ใบไม้และสายลม

ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ห้า

เช้าวันต่อมาที่ห้องเรียน เวนไตย์เดินเข้าห้องเรียนมาเป็นคนแรก ๆ เธอก็พอรู้จัก

เพื่อนเพิ่มขึ้นหลายคนแล้ว ซักพักก็มีคนเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ

          
        "เธอชื่ออะไรเหรอ" เสียงหนึ่งเอ่ยถามเวนไตย์

                "ชื่อ เวน - นะ-ไตย์ ชื่อเล่นชื่อฝุ่น นายอ่ะ"

                "อ๋อ เราชื่อ ธรรมชาติ ชื่อเล่น ดิน ชื่อเธอคล้าย ๆ เราเลยเนอะ"

               
                "เขียนใส่กระดาษให้เราด้วยนะ ชื่อ นามสกุล ชื่อเล่น แล้วก็หมายเลขห้อง เบอร์โทรศัพท์

มือถือด้วย"

                "อืม ได้ นายเขียนให้เราด้วยละกันนะ เดี๋ยวไม่มีส่งให้รุ่นพี่ดูล่ะแย่เลย"

         
               "เอาของเธอมาสิ เธอได้กี่คนแล้ว" ดินถามเวนไตย์

                "ฉันเพิ่งได้ 4 คนเองอ่ะ" เธอพูดไปเขียนไปอย่างร่าเริง

               สักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามา แล้ววางแฟ้มเสียงดังปัง แล้วอาจารย์ก็เริ่มเช็คชื่อ แล้วก็เข้าสู่บท

เรียน

               
           พอหมดชั่วโมง เวนไตย์ก็เดินไปกินข้าวกลางวันที่โรงอาหาร เพราะเนื่องจากตอนบ่ายเป็น

วิชา Lab ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กับโรงอาหาร เวนไตย์เดินตรงดิ่งไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวรสเด็ด ที่ป้ายเขียนไว้

ว่า "ร้านป้ามาลี ก๋วยเตี๋ยวเรือรสเด็ด"

                เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวคือ ป้ามาลี อายุประมาณ 55 ปี แล้ว แต่ริ้วรอยแห่งกาลเวลาก็ไม่ได้

มากมายนัก ก็เนื่องด้วยป้าแกเป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วยิ่งบวกกับรสชาติก๋วยเตี๋ยวเรือ

ของแกแล้วด้วย ทำให้ยิ่งขายดีกันไปใหญ่ ซึ่งก็ทำให้ป้ามาลีเป็นขวัญใจของชาวมหาวิทยาลัยไป

เลยทันที

               "เอาเส้นใหญ่ ตับ น้ำตกคร้าบบบบบ" เวนไตย์ลากเสียงยาว

               "แหม น้องหนูคนสวยนี่เอง" ป้ามาลีเอ่ยทัก

  
              ก็ตั้งแต่มาเรียนที่นี่ เวนไตย์ก็เป็นลูกค้าประจำของป้ามาลีไปโดยปริยาย เพราะเวนไตย์เป็น

คนที่ชอบกินก๋วยเตี๋ยวเรือมาก

  
              เวนไตย์ควักแบงค์ยี่สิบในกระเป้าเป้สะพายข้างยื่นให้ป้ามาลี แล้วก็เดินมองหาโต๊ะที่ว่าง

เวนไตย์วางชามก๋วยเตี๋ยวลง แล้วเอากระเป๋าสะพายข้างออกวางข้าง ๆ ตัว ขณะที่เธอกำลังหยิบ

ตะเกียบคีบก๋วยเตี๋ยวอยู่นั้น ก็มีมือใหญ่มาแตะที่บ่าของเธอ แล้วพูดว่า

             
   "ขอนั่งด้วยคนนะ"