ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นี่หรือความรัก
                “วันนี้ว่างไหมคะ”
    หญิงสาวผิวขาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อนประบ่าดวงตาเป็นประกายดูสวยน่ารักราวกับนางเอกภาพยนตร์เกาหลีหลุดออกมาจากหน้าจอเด๊ะๆ กำลังกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสดใส
    “โทษทีครับ วันนี้ไม่ว่างจริงๆ” ปลายสายเองปฏิเสธทันควันอย่างสุภาพ
    “ว้า! แย่จัง บีกะจะชวนบอลไปเที่ยวสักหน่อย แต่ไม่เป็นไรบีไปคนเดียวก็ได้ค่ะ” นุสราจำใจยอมรับกับคำตอบของแฟนหนุ่มแต่โดยดี
    “ไว้เป็นโอกาสหน้าผมสัญญาว่าจะไปเป็นเพื่อนคุณแน่นอน อย่าโกรธผมนะ” ฝ่ายชายเองก็ออดอ้อนได้น่ารักน่าหยิกเหลือเกิน
    “ค่ะ บีไม่โกรธค่ะ คิดถึงค่ะ”
    “คิดถึงเหมือนกันครับ” สิ้นสุดประโยคนั้นหญิงสาวกดปุ่มวางสายก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว
    นุสราเดินตากแอร์เย็นฉ่ำในห้างสรรพสินค้าอย่างสบายใจแม้จะไม่มีแฟนหนุ่มมาเดินเคียงข้างตามแผนที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะชายหนุ่มคงทนไม่ไหวกับการใช้เวลาช้อปปิ้งอันยาวนานซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเขา
    ทันใดนั้น หางตาแว้บไปเห็นภาพบางอย่างจนหญิงสาวต้องหันไปมองให้เห็นชัดๆ เต็มตาก็พบกับหญิงสาวร่างสูงระหงหน้าตาสะสวยผมยาวเคลียไหล่เดินจับมือกระหนุงกระหนิงเคียงคู่มากับชายหนุ่มตี๋คิ้วเข้มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสันทัด มันคงจะเป็นเรื่องไม่แปลกถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่วสันต์ แฟนหนุ่มของเธอ
    ความรู้สึกต่างๆ ประดังประเดเข้ามาจนหญิงสาวรู้สึกสับสนไปหมด นุสราสูดลมหายใจลึกๆ จนเต็มปอดก่อนจะเดินเข้าไปหาพร้อมทั้งปั้นหน้ายิ้มใส่ทั้งคู่
    “สวัสดีค่ะ” เธอกล่าวทักทายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนวสันต์มีสีหน้าเจื่อนลงก่อนจะแสร้งทำเป็นพูดคุยตามปกติ
    “เป็นไงบี มาเดินช้อปปิ้งเหรอ”
    “คงงั้นมั้ง ตามความจริงบีคงไม่ได้มาเดินคนเดียวหรอกค่ะถ้าคนที่บีโทรไปชวนเขาไม่ว่างพอดี” หญิงสาวพูดจาเชือดนิ่มๆ แต่บาดลึกจนชายหนุ่มรู้สึกอึ้งจนหน้าชา แล้วนุสราก็ไม่รอช้ายิงประโยคต่อไปโดยไม่ให้ทันตั้งตัว
    “ไม่คิดจะแนะนำเพื่อนให้บีรู้จักหน่อยเหรอคะ” เธอพยายามเน้นคำว่าเพื่อนให้เขาสะอึกเล่น
    “อ๋อ บีครับนี่กาว” วสันต์พยายามละฐานะความสัมพันธ์ของหญิงสาวทั้งคู่ไว้
    “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณกาว ดิฉันอยากบอกอะไรคุณบางอย่างนะคะ บอลเคยเป็นแฟนของฉัน ถ้าคุณไม่เชื่อก็ดูบรรดา sms เลี่ยนๆ ที่ผู้ชายคนนี้ส่งมาหาฉันจากมือถือของเขาหรือของฉันก็ได้ ยังไงๆ ฉันก็ขออวยพรให้คุณมีความสุข ครองรักกับเขานานๆ และหวังว่าคงไม่โดนเขาปั่นหัวสวมเขาเหมือนฉันนะคะ โชคดีค่ะ”
    หลังจากวางระเบิดลูกสุดท้ายอย่างแยบยล นุสราในคราบของนางมารร้ายก็รีบเดินออกมาทันทีโดยไม่รอดูฉากทะเลาะตบตีกลางห้างระหว่างผู้ชายเจ้าชู้อย่างวสันต์กับแม่สาวไฮโซจอมวีนอย่างสกาวกานต์ให้เสียลูกกะตา
                ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอไปเอาเรี่ยวแรงมากมายมาจากไหนจึงสามารถป่วนไอ้ผู้ชายเฮงซวยได้สะใจดีแท้ แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกโศกเศร้าเสียใจและเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก ไม่นึกเลยว่าชายหนุ่มคนที่นุสราคิดจะฝากตัวและหัวใจไว้ชั่วชีวิตกลับทำแบบนี้ ขอบตาร้อนผ่าว หยาดน้ำใสๆ ไหลลงมาอาบแก้มนวล หญิงสาวเอานิ้วเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนจะคิดปลอบใจตัวเอง
               
                ควรจะตัดไฟแต่ต้นลมดีกว่าเป็นผู้หญิงโง่งมที่ช้ำรักและยังคงหวังลมๆ แล้งๆ อยู่กับผู้ชายพรรค์นั้น พอกันที
    หญิงสาวผิวขาวผมยาวสีน้ำตาลอ่อนประบ่าดวงตาเป็นประกายดูสวยน่ารักราวกับนางเอกภาพยนตร์เกาหลีหลุดออกมาจากหน้าจอเด๊ะๆ กำลังกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสดใส
    “โทษทีครับ วันนี้ไม่ว่างจริงๆ” ปลายสายเองปฏิเสธทันควันอย่างสุภาพ
    “ว้า! แย่จัง บีกะจะชวนบอลไปเที่ยวสักหน่อย แต่ไม่เป็นไรบีไปคนเดียวก็ได้ค่ะ” นุสราจำใจยอมรับกับคำตอบของแฟนหนุ่มแต่โดยดี
    “ไว้เป็นโอกาสหน้าผมสัญญาว่าจะไปเป็นเพื่อนคุณแน่นอน อย่าโกรธผมนะ” ฝ่ายชายเองก็ออดอ้อนได้น่ารักน่าหยิกเหลือเกิน
    “ค่ะ บีไม่โกรธค่ะ คิดถึงค่ะ”
    “คิดถึงเหมือนกันครับ” สิ้นสุดประโยคนั้นหญิงสาวกดปุ่มวางสายก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว
    นุสราเดินตากแอร์เย็นฉ่ำในห้างสรรพสินค้าอย่างสบายใจแม้จะไม่มีแฟนหนุ่มมาเดินเคียงข้างตามแผนที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะชายหนุ่มคงทนไม่ไหวกับการใช้เวลาช้อปปิ้งอันยาวนานซึ่งดูเหมือนจะเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับเขา
    ทันใดนั้น หางตาแว้บไปเห็นภาพบางอย่างจนหญิงสาวต้องหันไปมองให้เห็นชัดๆ เต็มตาก็พบกับหญิงสาวร่างสูงระหงหน้าตาสะสวยผมยาวเคลียไหล่เดินจับมือกระหนุงกระหนิงเคียงคู่มากับชายหนุ่มตี๋คิ้วเข้มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสันทัด มันคงจะเป็นเรื่องไม่แปลกถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่วสันต์ แฟนหนุ่มของเธอ
    ความรู้สึกต่างๆ ประดังประเดเข้ามาจนหญิงสาวรู้สึกสับสนไปหมด นุสราสูดลมหายใจลึกๆ จนเต็มปอดก่อนจะเดินเข้าไปหาพร้อมทั้งปั้นหน้ายิ้มใส่ทั้งคู่
    “สวัสดีค่ะ” เธอกล่าวทักทายราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนวสันต์มีสีหน้าเจื่อนลงก่อนจะแสร้งทำเป็นพูดคุยตามปกติ
    “เป็นไงบี มาเดินช้อปปิ้งเหรอ”
    “คงงั้นมั้ง ตามความจริงบีคงไม่ได้มาเดินคนเดียวหรอกค่ะถ้าคนที่บีโทรไปชวนเขาไม่ว่างพอดี” หญิงสาวพูดจาเชือดนิ่มๆ แต่บาดลึกจนชายหนุ่มรู้สึกอึ้งจนหน้าชา แล้วนุสราก็ไม่รอช้ายิงประโยคต่อไปโดยไม่ให้ทันตั้งตัว
    “ไม่คิดจะแนะนำเพื่อนให้บีรู้จักหน่อยเหรอคะ” เธอพยายามเน้นคำว่าเพื่อนให้เขาสะอึกเล่น
    “อ๋อ บีครับนี่กาว” วสันต์พยายามละฐานะความสัมพันธ์ของหญิงสาวทั้งคู่ไว้
    “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณกาว ดิฉันอยากบอกอะไรคุณบางอย่างนะคะ บอลเคยเป็นแฟนของฉัน ถ้าคุณไม่เชื่อก็ดูบรรดา sms เลี่ยนๆ ที่ผู้ชายคนนี้ส่งมาหาฉันจากมือถือของเขาหรือของฉันก็ได้ ยังไงๆ ฉันก็ขออวยพรให้คุณมีความสุข ครองรักกับเขานานๆ และหวังว่าคงไม่โดนเขาปั่นหัวสวมเขาเหมือนฉันนะคะ โชคดีค่ะ”
    หลังจากวางระเบิดลูกสุดท้ายอย่างแยบยล นุสราในคราบของนางมารร้ายก็รีบเดินออกมาทันทีโดยไม่รอดูฉากทะเลาะตบตีกลางห้างระหว่างผู้ชายเจ้าชู้อย่างวสันต์กับแม่สาวไฮโซจอมวีนอย่างสกาวกานต์ให้เสียลูกกะตา
                ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอไปเอาเรี่ยวแรงมากมายมาจากไหนจึงสามารถป่วนไอ้ผู้ชายเฮงซวยได้สะใจดีแท้ แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกโศกเศร้าเสียใจและเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก ไม่นึกเลยว่าชายหนุ่มคนที่นุสราคิดจะฝากตัวและหัวใจไว้ชั่วชีวิตกลับทำแบบนี้ ขอบตาร้อนผ่าว หยาดน้ำใสๆ ไหลลงมาอาบแก้มนวล หญิงสาวเอานิ้วเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนจะคิดปลอบใจตัวเอง
               
                ควรจะตัดไฟแต่ต้นลมดีกว่าเป็นผู้หญิงโง่งมที่ช้ำรักและยังคงหวังลมๆ แล้งๆ อยู่กับผู้ชายพรรค์นั้น พอกันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น