใครที่มาแอบดูพวกเขา

ไม่รู้จักเหมือนกันหวะ มาดูเองดิ

ฮึ้ย!!!นาย..... ดูจุนตกใจอย่างแร๊งงงง อย่างแรงงง ที่เห็นว่าคนที่มาแอบดูเขาก็มีคนที่เขาแอบชอบอยู่เหมือนกัน

แหะๆๆๆ ^____^ คือว่าเค้า อะ เอ่อโยซอบพูดติดๆขัด เมื่อผู้ชายคนที่กำลังถามเขา เป็นคนคนเดียวที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรงทุกครั้งที่เห็นหน้า

นายมาทำไรของนายเนี่ย???   รึว่าแอบตามชั้นมา???

บะ บะ บ้าา พูดไรของนายหนะ ชั้นจะแอบตามนายมาทำไม???

จะไปรู้รึ ก็นึกว่าหลงเสน่ห์รอยยิ้มชั้นเมื่อตอนกลางวัน คุคุ ^_____^

อะเอ๋....ซอบเมื่อตอนกลางวันที่นายมาช้าเพราะว่านายมัวไปจ้องตากะตานี่หรอ ไหนบอกไม่ได้ชอบไง กวางถามอย่างสงสัย เมื่อเขาได้ยินคำพูดของดูจุน

บ้าหนะกวาง ใครจะไปจ้องตากะตานี่ได้ลง ซอบรีบขัดกวางขึ้นมาทันที เมื่อรู้สึกว่าเพื่อนกำลังจะจับผิดได้

เอ้า...ก็เมื่อตอนกลางวัน นายกับชั้นยังงง......

อ๊ากกกก....ดูจุนที่ยังพูดไม่จบ ก็ถูกโยซอบขัดบทอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกระโดดไปปิดปากดูจุน

หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะอิ๊ตาบ้า ถ้าไม่งั้นชั้นจะ ชั้นจะ เย็บปากนาย โยซอบกระซิบข้างๆหูอย่างเบาๆ เพื่อไม่ให้เพื่อนของตัวได้ยิน

อุ้ยน่ากลัวเน๊อะ แต่ก็น่ารักง่ะ ดูจุนตอบมาอย่างเบาๆเช่นกัน

O////O พูดไรของนายเนี่ย เงียบไปเลยนะ โยซอบถึงกับตาโตเหมือนไข่ห่าน เมื่อได้ยินสิ่งที่ดูจุนพูด

ครับๆๆๆๆ ว่าแต่ไอ้เสียง ตุ้บๆๆๆๆ นี่มันเสียงไรง่ะ ดูจุนถามโยซอบ เมื่อได้ยินเสียงหัวใจของโยซอบที่เต้นแรงไม่แพ้กับของเขา

เสียงรัย???.... O.Oโยซอบที่ทีแรกก็ไม่รู้ว่ามันคือเสียงอะไร แต่เขาต้องตาโตอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงนั้นชัดๆ เพราะเป็นเสียงหัวใจของเขา

(ก็แหมคนเขียนยังอิจฉษ จะไม่ได้ยินได้ไง ก็ท่าที่กระซิบหูหนะ คือท่าที่หน้าอกชนกันแล้วเอาแค่ปากไปกระซิบที่ข้างหู)

2 คนนั้นสนิทกันตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยกวางเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นดูจุนกับโยซอบใกล้ชิดกันเหมือนสนิทกันมากๆ ทั้งๆที่พวกเขาเพิ่งเจอกันวันนี้วันแรก

อือ ใช่ๆ ดูดิ๊กระซิบกันด้วยอะ ไหนนายบอกไม่ได้ชอบตานี่ไงซอบ ซึงถามเพื่อนของตัวเอง หลังจากสงสัยกับพฤติกรรมของเพื่อนที่เขากำลังเห็นอยู่ตอนนี้

อุ้ยย!!! อะเอ่อ คือว่าคะ คะ เค้า เค้าก็ไม่ได้ชอบหนิ โยซอบอุทานออกมาก่อนที่เขาจะรีบกระโดดออกมาห่างๆจากชายร่างสูงด้วยใจที่เต้นถี่และเร็วกว่าเดิมเป็น 2 เท่า

หรออออออออ กวางและซึงพูดพร้อมกันด้วยเสียงดังฟังชัด เมื่อเห็นหน้าโยซอบที่ทำหน้าเลอะละอยู่

อะ เอ่อ ถ้าไม่มีไรแล้วพวกชั้นไปก่อนนะโยซอบพูดจบก็รีบดึงมือเพื่อนของตัวทั้งสองวิ่งออกจากสถานที่ตรงนั้น

ดะ เดี๋ยว!!!! ชั้นยังไม่รู้เลยว่านายมาแอบดูพวกชั้นทำไม และชั้นยังไม่รู้จักชื่อนายเลยนะ ดูจุนตะโกนอย่างดังเมื่อเห็นว่าชายร่างเล็กน่าถนุถนอม วิ่งออกไปแล้ว แต่ประโยคสุดท้ายเขากลับพูดเบามากๆ เบาจนไม่มีใครได้ยิน ด้วยควาเสียดายที่เขายังไม่รู้จักชื่อของชายร่างเล็ก

เฮ้ย!!!ไอ้ดูจุนเป็นไรไปวะ ทำไมทำหน้าเซ็งโลกงี้อะ

ก็คนนี้แหละที่เหยียบเท้าชั้นอะ คือว่าชั้น ชั้นยังไม่รู้จักชื่อเค้าเลย -___-!!! เซ็งหวะ

สรุปแกหลงรักหมอนั่นแล้วหรอวะ???

อืม มั้ง ก็เค้าออกจะน่ารัก ^_^

กุว่าก็งั้นๆแหละ แต่.....เพื่อนอะน่ารักมากกว่าอีก ^____^

เฮ้ย!!!ฝันอยู่ป่าววะ ยิ้มซะหวานหยาดเยิ้มหยดย้อยเลย

ปะ ป่าวโว้ยยยย

.

.

ณ หอพัก miracle of beast

ซอบบบ วันนี้ละครเรื่องใหม่น่าดูอะ ซึงพูดหลังจากเห็นว่าวันนี้มีละครเรื่องใหม่ที่น่าสนใจไม่แพ้เรื่องเมื่อวาน

อ๋อๆๆ อื้มๆ ^___^ กวางกะซึงดูไปเหอะ วันนี้เค้าง่วงๆอะ เค้าไปนอนก่อนนะ

อะ อ้าว แต่นี่เพิ่ง 2 ทุ่มครึ่งนะ กวางพูดในเชิงสงสัยว่าทำไมวันนี้เพื่อนของตัวถึงได้เข้านอนเร็ว

ก็ใช่ไง แต่เค้าง่วงนี่นา

 

ระหว่างทางเดินไปห้องนอน ชายร่างเล็กก็นึกถึงแต่หน้าและคำพูดของชายร่างสูงที่ทำให้เขาใจเต้นทุกเมื่อ จนมาถึงห้องนอนของเขา ห้องนอนของเขาเป็นห้องที่พวกเขาทั้ง 3 จะต้องนอนด้วยกัน จะเป็นเตียงเดี่ยววางติดกัน 3 เตียง

นายนี่ก็เท่ห์ไม่เบานะ ตาบ้า หุหุ โยซอบพูดคนเดียวหลังจากกระโดดเข้าเตียงของตัวเอง

แต่ชั้นยังไม่รู้ชื่อนายเลย สงสัยชั้นจะต้องเรียกนายว่าตาบ้าไปตลอดมั้ง หุหุ หลังจากคำพูดนี้โยซอบก็หลับไปด้วยความเพลีย (สงสัยใช้แรงเถียงมากไปมั้ง หุหุ)

 

และแล้วคืนนั้น...

หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะอิ๊ตาบ้า ถ้าไม่งั้นชั้นจะเย็บปากนาย

ซึงได้ยินอย่างที่เค้าได้ยินปะ กวางถามเพื่อนของตัวเองที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนอนด้วยกัน

ถามได้กวาง จะไม่ได้ยินได้ไง ซอบเล่นตะโกนซะดังขนาดนั้น

นี่อย่าบอกนะว่า เพื่อนเราจะละเมอถึงหมอนั่นหนะ ชักยังไงๆแล้วนะเนี่ย

อืม ใช่ๆๆๆ เค้าก็ว่างั้นอะ

ไว้เคลียร์พรุ่งนี้ ตอนนี้นอนดีกว่า จะ 5 ทุ่มแระ

อืมๆ Good night

Good night

.

.

.

ณ ป้ายรถเมย์

รถมาแล้วๆๆๆๆ โยซอบพูดด้วยความดีใจ เมื่อเห็นรถเมย์ที่พวกเขานั่งรอมาตั้งนานกำลังตรงมาจอดที่ป้ายรถเมย์

 

ซอบนายมองอะไรของนาย เค้าเห็นนายมองทั่วทั้งรถตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้วนะ มองหาใครอยู่หรอ??? กวางที่สังเกตพฤติกรรมขอองเพื่อนมาได้สักพักเอ่ยขึ้น

ปะ ป่าว หนิ

หรออออ เค้านึกว่ามองหาใครซะอีก

บะ บะ บ้า หนะ พูดรัยอะกวาง

จะไปรู้รึ มะคืนเห็นละเมอหนิ

แล้วมันเกี่ยวรัยอะกวาง

ถามซึงดูดิ ซึงก็รู้

ซึงมันเกี่ยวรัยง่ะ เคลียร์ทีดิ๊

เกี่ยวดิเ เกี่ยวตรงคำที่ว่า หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะอิ๊ตาบ้า ถ้าไม่งั้นชั้นเย็บปากนาย ซึงพูดด้วยน้ำเสียงแบบล้อเลียน

อุ๊ฟฟฟ ซอบรีบเอามือปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ

มะคืนนี้เราละเมอถึงตาบ้านั่นหรอเนี่ย OoO อ๊ากกกก จะไปคิดถึงคนอย่างหมอนั่นทำไมกันยังโยซอบ หมอนั่นหนะบ้าจะตาย ไม่เห็นน่าคิดถึงเลย จะไปคิดถึงทำไมเนี่ย โยซอบพูดกับตัวเองเบาๆ

.

.

.

ณ love beast school

หึ้ยยยยย ถึงซะที ทั้ง 3 คน พูดพร้อมกันโดยมิได้หมายก่อนจะเดินเข้าโรงเรียนไปพร้อมๆกัน

.

.

.

จุนนี่ๆๆ นั่นมันหมอนั่นนี่หว่า คนที่เหยียบเท้าชั้นเมื่อวานนี้อะ ดูจุนเรียกเพื่อนสนิทของตัวหลังจากเห็นยังโยซอบและพวก

ไอ้ดูดู๊ กุมองเมิงเป็นรอบที่ล้านแระว่าอย่าเรียกกุว่าจุนนี่ ฟังแล้วมันแปลกๆหวะ

เออๆๆๆ โทดหวะ ก็ชื่อแกมันยาวนี่หว่า เลยตัดให้สั้นลง แหะๆ

เออ...ที่พูดก็ถูกนะ แต่ชื่อนี้รับไม่ดั้ยยยยยยย

เออๆๆๆไม่เรียกแล้วๆ แกเห็นตรงนั้นมั้ยที่มีคน 3 เดินด้วยกันหนะ ดูจุนชี้ไปที่คน 3 คนที่มองเห็นไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่นัก

เห้ย นั่นมัน แก๊งค์พวกยัยปากจัดนี่หว่า??

ก็เอออะดิ

ว่าแต่จะรียกให้ดูทำไมวะ

ก็จะให้ช่วยนิสสเนิงง่ะ ^_____^

ช่วยหรอ??? ถ้าช่วยจะได้อะไร จุนฮยองถามถึงผลประโยชน์ของตัวเองก่อนที่จะลงมือทำตามที่เพื่อนขอ

โห่!!!ไอ้เวรรรร เพื่อนเมิงนะเนี่ย ช่วยหน่อยไม่ได้ไง้

เออๆๆๆๆ ด่าดีนักเดี๋ยวไม่ช่วยเลย

คร๊าฟฟฟฟขอโทษคั๊ฟฟ คุณเพื่อนนน ^_____^ ดูจุนรีบขอโทษทันทีเมื่อเห็นเพื่อนของตัวกำลังเปลี่ยนใจจะไม่ช่วย

.

.

.

สวีดัด สวัสดี คั๊ฟฟฟ จุนฮยองตะโกนอย่างดังพร้อมกับกระโดดออกมาดักหน้าตามทีนัดไว้กับเพื่อนรัก

โบะ!!!(เสียงหมัด) กิกวางตกใจสุดขีดจึงปล่อยมัดไปโดนหน้าของผู้ที่ทำให้เขาตกใจอย่างจัง

โอ๊ยยยยยย!!!

อุ้ยยยย!!! O.O ตายหองงงแล้วเรา กิกวางอุทานออกมา เมื่อเห็นว่าความซวยได้บังเกิดขึ้นแล้ว

เห้ย!!!ไอ้จุนนี่ ดูจุนที่เห็นเหตุการณ์อยู่ไกลๆตะโกนออกมาพร้อมกับวิ่งเข้ามาจับเพื่อนของตัว

นี่นายทำบ้าไรของนายเนี่ย เจ็บนะเฟ้ย

ก็นายอะแหละโผล่มาแบบนี้ใครเห็นเค้าก็ตกใจทั้งนั้นแหละ

ไม่สนๆๆๆ นายทำชั้นตาเขียว นายต้องพาไปห้องพยาบาล และต้องปฐมพยาบาลให้ชั้นด้วย ไม่งั้นชั้นจะฟ้องฝ่ายปกครอง จุนฮยองพูดขึ้นหลังจากคิดแผนเด่นๆออก

นี่นาย....มากไปแล้วนะ

ไม่มากหรอกกับสิ่งที่นายทำกับชั้น

เอออออ..ก็ได้ แล้วถ้าชั้นปฐมพยาบาลให้นายเสร็จ นายห้ามปริปากเรื่องนี้เด็ดขาด

คั๊ฟฟฟฟ ว่าง่ายๆอย่างงี้ค่อยน่ารักหน่อย ^____^

ชิชิ : p กิกวางแลบลิ้นใส่ด้วยคามหมั่นไส้ แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เขากำลังทำนั้นทำให้คนที่เห็นใจละลายไปตามๆกัน

^_________^

มัวยิ้มอยู่นั่นแหละจะไปก็ไปดิ

ฝากดูแลเพื่อนผมด้วยนะคั๊ฟ เมื่อวานมันเพิ่งเดินไปตกหลุมมาอะ

อะ เอ๋ ผมไม่เห็นจะมีแผลตรงไหนเลยนี่คั๊ฟ กิกวางถามกลับอย่างสงสัย

ก็ตกหลุมรักคุณมั้งครับ เห็นมันบ่นๆอยู่ ฮิ้ววววว

แต๊ง เว้ยเพื่อน จุนฮยองขอบคุณเพื่อนตัวเองที่เข้ากับเขาได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย

(เข้าขากันได้ดีจังเลยนะ คู่ซี้คู่นี้เนี่ย) กิกวางนึกในใจก่อนจะพาจุนฮยองไปห้องพยาบาล

 

เฮ้ยซอบ เค้าทำผ้าเช็ดหน้าหล่นหายหนะ เดี๋ยวเค้าลองเดินกลับไปหาก่อนนะ ผืนนั้นอะเค้ารักมากด้วย ซึงบอกกับเพื่อนของตัวหลังจากที่เห็นว่าในกระเป๋ากางเกงไม่มีผ้าเช็ดน้าผืนโปรด ก่อนจะวิ่งไปโดยไม่ฟังคำพูดจากเพื่อนก่อนเลย

อะ อะ เอ่อ ซึง ซึง เดี๋ยวก่อนสิ ไปกันหมด และเค้าจะเดินกะใครง่ะ โยซอบตะโกนพร้อมกับเกาหัวของตัวเอง

แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนของเขาจะไม่ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เพราะเพื่อนของเขาได้วิ่งไปไกลพอสมควรแล้ว

^____^ ดูจุนยิ้มกว้างกับความน่ารักของโยซอบ

ยิ้มรัย

ใคร ใครยิ้ม เค้ามั่ยได้ยิ้มซะหน่อย ตาฝาดป่าว ^_______^ ดูจุนพูดยั่วโมโหโยซอบ ก่อนจะยิ้มกว้างมากกว่าเดิม

แล้วที่เห็นอยู่นี่มันอะไร โยซอบพูดก่อนที่จะเอื้อมมือไปดึงแก้มดูจุนให้กว้างกว่าเดิมด้วยความลืมตัว

โอ้ยยยยย!!!เจ็บๆๆๆ เจอกันไม่กี่วันแต๊ะอั๋งเค้าแล้วหรออออ

บะ บะบ้า ใครแต๊ะอั๋งนาย อย่ามามั่วนะ O////O โยซอบหน้าแดงจัดและใจเต้นถี่เมื่อเผลอลืมตัวไปจับแก้มของอีกฝ่ายด้วยควาหมั่นไส้

เอ้าๆๆๆ ติดอ่างใหญ่เลย 555+ ^o^ ดูจุนอดหัวเราะให้กับความน่ารักของโยซอบไม่ไหว เขาเลยหัวเราะออกมา แต่หารู้ว่าเวลาที่เขาหัวเราะก็ทำให้หัวใจของคนข้างๆใจละลายไม่แพ้กันเลยทีเดียว

บะ บะบ้าใหญ่แระนาย ใครติดอ่าง หูฝาดแระ O////O โยซอบพูดก่อนจะรีบเดินนำหน้าด้วยความเขินอาย

น่ารักหวะ ^/////^ ดูจุนพูดเบาๆแล้ววิ่งตามโยซอบจนเดินมาคู่กันอีกครั้ง

ทั้ง 2 เดินคุยกันมาตลอดทางจนถึงห้องของโยซอบ

ถึงแล้วหละ นายจะไปไหนก็ไปไป๊

เอ้า...ไมไล่เค้างั้นอะ พูดงี้เค้าก็น้อยใจดิ๊ T.T

อะ อะ เอ่อ ~ ~ เค้าขอโทษ ขอบใจนะที่มาส่งง่ะ ว่าแต่ห้องนายอยู่ไหนอะ???

อะแน่ะๆ จะไปหาเค้ารอ ดูจุน แซวอย่างชอบใจ เพราะยิ่งแซวซอบก็ยิ่งหน้าแดง และยิ่งน่ารัก

บ้าหนะ ใครจะอยากไปหาคนอย่างนาย

555+ รู้มั้ยตอนนายทำหน้าโกรธอะน่ารักมากเลยแหละ

^////^ โยซอบได้แต่ยิ้มแต่ หัวใจกลับเต้นแรงผิดปกติอีกครั้ง

ส่วนห้องผมหนะอยู่ริมสุดนู่น

อ้อๆ

งั้นผมไปก่อนน๊ะคั๊ฟฟฟ ^____^

อื้มๆ

เออ...ลืมถาม แล้วชื่อไรอะ ดูจุนเอ่ยถามชายตรงหน้า ที่คุยกันมาได้ 2 วันแล้ว แต่ยังไม่รู้จักชื่อกันเลย

จะอยากรู้ไปทำไมอะ

อะ เอ่อ ก็คราวหลังเห็นจะได้เรียกถูกไง ดูจุนเอาเหตุผลอื่นมาอ้าง ซึ่งไม่ใช่เหตุผลที่เขาอยากรู้จักชื่อของชายตรงหน้า

โยซอบ ผมชื่อ ยังโยซอบ

ยังโยซอบหรอ เพราะดีเน๊อะ ^___^ ผมชื่อ ยุนดูจุน น๊ะคั๊ฟ

ใครอยากรู้มิทราบ

ไม่อยากรู้ก็เอาคืนมาเล้ย Y.Y

นายนี่บ๊องจริงๆ 555+ ไปได้และไป

ค๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ

นายนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ยุนดูจุน ^v^ โยซอบพูดหลังจากดูจุนวิ่งไปยังห้องของเขา

หือออ ออ T.T เสียงของใครคนหนึ่งกำลังเดินตรงเข้ามาหาโยซอบ หลังจากดูจุนออกไปไม่นาน

้าวซึง เป็นไรๆๆ ซอบเมื่อเห็นเพื่อนเดินมาพร้อมน้ำตาอาบแก้มก็ทักขึ้นด้วยสีหน้าที่เป็นห๊วงเป็นห่วง

เค้าหาผ้าเช็ดหน้าไม่เจออะ แม่เค้าซื้อให้ตั้งแต่เค้าอยู่อนุบาลอะ เค้าเลยรักผ้าผืนนั้นมาก TwT

นี่นายไม่มีเงินซื้อผืนใหม่หรอ..ห๊า

นี่นายพูดเหมือนบ้านฉันมีฐานะจนมากงั้นแหละ

ก็แค่แซวๆเล่นเฉยๆนี่ มัยต้องดุด้วยง่า คำพูดของซึงทำให้โยซอบหน้าจ๋อยไปเลย (ก็เล่นแซวไม่เป็นเวล่ำเวลา)

.

.

.

ในขณะเดียวกัน ภายในห้องพยาบาลที่เงียบและอยู่กันเพียง 2 ต่อ 2

 

 โอ๊ยยยยยย!!!เบาๆดิ๊ จุนฮยองร้องออกมาด้วยความเจ็บเมื่อกิกวางเอายามาประคบที่ตา

ก็อยู่เฉยๆดิ๊ โดนแค่นิดเดียวร้องอย่างกะโดนรถเหยียบหาง

คนๆๆ ไม่ใช่งู

ก็ไม่ได้หมายถึงงูหนิ หมายถึง....ต่างหาก

ปากจัดจังนะนายอะ ^.^ จุนฮยองยิ้มให้กับความน่ารักของกิกวาง

รู้ได้ไงว่าปากจัด

ทีแรกก็ไม่รู้อะ แต่ตอนนี้กะลังจะรู้แล้ว ^.^ จุนฮยองพูดก่อนจะยิ้มแบบนึกสนุก

อุ๊ฟฟฟฟฟฟ O.O จุนฮยองประกบปากกิกวางแบบรวดเร็วโดยที่ฝ่ายตรงข้ามตั้งตัวไม่ทัน

อื้ออ อออ อ กิกวางพูดไม่เป็นภาษาก่อนที่จะพยายามดิ้น แต่ฝ่ายตรงข้ามจับแขนของเขาไว้แน่นเขาจึงไม่สามารถดิ้นออกมาจากตรงนั้นได้

......... ไม่มีเสียงอะไรจากทั้ง 2 คน มีแต่ภาพที่กำลังแสดงความรักต่อกันเท่านั้น

-////- นะ นะ นาย นายทำไรของนายเนี่ย กิกวางที่ตั้งสติได้จึงผลักฝ่ายตรงข้ามออก

อุ๊ฟฟฟฟฟฟฟ O.O

อื้ออออออออ

รู้ยั้งว่าทำไรอะ

-//////- กิกวางพูดไม่ออก ได้แต่หน้าแดง เพราะเขาก็ได้เผลอใจไปกับ Frist Kiss เมื่อกี๊นี้เหมือนกัน

หน้าแดงดั่ว เป็นไรมากปะ จุนฮยองถามกิกวางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนกับว่าสิ่งที่ทำเมื่อกี๊เขาแค่เล่นๆ

นี่นายทำแบบนี้ทำไมอะ กิกวางพูดใส่อารมณ์ หลังจากได้ฟังน้ำเสียงของจุนฮยองที่ดูเหมือนเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านไปเขาไม่ได้รับรู้อะไรทั้งสิ้น

ก็....ก็อยากรู้อะว่าปากจัดจริงป่าววว หุหุ

แค่นั้นจริงๆหรอ

อื้อ รึนายคิดอะไรนอกจากนั้น???

ปะ ปะ ป่าวว ป่าวหนิ เสียงของกวางเริ่มสั่น ตอนนี้ทุกอย่างสำหรับเขามันกำลังหลอมละลาย เขาแทบล้มทั้งยืน เหมือนไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะพูดอะไรต่อ น้ำตาก็เริ่มจะกลั้นไว้ไม่ไหว

แล้วทำไม...ทำไมน้ำตาของนาย จุนฮยองเริ่มใจเสียกับสีหน้าของกวางที่ดูเปลี่ยนไป แล้วเขาก็รู้สึกผิดมาก เขาชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า สิ่งที่ทำไป มันเกิดเพราะเขาอย่างจะแกล้งกิกวาง รึเพราะว่าเขาอยากจะมอบจูบนั้นให้กิกวางด้วยใจจริงกันแน่

เอ่อ...คือ ชั้นไปก่อนนะ พอดีต้องรีบไปเอาสมุดที่โยซอบไปส่งอาจารย์หนะ กิกวางพูดจบก็รีบวิ่งออกไปจากที่ตรงนั้น เขาวิ่งไปพร้อมกับปาดน้ำตาของเขา ทะ ทะ ทำไม ทำไมชั้นต้องร้องไห้ให้คนอย่างนายด้วย เมื่อกี๊มันก็แค่หนุกๆนี่ แล้วชั้นจะจริงจังกับสิ่งนั้นทำไม ทำไมชั้นยังไม่ลืมภาพนั้น ทำไมฉันยังไม่ลืมรสชาติของจูบนั้น ทำไม กิกวางพูดกับตัวเองเบาๆระหว่างทางที่เขาวิ่งออกมาจากจุดๆนั้นจนมาถึงห้องเขาก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที

กิกวางงง เป็นไรไปอะ โยซอบที่เห็นเพื่อนวิ่งร้องไห้เข้ามาฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

........... ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากกิกวาง

กิกวางทำไมนายไม่พูดกับชั้น ใครทำอะไรนาย หรือว่าหมอนั่น ซึงถามด้วยความสงสัย เพราะเขาพึ่งนึกได้ว่าคนสุดท้ายที่กวางอยู่ด้วยก่อนจะร้องไห้คือหมอนั่น

...........

กิกวางนายจะบอกชั้นมั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถ้านายไม่บอกชั้นจะไปหาตานั่นถึงห้องเพราะชั้นรู้แล้วว่าตา 2 คนนั้นหนะอยู่ห้องไหน โยซอบใส่อารมณ์ในการพูดมากขึ้นด้วยความโมโห และแค้นคนที่ทำให้เพื่อนรักของตัวร้องไห้

..............

ไปกันเหอะ ซึง โยซอบชวนซึงไปที่ห้องของ ดูจุน หลังจากไม่ได้คำตอบอะไรจากปากของกวาง

ดะ ดะ เดี๋ยว คะ คะ คือ คือว่า มันไม่มีอะไรหรอก

ไม่มีไรได้ไง ถึงนายจะเช็ดน้ำตาออกไปแล้วชั้นก็ยังเห็นคราบน้ำตานะ ฮยอนซึงพูดใส่อารมณ์อีกคน เมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังปิดบังบางสิ่งบางอย่างอยู่

เอาเป็นว่าเรื่องนี้ชั้นขอละกัน ขอให้ทุกอย่างมันจบ และชั้นก็จะจบ ไม่จำอะไรอีกแล้ว

กิกวางงงง ทั้งโยซอบและฮยอนซึงเข้าไปกอดกิกวางด้วยความห่วงใย และสงสาร

.

.

.

ณ หอพัก miracle of beast

555+ เสียงของคน 2 คนที่กำลังดูละครอยู่หัวเราะออกมาพร้อมกัน แต่มีเพียงคนเดียวที่นั่งเหม่อไม่มีแม้แต่เสียงหัวเราะ หรือเสียงใดๆ

ตกลงที่นายทำลงไปแค่สนุกหรอ??? รึนายอยากแกล้งชั้นในสมองของกิกวางมีแต่คำถามที่ยังสรุปความจริงไม่ได้

กิกวาง ตกลงนายเป็นไรไปเนี่ย นายเปลี่ยนไปเป็นคนละคนตั้งแต่ก่อนเรียนคาบแรกแล้วนะ โยซอบถามเพื่อนด้วยความเป็นห๊วงเป็นห่วง

อืมใช่ๆ พวกเราอยากได้กิกวางคนเดิมกลับมาอะ

^_^ เค้าไม่เป็นไรหรอก เค้าขอตัวไปนอนก่อนนะ กิกวางฝืนยิ้มแบบสุดๆ เพื่อให้เพื่อนสบายใจ

อืมๆๆ

.

.

.

ในขณะเดียวกัน ณ บ้าน จุนฮยอง

นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย แล้วทำไมเราต้องคิดมากด้วย กะอีแค่ทำคนคนนึงร้องไห้ มากกว่านี้ยังเคยทำมาแล้วเลย ชายคนนึงพูดอยู่คนเดียวในห้องนอนของตัวเองด้วยความเครียด และกังวนใจ

ฉันขอโทษ ฉันขอโทษๆๆๆๆๆ นายคงโกรธชั้นมากสินะ ชั้นก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าสิ่งที่ชั้นทำลงไปชั้นอยากจะแกล้งนายรึเพราะว่าชั้น ตกหลุมรักนายเข้าแล้ว

ชั้นรู้แค่ว่า ชั้นไม่อยากให้นายเสียใจ หรือเสียน้ำตาไม่ว่าสาเหตุใดก็ตาม

ชั้นรู้แค่ว่าชั้นอยากอยู่กับนายแค่ 2 คนไปนานๆ

ชั้นรู้แค่ว่าชั้น ชั้นรักนาย สรุปคือชั้นรักนาย แต่ชั้นทำให้คนที่ชั้นรักร้องไห้ ชั้นขอโทษ......

.

.

.

ณ love beast school

เฮ้ยวันนี้เป็นไรวะ เห็นนั่งเงียบมาตั้งนานแระ นี่ก็พักกินข้าวแระนะยังไม่คิดจะลุกจากเก้าอี้อีกหรอ

อะ อ้อ หรอ พักแระหรอ ไปดิ๊ ไปๆๆๆ

.

.

เฮ้ยนั่นมันโยซอบนี่หว่า

ใครวะโยซอบ ก็คนที่เหยียบเท้าชั้นอะ

อ๋อ....O.O เฮ้ย!!!ถ้างั้นนายนั่นก็มาด้วยดิ

ใครวะนายนั่น

ยังไม่รู้ชื่อเหมือนกันหวะ

ก็ถามดิ๊

อะเอ่อ คือว่า คือว่าชั้น

ยังโยซอบบบบบ วันนี้ไปกินข้าวด้วย 2 ดิ ดูจุนทักโยซอบเมื่อเห็นว่าทั้ง 3 คนนั้นเดินเข้ามาใกล้พอที่จะทักแล้ว

ไม่ทราบว่าไม่มีโต๊ะจะนั่งแล้วรึไงคั๊ฟ^.- ซอบตอบไปอย่างกวนๆ

ก็มีนะ แต่อยากนั่งโต๊ะเดียวกะนายอะ

นายนี่เป็นบ้าไรอีกอะ

นะๆๆๆๆ เค้านั่งด้วย ^O^ ดูจุนยิ้มร่าเพื่อออดอ้อนคนตรงหน้าเขา

อื้อๆๆๆ นั่งก็นั่ง ด้วยความน่ารักของดูจุนเขาเลยตกลง

เอาโต๊ะนู้นละกัน ดีมัยกวาง ซึงผู้ที่เงียบมานานเอ่ยขึ้นหลังเจอโต๊ะที่ว่างและสะอาด

อื้อๆ กวางพูดเพียงสั้นๆและไม่หันหน้าไปสบตาใครเลย แม้แต่คนถาม

เอ่อ...แล้วเพื่อนของนายชื่อไรกันมั่งอะ ไม่เห็นแนะนำให้รู้จักเลย ดูจุนถามซอบในสิ่งที่เพื่อนของเขาอยากจะรู้

อยากรู้ไปทำไมไม่แซ่บ

ก็รู้จักไว้เจอจะได้ทัก

มุกเดิมๆอะ เบื่อ -w- โยซอบทำหน้าเซ็งโลก แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เขากลังทำอยู่ทำให้คนอีกคนใจละลาย

หน่า น้า ก็คิดมุกอื่นไม่ออกนี่ 55

ผมชื่อ โยซอบ คนนี้ชื่อ ฮยอนซึง ส่วนคนนี้ชื่อ กิกวัง

กิกวัง ^___^ จุนฮยองพูดเบาๆพร้อมรอยยิ้มที่ดีใจแต่แอบเก็บความรู้สึกเอาไว้เล็กน้อย

คนที่แกฝากถามอะ เค้าชื่อ กิกวัง ^_____^ ดูจุนพูดด้วยรอยยิ้มที่กว้าง และดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

เห้ย!!! จะพูดดังทำเพื่อ จุนฮยองกระซิบบอกกับเพื่อนด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนผิดปกติ

งั้นผมแนะนำฝ่ายผมบ้าง ผมชื่อ ดูจุน ส่วนนี่เพื่อนรักผมชื่อ จุนฮยอง ดูจุนเป็นฝ่ายแนะนำตัวเองและเพื่อนบ้าง

ยินดีที่ได้รู้จักนะค๊าฟฟฟคนทั้ง 3พูดพร้อมกัน ยกเว้นกิกวัง และจุนฮยองที่มัวแต่มองตากันอยู่แบบกล้าๆกลัวๆ

มัวคุยกันอยู่นั่นแหละชั้นหิวข้าวและน้าาา ฮยอนซึงเอ่ยขึ้นด้วยความหิว

งั้นแยกย้าย ด่วน โยซอบผู้ที่มีหน้าที่พูดประโยคนี้ประจำทุกวัน บอกกับทุกคน

เฮ้ยเค้าแยกเราก็แยก เดี๋ยวกุจะไปกะซอบ คริคริ ส่วนเมิงจะไปทางไหนก็ไป

เออๆๆ ทิ้งเพื่อนเลยนะ

.

.

.

เดี๋ยว!!!กิกวางรอชั้นด้วยดิ จุนฮยองเรียกชื่อของคนที่กำลังเดินหนีเขา

ปะ ปะ ปล่อย บอกให้ปล่อยไงเล่า กิกวังพูดติดๆขัดๆ พร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะทะลักออกนอกดวงตาทุกเวลา

ทำไมชั้นต้องปล่อยมือเทอด้วย เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน จุนฮยองพูดก่อนที่จะจับมือกิกวังแน่นแล้วพาไปที่ที่ห้องซ้อมดนตรีของพวกเขาแล้วจัดการล็อคประตูปิดม่าน

นี่นายจะแกล้งฉันอีกหนะสิ เมื่อวานนี้ยังสนุกไม่พออีกหรอ นายเห็นชั้นเป็น..... กิกวางถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน พร้อมกับน้ำตาที่เก็บเอาไว้ไม่อยู่ แต่เขายังพูดไม่จบก็โดนปากของอีกฝ่ายประกบ

อื้อออออ กิกวังทั้งดิ้นทั้งผลักแต่ก็ไม่สามารถดิ้นหลุดจากชายร่างสูงที่มีชื่อว่า จุนฮยอง ซะที

 

จูบครั้งนี้เริ่มต้นด้วยความเร่าร้อน บวกกับความโมโห แต่พอเวลาผ่านไป จูบนี้ก็กลายเป็นจูบที่หวาน และโรแมนติก คนทังสองมอบความรู้สึกที่มีต่อกันผ่านทางจูบนี้ คนทั้งสองจูบกันเนิ่นนานราว 15 นาที ในห้องมีแต่เสียงหัวใจของทั้ง 2 ที่เต้นถี่และแรง คนทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน จูบนี้ดำเนินไปด้วยน้ำตาและก็จบลงด้วยน้ำตาของฝ่ายหนึ่งเช่นกัน