ฟิคบารามอส เมื่อเฟรินกลายเป็นเด็ก

ลำดับตอนที่ #10 : เฝ้าระวัง อัพจบแล้ว

ป้อมอัศวิน

คาโล ครี้ด โร โรเวน ลูคัส และลอเรนซ์กลับเข้าป้อมแล้วตรงดิ่งไปยังห้องของเฟรินทัน ที เมื่อเข้าไปในห้องก็พบกับแม่ตัวดีนั่งกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่บนเตียงก็รีบตรงเข้าไปหาทันที


"เฟริน เป็นยังไงบ้าง" คาโลถาม


"ก็ไม่เห็นเป็นอะไรหนิ" เฟรินตอบ


"แต่ยังมีกลิ่นเวทย์หลงเหลืออยู่เลยนะเนี่ย" ลอเรนซ์พูด


"ถึงยังไงก็ให้ลุงหมอตรวจก่อนดีกว่า" คาโลพูดแล้วก็เรียกลุงหมอให้ออกมาตรอจเฟริน


เมื่อตรวจได้ซักพักจึงได้คำตอบ


"นายท่าน เวทย์ที่นายหญิงโดนนี่มันไม่ใช่เวทย์ธรรมดา" ลุงหมอกล่าว


"หมายความว่ายังไงลุงหมอ" คิลถามขึ้นมา


"กระหม่อมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเวทย์อะไร รู้แต่เพียงว่าเป็นเวทย์ที่จะไม่เกิดผลทันที มันเป็นเวทย์ประเภทคำสาป" ลูงหมอพูด


"แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าเป็นเวทย์คำสาปอะไร" คาโลถาม


"ก็ต้องรอจนกว่าคำสาปจะออกฤทธิ์ อาจจะเป็นวัน เป็นสัปดาห์ แต่ที่ตรวจดูร่างกายของนายหญิงก็ไม่มีอะไรผิดปกติ แสดงว่าเป็นเวทย์ที่ไม่มีพิษต่อร่างกาย นายท่่าน สบายใจได้" ลุงหมอวิเคราะห์เสร็จก็กลับเข้าคฑาทันที


"เอาไงละครับทีนี้" ซีบิลถาม


"เอางี้ พรุ่งนี้เช้าพวกเราบอกเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ให้ทุกคนรู้ จะได้ช่วยดูเฟรินตอนที่ พวกเราไม่อยู่ แล้วเฟริน...." โรพูดกับทุกคนก่อนที่จะหันไปพูดกับเฟริน แต่เจ้าตัวแสบตอนนี้อยู่ในสภาพนั่งหลับ เอนไปเอนมา


"เอาไว้คุยกันต่อพรุ่งนี้ดีกว่า" คาโลพูดขึ้น ทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง


"งั้นฉันนอนก่อน" คิลพูดแล้วเดินไปที่เตียงของตัวเอง จากนั้นก็คลุมโป่งหลับทันที


"คาโลมองดูเฟรินที่ยังนั่งหลับ ก่อนที่จะเอนตัวให้นอนบนเตียงอย่างสบาย แล้วนั่งลงข้างๆ ด้วยความเป็นห่วงโดยไม่สามารถทำอะไรได้ คาโลหันไปมองเฟรินที่นอนอย่างสบาย


"ฉันจะไม่ให้ใครทำอะไรนายได้อีก เฟริน"


รุ่งเช้า

เฟรินยังคงกินอาหารได้อย่างปกติ (?) โดยทุกคนไม่อยากเชื่อว่าเธอโดนลอบทำร้ายแถมยังโดนเวทย์อีก ถ้าไม่มีใครบอกก็คงไม่เชื่อ


"คุณเฟริน รู้สึกแปลกๆ ก็บอกพวกเราได้นะค่ะ" เรนอนพูด เฟรินพยักหน้าและปากไม่ว่างที่จะพูด


"ใช่ อย่างเช่นแน่นหน้าอก ปวดท้อง หรือปวดหัว ก็บอกได้เลยนะ" มาทิลด้าพูด


"ถ้าเกิดว่าปวดมากจนพูดไม่ได้ก็สะกิดก็แล้วกัน" แอนจี้พูด


"ตอนนี้นายต้องดูแลตัวเองให้มากๆ รู้มั้ย" คาโลพูด ใบหน้าเรียบเฉยแต่น้ำเสียงห่วงใย


"ใช่ ถ้านายเป็นอะไรไป ป้อมอัศวินคงได้กลายเป็นป้อมน้ำแข็งถาวรแน่" คิลพูดติดตลก แล้วหัวเราะออกมา


"ตอนนี้ฉันรู้สึก" เฟรินพูดขึ้นมา คิลหยุดหัวเราะ ทุกคนหันมาดูด้วยความตกใจ


"นายรู้สึกยังไง" คาโลถามด้วยความเป็นห่วง ทุกคนก็รอฟังว่าเป็นยังไง


"รู้สึกว่ายังไม่อิ่ม" เจ้าตัวพูดเสร็จก็ไปสั่งอาหารเพิ่ม ส่วนคนที่รอฟังก็ล้มครือทันที คาโลถึงกับส่ายหัวกับนิสัยที่แก้ไม่หายของเธอ




เฟริรนอยู่ในสายตาของทุกคนในป้อมอยู่ตลอดเวลา เพราะเป็นคำสั่งของหัวหน้าป้อม (หรืออีกอย่างเพราะไม่อยากให้ป้อมเป็นน้ำแข็ง) ไม่ว่าจะเป็นตอนเรียน (ที่ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรมาก เพราะเธอเล่นนอนตั้งแต่อาจารย์เข้าสอนไม่ถึง 3 นาที) ทานอาหาร (ต้องระวังไม่ให้สำลักอาหารมากกว่า) เข้าห้องน้ำ (อันนี้ผู้หญิงเขาดูแล อย่าคิดมาก) หรือตอนอยู่ที่หอนอน (อันนี้คู่หมั้นเขาดูแลได้) โดยที่ว่าเมื่อเดินไปไหนก็จะมีคนถามถึงอาการทั้งนั้น


"เป็นไงบ้างเฟริน"


"รู้สึกยังไงบ้างตอนนี้"


"มีอะไรก็บอกได้นะ"


เจ้าตัวถึงจะอุ่นใจและดีใจที่เพื่อนๆ เป็นห่วง (ป้อม) แต่ก็รู้สึกเกรงใจ และรู้สึกอึดอัดที่ต้องตกเป็นเป้าสายตาอยู่ตลอด (ก็มันแสลงกับอาชีพขโมยนี่หน่า / เฟริน)




ห้องประชุม

"นี่ก็วันที่ 5 แล้วนะ ยังไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย" ครี้ดพูด


"นั่นสิ ตกลงว่ามันโดนเวทย์จริงรึเปล่าวะเนี่ย" คิลพูดขึ้นอีกคน


"ลุงหมอก็บอกแล้วว่าระบุการเกิดผลของเวทย์ไม่..."


คาโลยังพูดไม่ทันจบประโยคก็มีคนเปิดประตูเข้ามา


"คาโล เฟรินอยู่ที่ห้องพยาบาล" โรพูดพลางหอบเพราะความเหนื่อย


"เกิดอะไรขึ้น" คาโลถามอย่างใจร้อง


"เห็นสามสาวบอกว่ายืนอยู่ดีๆ ก็ล้มแล้วสลบเอาดื้อๆ "


จากนั้นทั้ง 4 หนุ่มก็วิ่งไปยังห้องพยาบาลทันที




หน้าห้องพยาบาล

คาโลเห็นสามสาวยืนอยู่หน้าห้องพร้อมกับคนอื่นๆ ที่รู้ข่าว จึงตรงเข้าไปถามทันที


"เฟรินเป็นไงบ้าง"


"ตอนนี้นอนอยู่ในห้อง พวกเรารอนายก่อนที่จะเข้าไป" แอนจี้ตอบ


พวกคาโลเข้าไปในห้องพยาบาลก็เห็นเฟรินนอนอยู่บนเตียง สีหน้าปกติอยู่ จึงโล่งอก แต่อยู่ๆ ร่างของเฟรินก็ปรากฎแสงสีทองขึ้นทั่วร่าง ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องต้องปิดตาทันที เมื่อแสงหายไป สิ่งที่พวกเขาเห็นก็คือ......




................................................................................................................................


อัพจบแล้ว


ขอขอบคุณสำหรับเมนท์ต่างๆ


แต่ขอคะแนนได้ยิ่งดีใหญ่


ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว


คอมที่บ้างเจ๊ง แล้วตองให้คอมที่มหา'ลัย


คงอัพได้ไม่บ่อยนัก


แต่อย่าลืมติดตามก็แล้วกันนะ


รักผู้อ่านมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

(โดยเฉพาะผู้ชาย)



                                                                                         ละอองไฟ