โกโก้ กะ ไข่หวาน

ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER : 1

กริ๊งงงงง!!!! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น

"งืมม..." มือเล็กเรียวของหญิงสาวค่อยๆเอื้อมไปปิดนาฬิกา ก่อนจะลุกขึ้นมาอย่างขี้เกียจ "เฮ้อ! อากาศแบบนี้ไม่อยากลุกออกจากเตียงเลย"

หญิงสาวเดินอย่างเอื่อยๆ เข้าไปในห้องนำ  

ซ่า ซ่า  เสียงนำจากฝักบัวไหลดังออกมาจากในห้องนำ


..........ผ่านไป 20 นาที.........


"ไฟปิดเรียบร้อย ประตูหน้าต่าง, แก๊ส..เรียบร้อย โอเคออกจากบ้านได้" หญิงสาวไล่รายการสิ่งที่ต้องทำก่อนนอกจากบ้านอย่างระมัดระวัง เพราะเคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้มาแล้ว


"เอ๋! ยัยมิลค์จะตื่นหรือยังน้า" หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ยัยมิลค์

ตรู้ดดด!!!....เสียงโทรศัพท์ของยัยมิลค์ดังขึ้น

"ฮาโหล...ไข่หวาน มีอะไร" เสียงของยัยมิลค์เป็นคำตอบได้อย่างดีว่าตอนนี้คงยังไม่ลุกจากที่นอนแหง

"ยังไม่ตื่นอีกหรอ เดี๋ยวไปไม่ทันน่ะ"

"อืมม..ชั้นรู้แล้ว เดี๋ยวเจอกันที่โรงเรียน" ยัยมิลค์พูดจบก็วางสายไป

"เฮ้อ! ยัยนี่ตื่นสายทั้งปี" ไข่หวานบ่นให้กับความขี้เซาของเพื่อนสาว "หวังว่าที่โรงเรียนใหม่นี่ ยัยมิลค์คงไม่มาสายหรอกน่ะ"



ไข่หวานเดินออกจากห้อง ลงบันไดกำลังจะออกจากประตูหอพัก

"ไข่หวานจะไปแล้วหรอ" เสียงป้ามาร์ ผู้ดูแลหอทักขึ้น

"ค่ะ ป้ามาร์" ไข่หวานยิ้ม "วันนี้เป็นวันปฐมนิเทศค่ะ"

"โชคดีน่ะลูก" ป้ามาร์อวยพรไข่หวานก่อนออกจากหอ


ป้ามาร์เป็นคนใจดีมาก ป้าเป็นคนให้ที่อยู่แก่ไข่หวานและเลี้ยงดูไข่หวานมาตั้งแต่ตอนที่พ่อแม่ไข่หวานตายไปเพราะอุบัติเหตุตอนไข่หวานอยู่ ม.3 ป้าแกเปิดหอพักอยู่เลยพาไข่หวานมาอยู่ด้วย ไข่หวานซาบซึ้งในความกรุณาของป้า ทุกเย็นไข่หวานก็จะมาดูแลร้านขายของด้านล่างหอพักที่ป้าเป็นเจ้าของ นับตั้งแต่วันที่ไข่หวานมาอยู่กับป้าตอนนี้ก็เป็นเวลากว่า 1 เดือนแล้ว


ไข่หวานหยุดเดินอยู่หน้าหอพัก เธอแหงนขึ้นไปมองที่ๆตอนนี้เธออาศัยอยู่ หอพักแห่งนี้ก็ไม่ถึงกับเก่ามาก แต่ก็ไม่ใหม่ซะทีเดียว มีทั้งหมด 5 ชั้น (ไม่รวมดาดฟ้า) ตัวไข่หวานเองนั้นอยู่ ชั้น 2 ทุกห้องก็มีคนเช่าอยู่หมดแล้ว เพราะจากที่นี่สามารถไปเดินทางไปยังที่ต่างๆได้ง่าย ตัวหอเป็นสีขาว ด้านหน้าหอมีสวนหย่อมขนาดเล็ก บริเวณประตูจะเป็นกำแพงอิฐยาวไปรอบหอ และมีป้ายหลอดไฟนีออนอยู่เหนือกำแพงเป็นตัวอักษรอ่านว่า "หอรื่นฤดี"


ไข่หวานรีบวิ่งไปยังป้ายรถเมล์ เพราะรถเมล์นั้นมาค่อนข้างตรงเวลา ไข่หวานมาทันรถเมล์แบบเฉียดฉิวพอดิบพอดี

บนรถเมล์คนค่อนข้างแน่น ทำให้ไม่มีที่เหลือให้นั่ง ไข่หวานจำต้องยืนพิงเสาอยู่ท้ายรถอย่างไม่มีทางเลือก


"เอ่อ...น้องครับ นั่งนี่ก็ได้น่ะครับ" ชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาดีคนหนึ่งเป็นผู้เสียสละลุกให้ไข่หวานนั่งเป็นคนแรก

"ขอบคุณมากค่ะ" ไข่หวานกล่าวขอบคุณพร้อมรอยยิ้ม

"ไม่เป็นไรครับ" เขาก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นเดียวกัน

'ว้าว! เวลาเขายิ้มก็ดูเท่ไม่หยอกเลยน่ะเนี่ย' ไข่หวานคิดอยู่ในใจ

"เอ้อ..พี่ค่ะ ให้หนูช่วยถือไหมค่ะ" ไข่หวานว่า แล้วชี้ไปที่กระเป๋าใบใหญ่ที่ดูท่าจะหนักเอาการอยู่ทีเดียว

"ขอบคุณครับ" เขาว่าแล้วยื่นกระเป๋าอีกใบที่ท่าทางเบากว่าให้ถือ

"เอ๊ะ! พี่เรียนอยู่ที่โรงเรียนเซนด์แอนเดอร์สันหรอค่ะ" ไข่หวานถาม เมื่อสังเกตุเห็นเครื่องแบบที่เขาใส่อยู่มีตราโรงเรียนแบบเดียวกับเธอ

"ครับ พี่ชื่อเคียว อยู่ม.6 ห้อง A" ชายหนุ่มแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร

"หนูชื่อไข่หวานค่ะ เป็นนักเรียนใหม่" ไข่หวานพูดเสียงหวาน

"ชื่อน่ารักจังน่ะครับ" พี่เคียวเอ่ยชม

"ขอบคุณค่ะ" ไข่หวานยิ้มอย่างเขินๆ

ทั้งสองคุยกันไปตลอดทาง จนกระทั่งรถเมล์มาจอดที่ป้ายโรงเรียน

"หนูไปก่อนน่ะค่ะ" ไข่หวานกล่าวลา

"จ้า แล้วเจอกันที่โรงเรียนน่ะ" พี่เคียวว่าแล้วเดินไปอีกทาง


ไข่หวานหยิบมือถือแล้วกดเบอร์ยัยมิลค์ เพื่อเช็คว่าออกจากบ้านแล้วรึยัง

"ฮัลโหล มิลค์หรอ ออกจากบ้านยัง"

"อืมม กำลังจะไป เธอดูให้ชั้นด้วยน่ะว่าอยู่ห้องไหน"

"รีบๆมาก็แล้วกันน่ะ"

"อืม.."

เมื่อไข่หวานกดวางสาย แล้วก็พบว่าตัวเองมายืนอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนแล้ว



โรงเรียนเซนต์แอนเดอร์สันเป็นโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่พอสมควร ไข่หวานกวาดสายตามองโดยทั่วแล้ว ด้านหน้าเป็นกำแพงหินมีป้อมยามอยู่ชิดบริเวณประตู บนกำแพงมีป้ายหินอ่อน แกะสลักตัวอักษรสีทองเอาไว้ว่า "เซนต์แอนเดอร์สัน" ภายในมีอาคาร ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นอาคารเรียนอยู่หลายหลัง ส่วนใหญ่เป็นอาคารสไตล์ยุโรปสีขาว ตรงกลางเป็นสนามหญ้าขนาดใหญ่ ตอนนี้จำนวนเด็กนักเรียนที่เข้าไปในโรงเรียนเริ่มทยอยมีมากขึ้นๆ ไข่หวานจึงรีบเดินเข้าไปภายในโรงเรียน


ไข่หวานเดินตรงไปยังบอร์ดสีขาวขนาดใหญ่ที่มีคนมุงดูอยู่เป็นจำนวนมาก ด้านบนบอร์ดมีตัวหนังสือขนาดใหญ่ติดเอาไว้ว่า "รายชื่อนักเรียน"


ไข่หวานปรายนิ้วมือลงบนบอร์ดและเริ่มไล่ไปตามใบรายชื่อ เพื่อหาชื่อของตนเองและยัยมิลค์เพื่อนสาว

"อยู่ห้อง 5 ห้องเดียวกันซะด้วย" ไข่หวานพูดแล้วเสยผม อากาศตอนนี้ร้อนมากเลยทีเดียว ไข่หวานจึงรีบอ่านรายละเอียดว่าต้องทำอะไรต่อไป เพื่อจะได้ไปจากที่นี่เสียที เพราะตอนนี้คนเริ่มแออัดมากขึ้นกว่าเดิม


"ไปหอประชุมหรอ" ไข่หวานเดินแหวกออกมาจากฝูงชน หลังจากทราบแล้วว่าต้องไปที่ไหน เป็นอันดับต่อไป

"ว่าแต่ไอ้หอประชุม มันอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย" ไข่หวานคิดหนัก เพราะเธอไม่เคยมาสำรวจที่โรงเรียนก่อนหน้านี้ "ช่วยไม่ได้ คงต้องถามจากคนอื่นแล้วล่ะมั้ง"


ไข่หวานกวาดสายตามองหาผู้ที่ดูท่าทางว่าจะรู้ทางไปหอประชุม แล้วเธอก็สะดุดตากับสาวน้อยคนหนึ่ง

"ขอโทษน่ะค่ะ หอประชุมไปทางไหนค่ะ"

สาวน้อยคนนั้นค่อยๆหันมา O_O! โอ้ว ไม่อยากจะเชื่อ น่ารักจังเลย สาวน้อยผมสีนำตาลแดงดัดเป็นลอน ตาแป๋วดูไร้เดียงสา สีนำตาล หน้าดูอวบอิ่มได้รูป แก้มสีส้มอมชมพูดูมีเลือดฝาด ปากสีชมพูระเรื่อ ตัวเล็ก สัดส่วนได้มาตรฐาน

"หน้าชั้นมีอะไรติดอยู่หรอค่ะ" สาวน้อยเรียกไข่หวานให้ตื่นจากภวังค์

"อะ..เปล่าค่ะ คือหอประชุมไปทางไหนค่ะ" ไข่หวานถามเลิ่กลั่ก

"เป็นเด็กใหม่ หรอ" ไข่หวานพยักหน้าตอบ

"งั้นไปด้วยกันซิ" เธอชวนไข่หวานอย่างเป็นกันเอง "ชั้นชื่อเยลลี่ เธอล่ะ"

"ไข่หวานค่ะ"

"ชื่อน่ารักเหมือนเจ้าของเลยน่ะค่ะ" เยลลี่ชมไข่หวาน

"แหะ แหะ ขอบคุณค่ะ" ไข่หวานอมยิ้ม เพราะวันนี้มีคนบอกว่าชื่อเธอน่ารัก 2 คนแล้ว


เยลลี่พาไข่หวานไปยังหอประชุม หอประชุมของที่นี่ค่อนข้างใหญ่มากทีเดียวพอจะบรรจุคนได้ประมาณ 3 พันคน พื้นเป็นพื้นไม้ปาเก้ลงแวกซ์สีนำตาลเคลือบเป็นอย่างดี มีหลอดไฟ ลำโพง และเครื่องปรับอากาศอยู่ตามจุดต่างๆ นับว่าสะดวกสบายมากเลยทีเดียว มีเก้าอี้วางเอาไว้สำหรับคนนั่งอยู่แล้วและ มีคนมารออยู่ก่อนแล้วจำนวนหนึ่ง
 

ลัล ล้า..ลัล ล้า.. เสียงโทรศัพท์ของไข่หวานดังขึ้น แทบจะเป็นเวลาเดียวกับที่โฆษกขึ้นมาประกาศให้นักเรียนนั่งตามหมายเลขที่ติดไว้หลังเก้าอี้

"ไข่หวาน ชั้นไม่รู้ว่าหอประชุมไปทางไหนอ่ะ" เสียงยัยมิลค์โวลวายออกมาทางโทรศัพท์ ไข่หวานจึงอธิบายทางให้ แล้วรีบหาที่นั่งของตัวเอง

หลังจากที่วางสายยัยมิลค์ไปก็หาที่นั่งเจอพอดี

"อ้าว! ไข่หวานอยู่ห้อง 5 เหมือนกันหรอ"

"อ้าว! เยลลี่" เสียงของเยลลี่นี่เอง แถมทั้งสองยังนั่งติดกันด้วย

"สงสัยฟ้าคงลิขิตให้เรามาเป็นเพื่อนกันเนอะ" เยลลี่ว่า

ยังไม่ทันที่ไข่หวานจะได้พูดอะไร โฆษกก็ประกาศออกไมค์อีกรอบหนึ่ง

"ยินดีต้อนรับนักศึกษาทุกท่าน"


.............................................................................................................................

จากใจผู้เขียน :

ว้าว!... นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของผมเลยน่ะนี่ ตื่นเต้นมากเลย

เรื่องนี้ผมตั้งใจเขียนมาก และหวังว่าทุกคนจะชอบด้วยน่ะ

ถึงจะชอบไม่ชอบยังไง ก็ช่วยเม้นท์ให้ด้วยน้าฮับ!!!