>>>>รักร้ายๆของตัวอันตรายกับนายจอมพาล<<<<

ลำดับตอนที่ #1 : สืบสาวราวเรื่อง บ้ายบาย ยัยขนมขบเคียวเวเฟอร์ เคียวมากไปแล้วฟันผุอีก

                   ไปดีมาดีนะ ยัยคุณหนูซาตาน พอถึงแล้วรีบติดต่อกลับมาเลยนะ แกอย่าร้องไห้น่า ไปปีเดียวเองนะ เดี่ยวก็กลับแล้ว แกไปเนี่ย ไปเพื่ออะไรแกรู้ดีนะ อีกอย่างนึงแกเป็นคนเลือกที่จะไปเองด้วย" ประโยคหลายๆประโยคนี้เหละ ที่ฉันใช้พูดกล่อมให้เพื่อนรักที่สุดของฉันยัยคุณหนูซาตาน ยัยเวเฟอร์

"แกก็พูดได้นิ แกไม่ได้เป็นคนไปเองนะ แล้วที่แกบอกว่าฉันเป็นคนเลือกเองเนี่ย สุนัขตัวไหนมันเป็นคนบังคับฉันเนี่ย ไปปารีสนะ ไม่ใช่นครนายก จะได้นั่งรถไปกลับ มาหากันอาทิตย์ละหลายครั้งน่ะ T^T" ยัยนี่ยังเถียงไม่เลิก นี่ถ้าฉันในตอนนั้นไม่กลัวถูกสวนนะ ฉันจับตบกลางสนามบินแล้ว

" เว้ย ยัยบ้าเลิกร้องได้แล้ว ทำยังกับจะไปดาวอังคารที่ไกลโพ้น แล้วถูกหลุมอวกาศดูดไป ไปโผล่ที่แกแลคซี่ใหม่ เจออัศวินเจได ยัยบ้า"


"แกว่าไรนะ -"-"

" เออน่า แกไปเดี่ยวก็กลับไม่ได้ไปโอนสำมะโนครัวเป็นปารีสเลยนิน่า " ฉันก็ปลอบใครไม่เป็นหรอกนะ แล้วจะทำไงเนี่ย ด่าให้คิดเป็นอย่างเดียว ว่างั้น

" ก็แกบอกว่า แกจะไม่บินไปหาฉันเลยนิ TT^TT แกยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่ป่าว "

" ชั้นไปใช่นกอีมู โว้ย จะได้บินได้น่ะ"

" นกอีมูทวีปไหนบินได้ฟะ"

" อีกไม่กี่ล้านปีหรอก เดี่ยวเขาจะเอายีนส์นกอีมูไปผสมกับนกกระสา ผ่านกรรมวิธีการ GMO เอาแต่ปีกมันมา แล้วจับนกอีมูเข้าฟิคเนตลดความอ้วน ให้กิน อาหารไขมัน 0% แล้วงดกินนมให้กระดูกพรุน กลายเป็นนกอีกูสาไง (อีมู+กระสา) ^O^"

"นี่ แกใช้อะไรคิดน่ะ เส้นเลือฝอยไง = ="

"ปล่า ฉันใช้เส้นอาร์เทอร์รี่คิดตั้งหาก"

"สงสารพ่อแม่แกว่ะ ไอ้ปิงปอง มีลูกอย่างแกเนี่ย"

"ไม่ต้องหรอก พ่อแม่ฉันสนับสนุนให้ลูกมีความคิดสร้างสรรค์คิดอะไรที่แตกต่าง"

" ดูแกดิ ฉันไปแกยังไม่แสดงความรู้สึกอะไรเลย แงงงงงงงงงงงง TT^TT มีเพื่อน ดันไม่สนใจ ฮึก ฮึก " ฉันรู้นะว่าแกเปลี่ยนเรื่อง เพราะแกเถียงฉันไปได้ ฮุฮุ

" แกกำลังจะทำให้ฉันร้องไห้ ยัยบ้า T^T" แล้วฉันก็ร้องไห้จนได้ ดูสิต้องสิต้องโทษแกคนเดียวเลยเวเฟอร์

" T^T ฉันไปแล้วฉันจะรีบกลับนะ ดูแลตัวเองดีๆนะ ว่างๆก็ให้พี่ เบสบอล พาไปเดินเล่นบ้าง อาบน้ำตัดขนบ่อยๆ ใกล้หน้าร้อนแล้ว อย่าลืมให้ใครพาไปฉีดวัคซีนนะ TT^TT "

" แกนี่ก็ หนึ่งปีคือหนึ่งปี แกเร่งเวลาไม่ได้หรอก แล้วแกบอกว่าฉันเป็นสุนัขหรอ แต่วันนี้ ฉันจะไม่โกรธแกก็ได้" ฉันล่ะเหนื่อกะยัยนี่จิงๆ

"ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วครับ คุณหนูเวเฟอร์" น้า ไมเคิล บอดิการ์ดร่างฟายๆหน้าเหี้ ย มๆใส่แว่นดำๆของยัยซาตานมาเตือนยัยนี่ ไปซะได้ก็ดีฉันจะได้เป็นคนที่สวยที่สุด *O* โอ้วสุขกายสบายก้นจิง

" ฉันไปแล้วนะ TT^TT ฮึกๆ " เน่ะ เดี่ยวจับตบกลางสนามบินเลยมัวทำตัวเป็นสัตว์อยู่ได้ (ลา)อยู่ได้

" จ้า อย่าลืมเอาผู้ชายหล่อๆ ตาโตๆ คิ้วเข้มๆ พูดน้อยๆมาฝากนะ *o* " สเปคชั้นนี่สุดยอดเลยไหม ไม่ตรงสงสัยหรอกตรงพูดน้อยๆ น่ะ ฉันไม่ชอบคนพูดมาก เดี่ยวแย่งบทฉัน (น่าน ยัยนี่นิ)

" =_= ถ้ามีนะ จะจับตีหัว ยัดใส่กล่อง แล้วส่ง ems มาให้ บายย่ะ ยัยแองเจิ้ลปิงปองเด้งดึ่งๆ"

" บาย ยัยซาตาน เวเฟอร์ชอคโกเลทดำเมี่ยม " ฉันว่ายัยนี่คงไม่ได้ยินข้างหลังหรอก เหอะๆแล้วยัยคุณหนูเวเฟอร์สุดสวยแต่น้อยกว่าฉันนิด(ส์)นึงก็เดินไปโดยที่ฉันต้องทำใจแล้วว่าจะไม่เห็นหน้าสวยๆของยัยนั่นอีกหนึ่งปี

" อีกหนึ่งปีเราจะกลับมาพบกันนะ BLACK ANGLE AND WHITE SATAN " ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วรีบวิ่งไปที่คันหรูที่จอดรออยู่ แล้วนั่งร้องไห้เงียบๆหลังรถคนเดียว






























" จะรับอะไรดีค่ะ ^o^ " พนักงานเสริฟสาวที่ฉันคิดว่าหน้าตาดีพอไปวัดไปวาทาสีบ้านได้ ไม่ใช่นะ แต่ยังน้อยกว่าฉันอยู่ดีถามชั้นอย่างสุภาพและร่าเริง


"ยำสมองลิง ส้มตำปูเสฉวน น้ำเลือดปูคั้นสดๆ(จะมีมั่ย)^o^"ชั้นตอบอย่างเริงร่า


" OoO อะไรน่ะค่ะ " เธอมองชั้นแบบอึ้งๆ ทำไม ไม่เคยเห็นคนสวยเจริญอาหารรึ
เปิบพิสดารน่ะ


"โก้โก้ร้อน คูลชอคโกแลต ไอศกรีมแฟนซี สลัดกุ้ง "


"อีกทีค่ะ"


"เค้กแครอท น้ำส้ม สตอเบอร์รี่ซันเดย์" ฉันสั่งใหม่ก้อด้ายหึหึ


"เอ่อ เมื่อสักครู่ ไม่ได้สั่งแบบนี้นะค่ะ ^o^คุณสั่งว่า โก้โก้ร้อน คูลชอคโกแลต ไอศกรีมแฟนซี ………….. แล้วอะไรเนี่ยเหละค่ะ " พี่พนักงานพูดพลางดูโพย ชั้นเห็นว่าพี่เค้าเริ่มขมุบขมิบปากนับอะไรสักอย่าง ทำไมไม่เอาก่อนหน้านั้นล่ะ


"สั่งนิค่ะ ชอคโกแลตปั่น สลัดกุ้ง พิซซ่าฮาวาย พายทูน่า เค้กไอศกรีม ^o^" แกล้งคนสนุกจังโว้ยยยยยยย


" เอ่อคุณสั่งไม่เหมือนกันเลยนะค่ะ สรุปเป็นครั้งสุดท้ายนะค่ะว่าคุณจะสั่งอะไร ^-^" พี่สาวคนสวยกำลังจากลายร่างแล้วทำไงดีๆ


" ฉันอยากกิน พิซซ่านกออก เค้กเต้านม สลัดนายก ผัดผักแมวเปอร์เชีย สปาเกตตี้ไม่ใส่เส้น " อ้าว ขอโทษค่ะสั่งผิดอีกแล้ว จะมีไหมน่า แต่ถ้ามีจะกินได้เหรอ เหอะๆ


" อาหารที่คุณสั่งไม่มีหรอค่ะ ถ้าอยากได้แล้วเดี่ยวชั้นจะไปเชินเชฟมาทำให้นะค่ะ ^_________^ "แสยะยิ้ม


" อะไรเนี่ย สตอร์เบอร์รี่ซันเดย์ พิซซ่าฮาวาเอี้ยน ไม่มีหรอ ร้านออกจะดูไฮโซนะ"


" สรุป จะเอาอะไรค่ะ ^_________^ " จ้ากกกกก นางมารร้าย แม่จ๋าช่วนหนูด้วย หนูกินกล้วย อยู่บนภัตราคาร โดนตบมา ทายาหม่อง ………….. นอกเรื่องแล้ว พอเถอะ


"เอาโกโก้ร้อน กับเค้กวนิลาค่ะ ^o^ " เออ เลิกแกล้งก็ได้เห็นแก่ความสวยของพี่แบบควรค่าแก่การอณุรักษ์ของเจ้เขานะเนี่ย หมดหนุกเลยโถ่


" ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ " และแล้วเธอก็รีบแผ่นเดินส่ายก้นดิกๆไปเลย ว่าแต่ก้นงอนดีนะ


ตอนนี้ฉันอยู่ที่ร้านอาหารในสนามบินค่ะ ฉันมาเพื่ออะไรน่ะหรอ ฉันมาแกล้งพนักงานสาวแถวนี้ค่ะ ไม่ใช่สะหน่อยแต่แอบมีส่วน เดี่ยวคุณก็รู้เองเหละ


" มาแล้วครับโกโก้ร้อน กับเค้กวนิลาที่สั่งได้แล้วครับ^-^" อ่าว ไหงเปลี่ยนพนักงานเสริฟเลยละ ฉันมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ( เน่ะ ยังไม่รู้ตัวอีก )แต่พนักงานที่นี่หน้าตาดีนะ แปล้บ น้ำลายหก


" ขอบคุณค่ะ^-^" กับคนหล่อต้องแสเสร้งไว้หึหึ


" จะรับอะไรเพิ่มไหมครับ ^-^ " รับพี่พนักงานค่ะ ลาบปาก


" ไม่ค่ะ…….คุณเห็นฉันเป็นพวกท้องยักษ์ท้องมารเหรอค่ะฉันออกจะบอบบาง^-^" และตบท้ายด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ ขอนิดน่ะ


" อ่า………ไม่ครับ ต้องการรับอะไรเพิ่มก็เรียกใช้นะครับ " พี่พนักงานทำหน้าเจี่ยมเจี๋ยม น่าจ่งจ่านจัง แต่สะใจชะมัด อิอิ


" ดิฉันบอกแล้วไงค่ะว่า……………………." " ครับ ครับ " ยังพูดไม่จบเลยไม่มีมารยาทเอาซะเลย เดินไปซะแล้ว ว้า น่าเสียดาย


เสียงเพลงคลอเบาๆในร้าน พูดถึงนะร้านนี้บรรยาการใช้ได้เลยเหละ โกโก้ก็อร่อยมีความสุขจัง ตอนนี้ฉับกำลังเขมือบ เอ้ย รับประทาน เค้ก ก้อนที่ 3 กระซวก ขอประทานอภัย ดื่มโกโก้ร้อน แก้วที่ 4 อย่างสบายใจ แต่ที่ฉันสงสัยคือ ทำไมคนมารับออร์เดอร์ฉันหน้าตาไม่ซ้ำกันเลยล่ะ ไม่เข้าใจ งงนะเนี่ย (ยังไม่รู้ตัวอีก)


ครึก…………..ซ่า………………….เพล้งงงงงงงงงงงงง


เสียงแรกคือเสียงถ้วยโกโก้สุกที่รักชั้นลอยไปจากมือ


เสียงที่สองคือมันถูกราดมาบนโต๊ะแก้วใสของร้าน ง่า กระเด็นใส่ฉันด้วย


เสียงสุดท้ายคือ เสียงถ้วยโกโก้สีชมพูหวานแหววลอยลงตามแรงโน้วถ่วงและดึงดูดของโลกไปที่พื้นหินอ่อน


"นี่ยัยฝอยทอง เธอทำอะไรน่ะ ยัยนี่เป็นใครกันเนี่ย กิริยาสถุล ไม่เข้ากับผู้ดีอย่างฉันอยากมีเรื่องเหรอ อ๋อ ได้จัดให้ ช่วงนี้มีโปรโมรชั่น จองห้องพิเศษฟรี ยัยหอยนางรม………" ชั้นจะด่าต่อนะถ้าไม่


เพี้ย!





เพี้ย!




ใครกันเนี่ย ตบฉันเพื่อ………ผิดเหรอ ฉัน ผิดอะไรนะ ใครช่วยที พี่พนักงานคนนั้นเข้าตู้โทรศัพท์แล้วแปลงร่างมาประทุศร้ายคนสวยอย่างฉันหรอ ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้นิ ดูสิ สวยออก หุ่นก็ดี ที่สำคัญ ก้นไม่งอน -"- แล้วใครล่ะ แต่ว่าหน้าคุ้นๆนะ แต่อย่าหวังว่าคนอย่างชั้นจะยอมโดนตบฟรี impossible เป็นไปไม่ได้ เสียงที่สองของฉันเองเหละ ปฎิกิริยา รีเฟค แอคชั่น น่ะ ว่าแต่ มือหนักดีนะ ดูสึ แก้มเนี้ยบวมเลย ฮะฮาฮ้า สะใจทีโดนตบ ซาดิสริสซึ่ม


" ยัยบ้า นี่แกทำอย่างนี้ได้หรอ แกลืมไปแล้วหรอ ว่าเราเคยเป็นอะไรกัน แล้วแกทำอย่างนี้กับชั้นเนี่ยนะ ยัยหัววุ้น ยัยไส้เดือนฝอย ตี้ด ตี้ด" โดนเซนเซอร์เจ้าค่ะ


"แล้วเธอล่ะเป็นใคร ฉันนั่งของฉันอยู่ดีดี แล้ว………"


" เธอมาที่นี่ทำไม "ช่วงนี้มีแต่คนชอบอาชีพแม่บ้าน ขัด


"แล้วทำไมฉันต้องตอบ" มีไรป่าว


"ตอบมา ^"^ " มีใครทำได้บ้างยิ้มแล้วขมวดขิ้ว


" มีปัญหาอะไรรึปล่าวครับ" รู้สึกว่าลุงเนี่ยจะเป็นเจ้าของร้านนะ


"ไม่มีอะไรค่ะ/อย่ามายุ่ง เรื่องของหนู/เรื่องของฉัน " ว้าว หงอไปเลย แต่ว่านะ ฉันลืมไปว่าอยู่ที่ร้านอาหารนะเนี่ย ดูสิ ลูก(กะ)ตาหลาสิบคู่ จองมาทางฉัน มีทั้งสี ดำ น้ำตาล ฟ้า ทำไม ฝรั่งหัวเหลือง ญี่ปุ่นหัวน้ำตาล คนไทยหัวแดงเพราะตากแดด ไม่เคยเห็นคนสวยโดนตบไง


"มารอคน" แล้วทำไมฉันต้องตอบเนี่ย


"ฉันเนี่ยเหละคนที่แกรอ ยัยเบอะ" โอ้ว แก้วหูที่รักดั่งแก้วตาจะแตกไหม เคลื่อนความถี่สูงมากระทบ


"จิงง่ะ!!!! เนี่ยหรอเวเฟอร์ OoO"


"^-^ ชัวร์ ฉันเนี่ยแหละ เวเฟอร์ วรนัฏฐ์ อรุณจิตรพิทักศ์วงศ์ หรือ black satan อย่างที่คนอื่นเขาเรียกกัน" ยัยนั่นตอบพร้อมกับถอดแว่นออก ใช่เลย เวเฟอร์ ขนมขบเคี้ยวของช้านนนนนนนน


"คิดถึงจังเลย " แล้วฉันกับยัยเวเฟอร์ก็กอดกันกลมกลางร้านอาหาร ผู้ชมกิตติมาศักดิ์ บางท่านปรับอารมณ์ไม่ทันนั่งอ้าปากหวอ


แปะ แปะ แปะ และอีกหลายแปะ ขี้เกียจนับ


เจ้าของร้านตบมือให้กับฉากประทับใจที่แสนจะเจ็บแสบตรงหน้า พวกคนนอกประเทศ ชาวต่างชาติน่ะ ทำหน้าเอ๋อ แล้วตบมือตามเฉยเลย แล้ว you get ป่าวเนี่ย


" ยังมือหนักเหมือนเดิมเลยนิ "


"นี่ ปิงปอง ฉันนะคิดถึงแกมากเลย เค้กอะไรง่า กินมั่งดิ" หลังจากที่เจ้าของร้านจัดการเปลี่ยนโต๊ะให้พวกเราแล้วฉันกับเวเฟอร์ ก็มานั่งคุยกันอย่างมันส์ น้ำลายฟูฟ่อง เป็นยองใย


"แกจะทำซึ้งนานหน่อยไม่ได้ไง แต่แกเปลี่ยนไปมั่กมาก จากที่เคยแต่ใส่กางเกงยีนส์สีดำ เสื้อแขนกุดสีเทา ทับด้วยแจคเกตดำ ตัวก็ดำ ผมฟูๆ ตอนเนี้ยนะ ใส่เสื้อขนมิ้งสีน้ำตาลอ่อน กับกระโปรงเข้าชุดผมก้อเป็นลอนๆๆๆๆๆๆๆๆ สวยนิ " ยัยนี่สวยขึ้นมากมาย ขาวขึ้นคงจะเป็นเพราะสภาพอากาศ ผมสีน้ำตาลเข้ม ถูกดัดให้เป็นลอน น่ารักจริงจริง


" คนเราก็ต้องพัฒนาบ้างดิ ใช่มั่ย ฉันสวยกว่าแกแล้ว ^_^"


"ยังอีกไกล น้องหนู ตอนนี้เอาแค่เท่าไปพอ"


"โถ่…………..-3-" เน่ะ งอนยังน่ารักเลย (นางเอกใกล้เป็นโฮโม)


" ไปเที่ยวกันม่ะ ฉันไม่ได้เที่ยวเมืองไทยมานานแว้ว "


"แล้วแกจะไปแถวไหนล่ะ"


"แถวที่เขาประท้วงกันน่ะ อยากดู"


"ไอ้บ้า งั้นไปโลด" ไหนว่าเขาบ้าไง แต่ฉันก็อยากไปตากแดดแผดเผาดูเขาประท้วงกันเหมือนกันนะ

























วันนี้เหนื่ออย่างร้ายแรง ยัยนั่นเอาพลังงานมาจากไหนน่ะ โอ้ย หลังจากที่ฉันไปออนทัวร์กับยัยนั่นมาฉันกลับมาบ้านด้วยสภาพปางตาย นอนแผ่อยู่บนเตียง



ก๊อก ก๊อก ก๊อก ปังๆๆๆ โครมๆๆ" ไอ้ปิงปอง เปิดโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย"


"นี่ ตระกร้อ แกเปิดดิ "


"…………………."


"ชั้นบอกให้แกไปเปิดไง เออ ไปก้อด้ายยยยยย" อย่าสงสัยเลยว่าฉันใช้อะไร ฉันใช้ตระกร้อ สุนัขพันธุ์โกเด้นสุดสวาทขาดใจของฉันไปเปิดประตู โถ่ไหนครูฝึกบอกฉลาดไง แค่เนี้ยใช้ไม่ได้ (ดูมัน)


"มีอะไร ไอ้อีพี่ชาย"


"เป็นง่อยไง แค่เนี่ยเดินไปเปิดไม่ได้ แล้วแกเรียกพี่........" น่าน พี่เบสบอลเป็นชุด


" เอาแต่เนี้อ"ชั้นตอบพลางล้มตัวลงนอนกอดหมอนข้าง


"แกต้องไปเรียนที่โรงเรียน superior generally school (ซะ-เพีย-เรีย เจ-เนอ-เริล-ลี สคูล) กับพี่ "


" หา อะไรนะ ฮีสทีเรีย สปาเกตติ สพูล (spoon) โรงเรียนไรเนี่ย ไม่ไป ไป ไป ไป ไป (เอคโค่)"


" ไอ้บ้า superior generally school ต่างหาก"


" เออ เออ อะไรเรียๆนั่นเหละ แล้วทำไมหนูต้องไปด้วย"


" โรงเรียน ไฮสคูลต่อจากโรงเรียน superlunary ของแกนะ"


"แล้วไง"


" เหอะน่า โรงเรียนประจำนะ อยากไปป่าว" เหอะรู้เหรอว่าฉันอยากอยู่โรงเรียนประจำ


"………………………….."


" ไอ้เวเฟอร์สุดที่เลิฟของแกก็ไปด้วยพี่บอกไอ้ชิฟแล้ว" เอาเวเฟอร์มาล่อหรอ อย่าคิด


" ตกลง " อย่าคิดว่าฉันจะไม่ไป


" เออ ดีมากน้องรัก งั้นเตรียมจัดของนะจ๊ะ มีไรสงสัยป่าว"


"มี"



" ไรอ่ะ"



" ทำไม่ไม่เรียกพี่ชอคชิฟเขาเต็มๆ หา"


พี่ชายหัวแก้วหัวแหวนของฉันน่ะ เป็นเพื่อนสนิทกับพี่ชอคชิฟ พี่ชายเวเฟอร์ พี่ชอคชิฟน่ะหล่อมาดแมน แฮนซั่ม เวลาเดินคู่กับพี่ฉันนะ แข่งกันเปล่งประกายเลย เพราะพี่ฉันก็หน้าตาพอใช้ได้ เออ ยอมรับก็ได้ว่ามันหล่อ ไม่ค่อยอยากจะพูด แต่พี่ฉันไม่ค่อยเถื่อนน่ะ ออกจากเป็นสภาพบุรุษ เฮ้ย ไม่ใช่เกย์นะ สุภาพบุรุษสิ


"ไม่มีคำบรรยาย"



"ช่างมัน ช่างเผือก เหอะน่า รีบจัดของเถอะ อย่านอนดึกล่ะ" เห็นมั่ยพี่ฉันดีเสมอ



"รับบัญชา" แล้วชั้นก้อล้มตัวลงนอน จัดของเรอะ อย่าโง่ดิให้คนอื่นทำให้ก็สิ้นเรื่อง นอนดีก่า


" ก เอ่ย กอไก่ ข ไข่ ในเล้า ฃ ขวด ของเรา ค  ว า ย เข้านา ฅ คน ขึงขัง ฆ ระฆัง
ข้างฝา ง งู ....................." ยานอนหลับ ต้องท่องก่อนนอน เดี่ยวลืม สารภาพมา ว่าคุณก็ท่องไม่จบ ก-ฮ

















---------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีค่ะ ขอเเนะนำตัวก่อน ดิฉันชื่อเมเปิ้ลสีน้ำตาล เป็นนางเอกของเรื่องนี้ ตุ๊บ อะไรหล่นใส่หัว ล้อเล่นค่ะ เป็นผู้ให้กำเนิดเรื่องนี้ ตามจริงเรื่องนี้น่ะ แต่งแล้วลงในเด็กดีถึงตอนที่ เจ็ดแล้ว ไปหาดูถ้าอยากอ่าน อันนี้เอามารีไรท์ใหม่ สนุกกว่าของเดิมแน่นอน ลองติดตามกันดูนะค่ะ แต่งเป็นเรื่องแรกค่ะ ตอนแรกจะยาวหน่อยค่ะ ส่วนตอนต่อไป เหอะๆ

เนะนำนิยายหน่อยค่ะ ของเพื่อนน่ะ ช่วนกันทำมาหากิน

- - สาววัยใส - - หนุ่มไวไฟ { รักนี้ตรีตราจอง }

http://my.dek-d.com/writer/story/view.php?id=114731

คำอธิบายเรื่อง
อะไรกัน -_- ทั้งๆที่วันเวลาในการทำงานของฉันมันผ่านพ้นมาได้ 3 วันแล้ว ไหงนายมิกดันมาบอกว่าไม่ต้องทำงานแล้ว. . .แล้วทำไมฉันกลับรู้สึกแปลกๆล่ะ >_<