>>>>รักร้ายๆของตัวอันตรายกับนายจอมพาล<<<<

ลำดับตอนที่ #7 : เรียนวันแรก แซบอีหลี ปวดหัวกับพี่ๆ ที่มาเรื่องซุ้ม

Wafer's story II

~มาสิวันใหม่ จะไปโรงเรียน มาพร้อมกันเถอะลูกลิง มาสิมาก่อน ลูกลิงลูกแมว เราไปด้วยความมั่นใจ~

"เพลงอะไรของแกเนี่ยไอ้เวเฟอร์"

"เพลงที่แกตั้งเป็นนาฬิกาปลุกฉันไง ที่เคยได้ยินตอนเรียนปฐมวัยน่ะ" อยากจะบอกนะว่าเสียงของมันน่ะ อุบาดมากๆๆๆ

"อ๋อ งั้นแกเป็นลูกลิงนะ ฉันจะเป็นลูกแมว"

"นี่ ไอ้ชั่ว ฉันรู้นะว่าแกจะให้ฉันเป็นสัตว์หน้าขนก้นแดงน่ะ - -*"

"เอาน่าๆๆ งั้นตกลงตามนี้นะ" แล้วมันก็หันไปกระหนุงกระหนิงกับปูแป้งต่อ เชอะ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทำไม่ไม่มีอาจารย์มาเชิญเข้าห้องแบบการ์ตูนญี่ปุ่นว่ะ รออยู่หน้าห้องตั้งนานแล้วเนี่ย

"นี่แก เขาจะไม่มาเชิญพวกเราใช่ไหม งั้นเปิดละน้า"

ครืดดดดดดดดดดดดด

'สวัสดีค่ะ คำนับหนึ่งที ดิฉันชื่อ เวเฟอร์ วรนัฏฐ์ อรุณจิตรพิทักศ์วงศ์ มาจาซุปเชอว์ร์รุนารี่ สคูล ฝากเนื่้อฝากตัวด้วยนะค่ะ คำนับอีกหนึ่งที ' นั่นน่ะ แค่ความคิดนะ ส่วนของจริงน่ะหรอ

"นี่ เพื่อนๆทุกคน ทั้งหน้าใหม่หน้าเก่า อยากจะบอกว่า พวกเรามากันสามคน อยากนั่งแถวที่สาม ฝั่งซ้าย พอมีที่เหลือกันรึปล่าวเนี่ย"

"..........................." ไอ้พวกนี้นิ หยิ่งถามแล้วไม่ตอบอย่างมีเรื่องม่ะ (เขากลัวแกตั้งหากเล่า)

"นี่ เวเฟอร์ ตรงนั้นน่ะมันว่างแค่สองที่เอง แป้งว่่าเราไปนั่งแถวที่สี่ก็ได้นะ" นี่ งั้นเธอก็ไปนั่งที่อื่นสิ ยัยแป้งหมัก

"งั้นแป้งก็ไปนั่งที่อื่นสิ"

"ง่า ไม่อ่ะ" เดี่ยวนี้ชักรู้ทันแล้วเหะ

"จะดีหรอ ตรงนั้นน่ะ มันเต็มอย่างที่แป้งว่า งั้นพวกเรา........" ไอ้ปิงปองเริ่มสร้างงานศิลป์(สร้างภาพ)

"ช่างมันสิ"

ตุ้บ.............

ฉันปัดกระเป๋าที่เกะกะออกไป แล้วไปนั่งแทนที่ อ่ะอ่ะ นี่ อุสาห์เสียสละเป็นเทศบาลเคลียพื้นที่ให้ยัยพวกผู้ดีทีนแดง ตะแคงทีนเดินสองตัวเลยนะเนี่ย

"อ่า งั้นนั่งนี่ก็ได้ เพราะของฉันกับปูแป้งยังไม่มีคนนั่ง แต่ของแกสิไอ้เว เคลียเอาเองแล้วกัน"ไอ้ปองลากปูแป้งที่ทำหน้าสำนึกผิด คิดมากมายมานั่ง แล้วปูแป้งก็ทำลืม คุยกับไอ้ปองต่อซะงั้น คุยเรื่องไรกันง่า เดี่ยวค่อย ส ใส่เกือก เจือกไม่เข้าเรื่อง ที่หลังก็ได้ ตอนเนี้ย ไม่มีอารมณ์

"นี่ ใครมันบังอาจเขี่ยกระเป๋ากรูลงมาว่ะเนี่ยฮะ กรูถามว่าใคร"

"ทำไมนักหนาวะ กรูเองเหละที่เขี่ยกระเป๋ามึงน่ะ" สถุลมา เราจะไปดีด้วยทำไมล่ะ

"นี่ แล้วเธอมีสิทธิ์อะไรหะ ถึงได้ทำอย่างนี้เนี่ย" ไอ้จมูกโตเจาะจมูกอีก พูดกลับมา โถ่เอ้ย ไม่รู้อะไรซะแล้ว คงจะเด็กใหม่ละซิ

"นี่ ไอ้ชอว์ มึงปล่อยเขาไปเหอะ เวเฟอร์นั่งไปเหอะ เพื่อนเราไม่กวนแล้ว ไปเหอะไอ้ชอว์ นั่งหลังก็ได้ " นายกาย(จำกันได้ม่ะ)มาดึงไอ้จมูกโตไปหากลุ่มมัน

"ไม่ได้เว้ย เสียศักดิ์ศรี มึงไปก่อนเลยไอ้กาย ตอนแรกกรูกะจะมาจองไว้ให้พวกผู้หญิงน่ารักๆ มาขอซักหน่อย รู้ว่าอีพวกนี้เนี้ย ชอบนั่งหน้า กรูพาน้องไปร้องไห้แปปเดียว กลับมาเจออีนี่ สวยก็สวยนะ แต่ปากนี่ร้ายซะมัด เดี่ยวบัดตบสั่งสอน แต่เป็นตบด้วยปากนะเว้ย"

ฮิ้ววววววววว ฮิ้ววววววว ฮิ้.............

เสียงเงียบไปเพราะฉันส่งสายตาถิ่มแทงไปถึง ไอ้พวกชั่วเนี่ย ตอนนี้ ทั้งห้องหันมาสนใจเรา ดีสิๆๆ ทำตัวเป็นจุดเด่น

"นี่ ไอ้ชั่ว ปากนายคงจะไม่ถึงปากฉันหรอก เพราะมันโดนจมูกแกน่ะรั้งไว้ มันเด่นกว่าปาก เปล่งรัศมีเกินเหตุ บ้านเก่าอยู่บนดอยไง ถึงต้องใช้เครื่องสูบลมขนาดพิเศษ ใหญ่กว่าปกติถึงสองเท่าน่ะ"

ฮิ้ววววววววว ฮิ้ววววววว ฮิ้ววววววว ฮิ้.............

เสียงเงียบหายไป เพราะไอ้นั่นมันหันไปหาพวกที่ส่งเสียง

"อุ้ยตาย โกรธหน้าแดงเลยเนอะ ดูสิๆๆ เพื่อนๆ เหมือนวัวกระทิงป่าว จมูกใหญ่แล้วยังเจอะจมูกอีก"

"5555555+" ไอ้ปองกับพวกนักเรียนมุงที่เหลือขำอย่างเอาเป็นเอาตาย นี่ แกไม่คิดจะช่วยฉันเลยใช่ไหมเนี่ย

"นี่ คนสวย ปากอย่างนี้เนี่ย น่าสั่งสอน อยู่ห้องไหนล่ะ"

"ห้อง headman ที่ ว่ะ 3 ไอ้ห่าชอว์ มึงมีไรว่ะ ไปหากูได้ เวเฟอร์อยู่ห้องเดียวกับกรู " คนอะไรวะชื่อ ชอว์ ภาษาไรว่ะเนี่ย

"เสือกแล้วไอ้เต้าหู้ยี้ แล้วทำไมฉันต้องอยู่ห้องเดียวกับพวกแกเนี่ย"

"เพราะเราคู่กันไงจ๊ะเวเฟอร์"

"เหวะ ไอ้เต้าหู้เน่า"

"555+ เต้าหู้ยี้ คนสวยเวเฟอร์คิดชื่อใหม่ให้มันได้ถูกใจคนหล่ออย่างชอว์คนนี้จริงๆ 555+" มึงแน่ใจหรอ ว่ามึงหล่อน่ะ ขี้ทีนไอ้เต้าหู้อ่ะสิ แล้วทำไมพักนี้นึกถึงมันบ่อยจัง

"แกเงียบไปเลย ไอ้ชอปั่นกระแด่ม ไปเลย หมดสนุกแล้วว่ะ มึงไปเลยไป" มีของสนุกกว่าให้เล่นแล้ว

"โห ตัดเยื้อใยกันจังเลยนะคนสวย ขอบคุณที่ตั้งฉายาให้" ไอ้นี่นิควายจริงๆ เห็นพวกฉลาดในห้องเริ่มกลั้นหัวเรอะกันแล้ว ไอ้เฉพาะไอ้ปิงปอง หน้านี่แดงเชียว

"งั้นชอปั่นกระแด่มไปหล่ะ ที่ตรงนั้นยกให้เห็นแก่ความสวย"

"55555+ เวเฟอร์ที่รัก ฉายาที่ตั้งให้ไอ้ชอว์น่ะ แจ๋วไปเลย 55555+" ไอ้เต้าหู้ยี้หัวเราะท้องแข็ง เอามือกุ้มท้องตัวงอเป็นกุ้งฝอย

"เห็นมั่ยล่ะ แจ๋วกว่าแกเป็นไหน 555+" ไอ้โง่นี่ยังงไม่รู้ตัวอีกไงสุดจะทนแล้ว

"ชอปั่นกระแด่ม แจ๋วมั่ยล่ะ 5555555+" มันยังไม่หายโง่

"ช่ายยยยย กรูว่าแจ๋วมากเลยอ่า ชอปั่นกระแด่ม เห้ย พวกมึง ทำให้มันหายโง่ทีสิ 5555+" แสนรู้มากไอ้เต้าหู้ยี้

"ชอปั่นกระแด่ม ก็............." ไอ้เต้าหู้ยี้พูดแล้วเว้นวรรค

"แชมป์ปั่นกระด--- 55555+" ทั้งห้องช่วยกันพูด 5555+ แต่เสียงไอ้ปองดังสุดเลย 555+ โอ้ย ปวดท้องๆๆๆๆ

ฮะ ฮา ห่า หิ้ววววววว วิดวิ่ว 5555+

"ฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วเจอดีแน่พวกมึง" แต่วแตกเลย เดินสะบัดกลับ 5555555+

ครืดดดดดดดดดดดดด

"อะไรกันเนี่ย นักเรียน ไป๋ ไป นั่งทีไป"

อาจารย์วัยแหมแรกยี (ไม่ต้องผวนก็ได้) วัยรุ่นนั่นเหละ เดินเ้ข้ามาในห้อง คงจะเป็น อ.ที่ปรึกษาหล่ะ

"สวัสดีนักเรียนทุกคน จารย์เป็นอาจาร์ที่ปรึกษานะ สอนวิชาสังคมศาสตร์ โรงเรียนนี้นิ ดีเนอะ ตอนสมัยที่จารย์เรียนอยู่นะ อาจารย์ที่ปรึกษานะ น่ากลัวมากเลย แก่เหนียงยาน พวกเราก็วัยรุ่นกันชิมิ ถ้าได้จารย์แก่ๆ จะไปปรึกษาไรได้วัยรุ่นเซงเลย นี่ จารย์แนะนำตัวยังเนี่ย "

"...................." ผิดคาด หลายคนถึงกับอึ้ง ทึ่ง ตะลึง เสียวว่าจะไปรอดรึปล่าวเนี่ย

"อ๋อ จารย์ที่อาจารย์รุวัจนี ศรีสังคมร ชื่อเล่นชื่อชามมิ่ง นักเรียนสามารถเรียกว่า จารย์ชามได้นะค่ะ จารย์ไม่ถือ อิอิ"

หิ้วววววววววว

"สุดยอดเลยเหะ อ.คนนี้เนี่ย" ไอ้ปองบ่นกับตัวเอง แล้วมันก็ยิ้มออกมา ท่าจะบ้า

"วันนี้ไม่มีไรมากหรอกนะ ให้ทำความรู้จักกัน แล้วจะมีรุ่นพี่ปีสองมาเอารายชื่อซุ้มมาเสนอถึงที่ อีกเดี่ยวคงมาเหละ จารย์จะไม่เชคชื่อนะ แต่วันดีคืนดีอาจจะเชด ระวังตัวกันให้ดีล่ะ ไปหล่ะ >_O" จานชามกระพริบตาข้างนึงแล้วออกไปเลย

เซดดดดดดดด เซดดดดดดด เสียงคุยกันระงมทั้งห้อง เงียบอยู่ใย เอามั่งดิ

"นี่ แก สุดยอดเลย ไอ้เว แป้ง โห..... ถึงว่าสิ พี่เบสถึงอยากให้มาจัง" ไอ้ปองพูดอย่างตื่นเต้นเหมือนถูกหวยใต้ดินโต้ดสี่ตัว

" เออ แป้งว่าดีนะค่ะ เป็นการผ่อนคลาย โรงเรียนนี้เนี่ย เครื่องแบบก็น่ารัก"

"ช่ายยยย"

เออ ลืม พูดถึงเครื่องแบบนะ เป็นกระโปรงจีบรอบสีเทา ผูกไทค์ ใส่สูทให้มาแทนเสื้อกันหนาวแน่ เพราะเปิดแอร์เย็นฉ่ำ

ไทค์สีเทา ถุงเท้าดำดึงขึ้นมาเพื่อปิดขาที่ลายของใครบางคน ที่ปลายเสื้อมีขลิบไม่เหมือนกัน ปีหนึ่งสีกรมท่า

ปีสองสีเทา ปีสามสีดำ แบ่งตามความชั่วในจิตใจ รองเท้าสีขาว ถ้าเป็น headman มีคล้ายๆเป็นผ้ารูปสามเหลี่ยมปักอยู่ที่กระเป๋าเสื้อ สีเดียวกับขลิบเสื้อตามปี

ส่วนของผู้ชายเครื่องแบบชวนร้อน กางเกงขายาวปิดขนหน้าแข้ง ล้อเล่น สูทสีเทาแขนยาวทับอีกที เนคไทค์สีเทา สีเหมือนกับผู้หญิงนั่นเหละ ถุงเท้าสีดำแต่คาดว่าน่าจะสั้นกว่า เดี่ยวจะไปขอเปิดดู รองเท้าผ้าใบสีขาว

ส่วนของสายศิลป์หลายภาษาน่ะ เป็นสีน้ำตาลอ่อน คล้ายๆ กัน ทั้งรุ่น มี headman กลุ่มเดียว

ครืดดดดดดดดดดดดด ไม่รู้จักหยอดน้ำมันซะเลย เปิดทีมีเสียงครืดดดดดดด

"น้องๆ คร้าบบบบ มาเลือกซุ้มกันเถอะนะคร้าบบบบบบบบ" แล้วรุ่นพี่ร่วมแสนก็ทลักเข้ามาในห้อง

"น้องค่ะซุ้มคหะกรรมดีนะน้อง กินฟรี ทำฟรี ฝึกฟรี ท้องเสียฟรี โอ้ย อย่าเพิ่งดันสิ ชั้นยังพูดไม่จบ"

"น้องครับ ซุ้มเกษตรดีกว่านะน้อง เดินลุยไถนาปลูกข้าวให้คนทั้งโรงเรียนกิน " ผลั่ก แล้วพี่แกก็โดนใครคนหนึ่งดันไป

"น้องฮะ ซุ้มศิลปะดีกว่าน้อง หาเวลาว่าง..........โอ้ย" โดนดันไปอีกหนึ่ง

"น้องค่ะ น้องขา ชุ้มโน่น นี่ดี...........ของชั้นดีกว่าย่ะ ของผมดีกว่านะยัยชะนี"

แซดดดดดดดดด แซดดดดดดดดดด เรายกตลาดสดมาถึงที่

"โอ้ยยยยยยยยย รำคาญ พวกพี่ค่ะ พลัดกันสิค่ะ ค่อยๆเนะนำ เข้าใจมั่ย"

"---------------------"

เงียบเหมือนมดฉี่

ตุ้บ เพี้ย ตุ้บ (เสียงรุ่นพี่ตบกันแย่งพื้นที่โฆษณา - -*)

นี่ ชักสงสัยแล้วสิว่าทำไมต้องแย่งกันโปรโมทขนาดนั้นน่ะ

"น้องสามคนน่ะ สนใจไหม อยู่ชมรมลีดเดอร์ไหมค่ะ"

"เอ่อ แป้ง..........."

"ม่ายอ่าค่ะ พวกหนูไม่อยากนับเป็นแค่สามกับสี่" (ไอ้เมขอโทษพวกลีดด้วยนะ -[I]-)

"อิอิ 55555+" ขำๆ ไอ้ปองขำ ส่วนพี่เค้าน่ะ อึ้งไปเลยสิ

"เอ่อ น้องค่ะ ไม่ใช่ค่ะ ซุ้มเนี่ย เค้าคัดแต่คนที่มีคุณสมบัติถึงค่ะ แปลว่าผู้นำ ไม่ได้ให้ไปเต้นหลีดค่ะ พี่ถึงได้ไม่ต้องไปตบชิงพื้นที่แบบยัยพวกนั้นไง"

"งั้นตกลงค่ะ โอเคนะ แป้ง เว" ไอ้ปองตัดสินใจคนเดียวอีกแล้ว

"ยังโว้ย"

"แล้วมันต้องทำไรบ้างอ่า" ต้องสืบข้อมูลก่อน

"ก็ไม่มากหรอกค่ะ แค่ช่วยงายโรงเรียนเฉยๆ ปกติน่ะ เวลาคนชมรมอื่นไม่พอ เค้าจะมาขอ อันนี้ก้แล้วแต่น้องนะ ว่าจะรับป่าวน่ะ" อ๋อ งานสบายๆ ตกลงไปเล้ย

"แล้วมีใครบ้างอ่าค่ะ พี่สาว แล้วทำไมถึงเลือกพวกแป้ง ไม่ไปประกาศเย้วๆที่หน้าห้องล่ะค่ะ"

"อ๋อ อันที่เป็นคุณสมบัติน่ะ เป็นความลับจ๊ะ ที่มีอยู่ก็มี headman แล้วก็คนอื่นๆจ๊ะ ต้องหน้าตาดีด้วยนะ ถึงจะเข้าได้เนี่ย"

"โอเคเลยค่ะ เห้ย ไอ้ปอง ปูแป้ง ลงชื่อๆๆๆๆ"

จากนั้นพวกเราก็ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันซักอย่าง เพิ่งรู้นะว่า headman อยู่ห้องคิงกันหมด โฮะๆๆ คนมันเก่งนี่ แล้วเพิ่งรู้อีกว่าไอ้พวกนั้นน่ะ มันนั่งอยู่ข้างหลัง กระัเป๋าที่วางน่ะ ของมันหมด ถึงว่าสิ ไม่มีใครกล้าสลับ อาจจะยกเว้นชั้น เพราะชั้นมันมหาเทพ อิอิอิ มันบอกว่าไปรับงานกันมา โถ่ๆ ตัดรอนสิทธิกันนี่หว่า ครึ่งเช้าเลยหมดไปกับการคุยซะส่วนใหญ่ ส่วนช่วงบ่ายก็เรื่อยๆ เอื่อยๆ เค้าปล่อยซะมากกว่าตอนนี้เลยไปเดินเล่นที่พาร์ค(ห้างสรรพสินค้าบนเกาะที่เปิดให้นักท่องเที่ยวชมได้)กัน โดยมีไอ้พวกนั้นตามมาด้วย - -*

"นี่ๆๆๆ ปิงปอง ชุดนี้สวยจังเลยนะ"

"ไหนๆๆๆ แป้ง โห..... สวยสุดยอดเลย เอาสิๆๆๆๆ"

"เห้ย ไอ้ปอง ชุดร้านนั้นสวยกว่าว่ะไปดูเร็วๆๆๆๆๆ"

"ไปสิค่ะ เร็วๆ ค่ะ เดี่ยวไม่ทัน"

--------------ทางด้านฝ่ายชาย-----------------

Farm's story

เนะนำตัวกันหน่อยนะครับ ผม ฟาร์มคร้าบบบบบ แฟนของปูแป้ง อันนี้ต้องเน้นเพราะแป้งของผมน่ารักที่สุดเลย ตอนนี้ พวกเรามาตามสามสวย(ปิงปองมันติดสินบนใต้โต๊ะ)ซื้อของกันครับ ^ ^

"เห้ย แม่ง คิดผิดว่ะ ตามยัยพวกเนี้ยมาซื้อของเนี้ย" เต้าหู้บ่นใหญ่เลย

"บอกแล้วไง ถ้าไม่รักจริง อย่าบ่น ขอร้องเถอะ"

"เออ เงียบก็ได้วะ ไอ้ฟาร์ม นี่แกทนได้ไงเนี่ย ยัยแป้งซื้อเยอะไม่ใช่เล่นนะ"

"เพราะรักไงครับ ทำไงได้ล่ะ เจ้าตัวเค้าชอบนิ" จริงๆนะ ความรักคือพลัง

"เออ เงียบก็ได้ว่ะ ก็พยายามอยู่อ่านะ แต่คิดว่า กรูโดนยัยเวเฟอร์แกล้งว่ะ แม่ง ซื้อแต่ของหนักๆ ซื้อทรายสีเงี้ย กาวเงี้ย เอาไปทำไมกัน"

"ทนหน่อยน่าเพื่อน"

"เห้ย ไอ้ฟาร์ม แกว่าป่าวว่าสองคนนั้นมันจะฟัดกันกลางห้างไหม" เต้าหู้พยักเพยิดหน้าไปทางสองคนนั้นที่แย่งกันถือของของปิงปอง โมโน กับ แมคน่ะ ตอนนี้รู้สึกว่าของนายแมคจะหนักกว่านิดนึง แข่งกันประมาณว่า ข้าต้องถือหนักกว่าเอ็งทำนองเนี้ย เห็นสายฟ้าแลบด้วยจากดวงตา น่ากลัวจิงๆ

"ไม่รู้สิ ปล่อยเค้าไปเถอะ"

"ไอ้เต้าหู้ยี้ มานี่เร็ว แกว่าอันไหนสวยกว่ากัน"

"คร้าบบบบบบบบบ"

"ไปก่อนละเพื่อน แม่เจ้าประคุณเขาเรียกแล้ว"

เห่อทำไงได้ล่ะ ผมก็ต้องเดินตามด้วยสิ

"นี่แก ไอ้ปอง กับแป้งบอกว่าอันนี้สวย แต่ฉันชอบอันนี้มากกว่า แกว่าอันไหนดีง่ะ" มันเป็นนาฬิกาตั้งโต๊ะน่ะ สีเทากับสีดำ ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลย เหมือนกันล่ะน่า

"อันที่เวเฟอร์ชอบนั่นเหละ"

"โอเค ดีมาก พี่ๆๆๆ เอาอันนี้นะ"สองคนนี้นี่ เริ่มพัฒนาแล้วแหะ เนะ มีเลือกของด้วย

"ง่า ไอ้เว ฉันชอบอีกอันนึงอ่ะ ยุแกไม่ขึ้นงั้นซื้อเองก็ได้ พี่ๆๆ เอาอันนี้ด้วย แล้วส่งให้ไอ้โมโนนะ ไม่ต้องทำงง คนที่ถือนุงน้อยกว่าน่ะ อย่าไปส่งให้อีกคนนึงนะ เพราะไอ้นั่นมันถือหนักกว่า เดี่ยววุ่นแย่ แค่นี้มันก็จะฟัดกันแล้วไม่รู้อะไรนักหนา"

พี่พนักงานคนนั้นมองประมาณว่า ไอ้พวกนี้นิน่ากินซะมัด แต่แห้วนะพี่ อย่างน้อยก็ผมคนนึงเหละ ที่เหลือน่ะ เค้าพยายามพิชิดใจอยู่ อย่าเพิ่งไปกวนเขาน่า

"เอ่อ ค่ะๆๆๆ" พี่พนักงานขายทำท่างงอยู่แปปนึง ก่อนจะทำตามโดยดี ตอนแรกนะ มีการแย่งกันจ่ายด้วย ควักตังด้วยความรวดเร็ว แต่ปิงปองมันเลยตัดปัญหาโดยการจ่ายเองหมด ถ้าอยากออกนักเดี่ยวค่อยหารกันคนละครึ่ง เป็นวิธีที่ดีนะเนี่ย

"นี่แป้งๆๆๆๆ" ผมสกิดแป้งเอาตัวเข้าไปใกล้ที่สุดแอบแต๋ะอั่งด้วย ชักกลามกใหญ่แล้วเรา -///-

"ไรหรอ ฟาร์ม" อ้ายยยยย เห้ย แต๋วแตก ล้อเล่น น่ารักที่สุดเลย แฟนผมคนเนี้ย

"แป้งว่า คู่ไหนน่าลุ้นน่ะ" ผมอยากรู้ว่าใจตรงกันป่าว แค่นั้นเอง

"อ๋อ แป้งว่านะ เต้าหู้พยายามจะจีบเวเฟอร์อยู่ ท่าทางรุ่ง" อ่ะ ใจตรงกันเลย

"ส่วนอีกคู่นึง ปิงปองน่ะ ต้องดูก่อน เพราะแป้งไม่อยากเชียรใครเป็นพิเศษ เดี่ยวมันจะไม่ยุติธรรม" ใจตรงกันอีกแล้ว

"เน่ สองคนนั้นน่ะ มัวแต่จู๋จี๋กัน ไปร้านอื่น ได้แล้ว เร็วๆๆๆ"

"ค่า เวเฟอร์" แล้วแป้งก็เอามือมาช่วยผมถือของข้างนึง จับมือกันด้วย -///- ผมรักเธอที่สุดเลยหล่ะ อย่ามาแย่งปูแป้งของผมนะ >.,<

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ช่วงนี้ทำไมมันหื่นจังวะ ตอนนี้เลยพลอยหื่นตามไปเลย ตลกลามกน่ะ ยังไงก็ เม้นๆกันหน่อยนะ ชอบไม่ชอบก็บอกกัน