คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่สี่
ร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมาอย่างหงุดหงิด ท่ามกลางความตกใจของเวนไตย์
"นาย บงสุช ใช่หรือเปล่า" หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงยียวน
"จำได้แล้วหรือไง"
"จะขว้างจะปาอะไรกรุณาดูตาม้าตาเรือบ้างนะ ฉันเจ็บ"
"เมื่อกี้โดนนาย
"ถ้าไม่โดนแล้วฉันจะลุกขึ้นมาพูดกับเธอเหรอ"
"อ๋อ นี่ถ้าไม่โดนหัวนาย นายก็ไม่คิดจะคุยกับฉันใช่มั้ย"
"ถ้าไม่จำเป็น ก็ไม่คิดจะคุย"
"ฉันมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ"
"เปล่า แต่ฉันไม่ชอบอยู่ใกล้ผู้หญิง"
"ทำไม"
"เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับเธอ"
"นายมีประวัติอะไรกับพวกผู้หญิง ก็ไม่ควรเหมาว่าคนอื่นจะเป็นแบบนั้นนะ"
"หรือว่า..............." เวนไตย์ลากเสียงยาว
"หรือว่าอะไร" บลูเอ่ยเสียงเข้ม
"นายเป็น........."
"อย่าคิดบ้า ๆ นะ ฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดแน่นอน พวกผู้หญิงไร้สมอง"
"โห ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้ด้วย นึกว่าฉันอยากจะยุ่งด้วยนักเหรอ" พูดจบ เวนไตย์ก็คว้า
ก้อนหินก้อนหนึ่งขว้างไปที่หัวของบลูเต็มแรง
"อันธพาล" บลูยกมือขึ้นมากุมหัวตรงที่โดนก้อนหินทันที
"ไม่ได้เถียงซักหน่อยนี่"
"เธอนี่มันน่า........"
"เออ ว่าแต่ว่านายมานั่งทำอารมณ์เปลี่ยวอะไรแถวนี้เหรอบงสุช"
"เรื่องของฉัน"
"ถามดี ๆ น่ะเว่ย ทำไมตอบกวนจัง เดี๋ยวต่อยปากแตกเลย" เวนไตย์ตะคอกใส่หน้าบลู
พร้อมกับกำหมัดง้าง เตรียมพร้อม
"ก็เอาสิ"
"อย่าท้านะ ฉันไม่อยากรังแกผู้ชาย"
"จำไว้นะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีกเลย ฉัน" แล้วเวนไตย์ก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ความคิดเห็น