>>>>รักร้ายๆของตัวอันตรายกับนายจอมพาล<<<<

ลำดับตอนที่ #3 : นายเต้าหู้ยี้ เน่ายั่งขี้ และโมโนโซเดียมกลูตาเมต นายผงชูรส

หลังจากที่ฉันกับเวเฟอร์กระซวกอาหารมื้อที่ 5 แล้ว คือว่าฉันกินน่ะ เช้า สาย บ่าย เย็น ก่อนนอน หรือ ทุก 4-6

ชั่วโมงเวลามีอาการ (หิว) ฉันก็ขึ้นไปฉัน 2 ตามที่รุ่นพี่สุดสวยบอก



ปิ้งงงงงง (ใช้จินนาการขั่นสุดยอด เสียงลิฟท์ ) คล้ายๆเสียงไก่อบเหะ



หลังจากออกมาจากลิฟแล้ว ถ้าคุณมองตรงไปที่ 12 นาฬิจะเห็นลิฟอีกฝั่งหนึง แต่ถ้าคุณเดินไปประมาณ 100 เมตร(เวอร์ฟ่ะ) ทางขวามือคุณจะเป็นประตูที่เขียนว่า “ หอพักชาย “ ทางซ้ายมือคุณจะเป็นปูที่เขียนว่า” หอพักหญิง” ตรงกันเดะ ฉันว่านะ เขาคงถือคติ ขวาร้าย ซ้ายดีแน่เลย อิอิ



ปังงงงงงงงงงงงงง



เสียงยัยเวเฟอร์เปิดประตู คนข้างในหันมามองแว้บนึง พอเห็นว่าเป็นยัยเวเฟอร์ ก็รีบทำภารกิจของตนเองต่อ ข้างในมีเตียงราวๆ 40 เตียงได้ วางเป็นแถวๆ เป็นเตียงเดี่ยวสองชั้น ยังไงเนี่ย ส่วนมากจะมีคนจองแล้ว ยัยเวเฟอร์พุ่งตรงไปที่เตียวติดหน้าต่าง แล้วปีนขึ้นไปฉันที่ 2 ทันที แล้วฉันจะยืนอยู่เยื่อใย มีพระบาทก็ปีนขึ้นไปสิ ฉันน่ะ ไม่เคยคิดจะเป็นกุลสตรีอยู่แล้ว หวังว่าเตียงคงไม่หักหรอกนะ



“นี่ ปิงปองข้างๆฉันมีคนนอนอยู่แล้ว แกจะว่าไง” ข้างๆเตียงติดหน้าต่าง มีคนนอนอยูเหละ รู้สึกว่าจะหลับแล้วด้วย นี่แกอย่าบอกนะว่า...............



“ม่ายเป็นไร ฉันไปนอนข้างล่างก็ได้” ฉันไม่อยากรบกวนหรอกนะ จริงๆก็อยากนอนอยู่หรอก แต่ สร้างภาพ



ฉันกำลังจาปีนลง แล้วก็………



“ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ เวเฟอร์ ปิงปอง ปิงปองอยากนอนตรงนี่ใช่ไหม เดี่ยวฉันไปนอนที่ปิงปองเอง” oh... yes....



“แต่……..” สร้างภาพไง



“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปนะ “ แล้วยัยนั่นก็รีบเก็บทรัพย์สมบัติของตนเอง เวเฟอร์แกร้ายจัง



“แกนี่ เลวฟะ” พูดไปงั้นเหละ



“นอนมั่ย”



“โอเค” ใครจะไม่เอาล่ะ



แต่ที่ที่ยัยเวเฟอร์เลือกมานะ เป็นมุมห้อง ด้านซ้ายติดทะเล ตรงหัวเตียงเป็นป่าที่อยู่บนภูเขา เสียงคลื่นและเสียงสัตว์ป่าผสมกัน คลื่นๆๆๆๆๆ แจ้กๆๆๆๆๆๆ คลื่นนนแจ้กกกกก ล้อเล่นน่ะ ก็ปิดหน้าต่างเปิดแอร์ได้ยินได้ไง



“นี่ปิงปอง แกไปเอาของเดี่ยวฉันจะไปอาบน้ำนะ ตกลง” เน่ะเอานิสัยฉันมาใช้



“ม่าย ไปด้วยกัน”



“ก็ด้ายยยยยย”



แล้วฉันก็ไปเอากระเป๋าจำนวน 6ใบ ที่วางอยู่หน้าห้องริมประตู แล้วจึงวิ่งเข้าหองอาบน้ำ ห้องน้ำนแบบรวม ฝั้งหนึ่งเป็น
ห้องอาบน้ำ ราวๆ 20 ห้องได้ อีกฝั่งหนึ่งเป็นส้วมอุ้ย สุขา 30 ห้อง เห็นจะได้ จะทำไว้ทำไมมากนัก คนเราไม่ข้าศึก
ประชิดเมืองพร้อมกันหรอกน่า แล้วไปนอน แต่ก่อนนอนยัยเวเฟอร์ขอเปลี่ยนผ้าปูใหม่ เหตุผล กลัวยัยนั่นนอน
น้ำลายไหล





……………………………………………

……………………………………………………………

…………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………….



แดดส่องฟ้าเป็นสัญญานวันใหม่ พวกเราแจ่มใสเหมือนนกที่ออกจากรัง …………………………



อาราย พระอาทิตย์ยังไม่ตื่นนอน พระจันทร์เพิ่งง่วงเอง ขณะนี้เวลา ตีห้า



ฉันเป็นคนตื่นเช้าน่ะ รู้สึกว่าตื่นสายแล้ว 1 วันมันน้อนลง จริงมั่ยล่ะ แล้วฉันก็ปลุกยัยเวเฟอร์ แต่เสียใจ ยัยนี่ก็ตื่นแล้ว แต่นอนรอให้คนสวยตื่น หนอยยยยยยยยย ทำสายสธิติชนะตระกร้อ 3 ครั้งรวดของฉันนะย่ะ



แล้วเราก็ออาบน้ำกัน ลั่น ลา ลั่น ลา เสร็จก็ ตีห้า 45 ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นก่า



วันนี้ฉันใส่เสื้อโปโลสีขาว กับกางเกงสีครีม กระเป๋าเกินความจำเป็นอีกตามเคย ก็คนมันชอบนิ เออ ฉันยังไม่เคยบอกผมเลยนิ ผมยาวสไลสสีดำ ติดกิฟรวบผมข้างหน้าไปข้างหลัง ส่วนยัยเวเฟอร์ใส่เสื้อแขนกุดสีฟ้า กระโปรงสั้นจีบรอบตัวสีครีม กับเสื้อคลุมสีครีม ผมถูกใส่น้ำมันเรียบร้อย ทำให้ดูเป็นทรง สวยงะ อยากได้บ้างจัง



“นี่เวเฟอร์ ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันป่าว “



“ไม่เคยเห็นไง”



“เหอะน่า สักครั้ง”



“แกต้องอยู่ที่นี่อีกนานไม่ใช่เรอะ”



“น่า นะ ถ้าแกไป ฉันจาคืนตัวประกันให้แก”



“ไรอ่ะ “



“ แยมโรลเนี่ย ถ้าไปปล่อยป่าให้เป็นอิสสละ จะดีมั่ยน้า*O*”



“อย่าน้า”



“ถ้าแยมโรลมันพูดได้นะ มันคงงอนแกแน่ ที่แกลืมมัน”



“เอาแยมโรลคืนมานะ TT^TT“



“ต้องไปด้วยกันนะ”



“อืม”



“เดี่ยวฉันเอาวอลเลย์ก่อน พามันไปด้วย อิอิ”



อย่าคิดว่าฉันลืมน้า เพียงแค่มีเรื่องให้คิดมากน่ะ แยมโรลกับวอลเลย์ จำได้ไหม ถ้าไม่ได้ กลับไปอ่านตอนแรกซะ ฉันบอกแล้วไง ฉันเชื่อว่าสัตว์ทุกชนิดเข้าใจมนุษย์ แต่มันหยิ่ง แล้วยัยเวเฟอร์ก็อเอาแยมโรลอุ้มไป ส่วนฉัน ให้วอลเลย์เกาะไหล่ไป บาปจริงจริง ปลุกสัตว์กำลังนอน ฉันเดินมาที่ทะเล พอดีเลย พระอาทิตย์กำลังขึ้น สวยจางงงงงงงง



“สวยเนอะ*0*” เคลิ้ม เห็นมั่ยล่ะ



“สวยเนอะแยมโรล นี่ดูสิ แกเคยเห็นมั่ย พระอาทิตย์ค่อยๆโผล่พ้นขอบน้ำ ทอแสงระยิบระยับ งดงามดั่ง ไข่แดงที่ใกล้สุก มีก้อนเมฆแทนข้าว มีจานสีฟ้าอมส้ม.........” นี่แกกำลังจะร่ายเริ่มต้นนิทานให้น้องต่ายฟังเรอะ



ฉันค่อยๆนั่งลงที่โขดหินข้างๆเวเฟอร์ สวยมากกกกกก เสียงคลื่นซัดหายทราย ที่นี่ไม่มีร้านขายอาหารบังชายหาด ไม่มีถุงพลาสติกที่ทำหน้าที่ สเหมือนแมงกะพรุนมาเกยตื้น ไม่มีขวดน้ำที่เป็นที่อยู่อาศัยใหม่ของหอย สะอาดมาก ตอนแรกนะ ฉันว่า พี่ฉันคงเอาฉันมาปล่อยเกาะ แต่ตอนนี้ เกาะอย่างนี้ฉันยอม ความลงตัวของเทคโนโลยีกับธรรมชาติ ฉันคิดเพลินๆ พลางวางวอลเลย์ลงที่ตัก แล้วลูบตัวมัน กระรอกเผือกของฉันน่ะ น่ารักมากกกกกกก สักพักยัยเวเฟอร์ก็อเล่ยพิเรน ปล่อยแยมโรลให้วิ่งอยู่บนหาดทราย กระต่ายขนฟูฟ่อง หูตกๆ กับทรายสีขาวช่างเข้ากันอะไรอย่างนี้



“นี่ วอลเลย์ แกนี่โชคดีจัง ไม่ต้องมีอารายให้คิด=0=”



“ฉันรักแกนะ ตั้งแต่ที่แกตกมาจากต้นมะพร้าวที่รีสอร์ทน่ะ(ยังรอดเนอะ) ตอนนี้แกโตขึ้นมากเลยนิ”



"................................."



“แกน่ารักจังเลยยยยยย” ฉันพูดพร้อมกับเอาหน้าไซร้วอลเล่ย์



“TOTแงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงTTOTT แยมโรล ปิงปองงงงงงงงงTTOTT แยมโรลลลลลลลลล”TT^TT



“อารายยยยยยยยย=-=”



“แยมโรลวิ่งเข้าป่า กลับบ้านเกิดแล้ว แงงงงงงงงงงงTTOTT”



“แกทำใจสิ ตามไปสิเผื่อทัน”



“เร็วสิ ชักช้า ทำไมล่ะ ยัยโง่ปิงปอง” โดนด่าเลย



ตักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (เสียงวิ่ง)



ตักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



“นั่นไง ไอ้เวเฟอร์”



“นาย เอากระต่ายน้อยแยมโรลฉันคืนมานะT^T” ผู้ชายคนหนึ่งกำลังลูบแยมโรลอยู่



“ว่าไง ฉันเพิ่งเคยเห็นน่ะเนี่ย ซาตานร้องไห้น่ะ” นั่นมัน นายเต้าหู้



อย่างที่บอกนะ เด็กม.ต้นที่เรียนดีจากโรงเรียนฉันน่ะ กว่าครึ่ง จะมาเรียนที่นี่ หนึ่งในนั้นคือ นายเต้าหู้ ตอน ม.ต้นน่ะฉันรู้แค่หมอเนี่ยเป็นหนุ่มป๊อบ ไม่เคยคุยกันเลย เพิ่งเคยพูดด้วยก็วันนี้เหละ



“เอาคืนมานะ”



“จุ จุ จุ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน “



“เอาคืนมา”



“ตกลงนะ”



“เอามา” จ้ากกกกกกกก เวเฟอร์แอฟ-วา-ลูชั่น กลายเป็น ปิศาจแมงกระพรุน



“ ยังตัดสินใจไม่ได้ใช่ไหม เอางี้ โยนหัวก้อยกัน ถ้าออกหัว เธอมาเป็นแฟนฉัน ถ้าออกก้อย ฉันจะยอมเป็นแฟนเธอ “ เน่าฟะ



“ฉันจาฆ่านาย+O+”



“อยากเอาชีวิต ฉันหรอ.......ยิงเลยสิ....ยิงมาที่กลางหัวใจเลย...แต่เธอจะเจ็บหน่อยนะ เพราะในนั้นหนะ...............มีเธออยู่ “ ไอ้เต้าหู้ยี้ เต้าหู้ยี้ = เต้าหู้เน่า



“ย้ากกกกกกกกกกกก”



พลักกกกก



ยัยเวเฟอร์วิ่งเข้าไปต่อยหน้านายนั่น



“นายต้องการอะไร “ ยัยเวเฟอร์พูดพร้อมกับจับคอเสื้อนายนั่น แต่ฉันว่า มันดูตลกนะ นายนั่นนะ สูงกว่าเธอลาวลาว 10 เซนต์ได้ ตอนนี้ ฉันเป็นได้แค่ผู้ชม



“หัวใจเธอไง” เหวะ



“เป็นนกออกไง” น่าน



“ไอ้บ้าเอ้ยยยยยยยย”



เพี้ยยยยยยยยย



โดนอีกหนึ่ง



“อย่ามายุ่งกับฉัน เอากระต่ายฉันคืนมาด้วย” ยัยเวเฟอร์พูดพร้อมกับแย่งกระต่ายจากมือนายนั่นมา อย่าตายน้า แยมโรล



“เดินดีๆ นะน้อง.......ระวังจะสะดุดรักพี่ละ “ ฉันว่าทางบ้านแกเตรียมตัวจองศาลาได้เลยว่ะ



“ไอ้บ้า ตกเลขไง ฉันอายุเท่ากับแก ไอ้โง่บรม” แล้วยัยเวเฟอร์ก็อรีปวิ่งไปเลย แกไม่ห่วงกระต่ายของแกเรอะ



“ เอ่อ บายค้า”



ฟ้าววววววววววววว แกอย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว





น่ารักจริงจริง เวเฟอร์ วรนัฏฐ์ อรุณจิตรพิทักศ์วงศ์ ฉันชักจะสนใจเธอแล้วหล่ะ ซาตานน้อยที่น่ารัก





หลังจากที่ยัยเวเฟอร์เก็บน้องแยมโรลต้นเรื่องแล้ว ก็ปีนขึ้นเตียง ปล่อยรังสีอมหิต ฉันว่านะ ปล่อยมันไปสักพักเหอะ ไปดูน้องต่ายดีก่า



“นี่ แยมโรล เจ้านายแกน่ะ โกรธมากเลยรู้มั่ย แกนี่มันตัวต้นเรื่องจริงจริง”



“………………………….”



“ไม่ต้องมาทำหน้าบ้องแบ้วเลย อยู่กับวอลเลย์ไปเลย” แล้วฉันก็โยนวอลเลย์ลงไปในกล่องเลี้ยงกระต่าย



“…………………………”



“ไปปลอบเจ้านายแกก่อนนะ”



“………………………….”



“บาย”



ถ้าคนผ่านมา คงเห็นฉันบ้า คนไร เนี่ยรึ นางฟ้า(หลงตัวแอง) นั่งคุยกับกระต่าย กระรอก ไม่รู้เรอะ คุณสมบัติของนางงามต้องรักสัตว์เฟร้ยยยยยยยย



นายเต้าหู้นะ เป็นหนุ่มฮอตปอบ ประจำ superlunary ตอนนี้คงป๊อบที่นี่ด้วยเหละ แต่หน้าตาน่ะ หล่อมากกกกกก สีตาสีน้ำตาล ผมสีน้ำตาลไหม้ ผิวขาว เป็นลูกเซี้ยวเกาหลี เซี้ยวญี่ปุ่น ครึ่งไทย ฉันเห็นเขาพูดกันนะ นายนี่นิ หลายสัญชาติจัง แต่ไม่ใช่สเปคฉันหรอกนะ เพราะ เน่าสนิทสนม



“นี่ แกดีขึ้นยัง”



“ฉันจา ฆ่า ม้านนนนนนนนนนนนนนน “ สติแตก ฟิลว์ขาด เชฟทีคัต พัง น้อตหลุด โค้กระเบิด



“ แกมัวแต่มานั่งเสียสติอย่างนิเนี่ย แล้วแกจะทำไรได้”



“เออ จริงฟะ” ปิงปองกู้โลกกลับคืนมาได้แล้ว



“ แกต้องช่วยฉันนะ”



“เออ ไปสิ เดี่ยวแกได้โดนรุ่นพี่อัดก่อนหรอก เจ็ดโมงครึ่งแว้ว”



”อืม”



*********ณ เวทีแปดเหลี่ยมชั้น 1****************



“ น้องๆค่ะ วันนี้มีกิจกรรมรับน้องนะค่ะ อย่างที่พี่บอก กิจกรรมแรกเป็นกิจกรรมระยะยาวนะค่ะ ชื่อว่าเกม GOTCHA อย่าเพิ่งคุยกัน วิธีเล่นคือ พี่จะแจกซองที่มีชื่อน้องอยู่นะ เดี่ยวตอนเย็นไปเอาที่พี่ พาว ตรงมุมนั้น” แล้วก็ชี้ไปที่รุ่นพี่หน้าใสคนหนึ่ง ยืนโบกมืออยู่ ต้ายยยยย หล่อจัง ที่นี่มีแต่คนหน้าตาดีทั้งน้านนน



“อย่าเพิ่งชื่นชมอะไรกัน ฟังพี่อธิบายให้จบก่อน ข้างในซอง จะมีชื่อที่น้องต้องฆ่าอยู่ พี่จะให้น้องทำหน้าที่เป็น the killer นะ กติกาคือ น้องจาต้องรวบรวมกลุ่มให้ได้ 5 คน ห้ามเกินห้ามขาด คือ 1 ตัวน้องเอง 2 เหยื่อ ส่วนอีก 3 คน ใครก็ได้แต่ต้องเป็น นักเรียนโรงเรียนนี้ แล้วน้องก็อจัดการฆ่าเหยื่อโดยใช้ปากกาแบบนี้” แล้วเจ้เขาก็ชูปากกาขึ้นมา



“แน่นอน ปากกาเนี้ยไม่ใช่ธรรมดาหรอก ล้างไม่ออก 5 วัน ตามกำหนดการรับน้อง น้องสามารถจะเขียนที่ไหนก็ได้ เมื่อน้องจัดการสร้างศิลเปรอะบนร่างกายของเหยื่อแล้ว ให้น้องยึดซองของเหยื่อมา แล้วจัดการฆ่าคนที่มีรายชื่ออยู่ในซอง ทำอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอชื่อน้อง คนที่ชนะ รับร้อง มีรางวัลที่หาที่ไหนไม่ได้แน่”หยุดหายใจก่อน ปากกานั่น คายโดนเขียนวันสุดท้ายก็ตายอะดิ



”ส่วนวันนี้นะ ให้น้องไปหาพี่ตามห้องต่างๆ มีทั้งหมด ราวๆ 20 ห้อง ที่ตึกเรียน น้องเดินไล่ไปตามห้องเลยนะ ห้ามเดินย้อนเด็ดขาดเพราะจะทำให้เสียเวลา มีเวลาให้ห้องละ 20 นาทีเพื่อทำกิจกรรม เช้า 10 ห้อง บ่าย 10 ห้อง เข้าใจนะ พักเที่ยง 1 ชั่วโมง เพระฉะนั้น ตอนนี้ แปดโมง เริ่มแปดโมงครึ่ง มีเวลาให้น้องระหว่างเปลี่ยนฐานราวๆ3นาที เพราะฉะนั้น ห้ามออกนอกเส้นทาง พวกรุ่นพี่นำกลุ่ม พาน้องเดินดีดีล่ะ พอพี่พูดจบน้องเดินไปดูรายชื่อตัวเองที่บอร์ด รุ่นน้องมีประมาณ 120 คน คงจาประมาณกลุ่มละ 5-6 คน ไปได้”



ชิ่งงงงงงงงงงงงงงงง สลายโต๋



“ไอ้ปิงปองงงงงงงงงง แกจาไปหนายยยยยยยย แกอยู่กลุ่มพี่ “ เสียงพี่เบสลอยมากระทบหูฉัน



“ ส่วนเวเฟอร์ อยู่กลุ่มพี่นะ “ พี่ชิฟน่ารักอีกแว้ว



“ ทำได้ไง” อะไร ทำได้ไงยัยเวเฟอร์



“ก็อออออออ พวกพี่กั๊กชื่อพวกแกไว้น่ะ”



“นึกแล้ว ไม่งั้นไม่โปะเช่ะหรอกกกกก” ไอ้เวแกนี่ฉลาดจริง



“ว่าแต่ มีใครบ้างพี่เบส”



“มี 5 คน มีแก ปิงปอง แล้วก็ โมโน ปูแป้ง ปอมปอม แล้วก็ฟาร์ม ”



“แล้วกลุ่มฉันล่ะ”ไอ้เวถามบ้าง



“มี 5 คน แก เวเฟอร์ ต้นอ้อ กาย เต้าหู้ ไอซ์”



“ไม่รู้จักเลย “ ถ้ารู้จักก็แปลกสิ



“แก เค้ารับน้องเพื่อให้ทำความรู้จักกัน อีกอย่างที่พี่แยกแกสองคนออกจากกันเนี่ย เพราะถ้าแกอยู่ด้วยกันนะ มีหวังกลายเป็นน้องงับขวัญพี่แทนอะดิ”



“เดี่ยวนะ เต้าหู้ ไอ้เต้าหู้ยี้ ชานจาฆ่าม้านนนนนนน” แล้วยัยเวเฟอร์ก็อรีบวิ่งไปโดยมีพี่ชิฟวิ่งตามติดๆ



“เอ่อ เดี่ยวค่ะ พี่ใช่พี่เบสบอลป่าค่ะ”



หน้ารักยกกำลังสองค่ะ ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับเพื่อนของเธอ น่ารักน่าหม่ำทั้งคู่เลย แต่อีกคนนึงสวยกว่าเป็นกอง คนตัวเล็กน่ะ



“คร้าบบบบบ” ไอ้ pot face อย่ามาแย่งนะ



“ฟาร์มมมมมม เค้าเจอพี่เบสบอลแล้วหละ” ยัยน่ารักนั่นเรียกใครก็มะรู้



“สวัสดีค่ะ หนูชื่อปูแป้งค่ะ” ยัยน่ารักพูด



“หนู ปอมปอมค่ะ” หา กะปอมรึ



“อ้อ งั้นรอเดี่ยวนะครับ ยังไม่ครบเลย” เบสบอลสารพัดประโยชน์เป็นภาชนะได้ด้วย



“มาแล้วคร้าบ กระผมฟาร์นะคร้าบ แล้วนี่คงเป็นพี่เบส นี่……”



“ปิงปองค่ะ” ฟาร์มจ๋านายหล่อมาก



“ขาดใครล่ะพี่เบส”



“โมโน” เดี่ยวจัดให้



“นาย ผงชูรส โมโนโซเดียมกลูตาเมตอยู่หนายยยยยยยย”



พรึบบบบบบบบบบบบบ (คนเค้าหันมามองกันใหญ่เลย)



“นายน้ำตาลโมเลกุลเดี่ยว โมโนเซคคลอไรด์อยู่หนายยยยยย”



พรึบบบบบบบบบบบ พรึบบบบบบบบบบบบบบบ



“นายโมโนอยู่หนายยยยยยยยยย”



“ทำไม ใครเรียกฉัน” เออ ตอบซะที แมร่ง

“เรียกฉันทำไม” ไม่รู้ตัวไง



“ก็คุณชายขายถั่วอย่างนายน่ะ ไม่รู้จักเวล่ำเวลา ปล่อยให้ชาวบ้านเขารอ เสียมารยาทที่สุด”



“แล้วไง”



“นายก็ยุรยาทย่างกายมาซะทีซิ ปล่อยให้ฉันตะโกนอยู่ได้”



“……….”



“นายโมโน นายอยู่ไหน มานี่เดี่ยวนี้นะ”



“ฉันมาเองได้ ไม่จำเป็นต้องให้คนอย่างเธอมาสั่ง” เอะเสียงไร เสียงใครดังมาจากข้างหลัง แล้วฉันก็กลับหลังหัน ตามระเบียบพัก เอ่อ อันหลังไม่มีนะ



โอ้วววววววว พระพุทธเจ้า ประทานคนหน้าตาดีมาให้ปิงปองแว้ววววววว สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉัน มันแบบว่า โอ้วววว ว้าววววว สุ้ดย้อดดดดดด สัตว์ชนิดหนึ่งที่มักจะถูกเรียกว่า มนุษย์ รูปร่างสูงโปร่ง ผิดขาวๆ ตาโตๆ สีดำ มีคิ้วเข้มๆ อยู่บนลูกตา เออ แล้วคิ้วบ้านใครอยู่ใต้ลูกตาเนี่ย ปากสีแดงบางๆ จมูกโด้งงงงงง โด่ง หน้านิใสกิ้ง สิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่เรียกว่า ผู้ชายยยยยยยยยยยยยย



“นายน่ะเหรอ โมโน นายทำให้คนอื่นเขาเสียเวลารู้มั่ย นายนิมันแย่ที่สุด”



“ก่อนจะว่าคนอื่น ดูตัวเองก่อนเถอะ ถ้าเธอยังมัวบ่น กลุ่มเราเป็นกลุ่มสุดท้ายแน่” อ้ายยยยยย ช้นขอถอนคำพูดทั้งหมด นายเนี่ย ขาวซีดยั่งก็ไม่มีเลือด ปากก็แดงเกินยั่งก็เป็นปอบ คิ้วก็เหมือนคิ้วบุ้ง หน้าตาไม่เอาอ่าว ไม่เอาสระ ทุเรสที่สุด ปากก็ยั่งขยะ สูงยั่งมีเชื้อสายเปรต ถุยๆๆๆๆๆ ทุเรส



หลังจากนั้นเราก็เดิน..............เดิน...............เดิน................และเดิน เอ้าเหนื่อเราก็เหนื่อ เมื่อเราก็อมื่อ เราเดินไปเรื่อยๆเราทั้งเมื่อ เราทั้งเหนื่อ เย้ เหนื่อเราก็เหนื่อ เมื่อเราก็เมื่อ เราเดินไปเรื่อยๆ เราทั้งเมื่อ เราทั้งเหนื่อ วู้ววว



“นี่ พี่เบส พี่จะพาฉันไปไหนเนี่ย-_-”



“เดื่ยวแกก็จะรู้น้องรัก^-^”





*************ซุ้มคหกรรม*************





“พี่จะส่งพวกน้องๆแค่นี้นะ มีไรก็บอกพี่ ใครปวดหัวนิ้วโป้ง ปวดท้อง ปวดประจำเดือน สำออย ไม่อยากเล่นก็บอกนะ” นี่ แกจะว่าฉันใช่ไหม



“ไอ้เบส แกเอาน้องมาได้แล้ว น้องรุ่นใหม่หน้าใสไร้สิว หวังว่าคงจะไม่มีกระกันหรอกนะ” พี่ฟ้าพูดขึ้น จริงจริงน่ะ พี่เค้าชื่อ ปลายฟ้า เป็นน้องสาวพี่ต้นน้ำที่อยู่ม.6 แต่พี่เค้าบอกว่า “เรียกฟ้าเฉยๆก็พอ ฉันรู้สภาพตัวเองว่าไม่เข้ากับชื่ออันคิกขุอาโนเนะหรอนะ” อ่านะ ฉันก็เข้าใจ



“พี่ชื่อปลายฟ้านะ แต่พวกเธอเรียกว่าฟ้าก็พอ เหตุผลบางคนก็คงจารู้นะ” แล้วเจ้แกก็ชำเลืองมาที่ฉัน



“พี่ค่ะ พวกเราไม่มีกระกันหรอกค่ะ” ยัยกะปอม เอ้ย ปอมๆถามขึ้นมา



“พี่ไม่ได้หมายถึงกระบนใบหน้าหรอกจะ เห็นน้องๆทุกคนหน้าใสอยู่แล้ว”



“แล้วพี่หมายถึงกระอะไรค่ะ”



“กระเด่ะ ไงน้อง น้องคงม่ายมีนะ^-^”



“.........................เอ่อ...........ไม่ค่ะ เหะๆ ^______^” ฉันว่าแกอยู่เฉยๆจาดีกว่านะ ยัยปอมปอม



“นี่ กูพูดมากแล้ว ไอ้ลูกชุบ มรึงอย่าอู้ดิ”



“จ้า”



“พี่ชื่อไรน้องคงจารู้ด้วยสมองอันชาญฉลาดของน้องแล้วอ่านะ (อู้ย ด่าเจ๊บเหะ) กิจกรรมในซุ้มนี้ก็คือ ให้พวกน้องๆน่ะ เล่นวิ่งวิบาก ตอนแรก พี่จะแจกมะเขือยาวที่ร้อยเชือกฟางไว้แล้วหั่ยน้องนะ แล้วน้องก็อจัดการเอาไปผูกที่เอวของน้อง น้องฟาร์ม อย่าเพิ่งทำหน้ายั่งงั้น แล้วน้องก็ตีลูกมะนาวนะไปให้ถึงตงที่พี่มาร์คไว้ แล้วก็ไปเป่าแป้ง เป่าลูกโป่งให้แตก กินขนมโก๋ กินถั่วด้วยหลอดกาแฟ กินขนมปังที่ห้อยอยู่ แล้วไปกินน้ำตรงนั้น น้ำตรงนั้นน่ะ มะนาวที่ไม่ใส่น้ำเชื่อม น้ำผักรวม น้ำตระไคร้ น้ำบรเพ็ด และน้ำปล่าว ใครไปถึงก่อนอยากจะกินอะไรก็อเชิญ ทุกกิจกรรมห้ามใช้มือนะ เอาหล่ะ ใครมีอารายจาถามมั่ย” โหยยย ซุ้มแรกก็ออิ่มเลย อ้าย ใครคิดเนี้ย ฉันไม่รู้จัก ยัยเห็นแก่กิน



“แล้วไม่ใช้มือจาหยิบอย่างไรล่ะครับ” นายโคนมถามขึ้น



“ก็........ กรณีน้นยกเว้น เอาหละ น้องไปตรงนั้นนะ” แล้วเจ้แกก็อชี้ไปที่จุดๆหนึ่ง



แล้วพวกเราก็อเดินไปในขณะที่ฉันกำลังมองไปที่จุดต่างๆอย่ก็อ



“โอ้ยยย.........นี่ไอ้บ้าโมโน แกหยุดทำพระแสงพระขรรค์ไรฟะ” คือฉันเดินชนหลังมันน่ะ



“ทางเดินตั้งกว้าง ใครใช้ให้เธอมาเดินตามฉันล่ะ”



“อ้าว นายนี่ พูดยั่งงี้ก็........”



“ไอ้น้องปิงปองตัวแสบ กับคุณน้องโมโนสุดหล่อ กรุณาเดินให้มันเร็วๆจิค่ะ” โหยยย พี่ลูกชุบ พี่ม่ายค่อยลำเอียงเลย เนี่ยเพื่อนน้องสภัยเรียกไอ้ คือ พี่ลูกชุปกับพี่ชอคชิฟเป็นแฟนกันน่ะ ตระกูลขนมหวานจริงจริง



“ค่า สุดสวย”



“ถูกต้องแล้วล่ะจ่ะน้องปิงปอง” คือพี่เค้าแบบว่าอ่านะ หลงตัวเอง ทั้งๆเค้าก็สวย



แล้วฉันก็ออาเชือกที่ร้อยมะเขือยาวมาผูก อุบาดสิ้นคิดจริงจริง



“เอาหล่ะ น้องๆทุกคนเริ่มได้”



โอ้ย ยากอิบอ่ายเลย ไรเนี่ย แต่ฉันไม่ยอมแพ้ไอ้ผงชูรสหรอก มันไปโน่นแล้ว เอ้า อึบ อึบ ไอ้มะนาวบ้า พ่อแม่ไม่เคยสั่งสอนรึไงว่าหั่ยเป็นผลไม้ที่ซื่อตรงน่ะ คือ มันกลิ้งไม่ตรงน่ะ ตอนเนี้ย นายโมโนกำลังนำ ตามมาด้วยฉัน แล้วก็ฟาร์มกับปูแป้งมาด้วยกับ เมื่อกี้ฉันเห็นฟาร์มแอบช่วยปูแป้งนะ แล้วตามมาติดๆยัยปอมปอม



เอ้า



อึบ.....................



อึบ................................



อึบ...........................................



เย้ถึงแว้ว ฉันรีปกระชากสิ่งที่อุบาดออกไปจากตัวทันที เป่าแป้งต่อใช่ไหม วิ่งอีกประมาณ 5 เมตร



ปูดดดดดดดดดด



ปูดดดดดดดดดดดด



ปู้ดดดดดดดดดดดดดด



ปู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด



ไอ้บ้า ลูกโป่งจ่า แกอยู่ไหน



“เอ่อ พี่ขอโทดนะน้อง พี่ลืมน่ะ”แล้วพี่ฟ้าก็อเอาลูกโป่งขนาดเล็กมาให้ โหยยยยยยย ไม่ให้ฉันเป่าแป้งจนหมดจานก่อนล่ะ





ฟู่.....................



ฟู่...............................



ฟู่........................................



โป๊ะ



โอ้ย ปวดกามจริงลูกเล็กเป่ายากจริง



แล้ววิ่งอีก 5 เมตร



จ้วบบบบบบบ(เสียงดูด)



แจ้บๆๆๆๆๆๆ(เสียงเคี้ยว)



จ้วบบบบบบบบ



แจ้บๆๆๆๆๆๆ



เอะๆๆๆ ถั่วติดคอ



หมดแว้วววววววว



ต่อไป กินขนมปังที่แขวนอยู่ วิ่งอีก5เมตร



จ้ากกกกกกก ทำมายสูงมากมาย นายโมโนที่สูงแล้วนายนั่นยังกระโดด แล้วฉันล่ะ



“น้องปิงปอง เอานี่ไป” พี่คนหนึ่งที่ฉันไม่เห็นหน้า เอาเค้าเรียกว่าไรอ่ะ เวทีขาดเล็กมั่ง สูงกว่าพื้นซัก 10 เซนได้ กว้างราวราว 1เมตรมาให้ ขอบคุณพระเจ้า เอ่า เราต้องขอบคุณพี่คนนั้นมะใช่รึ



ดึ่งงงงงงง



ดึ่งงงงงงงง



ดึ่งงงงงงงงงงงงงง



ดึ่งงงงงงงงงงง



แงงงงงงงงง แม่จ๋า หนมปังก็แกว่ง แถมยังต้องกระโดด หนูมีความรู้สึกว่าเหมือนปลาที่กำลังถูกล่อด้วยเหยื่อเลย



แง่มๆๆๆๆๆๆๆ หมดซะที



วิ่งอีก 5 เมตร ชักจุกแล้วนะ



แล้วชั่นก็ได้ชักจุกจริงๆ ชักจุกขวดนมพี่ขา พี่จาหั่ยนู๋กลับไปตอนสองขวบรึค่ะ



มีขวดนมอยู่ 5 ขวด แต่ละขวดใส่น้ำไว้ ตามที่พี่เค้าบอก ฉันเอาไรดีน่า นายโมโนกำลังขะ-มัก-เข-ม้น(ขะมักเขม้น) อยู่กับการดูดน้ำปล่าว งั้น ฉันเอาน้ำมะนาวก็อแล้วกัน



ว้ายยยยยยย เปรี้ยวขึ้นสมองเลย



ตอนที่ฉันดูดอยู่ ยัยปอมปอมกับยัยปูแป้งก็อมาถึงพร้อมกับนายฟาร์ม นายโมโนคว้าน้ำผักได้ ยัยปอมได้น้ำตระไคร้ เหลือน้ำบรเพ็ดหั่ยยัยปูแป้งสินะ เอะ นั่น นายโมโนกำลังเอาน้ำผักให้ปูแป้ง เอาน้ำบรเพ็ดมากินเอง ฉันแอบเห็ยยัยปอมปอม ส่งสายตาแปลกๆด้วยล่ะ สง(อะ)สัยความสัมพันธ์ของสองคนนี้แล้วจิ ตอนที่ฉันคิดฉันก็กำลังดูดน้ำมะนาวอยู่ ลิ้นชาเลยหล่ะ พี่เบสทำไรอ่ะ อย่าบอกนะว่าถ่ายรูป ไอ้พี่บ้า แงงงงงงง ตอนฉันสวยๆม่ายถ่าย แงงงงงงง



เอิ้กกกกกกก หมดแว้ววววววว



“เอาหล่ะ น้องๆทำกันได้ดีมาก พี่ไม่มีรางวัลหั่ยคนที่มาถึงก่อนหรอกนะ แต่ที่เห็นใครมาถึงก่อนก็จะไม่ต้องลำบาก พี่ขอชมในความเป็นสุภาพบุรุษของน้องฟาร์ม พอแล้วหล่ะ มาผูกข้อมือก่อน แล้วไปได้”



แล้วฉันก็วิ่งแจ่นไปหาพี่ปลายฟ้าทันที หั่นคนสวยทำหั่ยมีฟามสุก



“เรียนเก่งๆนะ ตั้งใจเรียนล่ะ อย่าหนีเที่ยวหั่ยมันบ่อยนะ” พี่แกอวยพรขณะผูกอยู่



“อ่ะ เสร็จแล้ว^-^”



“ขอบคุณค่ะ^________^” แล้วฉันก็ไหว้พี่อีกที



“เอ้า มาทางนี้ ต้องรีบไปซุ้มอื่นอีก นี่ไอ้ปิงปอง พี่มีไรจาหั่ยดู 555+” พี่เบสเรียกฉัน สนุกมั่ยล่ะ แกล้งน้องน่ะ



“นี่แก ดูภาพนี้สิ อุบาดว่ะ 555+” เออ ตลก ตอนที่ฉันเป่าแป้งน่ะ



“โอ้ยยยย ไอ้น้องรัก แกเตี้ยถึงขนาดนี้เลยรึ “ ตอนที่ฉันคาบขนมปัง



และตามมาด้วยคำวิจาร์ต่างๆนานา ทุกทุกครั้งที่ฉันทำกิจกรรมตามซุ้มต่างๆ พี่แกเล่นมายช่วยน้องเลย ตอนที่ฉันโดนละเลงหัวนะ มีการ “เห้ย พวกมึง มีอีกป่าว กูเอามั่ง ละเลงเลงเต็มที่เลไม่ต้องเกรงใจ“ไม่ใช่หัวแกนี่



ทั้งวันฉันโนปีนต้นไม้ ลอดท่อ เต้นเมียงู ไก่อย่าง ปลูกต้นโกงกางที่อยู่ในเลนในซุ้มเกษตร บ่น บ่น บ่น



ตอนบ่ายนะ โดนเล่นลูกโป่งน้ำ เปียกไปทั้งตัวเลย ดีหน่อย ช่วยล้างพวกสีพวกแป้ง แต่ที่ไหนได้ ดันมาบอกว่า “น้องปิงปองสวยเกินว่ะ หน้านิม่ายมีแป้งเลย” ฉันเลยโดนอีกหลายครั้ง บ่น บ่น บ่น



นี่เหละ โทษที่มีพี่แล้วรู้จักรุ่นพี่เยอะ ตอนปิดเทอม พวกพี่ๆ เค้าจะนัดเจอกัน ฉันก็เจือกไปด้วย เค้ามาหากันที่บ้าน ฉันเลยพลอยรู้จักชาวเมืองเค้าไปทั่ว



แต่ที่ฉันสังเกตุนะ รุ่นพี่ที่มาจัดซุ้มส่วนใหญ่เป็นปี 2 หรือ ม.5 นั่นเหละ ส่วนปี 3 ฉันยางไม่ค่อยเห็นเลย ฉันถามพี่เบสดู เค้าบอกว่า ”ปีสามเป็นกรรมการนักเรียนน่ะ "



ซุ้มสุดท้ายเระ ตอนนี้ฉันจะสาธยายสภาพแต่ละคนหั่ยฟัง



เริ่มจาก นายฟาร์ม ฉันเข้าใจว่าต้องเป็นแฟนปูแป้งแน่ๆ หัว อุดมด้วยธัญพืช จะปลูกผักไว้บนหัวนายนั่นไง มีทั้งแมงลัก ฟักทอง ถั่วเขียว ถั่วเหลืองบด ถั่วกวน สารพัดจะถั่ว เสื้อผ้าเปรอะดิน โคลน แป้งละสี



ยัยปูแป้งแสนดี ยัยนี่ ตอนแรก มัดแกะสองข้าง น่ารักที่สุ้ดดด ตอนเนี้ย ยางขาดไปข้างนึง หัวนะ ทำไฮไลท์ด้วนแป้งหลากสี ตัวเปื้อนโคลนแต่ไม่เท่าฟาร์ม เสื้อเปียก แต่ดี่ที่ยัยนี่ใส่เสี้อสีฟ้าเข้ม หน้าถูกทาด้วยแป้ง จนจากลายเป็นปูแป้งสมชื่อ ยัยนี่ดูเพลียๆ ก็แน่ล่ะซิ ฟาร์มคอยพยุงตลอด



ยัยกระปอม เอ้ยปอมปอม ยัยนี่ม่ายค่อยเท่าไรแค่เปียก แล้วก็มีโคลนและแป้งประปราย แต่ม่ายรู้นะว่าฉันคิดไปเองรึปล่าว ยัยเนี่ย ชอบมองปูแป้งแปลกๆ เวลาอยู่กับฟาร์ม แต่สองคนนี้เป็นเพื่อนกันนิ ฉันคงจะคิดไปเองล่ะมั่ง



นายโมโนที่ฉันพยายามจะทำให้นายนี่เป็นก๊าซคาร์บอนมอนออกไซด์ ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ไม่มีประโยชน์มั่ง เป็นออกซิเจนไม่ได้ เพราะใช้หายใจ เป็นคาร์บอนไดออกไซด์ม่ายได้ เพราะพืชใช้หายใจ เป็นไนโตรเจนไม่ได้ เพราะเอาไว้ทำปุ๋ย
เป็นมิเทนอาจได้ เพราะเกิดจากการเรอของวัวและค ว ายไปทำลายโอโซนอีกไรประโยชน์

หัว ไม่ต่างอะไรกับฟาร์มโคนม ธัญพืชทั้งน้าน เสื้อ ไม่เหลือเค้าโครงสีเก่าเลย กางเกง เปียกหมด ที่ทุเรสคือ เปียกตรงป้าเหมือนฉี่ราด แต่ม่ายช่ายหรอก ฉันเอาลูกโป่งน้ำขว้างใส่น่ะ นู๋ม่ายได้ตังใจ แต่นู๋เจตนา



สรุป ดูไม่ได้



ส่วนฉันเรอะ เหอะ เอาหลายๆคนมารวมกันจบข่าว



ซุ้มสุดท้าย ซุ้มไรม่ายรุ แต่พี่เค้าบอกหั่ยพักได้เพราะอุปกรณ์หมด พระเจ้าทรงโปรด ฉันเลยได้นั่งพักอยู่ที่ใต้ต้นไม้แถวนั้น



“พี่เบส ปองหิวน้ำ-__-”



“เออ เดี่ยวไปเอาหั่ย เอาน้ำปล่าวนะ เห็นว่าไร้ซึ่งสภาพนะเนี่ย-_______-” พี่ฉันนะดีเสมอ



เวลาผ่านไป



“อ่ะ น้ำแดงแล้วกัน เห็นแกเหนื่อย”



“ฉันรักพี่จัง”



“เออ ฉันก็อรักแก ไม่รักแกแล้วจาไปรักหมาที่ไหน ยกเว้นไอ้ตระกร้อ”



“เหนื่อจัง=__=”



“นั่งพักไปก่อน หลับก็ได้ นอนตักพี่ไหม ไหนๆ ฉันก็เปื้อนแล้ว”



“อื้อ=________=”

























“ไอ้ปิงปอง ตื่นได้แล้ว เลิกแล้ว ไปนอนต่อที่ห้อง”



“พี่อุ้มไปส่งหน่อยจิ”



“แกม่ายได้ขาหักนี่หว่า ไปไป ลุกๆๆๆๆ”



“น่า”



“ไอ้บ้า แกโตแล้วนะ ม่ายช่ายเด็กๆ”



“เออ”



แล้วชั้ก็เดินเข้าหอไป ตรงไปที่ลิฟ



“น้องปิงปอง”



“น้องปิงปอง”ชื่อคายว่ะ



“น้องปิงปอง”เออชื่อตูเอง



“มีไรอ่ะ พี่พาว”



“อ่ะ นี่ของแก”



เออ ฉันลืมเรื่องซองไรนั่นเลย แล้วฉันก็ขึ้นห้องไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า สงสารแม่บ้านจัง ซองนั่นวางไว้หัวเตียงก่อนเระกัน ยัยเวเฟอร์หลับแล้ว คงจะเพลีย



“นี่วอลเล่ย์”



“..........................................”



“ราตรีสวัดิ์นะ ฟันดีนะ ที่รักของฉัน-3-”



“...............................” แล้วฉันก็อเอามันกลับกรงเดิมหลังจากที่เอาไว้กับน้องแยมโรลของยัยเวเฟอร์



“เหนื่อจัง ปืนขึ้นเตียง หัวถึงหมอน แล้วนอนดีกว่าไม่ต้องท่องมันแล้ว ก-ฮ น่ะ ง่วง”