คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 เงิน 720,000,000 บาท กับผลกระของครอบครัว
หลัาเลิเรียนผมเินไปหา ุเวินเพื่อให้เาึ้นเิน
"This is all.(นี้ือทั้หมรับ)"
"Let's go, shall we? (ไปันเลยไหม)"
"Yep"
พวเราไ้ไปึ้นเินันแ่ิปัหาเนี้ยสิ
"You guys won more than we expected. I would like to bother you to meet the president as well. (พวุไ้เินราวัลเินที่เราาเอาไว้ อรบวนไปเอประธาน้วย่ะ)"
พวเราเินรามุพนัาน เ้าห้อประธานสาา ผมนั่ลพร้อมับุเวิน
"Hello, I am the branch president, named Krit. (สวัสีรับ ผมือประธานสาา ื่อ ฤ)"
"Yes, my name is Kevin. This part's name is Shin. I'm the owner of the award.(รับ ผมื่อเวิน ส่วนนี้ื่อ ิน เป็นเ้าอราวัล)"
"ยินีที่ไ้รู้ัรับ"
ประธานฤมอมาที่ผม เาไม่อยาะเื่อ ว่าเ็ที่อยู่รหน้าเา ือเ้าอราวัล
เป็นไปามแผนที่วาเอาไว้ เหลือแ่้าว่อไป
ผมมอหน้าประธานฤ วามื่นเ้นเริ่มประทุึ้น ผมรู้สึแบบนี้รั้ล่าสุ อนที่ย้อนเวลามาใน่วแร วามสนุในารทำเรื่อที่แ่า
"ผม้อารมาึ้นเินโยที่รอบรัวไม่รู้"
"เธอเลยมาับุเวินสินะ"
"รับ ผม้อารทำอะไรหลายอย่า แ่ไม่สามารถทำไ้ ึ้ออใหุ้่วย"
ประธานฤมอผม้วย วามน่าเหลือเื่อ เาไม่อยาเื่อสายาัวเอ เ็รหน้าือนที่เา ไม่อาสามารถมอออไ้
"เธออยาให้ผม่วยอะไร?"
"เปิบัีารเิน พร้อมับเปิพอร์หลายอย่า"
เามอผม้วยใ เ็รหน้าทำไมถึรู้พวนี้
"ผมรู้ว่าุใ แ่ผม้อารวาม่วยเหลือ ไม่มา็น้อย แน่นอนว่าผมะให้่าอบแทน"
"...ไ้สิ"
ผมเริ่มทำบัีหลายๆอย่า ไม่ว่าะบัีธนาาร บัีหุ้น บัีเทรหุ้น ระเป๋าเ็บเหรีย และารทำธุรรรมในอนา
"อบุนะรับ"
"ไม่เป็นอะไร น้อินนายนี้น่าเหลือเื่อริๆ ันิว่านายเป็นแ่เ็ ที่ไม่รู้อะไรมา่อน"
"ผมแ่อยาให้น้อสาวผมอยู่สบายรับ พี่ฤรับ ผม้อารื้อบ้านสัหลั"
"ราาล่ะ?"
ผมับาุ้นิ
"ผม้อารูแบบบ้านารรับ"
"ไ้สิ "
ฤหยิบโทรศัทพ์ึ้นมา เาเลิ่มโทรหาใรบาน
"ไอ้ฮว มีบ้านีๆบ้าไหม?"
"บ้าน? มึะเอาบ้านไปทำไม?"
"มีน้อนหนึ่อยาไ้"
"ทำเรรไหน"
ผมเริ่มุ้นิ ผมเริ่มับแผนผัในมือถือ พร้อมี้ไปหนึุ่
"รนี้รับ"
"ไอ้ฮวแถว้าๆห้า ใลาเมือ ฝั่้ายเป็นแม่น้ำ"
"อ่อ! ไ้รนั้นว่าพอี"
"ราาเท่าไหร่"
"12ล้านท่วน"
พี่ฤหันหน้ามามอผม ผมยิ้มเล็น้อย
"น้อเาโอเ เอารถมารับน้อเา้วยล่ะ"
"เออๆ"
ฤวามือถือล เามอผม้วยวามสุุม
"น้อินเินาพี่ไปมาเลยยนะเนี้ย"
"ผม็แ่อยาอยู่ับน้อรับ"
"น้อินอายุเท่าไหร่?"
"12วบรับ"
ฤยิ้มแห้ับำอบ เ็รหน้าทำอะไรที่ เาไม่อาาไ้เลยแม้แ่น้อย
"น้อินพาุเวินไปส่่อนล่ะ"
"รับ"
พวเราลาประธานฤ ้าล่ารถอเพื่อน ประธานฤมารอ ผมเินเ้าไปทัทายทันที
"สวัสีรับ"
"สวัสีเ้าหนู"
"นายือนที่ไอ้ฤบอใ่ไหม"
ฮวเินไปถามเวิน เามอ่อนะถอนหายใ
"It's not me.(ไม่ใ่ผม)"
"ผม่าหาล่ะรับ"
"...ห๊ะ? ใรนะ?"
ผมยิ้มออมาเล็น้อย
"อนนี้่วยพาุเวิน ไปส่่อนนะรับ"
"อ่ะ อ่าไ้สิ"
ฮวเปิประูรถ เานั่ลรถสปอร์BMW M3
"เิเลย"
"รับ"
ผมนั่ลพร้อมมอไปที่ ฮวเาเป็นายทีู่สุุมไม่แ่ อายุ 30 ลาๆ
"น้อไปทำอีท่าไหนทำไม เ้าฤถึปลื่มน้อนัหน่า"
"ผมแ่อให้พี่ฤ่วย ทำอะไรหลายๆให้น่ะรับ"
ฮวยิ้มมเล็น้อย
"ั้นหรอ ริสิน้อื่ออะไร"
"ผมื่อินรับ"
"พี่ื่อฮว เป็นนายหน้าายบ้าน"
พวเราุยันเรื่อทั่วไปเล็น้อย แล้ว็สุ่เวินที่พั ผมับพี่ฮว็ไปัน่อ
"พี่ฮวรับ ผม้อารื้อที่แถวนี้รับ"
"หือ? น้อไปเอาเินมาาไหนเยอะแยะ?"
"าถูล็อเอรี่รับ"
"ำนวนเินล่ะ?"
"7ร้อยล้านรับ"
เสียเบรเินึ้นทันที ฮวมอหน้าิน้วยวามื่นะหน
"น้อไปแบบไหนมา"
"วามลับรับ"
"โอเ พี่ไม่ถาม็ไ้"
พวเรามาถึบ้านที่ผม้อารื้อ ผมมออย่าพิารา
"หลันี้ล่ะรับ"
บ้านสอั้น ั้น 2 ประอบ้วย ห้อน้ำ 3 ห้อ 1 ห้อ ห้อนอน 2 ห้อ ั้นแรประอบ้วย ห้อนั่เล่นและห้อรัว ้านอมีโรรถหนึ่ที่
"ไ้เลยน้อโอนเินมาให้พี่ไ้เลย เี๋ยวพี่เอาเอสารให้"
ผมทเอสารารื้อบ้าน รวมถึื้อที่ินบาส่วน
"อบุพี่มาๆนะรับ"
"ไม่เป็นอะไร"
"พี่รับผมรบวนไปส่ผมหน่อยนะรับ"
ฮวพยัหน้าอบ ินมอท้อฟ้า ภายในใเริ่มที่ะมีวามสุ เาะไ้อยู่ับน้อแล้ว
***
ผมลารถอพี่ฮว พ่อับแม่มอมาที่ผม ผมเินเ้าไปหาน้อสาวอผม
"นานะ เราย้ายไปันนะ"
"แพูอะไรอแ"
ผมเหลือบมอพ่อ้วยเย็นา
"อะไร? พวแทำับเรา เหมือนที่แไม่เยเห็นเราเป็นลู"
"ลูพูอะไร อลู?"
ใบหน้านิ่ไร้แววาสะท้อน ินมอพ่อับแม่อเา
"มรที่ปู่ับุย่าทิ้ไว้ พวแ็เอาไปหม โยที่ไม่อยาให้เรารู้ ไหนะารที่พวแยัยอ เินที่ินมร ันมอพวแลอ ยัไม่รวมเรื่อที่พวแพยายามทำร้ายน้อสาวอัน!!"
"แพูบ้าอะไรว่ะ!!"
พ่อเริ่มที่ะลมือทำร้ายพวเรา ผมพอน้อสาวเินออมาทัน ถึะทันแ่ว่า...แน้า้ายเป็นแผล
"พี่เป็นอะไรมาไหม่ะ!?"
"ไม่เป็นอะไร เราไปื้ออเ้าบ้านัน"
"ถ้าพี่ว่าอย่านั้น..็ไ้่ะ"
พวเราื้ออเยอะมา และย้ายเ้าบ้านใหม่
"นี้บ้านเราหรอ่ะ?"
"ใ่แล้วล่ะ อบไหม?"
น้อสาวอผมยิ้มอย่ามีวามสุ
"อบ่ะ!"
ผมยิ้มับภาพรหน้า เธอือสิ่ใที่ไม่มี อะไรมาแทนเธอไ้
...........................................
ความคิดเห็น