คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ศึกสะท้านโลกา สะหนั่นปฐพี ถล่มอเวจี ไม่มีใครเกิน
“ไอ้ปิงปอง”
“ไอ้ปิงปอง ตื่นโว้ยยยยย ไอ้ลูกชิ้นหมู” ยอมไม่ได้ จาปลุกก็ปลุกดีดีจิ นังดำเดือก
“ไอ้ดำเดือก แกอย่ามาว่าฉันอ้วนนะ”
“แกก็ย่ามาว่าฉันดำสิ”
“ทำมาย ยัยลูกชิ้นหมู นอนขี้เซา ตื่นสาย”
“ก็มันเหนื่อยนิ”
“ฉันเรียกแกตั้งแต่เจ็ดโมงครึ่ง ตอนนี้ แปดโมงแกยังไม่อยากจะลุกเลย”
“แกมายุ่งอะไรกับชีวิตฉันล่ะ ไอ้เว”
“เออ ไม่ยุ่งแล้ว เชอะ -3-“
“เออ ตื่นก้ได้ เมื่อวานเหนื่อง่ะ เมื่อยด้วย” ฉันกับยัยเวเฟอร์น่ะ ทะเลาะกันไม่นานเกิน 5 นาที
“เออ ว่าแต่ไอ้ปอง แกเปิดซองสีแดงเดือดดูยัง” เออใช่ ฉันวางมันไว้ที่ใต้หมอนนิ
“ยังแกอ่ะ”
“ก้ยัง รอเปิดพร้อมแก”
“ดีมากพวก”
แล้วฉันก็เปิดหมอนเอาซองนั่นออกมา ข้างหน้าเขียนเป็นชื่อฉัน ปิงปอง ส่วนข้างในนั้นยังไม่รุ ตอนเนี้ย เกือบแปดโมง ส่วนมากยังไม่ตื่นกันหรอก คุณหนูตื่นสาย ฉันกับนัยเวเฟอร์นอนอยู่ฉันสอง คุยกันข้ามเตียง เสียงปกตี้ ปกติ มีหลายคนมุดหัวออกจากผ้าห่มออกมาดู แต่พอเห็นว่าเปงฉัน ก็มุดกลับไป แส่ได้ยินเองนิ ฉันไม่ได้สั่งให้ฟังนิ
“เอางี้นะ แกเปิดของฉัน แล้วฉันเปิดของแก”
“เออ อ่ะ เอาไป เอาของแกมาไอ้เว”
“อ่ะ”
แต่น...........แตน..............แต้น....................แต๊นนนนนนนนน
“แกได้ชื่อ ปูแป้งว่ะ ไอ้เวเฟอร์ คนเนี้ย ฉันรู้จัก”
“ส่วนแกได้ปอมปอมว่ะ พ่อแม่ยัยนี่สงสัยจาเปงคนอิสาน”
“งั้นก็สบาย เพราะฉันก็รู้จัก” เพื่อนสนิทกันเล้ย หาตัวงายนิ
“งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะไอ้เว ให้อาหารน้องกระรอกฉันด้วย”
“ได้ไงแกตื่นสายกว่านิ....................เออ”
แล้วฉันก็ไปอาบน้ำ โรงเรียนนี้นิ หรูแต่ภายนอกเหะ คิดได้ไง ห้องนอนรวม ต้องอยู่ที่นี่อีก 3 ปี โอ้ววววว อยากเห็นห้องนอนรุ่นพี่จัง
“เสร็จแล้วอ้เว แกอาบแล้วใช่ป่าว”
“อืม”
“งั้น ไปโล้ดดดดดดดด”
แล้วฉันก็เดินลงบันไดมาที่ร้านอาหาร ไม่ใช่คนดีไรงั้นหรอก ช่วยชาติ แต่ ขี้เกียดรอลิฟน่ะ ตึกนี้สูงราวสิบฉันได้มั่ง
นั่นไง เจอเหยื่อของฉันแว้ว ยัยปอมปอม กำลังนั่งทานข้าวอยู่กับนายฟาร์มกับยัยปูแป้ง ฉันรู้สึกว่า ยัยนี่เป็นส่วนเกินนะ
“นี่ ไอ้เว คนที่ขาวๆ มัดเกะสองข้าง ผมสีน้ำตาลๆ นั่งข้างผู้ชายหล่อๆ คนนั้นน่ะ ปูแป้ง แกไปจัดการเองนะ”
“แล้วยัยกระปอมล่ะ”
“ส่วนเกินบนโต๊ะ เห็นยัง”
“อ่อ “
แล้วฉันก็เดินไปที่โต๊ะยัยปูแป้ง เตรียมปากกาพร้อม ฉันลืมบอกน่ะ ปากกาแนบมากับซอง
“สวัสดีตอนเช้าจ่ะ ปูแป้ง ฟาร์ม ปอมปอม”
“สวัสดี/ดีปองจัง/ดีค่ะคุณปิงปอง” เรียงนะ ปอม-ฟาร์มคุง-ปูแป้ง
“นี่เพื่อนฉัน เวเฟอร์นะ”
“พวกเรารู้จักแล้วล่ะค่ะ คุณเวเฟอร์ออกจะป๊อบ”
“งั้น ขอจับมือหน่อยนะ ปูแป้ง” ฉันรู้นะ แกคิดไร
“รู้จักฉันรึค่ะ”
“ช่าย ปูแป้งน่ารักนิ พูดจิงนะ” แกไอ้เวเฟอร์ฉันรู้ทันแกน่า
“แล้วทำไมต้อง?????” ยัยนี่ ดูเรียบร้อยนะ แต่รู้ทันนิ
“เอ่อ ไอ้เวมันเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกน่ะ “ ช่วยมันหน่อยแล้วกัน
“ค่ะ” แล้วยัยปูแป้งก็ยื่นมือไป แล้วจับมือยัยเวเฟอร์
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ปูแป้ง ขอบคุณนะ”
“ขอบคุณอะไรค่ะ?????” งงล่ะสิ เธอเสียรู้แล้วหล่ะ
“ดูที่มือสิจ่ะ ปูแป้ง” ไอ้เว แกนี่มัน.............
“คุณเวเฟอร์ เล่นงี้เลยรึค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ เราไม่โกรธหรอก มาทานข้าวด้วยกันสิค่ะ ส่วนซองอ่ะ นี่ค่ะ”
โหหหหหหหหห ยัยนี่นิแม่พระจิง
“ขอบคุณนะ ปูแป้ง” ฉันต้องขอบคุนสะหน่อย
“ไม่เปงไรจ่ะ นั่งสิเวเฟอร์ ปิงปอง”
“เธอนี่น่ารักจัง” จริงนะ
“นี่ ปิงปอง เธออย่าบอกนะว่าเธอเป็น………”
“แกคิดไรน่ะ ฟาร์ม”
“อ้าว”
แล้วฉันก็นั่งลงข้างยัยปอมปอม ยัยเวเฟอร์นั่งหัวโต๊ะ
“แกจะกินไรไอ้ปอง” โอ่ นี่แกถามฉันรึ
“กินเหมือนแกเหละไอ้เว แล้วปูแป้งล่ะ”
“แหม ปองจัง ห่วงแต่ปูแป้งนะ แล้วป๋มล่ะ” นายนิ มีนิสัยเดียวกับไอ้เวเลยนายฟาร์ม จริงน่ะ ฉันกับฟาร์รู้จักกันแล้วตอนมอต้น แต่กลัวลืมกันมั่ง เลยแนะนำตัวใหม่ ส่วนยัยปูแป้งกับยัยปอมน่ะ เพิ่งเคยเห็น
“สนิทสนมกันดีนะค่ะ^-^”
“รู้จักกันตอนมอต้นน่ะแป้ง ทำไม หึงฟาร์มหรอ” นายฟาร์มพูด นี่ อย่าเพิ่งหวานกันได้ไหม
“ +////+ ปล่าวสะหน่อย อัก........” เสียงอักน่ะ ยัยแป้งทุบหลังฟาร์ม เพิ่งรู้นะเนี่ย คนสวยเวลาอายชอบใช้กำลัง
“นี่ เธอสองคนน่ะ อย่าเพิ่งจู๋จี๋กัน กับข้าวมาแล้ว” ยัยปอมปอมพูดขึ้นหลังจากเงียบมานาน
“คร้าบบบบ แม่”
“นี่อ่ะ ของแกปิงปอง” ไอ้เวพูดพร้อมส่งสตูเนื้อให้ฉัน
“ไอ้บ้า ฉันไม่กินเนื้อ”
“แล้วแกบอกสั่งเหมือนฉัน”
“เอาสเต็กปลาของแป้งไปกินก่อนได้นะค่ะ”
“ไม่เปงไรจ่ะ กินได้ แป้งกินไปเถอะ” ยัยปูแป้งนี่ นางฟ้าจริงๆ รสนิยมนายฟาร์มเป็นงี้เองรึ ถึงว่า ตอนม.ต้น ไม่เคยมีแฟน ที่แท้ แอบไปมีที่โรงเรียนอื่น ฉันชอบยัยปูแป้งแล้วจิ เดี่ยวกับเข้าแก๊งค์เลย คนสวย เหวะ
ฉันจะช้าไม่ได้แล้ว ยัยปอมปอมกำลังเพลอ หยิบปากกาขึ้นมาแล้ว...........
“เอ่อ ปอม แขนเปื้อนไรน่ะจ่ะ” ฉันขีดยัยนี่ไปตั้งน่นแล้วนะเนื่ย ยังไม่รู้สึก
“ไหน ปิงปอง???????”
“นี่ไง” เซ่ออีกตั้งหาก
"ปิงปองใจร้ายยยยยยยยยยยย"
"ช่วยไม่ได้ เอาซองของเธอมา"
"เออ ดีเหมือนกัน ฉันก็ขี้เกียจเล่นเหมือนกัน" แล้วแกจากรี้ดทามมาย
"ขอบใจจ๊ะ อิ่มแว้ว ไอ้เวจ่ายตัง"
"ไอ้ชั่ว"
"5555555555555"
แล้วหลังจากที่ฉันซัดอาหารเข้าท้องโดยผ่านทางปากไป เอิ้กกกกกกก อิ่มจางตางอยู่ครบ ไหนๆ ดูสิ ได้ไร
"นี่ไอ้เว แกได่ไรอ่ะ"
" เจือกจิง แก ฉันได้ ผู้ชาย ชื่อเอ"
"ส่วนฉันได้ผู้หญิงชื่อ กระทะว่ะ ชื่อไรทุเรสจัง" ไม่มีความคิดสร้างสรรค์เลย ไอ้เมเปิ้ล (นี่ แกชักรามแล้วนะ)
"พ่อแม่ที่ไหน เค้าตั้งนะนั่น" เออจิงของแกไอ้เว
"อ้าว ผิดเรอะแก ตั้นชื่อลูกว่าแพน" ก็แพนแปลว่ากระทะนิ
"เออ ไม่ผิดหรอก "
"ยัยแพนใครน่ะ” ก็ฉันไม่รุนิ
“ชันไม่ใช่อัปดุลนะจะได้รู้ทุกเรื่องนะ” ใช่หน้าอย่างแก คล้ายๆอัปดุล
“ง่า เดี่ยวฉันไปถามคนอื่นก็ได้ ไม่ง้อแล้วเซอะ-3-“
“เรื่องของแกไอ้ปิงปอง ไม่เกี่ยวกับฉัน” แล้วคนอย่างนี้ คุณจะเรียกว่าเพื่อนได้รึ้งเล่า
หลังจากนั้น ฉันก็เดินเล่นเรื่อเปือยริมหาดทรายชายทะเล โอ้ลั่นล้าไปเรื่อย เดี่ยวค่อยไปถามชาวบ้านเขาก็ได้ว่า ยังกระทะทองแดงน่ะ ใคร ตอนนี้ก็บ่ายแล้ว หิวอีกแล้วง่า ส่วนไอ้เวเฟอร์นะเหรอ เดินกินโน่นกินนี่ตลอดทาง ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่ายัยนั่นเอาไปเก็บไว้ที่ก้นไง กินแล้วไม่อ้วนน่ะ>.,<
“นี่ ไอ้ปิงปอง แกได้ยินเสียงอะไรไหม”
“เสียงร้องเรียกของหัวใจเรอะ” ดังว่า ฉันรักเธออออออออ
“ไม่ใช่ นี่เสียงคนร้องเรียกน่ะ”
“ง่า ตรงมุมตึกควบคุมใช่ไหม“ แล้วไอ้เวเฟอร์ก็รีบวิ่งไปที่ซอกใด หลืบหนึ่งของตึก จะเรียกว่าไรดีง่า เอาเป็นว่าเป็นที่อับสายตาก็แล้วกัน
“นี่ พวกแกน่ะ อย่ามาสะเออะยุ่งกับพวกฉันอีกนะ แล้วถ้าเรื่องนี้มีใครรู้น่ะ ตายยยยยยยย” เสียงไรง่ะ ทุเรสจิงจิงมาข่มขู่กันอย่างนี้เรอะ แล้วเรื่องไรง่า บอกให้หนูรู้บ้างจิ
“ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ” มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ยกมือขึ้นไหว้ยัยโคถึก กับพวกของมัน หนอยแก รังแกชาวบ้านงั้นนะสิ ฮายีน่าหมู่นิหว่า (คือ หมามันน่ารักไปน่ะ เหะๆ)
“ได้ แต่ต้องหลังจากที่พวกฉันมั่นใจและพอใจก่อน พวกแกต้องไม่บอกใคร ไม่ใช่สิ ห้ามบอกใครเลยนะ ว่าพวกฉัน แอบไปดูบันชีคัดเลือกหัวหน้าฉัน headman น่ะ แล้วแอบเอาชื่อตัวเองใส่ไป” แกบอกเองนะ ฉันยังไม่ได้ถามแกเลย ไอ้โง่ ดำ ถึก
“จ่ะ ฉันจะไม่บอกอะไรทั้งนั้นเลย แพน ปล่อยฉันไปเถอะนะ ขอร้อง TT^TT” อะไรนะ ยัยนี่ชื่อกระทะรึ
“แล้วโดยเฉพาะ นังปิงปอง กับ นังเวเฟอร์ ตัวเกร็งนะ” แล้วฉันไปเกี่ยวไรเนี่ย
“จ๊ะ”
“อย่านึกนะ ว่ายัยสองคนนั้น จะคุ้มกะลาหัวแกได้” ยัยนี่นิใช้สำนวนโบราณจริง
“อ้อ แต่ช้าไปซะแล้วหล่ะ อีกระทะทองแดง แกน่ะ แล้วที่บอกว่าฉันน่ะ คุ้มครองยัยเด็กนี่ไม่ได้ เอาอะไรมาตัดสินน่ะ ใช้แต่สมองสุนัข ปัญญากระบือ คิดไง ยัยตอ....ลงตับ” เสียงใครน่ะ ติกตอก ติกตอก ปิ้ง ไอ้เวเฟอร์
“นั่นใครน่ะ แกเป็นใคร” ยัยเลเซอร์มูนพูดขึ้น คือฉันไม่ผิดนะ มันมัดแกะสองข้างน่ะ
“คนที่แกกล่าวถึงไงล่ะ ^^นี่ยัยโง่ แกกล่าวถึงใครยังไม่รู้จักเลยไง”
“นี่ ไอ้ปิงปอง กว่าจะออกมาจากหลืบได้”
“อ่านะ คนสวยต้องมาทีหลัง โฮระๆ”
“นี่หรือ เวเฟอร์ กับปิงปอง นางฟ้าซาตานประจำรุ่น”
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไม” แกพูดดีมาก เวเฟอร์
“แกรู้ไหม ว่าฉันเป็นใคร”
“นี่ไอ้เว มีใครบางคนแถวนี้ไม่รู้จักชื่อตัวเองด้วยล่ะ น่าสงสารจัง”
“อ้ายยยยยยยยย”
“โอ้ย ไอ้เวดูสิ มันไม่มียางอายแล้วแสดงออกทางเสียงพูดน่ะ”
“นี่ ยัยพี ยัยแคส ยัยโบ แกทำอะไรอยู่น่ะ ยืนบื้อทำไมไม่ช่วยฉันเถียง” น่าสงสาร5555+ เพื่อนทิ้ง
“เอ่อ ที่เธอด่าอยู่น่ะ นั่นมัน ผู้หญิงที่น่ากลัวที่สุดในรุ่นนะ” เออ หั่ยมันรู้ซะบ่าง ไผเป็นไผ
“เงียบไปเลย ยัยพี ตอนเนี้ย ฉันรู้อย่างเดียวว่า พวกแกต้องรุมตบมันเดี่ยวนี้ อ้ายยยยยยยยย” ไอ้นั่นน่ะ ใช้แทนนกหวีดรึ
“เข้ามาเลย พวกแก ยัยเครื่องครัว” เออ จิงสิ มีแพน-กระทะ พี-ทัพพี แคส-ไอ้เวคงจาผันเป็นแก๊ส โบนี่อะไรน่ะ
“ว่าแต่ไอ้เว โบคือไรง่ะ”
“ชาม ไงไอ้โง่” ชิ่อเหมือนมิสไทยแลนด์ยูนิเวิดส์ แต่หน้าเจ้ไม่ให้ง่า
“อ้ายยยยยยยยย พวกแกกล้าว่าฉันเรอะ ดิสจับตบเลย”
“น่ะ ไอ้ปองดูสิ ขนาดพูดยังมีจานโพล่มาเลย สงสัย.......”
“มักคุ้นเคยกับภาชนะเครื่องครัว แบบว่า บ๋อยล้างจานน่ะ 55555555+” ต่อให้แล้วนะ
“อ้ายยยยยยย ตบมันๆๆๆๆๆ” นี่เจ้ บ้านเจ้เป็นตำรวจจราจรเรอะ
เพี้ย.................
มันวิ่งมาตบหน้าฉัน รู้สึกจะชื่อแคส นั้นเหล่ะ ดูอ้วนๆ เหมือนถังแก๊ส
พลัก ฉันต่อยมัน 5555+ เหล็กดัดฟันเกี่ยวปากเลย ฮุฮุ
“นี่แก ฉันว่านะ แกต้องไปจัดฟันใหม่แล้วหล่ะ เพราะมันไม่รักดี เกน่ะ”
“นี่แก กล้าต่อยเพื่อนฉัน แคส เดี่ยวพีเอาคืนให้นะ” อ่า ฉันทายถูกด้วย คนสวยมักถูกเสมอ เกี่ยวมั่ย
“ย้ากกกกกกกกกก” ชาร์ทพลังอยู่งั้นสิ
หมับ ฉันจับมือยัยนั้นไว้ “จำไว้นะ ฉันน่ะ ไม่ยอมให้ใครตบได้เป็นครั้งที่สองหรอด จำไว้”
พลั่ก พลัก พลัก สามหมัดร่วง ถ้าที่อื่นคงจะไม่ร่วงหรอกนะ แต่ที่ท้อง 1 หน้า 1 ท้ายคอยด้วยสันมืออีกหนึ่ง สะจาย
“อ้ายยยยย ช่วยด้วยค่ะ”
เพลี้ย......... ตุ้บ
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย ฉันถูกรุม”
ฉาด...............
“ใครอยู่แถวนี้ ช่วยหน่อยค่ะ”
พลัก...........
“โธ่โว้ยยยยย ไอ้ปิงปอง แกจะร้องทำซากไง”
เอ่อ เสียงนั่นน่ะ ฉันร้องเองล่ะ อ้าว เห็นนางเอกที่อื่นเค้าต้องร้องให้คนช่วยไม่ช่ายหรอ แล้วเสียงนั่นน่ะ เอ่อ ฉันตบยัยแกส แล้วเอาขาถีบยัยพีที่เข้ามาข้างหลัง แล้วหันกลับไปตบยัยแกสที่มันจิกหัวฉัน แล้วหมุนตัวแตะเอวยัยพี ชกที่ท้องอีกทีนึง แล้วตอนนี้ กำลังจาหันกลับไปตบยัยแกสที่ดึงผมฉันอยู่ค่ะ ^ ^
“พวกเธอ ทำอะไรกันน่ะ”
เอ้ยดดดดดดดด
ค้างสวยมากค่า ตอนนี้อีตาคุณโมโน เดินควงคู่มากับคุณเต้าหู้ พร้อมกับ ฟาร์มสุดหล่อ ตามติดด้วยดับเบิ้ล กับทริปเปิ้ลสองแฝดผู้น่ารัก ตอนนี้ ท่าของอิฉันนะ นั่งอยู่กับพื้น เนื่องจากสะดุดขาตัวเองล้มตอนกำลังจะกลับตัว ที่หัวมียัยแก็สจิกผม มือถูกยัยพีรวบไว้ด้านหลัง ที่ฟื้นมาตอนไหน ไม่สามารถรู้ได้ สภาพตอนนี้ เหมือนเสียเปรียบสุดๆ ส่วนทางด้านยัยเวเฟอร์น่ะ ถูกยัยโบล็อกไว้ที่กำแพง ยัยกระทะกำลังจาง้างมือตบ นี่ถ้าฉันเดาไม่ผิด ท่าไม่เกิดเหตุค้างขึ้นมาก่อนนะ ยัยเวต้องเอาพระบาท ฝาดพระโอฐของยัยแพนเค้กแน่เลย แต่ตอนนี้ สภาพเหมือนฉันถูกรุม
ถ้าเป็นคุณล่ะ จะทำอย่างไร
“นี่ โบกับแพนเค้ก ปล่อยเวเฟอร์เดี่ยวนี้นะ>.,<” อีตาเต้าหู้ยี้นี่แก ห่วงแต่ไอ้เวเฟอร์งั้นสิ
“อะไรง่า เต้าหู้ แพนไม่ผิดนะ นังสองคนนี่มันรุมตบแพน”
“ฉันไม่รู้ แต่ที่ฉันเห็นเธอกำลังรุมเวเฟอร์” 555+ สวรรค์เข้าข้าง คนหล่อมีตาเว้ย
“ใจร้าย ไม่ ยุติธรรม” ซวยเองนิ ช่วยไม่ได้
“เต้าหู้ ช่วยเวเฟอร์ด้วยT^T” ไม่ใช่เพื่อนฉันนะ สำออยจริง
“ครับ พวกเธอห้ามไปไหน”
“แล้ว แคส กับ พีน่ะ พวกเธอด้วย อยู่ที่นี่ อย่าเพิ่งไปไหน”
“ไอ้ดับเบิ้ล ทริปเปิ้ล คนไหนวะ กูเรียกไม่ถูก ไปตามพี่ที่อยู่ฝ่าย headman ปีอื่นมา ห้ามถึงอาจาร์นะ”
“เออ งั้นกูไป ไอ้ดับเบิ้ลอยู่คุม”
“แล้วแต่พวกมึง”
“งาย ปิงปอง สภาพดูไม่จืดเลยนะ” ไอ้อีคุณโมโน แกมาทางนี้ทำไมฟะ
“ช่างฉันเถอะ ไปดูผู้หญิงตรงโน้นสิ”
“อย่ามาสั่งฉัน ไอ้ฟาร์มดูให้แล้ว” เออ ฉันกลัวพวกแกตาเซ่อ
“พาเค้าไปห้องพยาบาลด้วยนะ”
“ฉันบอกว่าห้ามสั่งฉัน”
“ใครสั่งแก ฉันบอกฟาร์มโน่น” ไอ้โง่ แกน่ะผิด
“แล้วไป”
“นี่นายจะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันลงนะ” เอ่อ ไม่อยากจะบอก ตอนนี้ ไอ้ผงชูรสมันอุ้มฉันค่า ขอย้ำ มันอุ้มฉันค่า
“อย่ามาสั่งฉัน"ไอ้บ้า พ่อแม่สอนพูดประโยคเดียวไง
“เออ ดี ตึกควบคุมใกลกับตึกหอมาก นายเดินขาลากแน่ อิอิ” ความจริงน่ะ ฉันขาแพลงตอนกลับตัว เหมือนว่าบางคนจะรู้
“เรื่องของฉัน”
“ตามสบายนาย”
“เห้ยยยยยยยย ไอ้เจี่ย มรึงอุ้มกรูขึ้นมาทามมายวะ ปล่ยกูนะโว้ยยยยยยยยยยย” นี่แก ใช้มุกเดียวกันเลย
“หรือว่า คุณเวเฟอร์ไม่กล้า”
“คนอย่าฉันจะไม่กล้า เดินเองไหวโว้ยยยยยยยยยยยยยยย”
“งั้น เธอต้องให้ฉันช่วยพยุง”
“เออ ก็ได้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย” โอ้ว ซ่าร่า เวเฟอร์ยอมคนง่ายมากคร่า
“จะไปรึยังล่ะ ยื้นบื้อหาหอยกินไง” เออไอ้เว แกไม่เคยผิด
“คร้าบ”
“เอ่อ ปิงปองขอบคุณมากนะที่ช่วยปูแป้งไว้น่ะ^^” นายฟาร์มเอาปูแป้งขึ้นหลัง แล้วยิ้ม น่ารักจัง เออลืมไป มันมีแฟนแล้ว
“เอ่อ ไม่เป็นไรจ่ะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่านั่นน่ะปูแป้ง”
“ปิงปองน่ารักจริงๆ ขนาดคนไม่รู้จักกันยังช่วย” ลอย................ลอย....................ลอย....................
“หาเรื่องมากกว่า” ตุ้บ.....................(ตกจากฝัน) ไอ้โมโน แกอย่าอยู่เล้ย
“ง่า นายน่ะ เดินเร็วๆจิ จามืดแล้ว”
“อย่ามาสั่งฉัน”
“ง่ะ “ แงงงงงงงงงงงงงง หุ่นยนต์หน้าตาดีพูดได้ประโยคเดียว
ถึงหออาจาร์แล้ว อีกเดี่ยวเดียว ทนหน่อยนะ ปิงปองสุดสวย
“เห้ยไอ้โมโน แกทามอารายน้องกรู” เย้ พี่เบส แบกหนูต่อจากไอ้นี่ที พี่หวงน้องสาวหล่ะ อิอิ
“คือ น้องพี่ไปตบกับคนอื่นมาแล้วขาแพลงครับ” ไอ้ปลาทูน่า
“งั้นแล้วไป กลัวแกหนักน่ะ พาน้องกรูไปทำแผลด้วยนะโว้ย ไปล่ะ”
“เดี่ยวพี่เบ...........” ง่า ........................................... พี่ช้านนนนนนนนนนนนนนน
ตอนนี้ถึงตึกเรียนแล้ว ประมาณ 6 โมง นี่ฉันตบนานขนาดนั้นเลยหรือ แงงงงง ทำลายสถิติแล้วสิ
วี้ดวิ่ว.......................
มรึงจาผิวปากหาพระแสงขรรค์ไงวะ ไอ้ชั่ว ตอนนี้คนเต็มลอบบี้เลย เวทีแปดเหลี่ยมก็มี อับอายที่สู้ดดดดดดดดด
“นี่ ไอ้โมโน มรึงแน่จริงว่ะ จีบคุณปิงปองนางฟ้าของรุ่นติด แล้วไปทำอะไรกันมาเนื่ย สะบัดสะบอมเลย นี่ปิงปอง ถึงขนาดเดินไม่ไหวเลยนะเนี่ย” อ้ายยยยยยยย ไอ้ชั่ว ไอ้เลวนี่ชื่อแมค นักเลงที่สุด รู้สึกว่าจะเป็นศัตรูกับนายโมโนนะ เห็นเคยต่อยกันหน้าตึกเรียน หน้าตาก็โอเคนะ แต่นิสัยชั่ว ถึงได้ไม่มีใครจริงใจ มีแต่คนคบกับมันเพื่อหวังชื่อเสียง เอาบารมีมันคุ้มหัว คนอย่างนี้เนี่ย หาเพื่อนแท้ยาก ฉันว่าก็น่าสงสารอ่านะ แต่
“หุบปากโสโครกของมึงเลย กรูจะทำอะไรก็ช่าง อย่างน้อยกรูก็เลือกคนโว้ย ไม่ได้ฟันมั่วสั่วอย่างมึง”
“ไอ้ค วาย มรึงว่ากรูตาถั่งหรอวะ” นี่ ฉันว่า ตัวเองเป็นส่วนเกินอีกแล้ว
“แล้วแต่มึงจะคิด แล้วตัวนั้นน่ะ เก็บมันไว้เลี้ยงในปากชื่นชมคนเดียวเถอะ”
แล้วนายนั่นก็พาฉันมาที่ห้องพยาบาลอย่างเร่งด่วน นายนี่ ด่าเจ็บจริง
ห้องพยาบาล ก็เหมือนทั่วไปเหล่ะ เตียงสีขาว ราวๆ 20 เตียงได้ ขาวทั้งห้อง ตอนนี้คุณพยาบาลไม่อยู่ เพราะยังไม่เปิดเทอม ใครจะคิดว่า จะมีเรื่องกันล่ะ ข้างๆเตียงจะมีโต๊ะเล็กๆ ตอนนี้ฉันไปล้างหน้า เปลี่ยนเสื่อผ้าเป็นชุดของห้องพยาบาลแล้วหล่ะ ฉันไม่ได้พิการนะ แต่เค้ามีที่จับให้น่ะ สบาย มีห้องน้ำ 5 ห้อง เวอร์อีกแล้ว จะทำทำไมนักหนา อยากเห็นหอพักของรุ่นพี่ที่นี่จัง คงจะอลังการน่าดู อิอิ
“นายน่ะ เป็นศัตรูกับเค้าหรอ”
“อย่ายุ่ง ไม่ใช่เรื่องของผู้หญิง”
“กีดกัน น่านะ ตอบจิ”
“อืม” ง่ะ ตอบด้วย
“รอเดี่ยวนะ เดี่ยวเอายามาทาให้”
“ให้พี่พยาบาลทำสิ “
“เค้าไม่อยู่”
“งั้นนายไม่ต้องทำเดี่ยวฉันทำเอง”
“อย่ามาสั่งฉัน” ประโยคประจำวันนี้คือ “อย่ามาสั่งฉัน” = =
แล้วนายนั้นก็เดินหายไปที่ตู้ยา หยิบอะไรมาอย่างสองอย่าง ตอนนี้ ข้างๆมีปูแป้งที่หลับไปแล้ว มีฟาร์มคอยเอาผ้าเช็ดเนื้อเช็ดตัวและทายาอยู่ อีกฟากนึง ยัยเวเฟอร์กำลังด่าเต้าหู้ ที่กำลังนวดข้อเท้ามันอยู่
“ยื่นขามา” นี่แกห้ามฉันสั่งแก แต่แกสั่งฉันได้งั้นสิ
“เอาขาไหน”
“เธอเจ็บขาไหนล่ะ”
“สองข้าง” ที่จริงน่ะ พลิกแค่ขางขวา ส่วนข้างซ้าย เมื่อย
“เอาข้างขวามาก่อน” แล้วนายนั่นก็นวดๆๆๆๆๆๆๆ ทายา แล้วเอาอะไรมาพันหั่ยก็ไม่รุ พูดถึงนายนี่ก็ดีนะ ถ้าไม่พูดน้อยน่ะ แต่บางคนก็ชอบนะ คนพูดน้อยน่ะ เช่นไอ้เมเปิ้ล รู้ทันน่า กลัวแย่งแกพูดอาจิ(เจอกับหลัง 12.01 น. เมเปิ้ลสีน้ำตาล)
“เสร็จแล้ว “
“โอ้ย..............”
“........................ข อ บ คุ ณ นะ “ ง่า ตอนที่นายนั่นเงยหน้าขึ้นมาฉันดันก้มไปดูที่ขาพอดี แล้วหน้าห่างกันแค่คืบ หวายๆๆๆๆๆๆ ล้อเล่นน่ะ ฉันหัวโขกกับมันต่างหาก 5555555+
“เอาผ้านี่เช็ดตัวนะ แล้วนี่เช็ดหน้าแบบนี้” นี่นาย ฉันทำเองได้
“แล้วเอายาตรงนั้นทานะ หายไวๆล่ะ ฉันไปล่ะ ^^” ยิ้ม.......... ยิ้ม.......... ยิ้ม................ นายนั่นยิ้มจ้ากกกกกกกกก แล้วเดินออกไปเลย
หันไปดูคู่อื่นบ้างดีกว่า
“นี่ไอ้เต้าหู้เน่า แกไปได้แล้ว” นี่คือ เวเฟอร์
“ไม่ง่า เค้าจานอนนี่”
“ไปโว้ยยยยยยยย นอนคนเดียวได้”
“เออน่า ฉันไปแน่ แต่อีกเดี่ยว อยากกินไรป่าว”
“เออ จะไปซื้อหั่ยใชไหม”
“อืม”
“ไอ้ ปิงปอง อยากกินอะไร ไอ้เต้าหู้เน่าเลี้ยงโว้ยยยยยยยยยย” บุญหล่นทับ
“ไม่อ่า แต่ของฟรี เอาเค้กวนิลา น้ำส้ม ทาโร่ .................”
“ฉันเอา เวเฟอร์แล้วกัน เอาทุกรสเลยนะไอ้เต้าหู้”
“จ่ะ ที่รัก ^^” นี่ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้พัฒนาเร็วมากกกกกก
“ว่าไงนะ”
“ป่าว เฮ้ย ไอ้ฟาร์ม กินไรวะ”
“ไรก็ได้ วันนี้ กรูอยู่เฝ้าปูแป้ง ไม่กลับนะโว้ย”
“เออ กรูก็ว่าจะไม่กลับว่ะ กรู.........”
“แกอ่ะ กลับไปเลย ไอ้เต้าหู้ แล้วไปเอาอาหารให้กระต่ายฉัน กับกระรอกไอ้ปิงปองด้วย”
“ง่า แล้วจาทามยังไงขอรับ” เออ นั่นสิ
“เรื่องของแก”
หลังจากที่ไอ้เต้าหู้ออกไปแล้ว ฉันง่วงนอนสุดๆ ไม่กินมันแล้ว ขนมน่ะ ให้ไอ้เวกิน นอนก่อนดีกว่า วันนี้ ฉันคงต้องมองอะไรใหม่หลายอย่างเลยเหละ ทั้งคนที่ดูเหมือนหุ่นยนต์ คนนั้นน่ะ ฉันว่า.........
“นี่ ไอ้ปิงปอง อย่าเพิ่งหลับนะโว้ยยยยยยยยย ฉันเอาซองสีแดงเดือดจากนังกระทะทองแดงมาได้โว้ยยย แล้วก็ฝากดับเบิ้ลหรือว่า ทริปเปิ้ลเขียนหน้ามันด้วย เอาไว้ที่ฉันก่อนแล้วกัน ขี้เกียดเดินว่ะ ห้ามหลับนะ คุยกันก่อน”
“แล้วฉันจะได้นอนมั่ยเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยTT^TT”
-----------------------------------------------------------------------
นิยายของเจ้จวน หนุกหนานๆ ไอ้เมก็ติดงอมแงม เราก็เป็นเงี้ยเหล่ะ แก่แระ
ความคิดเห็น