>>>>รักร้ายๆของตัวอันตรายกับนายจอมพาล<<<<

ลำดับตอนที่ #8 : ปริศนาพาโดน สุดโลดโผนผจญภัย ไว้อาลัยหมูปิ้ง

"นี่ ไอ้เวเร็วๆจิ สายแล้วๆๆๆๆ" ชักช้ากันจังมาญาติเป็นตัวสลอท*ไง(*สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เคลื่อนไหวช้ามากสุดในโลก)

"เออ เร่งอยู่ว่ะ แกนี่ จะรีบไรนักหนาว่ะ ยังไงซะ เค้าก็ต้องรับพวกเราอยู่ดีเหละว่ะไอ้ปอง"

"แกเก็บของเร็วๆสิ ซุ้มนั้นน่ะ มีคนหล่อมากมาย เดี่ยวโดนจับกินหมด ไม่เหลือให้ฉัน แป้ง เสร็จแล้วไปรอหน้าห้องเลยนะ"

"ค่า" แล้วเจ้แกก็แบกกระเป๋าที่ขนาดใหญ่เกินตัวไป ตามจริงน่ะ ของชั้นด้วย ^ ^

ตอนนี้ปิงปองคนสวยกำลังเร่งคนสวยน้อยกว่าสองคนให้เก็บของกัน ชักช้ากันจริงๆ วันนี้เป็นวันที่เข้าซุ้มวันแรกด้วย จะไปสายไม่ได้ ต้องสร้างภาพพจน์ เร็วๆๆๆๆนะโว้ย" แล้วสมุดหน้าเหลืองบ้านแกสามารถหาที่อยู่ซุ้มได้ไง ไอ้กระบือ โมโหๆๆๆๆ

"ก็เพราะไม่รู้ไงถึงได้ตอบแบบนั้น เร็วๆสิ" ช้าเพราะแกเนี่ยเหละไอ้เว โมโหๆ เดี่ยวทรัพยากรคนหล่อจะเสียหายก่อนมาถึงมือทรัพยากรคนสวยอย่างปิงปอง

ครืดดดดดดดดดดด (เสียงเปิดประตู)

"แป้งๆๆ ไอ้ซุ้มลีดเดอร์น่ะ มันอยู่ที่ไหนล่ะั"

"เค้าบอกมาอย่างนี้นะค่ะ แป้งไปดูบอร์ดมา เดินไปหน้าโรงเรียนตรงท่าเรือ หันหน้าเข้าหาตึกอาจารย์ ตึกอยู่ทางซ้ายมือของเพื่อนข้างๆที่หันหลังชนกัน ขึ้นไปชั้นที่เจ็ด ใช้บันไดฝั่งซ้าย ลงมาอีกสามชั้น แล้วเดินบันไดลงมาอีกหนึ่งชั้น ขึ้นลิฟไปอีกสามชั้น แล้วเดินเข้าห้องที่อยู่ซ้ายมือ ของบันไดฝั่งขวา เดินตรงไป มองจากหน้าต่างบานริมซ้ายสุดไปข้างหน้ามือ แล้วเดินไปที่นั่น ขึ้นบันไดไปอีกหนึ่งชั้น จะมีคนมารอรับ แค่นี้เหละค่า"

"อะไรนะแป้ง ทางไปซุ้ม ยั่งกะลายแทงหาสมบัติ" สุดยอดเลย เดินกันขาลากแน่

"จำมาถูกนะแป้ง เป็นอย่างนี้ทุกซุ้มเลยป่าว"

"ถูกแน่นอนค่ะ เป็นทุกซุ้มค่ะ แต่ของเรายาวสุด แป้งมั่นใจ" แล้วเจ้แกก็ชูสองนิ้ว สู้ตายค่า = =

"เอ้าไปสิๆๆๆ ไปที่ท่าเรือกัน>O<" ต้องรีบๆๆๆๆ

"อย่าโง่ดิไอ้ปอง แถวที่ป้ายประกาศมีแผนที่โรงเรียนใช่ไหม"

"ค่ะ อะนี่" แล้วแป้งก็เอาแผนที่ออกมาจากกระเป๋า มันไปเอามาตอนไหนนะ

แล้วไอ้เวก็กางแผนที่โดยให้หันทางเดียวกับความเป็นจริง มันเอาสตางค์มาสามเหรียญ

"เหรียญสองบาทคือชั้นนะ"

" เหรียญบาทคือแป้ง"

" ส่วนเหรีนญห้าสิบสตางค์คือปองเข้าใจ"

"แล้วทำไมชั้นต้องเหรียญห้าสิบตังค์ด้วย - -"

"เพราะแกไม่เต็มบาทไงไ้อ้ปอง ส่วนชั้นเกินบาท เข้าใจๆๆๆ >o<"

"ขอบคุณว่ะ = ="

แล้วมันก็เอาเหรียญไปวางไว้ที่ท่าเรือสามเหรียญ สรุปก็คือ ไอ้ตึกนั้นน่ะ คือตึกกีฬา ซึ่งอยู่ทางขวามือของท่าเรือ ถ้าลองคิดดูแล้วคือ ชั้นที่หก เราไม่ต้องเดินไปหรอก (เริ่มฉลาดแล้ว) ไอ้เวมันก็ เอาเหรียญไว้ตรงบันไดฝั่งขวา แล้วโยกไปทางซ้ายจนถึงมุมตึกแล้วเลื่อนลงมาอีกนึดนึง ทางตรงกันข้ามคือตึกกิจกรรม

"สรุปก็คือตึกกิจกรรมสองใช่ไหมค่ะ" หลอกให้คิดตั้งนาน

"ฉลาดแล้วไงล่ะ ไอ้แป้ง ไอ้ปอง" อยู่นานเข้าเริ่มสนิทกันซักเรียกไอ้ __ __*

"ช่ายๆๆๆๆ งั้นไปเลย เร็วๆๆๆ" นี่ ต้องขอบคุณไอ้เวกับแป้งที่อุสาห์ฉลาด เหอะๆๆ เออ ชั้นมันโง่เองเหละ -3-

-------------ตึกกิจกรรมชั้นสอง-------------

"นี่ แกไอ้เว ไอ้แป้ง มาถูกแน่นะ"

"ถูกอยู่แล้วเหละค่า ความจำของแป้ง กับความคิดของเวเฟอร์ ^ ^" เธอหลอกด่าฉันนะว่าไม่ช่วยไรเลยน่ะ

"แล้วไม่เห็นมีคนมารับเลยนี่" ช่ายเลยไอ้เว เอะ เดี่ยวนะ

"แป้ง เอาท่อนสุดท้ายมาใหม่สิ"

"อ๋อ ขึ้นบันไดไปอีกหนึ่งชั้น จะมีคนมารอรับ "

"จะมีคนมารอรับก็ไม่ได้หมายความว่าต้องออกมารับเรานี่"

"อ๋อ มีอีกค่ะ ปล.สี่เท้าเดินมาหลังคามุงกระเบื้องส่วนใหญ่ที่ถนัดค่ะ" แล้วทำไมเพิ่งบอกเล่า

"สี่เท้าเดินมาหลังคามุงกระเบื้อง ก็เต่าสิ" ไอ้เวพูดออกมา ฉันไม่ได้โง่นะ

"งั้นก็ตัวทีสิ เพราะทั้งแบบอังกฤษกับอเมริกันก็ขึ้นต้นดวยตัว T" คิดมันมั่วๆเนี่ยเหละ

"ซึ่ง tree ก็คือต้นไม้ เป็นคำออกเสียงคล้ายๆ T" แถวนี้มีต้นไม้ไหมเนี่ย

"นั่นไงๆๆๆ แป้งเจอแล้วดูสิค่ะ ต้นไม้ๆๆๆ น่kรักจังเลย" ตื่นเต้นๆๆๆ แล้วยัยนั่นก็วิ่งเข้าไปหาต้นไรซักต้นขนาดสูงประมาณ 10 เซนติเมตร เน่รวมกระถางแล้วนะ กะจะไม่ให้หาเจอเลยไง

"ส่วนใหญ่ที่ถนัด ก็คือมือขวา งั้นก็สรุป ทางขวาของต้นไม้สินะ" แล้วพวกสามสวย(ยังไม่เลิกอีก) ก็หันไปทางเดียวกัน แล้ว เจอ

เจอ.....

เจอ.................

ประตู = = พูดซะตื่นเต้น

"แป้งเปิดไม่ออกง่ะ" เค้าลอคไว้ซิยัยโง่

"ห้องนี้ก็เปิดไม่ออกวะ ไอ้ปอง ไอ้แป้ง" ไอ้เวเดินไปเปิดประตูห้องถัดไป สรุปว่า ลอคหมด

"กุญแจจ๋า อยู่หนาย มาม่ะ โม่ๆๆๆๆ" = = แป้งเริ่มประสาทเสื่อมหลังจากที่คบกับพวกเรามานาน

ส่วนมากนะ คนเราชอบซ่อนกุญแจไว้ไหนนะ ตู้รองเท้า ในกระถางต้นไม้ หรือว่าต้องงัดเนี่ย ฝึกวิชาชีพโจรกรรมศาสตร์ อ๋อ ลืมอีกที่ ใต้พรม นั่นไงๆ พรมเช็ดท้าว ลองเปิดดูเลย กลิ่นหึ้มเชียว

จ๋ะเอ๋ กุญแจ เนี่ยแป้งเค้าหาอยู่นะ ไปหาเค้าสิ (เอากับมัน)

"เน่ไง เจอแล้ว แป้ง เวเฟอร์ มานี่ๆๆๆ"

แกร้กๆ

แอ้ดดดดดดดดดดด

หันซ้าย หันขวา เจอพี่บิงโกนอนกรน - -* อยู่มุมห้อง มีการเอาผ้าห่มมาด้วยน่ะ โห กะสบายเลยสิ

พวกเราสามคนยืนค้ำหัวพี่บิงโก ท่าแต่ละคนเตรียมกระทืบเต็มที่ หนอย หลอกให้หาแทบตายดันมานอนหลับซะำได้ แต่เสียดายหน้าตาพี่เขา เลยต้องจำยอมปลุกดีดี

"พี่บิงโก พี่บิงโก" ไอ้เวปลุกด้วงเสียงที่กวนโอ้ยสุดๆๆ

"อะไรวะ อีเฉิ่ม กรูยังไม่เสร็จโว้ย รอก่อนๆๆๆ" "แจ้บๆๆๆ ซู้ดดดด" น่าเกลียดมากก ใครว่าคนหล่อทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดมาดูนี่ซะ

"ปลุกกันเองแล้วกัน ดูสิ อยู่ดีดีกลายเป็นอีเฉิ่มเลย"

"พี่บิงโก พี่บิงโก"

"แจ้บๆๆๆๆ"

"พี่บิงโก บิงโก ไอ้บิงโก ไอ้พี่บิงโก ไอ้อีพี่บิงโก" มันต้องฉัน

"ไรอ่า -O- แจ้บๆๆ"

" =O= น้องๆมากันแล้วเหรอ ทำไมเมื่อกี้พี่ยังเห็นมินดี้อยู่เลยอ่า"

"อ๋อ แล้วอีเฉิ่มเมื่อกี้คือพี่มินดี้ใช่ไหม ดีล่ะ เวจาฟ้องพี่ดี้"

"จ้ากกกก อย่านะ.......ไม่เอาๆๆๆ >O<" พี่ดี้น่ะ รู้สึกว่าจะเป็นคู่กัดกับพี่บิงโก

"ก็ด่ะ แต่ว่า.........."

ไอ้เวกำลังต่อรองอย่างเมามัน ส่วนปูแป้งขอยืนห่างๆแบบ ไม่เอาด้วยดีกว่าซะงั้น

"พอเหอะ ไปได้แล้ว เร็วๆๆๆ พีี่่jจะได้ไปนอนต่อ เมื่อคืนหนักกับยัยมินดี้ไปหน่อย ห้าววววว" โห คิดลึกนะเนี่ย

"เน่ พี่บิงโก ทำไรอ่า อย่าบอกนะว่า อะจิ้ว อะจิ้ว" คิดเอาเองเถอะว่าแปลว่าไร

"คิดปริศนาเว้ย คิดไรเนี่ยไอ้ปอง ไปๆๆๆ เอากระถางต้นไม้ไปวางไว้หน้าประตูห้องไหนซักห้องด้วย ยกเว้นห้องทางซ้ายนะเมื่อกี้ไอ้พาวมันส่งมาบอกว่า มีคนเจอแล้ว ห้าวววว =O="

"วางทำไมอ่าค่ะ" ในที่สุด ปูแป้งสุดน่ารักก็มีบทซักที

"เพื่อจะได้มีคนมาแก้ปริศนาต่อ พี่ว่า บางคนอาจต้องรอถึงเช้า เพราะบางทีมันก็หลับกันแบบพี่ น้อยคนที่จะมาถึงเร็วปานนี้ เริ่มอย่างเร็วก็สี่โมง ถ้าซื่อบื้อหน่อยเดินตามนั้นกว่าจะเสร็จก็คงทุ่มนึง บางคนมันขี้เกลียดกลับเช่นพี่ เลยมานอนรอแม่งเลย" ตอบซะยาวเลยนะ

"แล้วตกลงซุ้มมันอยู่ไหนเนี่ย" ฉันถามหลังจากวางกระถางต้าไม้ไว้ห้องตรงข้ามเสร็จ

แอ้ดดดดดดดดด

แกร้ก

"แล้วลอคห้องทามมายอ่า" ไอ้เวถาม เพราะมันถูกใช้ให้ลอคห้อง ส่วนพี่บิงโกหอบเสื่อผืนหมอนใบ

"หลอกฟาย ตามมาๆๆ"

----------ซุ้มลีดเดอร์----------(ซะที)

ตกลงไอ้ซุ้มเนี่ยมันอยู่ชั้นที่หก ของตึกกิจกรรม ตึกนี้มีเจ็ดชั้น ชั้นที่เจ็ดเป็นของซุ้มดาราศาสตร์น่ะ วันนี้เป็นวันศุกร์เอากระปุกไปใส่กระเป๋า พรุ่งนี้วันเสาร์เอากระเป๋าไปใส่กระปุก จะมีการเข้าซุ้มทุกวัน แต่เราต้องมาที่ซุ้มเพื่อลงชื่ออย่างน้อยอาทิตย์ละ สองครั้ง ตอนไหนก็ได้ตามใจเรา วันนี้เป็นวันแรกที่พี่แทนประกาศเข้าซุ้ม ไม่มีการแบ่งสายการเรียน จะได้เพื่อนต่างสายก็ต้อนนี้เหละ อยากเข้าซุ้มไหนก็เข้าตามใจฉัน

"เอ้า เอามาส่งแล้วนะ กรูไปแล้วนะ หมดหน้าที่กรูแล้ว ง่วงโว้ยยยยยยย" แล้วพี่บิงโกก็หอบเสื่อผืนหมอนใบจากไป.....

"เอ้า ไอ้ปองน้องรัก แกสอบผ่านด้วยเหรอเนี่ย เห็นไหมพวกเมิง น้องกรูได้เชื้อฉลาดจากกรู 555+" ไอ้พี่เบสบอลเดินมาตบหัวฉัน ป้าบๆ นี่ มีความสามารถขนาดอยู่ซุ้มนี้ด้วยเหรอ

"พี่เบส อยู่ซุ้มนี้ด้วย"

"นี่ ไอ้น้องแกดูถูกฉันเหรอ ไอ้ชิฟก็อยู่นะเฟ้ย" อันหลังนี่ค่อยน่าเชื่อหน่อย

"โน่นแก ไปนั่งทางโน้นเลย ทางนี้ผู้ใหญ่เค้าจาคุยกัน ไปชิ่วๆ" มันไล่เลยค่ะ

"เออ ก็ได้ แป้งกับเวไปก่อน เดี่ยวตามไป"

"นี่ๆๆ พี่เบส แล้วทำไมตอนรับน้องไม่มีซุ้มนี่ล่ะ" ก็รายชื่อซุ้มแต่ละซุ้ม เป็นรายชื่อเดียวกับตอนรับน้องนิ

"ก็เพราะคนที่รับหน้าที่เป็นพิธีกรนั่นเหละ อยู่ซุ้มนี้ทุกคน บางคนก็ถูกขอตัวไปช่วยงานซุ้มอื่น ไปนั่งเจิดจรัส เปล่งประกาย ส่วนพี่ปีสามน่ะ คอยหารุ่นน้องที่ได้เป็น headman " ถึงว่านะสิ หน้าตาดีทุกคน นี่ อุาสาห์ชมพี่ชายตัวเองนะเนี่ย เหวะ

"อย่าบอกนะว่าพี่"

"ก็กำลังจะบอกนี่ไง ว่าพี่ชายแกน่ะ ได้เป็น headman ด้วย จงภูมิใจซะ" น่าภูมิใจมากมายเลย

"งั้นไปล่ะ"

"นี่แกไม่สนใจพี่แกเลยเหรอ"

"น่าจะไปตั้งนานแล้ว" อ้าว ไหงเป็นงี้ง่า ไอ้พี่ชั่ว

ไอ้เวกับแป้งอยู่ไหนนะ นั่นไงๆ กำลังคุยกับใครอยู่เลย

"เน่ๆๆๆ ชั้นนะ เป็นคนแก้ปริศนาตอนแรกเหละ ไม่งั้นนะ เดินขาลากเลย" ไอ้เวเริ่มโกยความดีใส่ตัว

"แป้งเป็นคนจำคำใบ้ได้ทั้งหมดนะ >< ต้องอาศัยความจำแป้งด้วยนะเนี่ย" ช่วงนี้มีความรู้สึกว่าปูแป้งพูดมากขึ้นม่ะ

"อ้าวไหงเป็นงี้ล่ะ ชั้นก็ช่วยนะ " โพล่งไปกลางวงอย่างงี้เหละ ดูสิ พวกที่มาก่อนเราเป็นใครกัน

"เออ แกก็ช่วย มานี่เลย มาดูสิว่าใครถึงก่อนพวกเรา"

"อ้าว พวกนายนี่เอง เดี่ยวนี้อยู่กลุ่มเดียวกันแล้วหล่ะสิ" ก็มีนะ โมโน ฟาร์ม แมค เต้าหู้ ครบเซตเลย

"ไม่หรอกน่า ปิงปอง พวกเราน่ะ มาหลังปิงปองด้วยซ้ำ เปิดห้องไปก็เจอพี่พาวกำลังอ่านหนังสือแล้วรีบออกมาเลย ได้ยินเสียงปองปลุกพี่บิงโกด้วย ซะดังเซียว" ฟาร์มที่นั่งข้างปูแป้งพูด ว่าแต่ฉันจะนั่งไหนเนี่ย เต็มแล้วนะ โซฟาน่ะ

"นี่ เขยิบๆหน่อยสิ เป็นสุภาพบุรุศกันหน่อย" ถ้าไม่บอกเนี่ยกะจะไม่ขยับใช่ไหมเนี่ย

"มันเต็มแล้วนะ ที่ vip เนี่ย แกนั่งพื้นไปแล้วกัน " เลวแล้วไอ้เว มันนั่งติดกับเต้าหู้น่ะ เต้าหู้นั่งตรงที่วางแขน ข้างๆมัน เอะเดี่ยวสิ ตรงนายโมโน กับนายแมคว่างนิดนึงดี ดีล่ะ แทรกไปตรงนี้เลย อึ้บ

"นี่เธอ มานั่งเบียดฉันทำไมเนี่ย" ทำไมอ่ะ มีปัญหาไงไอ้ผงชูรส

"........................"

"นี่ ปิงปอง" มาทำตาโหดใส่อีก นู๋กลัว

"ปอง เขยิบมาทางเราก็ได้"

"ไม่ล่ะ แมค นายนั่งไปเหอะ" ไอ้ที่เค้ายินดีน่ะ เราไม่ชอบ แต่ไอ้ที่เค้าไม่ยินดีล่ะเราชอบนัก ตอนนี้เลยจงใจเขยิบไปนั่งทับนายโมโนครึ่งตัว เพิ่มพื้นที่แก้คนอื่น เอิ้กๆๆ สบายใจจริงเลยเรา โซฟาสี่ที่ นั่งไปเจ็ดคน แจ๋วม่ะ

เรียงล่ะนะ ปีกขวา เต้าหู้ กองกลางที่นั่งแบบมนุษย์ธรรมดา เวเฟอร์ ปูแป้ง ฟาร์ม แล้วก็มา โมโน ชั้น นายแมคนั่งที่ปีกซ้าย เป็นไงล่ะ อึดอัดน่าดู

"นี่ ไอ้ปอง แกลุกเหอะ อึดอัดง่า"

"ไม่เอาๆๆๆ งั้นถ้าแบบนี้ล่ะ" ฉันก็ขยับไปนั่งบนตัวนายโมโนซะเต็มที่ 555+ สะจายๆๆ ปล่อยให้มันหนักไป เอิ้กๆๆๆ

"เออ ดีมากไอ้ปอง แต่จะดีเหรอ แกนั่งบนตักโมโนนะ" เออ จริงด้วย -///-

"ไม่เป็นไรหรอกไอ้เว >////< ปล่อยให้คนข้างล่างมันหนักไป"

"ให้แป้งลุกก็ได้นะ หรือว่า ให้แป้ง....." รู้หรอกนะเธอจะนั่งตักฟาร์ม ไม่ยอมหรอก

"ไม่เป็นไรๆ ดูสิ เจ้าตัวยังไม่บ่นเลย"

"...........หนักนะเนี่ย -///-" นายโมโนหน้าแดงด้วย ดีหล่ะ นั่งต่อไปเลย แกล้งคนสนุกจัง

"โถ่ แค่เนี้ยทนไม่ได้ไม่รู้หล่ะ ปองจานั่งตรงเนี้ย" อ้อนมั่งๆๆๆๆ

"ตามสบายเธอเลย เชิญ -///-" ยังไม่หายแดงเลย

"นี่ โมโน นายมานั่งนี่ไหมล่ะ เดี่ยวชั้นนั่งนั่นเอง" แกคิดชั่วอยู่นะนายแมค

ไม่รู้สิ ทำไมกะนายนั่นถึงไม่อยากแกล้งก็ไม่รู้ ตั้งแต่คดีน้ำจี้ดคราวนั้น ถามไปมามันคือน้ำมะนาวผสมส้มจี้ดดีๆนี่เอง เห็นมั่ยล่ะ ตั้งชื่อใกล้เคียง เปรี้ยวกว่ามะนาวอีก อยากแกล้งนายโมโนไปเรื่อยๆ สนุกดี นี่ก็สองอาทิตย์แล้วนะเนี่ย ที่อยู่ห้องเดียวกัน เลยคุ้นเคย ส่วนยัยแพน ไม่เค้ย ไม่เคยเข้ามาในห้องซักที คงเพราะตอนนั้นไอ้เวกำลังโมโหอยู่ แล้วยัยนั่นก็เิดินแด่ะแด๋เข้ามา ไอ้เวเลยเอาปังตอที่ถืออยู่ขว้างเฉียดหัว แล้วยัยนั่นก็เลยยืนหน้าซีด รับเก็บข้าวของไปเลย คงจะไปอยู่กับกลุ่มเครื่องครัวมั่ง ห้องอื่นน่ะ เค้ามีเมดแค่ห้าคน แต่ห้องเล็กกว่าเท่าตัว ไม่มัครัวด้วย แล้ยยัยอพนจะอยู่ไหนเนี่ย

"ไม่ต้อง" อ้ากๆๆๆๆ สมๆๆๆๆ

" โหลๆ เทสๆ โหลอย่าพูด 1 2 3 4" แล้วแกพูดทำไมฟะ

"อ่ะ แ่อ่ม " กระดูกติดคอไง

"เอาหล่ะ น้องๆที่ผ่านข้อสอบเข้าชมรมนี้ทั้งหมด 29 คนพอดี มีทุกๆสายการเรียนนะ ตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าแล้ว พี่ชื่อพี่แทน อยู่ปีสามเป็นประธานนักเรียน ประธานซุ้มนี้ หัวหน้า headman ผู้ประสานงาน และอะำไรๆ อีกหลายอย่าง วันนี้น่ะ น้องๆที่มาที่นี่คงผ่านการทดสอบกันนะ มีคนมาสมัครทั้งหมดหกสิบกว่าคน คัดออกประมาณครึ่งหนึ่ง ถือว่าปริศนาปีนี้ ผ่าน"

"เย้ หิ้ววววววววววว"

"พอพอเลย ไอ้พวกปีสอง ปีต่อไปแกต้องมาทำหน้าที่แทนฉันแล้วนะ บ่นมากแก่เร็วไม่บ่นแล้ว" เพิ่งรู้ตัวเหรอเนี่ย

"ก็มีอะไรที่จะชี้แจงหน่อยนะ พวกเราน่ะ ถือว่าเป็นคนที่ฉลาดเฉลียว หน้าตาดี ใช่ไหมครับ" ถูกต้องๆๆๆๆ ทำไมเวลาพี่คนนี้พูด ดูน่าฟังดูกังวาลจัง น้ำเสียงเป็นการเป็นงานมาก

"ก็คนที่นั่งอยู่เก้าอี้วีไอพีนั่นเหละ เก้าคนที่มาถึงคนแรก จะเป็นหัวหน้าในซุ้มนี้ ทำหน้าที่ประสานงานกับรุ่นพี่ นี่ แล้วทำไมน้องๆไปนั่งเบียดอยู่เก้าอี้เดียวกันล่ะครับ headman รุ่นนี้ อีกตัวนึงก็ว่าง ปล่อยให้เพื่อนนั่งกันสองคนไง แล้่วน้องปิงปองน่ะ จะพิเศษมากเกินไปแล้วนะ สบายกว่าใครเลย โมโนหนักมั่ยล่ะนั้น"

อ้ายยยยย ไอ้พี่แทนบ้า หน้าตาก็ดูดีหรอก ไม่ถึงขั่นหล่อเหอะ ดูเป็นผู้ใหญ่ (หน้าแก่) จะพูดทำไมเนี่ย คนเค้ามองกันหมดแล้ว >////< พูดลงไมล์ด้วย อยู่ไม่ได้แล้ว เลิกๆๆๆๆ

"จะรีบไปไหนล่ะ ปิงปองคนเก่ง" อ้าย นายโมโนเอามือมากอดเอวฉันไม่ให้ลุก ปล่อยนะ

"ปล่อยเดี่ยวนี้นะ คนเค้ามองกันใหญ่แล้ว >////<"

หิ้วววววววววว วี้ดดดดดดดดด

"เห้ย พวกมึง น้องกรูขายออกแล้ว ฉลองๆๆๆ โว้ยยยย วันนี้กรูเลี่ยงขาไก่สามถุง" ไอ้พี่เบสบ้า บ้าที่สุดเลย

"เก่งนักนี่ จะแกล้งฉันเหรอ ยังอ่อนหัดเกินไปนะสาวน้อย" ไอ้โมโนยื่นหน้ามากระซิบ มันหายใจรดต้นคอฉันอยู่นะเนี่ย ฉุกเฉินๆๆๆ

"นี่นาย ทำไมอยู่ต่อหน้าคนอื่นแล้วนายเงียบ พออย่างงี้ล่ะออกลายเชียว"

"กับเธอคนเดียวเหละ" นายแมคไปไหน อ้าวไปนั่งโต๊ะโน้นซะแล้ว มีการโบกมือทักทายเอ้ยบ้ายบายอีก

"เหอะๆ" นายนั่นหัวเรอะในลำขอ หล่อจัง เอ้ยไม่ใช่ ต้องดิ้นๆๆๆ

"นี่ อย่าดิ้นสิ เดี่ยวคนอื่นเค้ามองนะ" ไม่ต้องบอกก็รู้แล้วย่ะ

"เห้ย ฟังกรูก่อน ไอ้สองคนนั้น่ะ ปล่อยมันไปเหอะ เข้าเรื่องๆๆ หน้าที่ของซุ้มนี้นะ คือ........." แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ ก็นั่งมันต่อไปงั้นเหละ

"คนในซุ้มนี้นะ มีสิทธิ์ไปช่วยงานซุ้มอื่นได้ ซุ้มอื่นก็มีสิทธิ์ขอคนในซุ้มนี้ไปช่วยเหมือนกัน พูดง่ายๆก็คือ ซุ้มนี้น่ะ แทบไม่ต้องทำ.................." ฟังไม่รู้เรื่องแล้ว >////<

"เอาหล่ะ เรื่องที่จะพูดมีแค่นี้ ทำความรู้จักกันเอาเองแล้วกัน พี่ไปล่ะ ห้ามออกจากห้องนี้ก่อน เที่ยงคืนนะ พี่ไปล่ะ เดี่ยวจะหาว่าไม่เตือน"

แล้วก็มาเนะนำตัวกัน โดยที่นายโมโนปล่อยให้ฉันลงจากตัวมันได้แล้ว เห่อ กว่าจะออกมาได้ ผลัดกันแนะนำตัวบนเวที จากหลังมาหน้า เพราะทุกคนก็คงอยากรู้จักหัวหน้าตัวเองใช่ไหมล่ะ ตอนนี้ถึงนายแมคแล้วหล่ะ ดับเบิ้ลกับทริปเปิ้ลก็อยู่ซุ้มนี้ กรีดดดดด เหมือนที่พี่เค้าบอกเลย มีแต่คนหน้าตาดี

"ผมชื่อ อะเอ่อ ........................................"

"เดี้ยนชื่อ...................................................."

"อันนี้ขอมาเป็นแพคคู่นะคับ ผมดับเบิ้ล ธนฒ ศิริรัตนานนท์"

"ส่วนผม ทริปเปิ้ล ธนัตถ์ ศิริรัตนานนท์"

"วิธีแยกพวกเราสองคนนะดูที่ลีลาครับ" คนทางซ้ายพูด ดับเบิ้ลน่ะ

"หากันเอาเองนะครับ ใครหาเจอแล้วบอกด้วยนะครับ ห้องที่ 111 ครับ" ทริปเปิ้ลมั่ง ทางขวา

หิ้วววววววววว

"ต่อไปมาถึงหัวหน้าพวกเรากันมั่งนะ" เสียงพี่แทนพูดมา ดูง่วงๆนะ

"เอ่อ ผมชื่อแจคพอทครับ อยู่สายศิลป์คณิต มีไรก็ปรึกษากันได้นะพวก โดยเฉพาะสาวสวย หมวย เอ็ก ^^" หล่ออีกแล้ว มาแบบน่ารักเซียว อ้ายยยยย มีความสุขเว้ย

หิ้วววววววววววววววววววว

"สาหวัดดีเจ้า ข่อยชื่ออีคำฝ้ายเด้อ อยู่สายศิลป์ฝรั่งเศษ มีอิหยั่งก็ปรึกษาไดก่อ" นี่ก็สวยแบบที่ราบสูง ล้อเล่น หน้าตาก็หมวยๆ ดันพูดอีสาน

55555+

"สวัสดีคร้าบบบบบ ผมชื่อแมคคร้าบ แมคเนต ไมเคิล ทริปฟาน คับ ชื่อเต็มๆว่าแมคเนต แปลว่าแม่เหล็กคร้าบ อยู่สายวิทย์คณิตคับ ยังไงก็ ฝากเนื่อฝากตัวด้วยนะคับ" อ้าวนายนี่ ลูกครี่งเหรอเนี่ย แต่ก็คล้ายๆนะ

"นี่ ทำไมนายทำหน้าแปลกงั้นอ่า โมโน"

"ป่าวนิ"

"แล้วแมคลูกครึ่งเหรอ เพิ่งรู้"

"ครึ่งอเมริกันน่ะ แต่ตามันสีน้ำตาล เลยไม่มีคนสังเกตุ"

"แหม รู้กันดีจังนะ"

"เงียบน่า คนจะฟัง" แป่วววว แง่วววว

"สวัสดีคร้าบบบบ ผมชื่อเต้าหู้คร้าบบบบ ภควัต ทวิกิตติภพ มีคนสวยใจดีตั้งชื่อผมว่า เต้าหู้ยี้คร้าบบ ผมขอฝากตัวไว้นะครับ ส่วนใจน่ะ ให้ไม่ได้ครับเพราะเป็นของคนสวยหมดทั้งดวงแล้วครับ แล้วคนสวยของผม........."

โป้กกกกก

ฮาาาาาาาาาาาาาา

ไอ้เวเอากระป๋องน้ำอัดลมชื่อดังปาหัว

"ผมต้องไปแล้วนะครับ คนสวยไม่พอใจแล้ว โอ้ย เดี่ยวสิ ไปแล้วๆๆ"

"หวัดไม่ดี โทษปี่โทษกลอง เวเฟอร์ วรนัฏฐ์ อรุณจิตรพิทักศ์วงศ์ ฉายา whit satan ได้มาตอนอยู่ ซุปเปอร์รุนารี่ อยู่สายวิทย์ศิลป์ มีป่ะ มีปัญหาไรก็บอกกันนะ"

หิ้ววววววววววว ยังมีพวกใจกล้าหน้าด้านส่งเสียงอีก เมาโอทูกันไง

"สวัสดีค่ะ แป้งชื่อ ปูแป้ง อยู่สายวิทย์คณิด ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ทำความรู้จักกันเองนะค่ะ ^^"

แปะๆๆๆๆๆ หิ้ววววววววว กรีดดดดดดดด

"ฟาร์มคับ ขอประกาศไว้เลยนะ ว่าแป้งแฟนโผ้ม ห้ามแย่งผมนะ ไม่งั้นผมจับเจื่อนจริงด้วยเอาสิ แล้วถ้าบอกว่าผมจะทิ้งนะ ไม่มีวันซะหรอก ผมรักแป้งที่สุดเลย" นี่ ออกแนวของข้าใครอ่ายุ่งแล้วนะ

"ฟาร์มง่ะ ลงมาเลยนะ" เออ เอามันลงไปเหอะแป้ง

"คร้าบบบบบบบบ"

เอาหล่ะ ถึงตาฉันแล้ว สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วปล่อยออกทางทวาร

หิ้ววววววววว ไรเนี่ย ยังไม่ทันพูดเลยนะ

"สวัสดีก่อนนอน หาว =O= ง่วงจัง ปิงปอง ฐิติรัตน์ เจตน์สฤษฎ์พงษ์ อยู่สายวิทย์ ยินดีที่ได้พบกันนะ ^__^"

กรีดดดดดดดด หิ้วววววววว ยังไม่หมดเสียงกันอีกเหรอ = =

แล้วนายโมโนซึ่งเป็นคนสุดท้ายก็ขึ้นไปบนเวที ฉันว่านะ ไมล์ต้องเหม็นแน่เลย กี่ปากแล้วล่ะ

กรีดดดดดดดดดดดดดด อ้ายยยยยยยยย

"ราตรีสวัสดิ์ โมโร ฆนากร ศิริรัตนานนท์ สายวิทย์คณิต ยินดีที่ได้พบกัน ลาก่อน สวัสดี"

หิ้ววววววววววววว อย่างเงี้ยเหะนะ ไอ้พวกคนหล่อเนี่ย

"เอาหล่ะ ตอนนี้ก็สามทุ่มกว่า เรามาเล่นอะไรอันเถอะ อีกตั้งนานกว่าจะเที่ยงคืน ไอ้ชิฟ จัดการ"

พรึบบบบบบบบ

กรีดดดดดดดดดดด อ้ายยยยยยยย ยังมีเสียงกันอยู่อีก พลังเหลือเฟือจริง เอะ ทำไมมันมืดๆ

"น้องๆครับ พี่ชื่อชอคชิฟนะ ห้ามเอาอุปกรณ์ให้แสงสว่างมาใช้งานนะ เราจะมาเล่นอะไรกัน"

"นั่งกันอยู่ที่เดิมนั่นเหละ ส่วนใครที่เผลอวิ่งออกมาแล้ว ก็นั่งไปแถวนั้นเลย"

"ห้ามส่งเสียงดังนะ เดี่ยวพอพี่หยุดพูดทุกอย่างต้องเงียบ จนกว่าพี่จะให้พูดได้ นับ 1 2 3"

"......................................." เงียบสุดเลย ไม่มีเสียงอะไรเลย -O- หาว ง่วงจังโว้ย

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ยังไม่มีอะไรคืบหน้า เงียบสนิท

"เอาหล่ะ น้องๆ พูดกันได้นะตามสบาย พี่ไปล่ะ" อ้าว พูดได้แล้ว พูดไรดีง่า ง่วง

"นี่ มีคายอยู่แถวนี้บ้างง่า"

"แป้งอยู่นี่ค่ะ ปิงปองใช่ไหม" แล้วยัยแป้งก็คลำๆที่หัวฉัน เออ กรูเองเหละ

"เออ"

กุก กัก กุก กัก กุก กัก กุก

เสียงไรฟะ

"เห้ย ประตูเปิดไม่ออกวะ พวกเมิง" มีคนรึปล่าวนะ ตะโกนมา หาว +O+ ไรนักหนาวะเนี่ย

"อ้ายยยยยยยย นั่นอะไรน่ะ ที่หน้าต่าง" ไหนฟะ

ฟิ้วววววววววว ฟิ้วววววววววววววววว

~มีเสียงลมด้วยเหะ

ลมโชยมาพา------แกว่ง

ลมแรงๆพัด----กระจุยกระจาย

ลมดีๆพา-สบายๆ

ลมสบายๆพา----สุขใจจริ่งจิง~

(ใครอยากรู้ถามไอ้เมทีหลังแล้วกานนะ)

สรุปก็คือ พวกเราก็ต้องนอนที่ซุ้มลีดเดอร์ทั้งหมด ส่วนพวกรุ่นพี่ไปย่างบาร์บีคิวกินกันซะงั้น หิวโว้ยยยยย เหตุที่พวกพี่เค้าให้เงียบเพราะอยากทดสอบความอดทนรุ่นน้องน่ะ แล้วดันมีพวกปากไม่ดีพูดเลยโดนลงโทษเลย หิวโว้ยยยยย เดี่ยวจับผู้ชายในซุ้มกินหมดเลยนะ แล้วไอ้เสียงนั่นน่ะ คือพวกรุ่นพี่แอบหนีลงทางหน้าต่าง แล้วลมเลยพัดเข้ามา ส่วนไอ้เงานั่นน่ะ คือควันที่ย่างบาร์บีคิวกินกัน ไอ้พวกทุยเอ้ย

---------------------------------------------------------------------------
เมื่อชะมัด เม้นๆด้วยเน้อที่รัก