คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : the contempible......
@ ลับ Barbar...
"เฮ้! เพลาๆ ลหน่อยโว้ย เป็นบ้าอะไรวะ"
เสียเ้มััึ้นพร้อมับมือหนาแย่แ้วเหล้าในมือผมออไป ผมวัสายามอหน้าไอ้นพราแ้วเหล้าไปวาๆ ไอ้ราฟท์เลิิ้วึ้นสู มอหน้าผมใบหน้ามีเรื่อหมายำถามปราอยู่
"ไอ้แมเป เอาแ้วใหม่มาให้ันเียวนี้" ผมละสายาไปมอเ็อร้านที่ยืนหน้าีอยู่มุมหนึ่อร้าน ไอ้เลโบมือห้ามมันเอาไว้่อนะหันมาเล่นานผม
"แื่มเยอะไปแล้ว ะะื่มให้ลับัวเอเ๊เลยหรือไวะ"
"พวแเป็นบ้าอะไรัน" ผมหรี่ามอพวมันอย่าไม่พอใ ร้อยวันพันปี ผมะื่มหนัแ่ไหน พวมันไม่เห็นะบ่น แล้ววันนี้มันอะไรัน เิหวเหล้าึ้นมาันเียว เหอะ!
"ำถามนั่น พวัน้อถามแมาว่านะไอ้วูฟ! แนั่นแหละเป็นบ้าอะไร" ผมลาสายาไปยัเสียโวยวาย แล้วระุยิ้มมุมปาวนๆ ไอ้ราฟท์แทบิ้นพ่าน ฮึฮัใส่แ่มัน็ทำอะไรไม่ไ้ นอาหันไปอวาม่วยเหลือาไอ้าเมล "แัารมันทีสิาเมล ันไม่อยาระโฟา้านอเพื่อน"
ีนะที่ผมเป็นเพื่อนมัน ถ้าเป็นนอื่นแล้วล่ะ็ มาทำหน้าาวนบาทาแบบเมื่อี้ ผมลไปนอนสลบอยู่ับพื้นไปแล้ว
"แมีอะไระพูหรือเปล่า?" ผมเหลือบมอาไอ้าเมลน้อยๆ แววาอมัน้อทำให้ผมหลบสายาทันที ผมละเลียะมั แววารู้ทันอไอ้พวลาๆ เนี้ย
"ไม่มี" ผมอบสั้นๆ
"ะไม่มีไ้ยัไ ูสภาพอแสิ ทะเลาะับสายฝนมาหรือไ" ไอ้ราฟท์ยัไม่เลิลา พยายามะรู้ให้ไ้สินะ ผมวัสายามอมัน้อนๆ ่อนะผ่อนลมหายใออมา พิหลัับโฟา
"็เปล่า ไม่ไ้ทะเลาะ แ่มีปาเสียันนิหน่อย"
"มัน่าันรไหน?" ไอ้เลพึมพำเบาๆ ผมอยาะระโฟา้านอมันอีน ลแล้ว พวมันไม่มีใรเ้าใมเลยใ่ไหม
"มีเรื่ออะไรัน" ไอ้าเมลยัถามเสียเรียบ ผมเหลือบมอมันน้อยๆ ว้าอบุหรี่ึ้นมาเาะแล้วาบเอาไว้ในปา
"ยัยนั่นี่เ่า" ผมอบเสียอู้อี้ๆ แบมืออไฟาไอ้เล
"ี่เ่า?" ทั้สามเสียัึ้นพร้อมัน ผมอับุหรี่เ้าปอแล้วพ่นวันออมา ัสีหน้าใส่พวมันทีละน
นอาสายฝนะี่เ่าแล้ว ผมว่าไอ้สามัวนี่็ี่เ่าไม่แพ้ัน วันนี้มันวันอะไรวะ ใรพูอะไร ถามอะไร พาลหุหิไปเสียหม
"เอ่อ...พี่วูฟรับ ผมว่าืนนี้พีู่เรียๆ นะรับ สนใับวามเรีย้วยสาวๆ ไหมรับ ผมะเรียมาให้" ๆ ไอ้แมเปที่ยืนสัเสถานาร์อยู่นาน ็ระโเ้ามาอยไม่มีปี่มีลุ่ย ผมเหลือบมอมันน้อยๆ ไม่ทราบว่ามาแส่อะไร้วย
"เออ ีเลย แไปวานหามาสันสิ ูท่ามันะแย่แล้วนะ ไอ้นี่น่ะ" ไอ้ราฟท์เออออเสร็สรรพ ะถามวามิเห็นันหน่อยไม่ไ้หรือไวะ
"ใรบอแไอ้ราฟท์ว่าันะเอา"
"เอาน่า ลอู เผื่อะทำให้ลืมสายฝนไปไ้ ไปๆ ไอ้แมเป รีบไปหามาเลย"
ผมมอามหลัไอ้แมเปหายเ้าไปในวามมื อย่าไม่่อยะสบอารม์สัเท่าไร ไอ้สาลวพวนี้มันเป็นอะไรันไปหม เ้าี้เ้าารับีวิผมะเหลือเิน
"หึ! ไอ้เ้าพวบ้า" ผมพึมพำๆ ยบุหรี่่อปาแล้วอัเ้าปอไม่ยั้ เรียทีไรเป็นอย่านี้ทุที
ามว่าทำไมผมถึเป็นอาารและสภาพเป็นแบบนี้น่ะหรอ ้นเหุ็เป้นใรไม่ไ้ นอายัยัวแสบที่ไปหาผมที่อนโเมื่อบ่ายๆ นั่นแหละ สายฝน!
ยัยนั่นทำให้ผมำลัะเป็นไอ้บ้า!
เพราะอะไรน่ะหรอ? ำถามนี้ผม็ยัอบัวเอไม่ไ้ ว่าเพราะอะไร ทำไมผมถึ้อเป็นแบบนี้ ็แ่ยัยนั่นะไปถ่ายแบบ ใสุ่วาบหวิวริมายหา มี่าภาพทีมานึ่ เิน50% มันือผู้าย และ 100 % พวมัน้อับ้อเรือนร่าอผู้หิอผม เรือนร่าที่เป็นอผมแ่มันลับำลัะปราแ่สายาหื่นๆ อผู้าพวนั้น
บ้าริ! สิ่ที่ถู้อ มันะ้อเป้นผมนเียวสิที่ไ้เห็น แล้วพวมันเป้นใรัน มันเป็นใร โธ่เว้ยย!!
เพล้!
"เฮ้ย! อะไรเ้าสิมันอี"
แ้วเหล้าที่วาอยู่บนโ๊ะลอยละลิ่วไประแทับผนัห้อ เียหัวพนัานอร้านที่ำลัะเินผ่านไปแ่ิ่หู ผมมอเศษแ้วบนพื้น้วยฝีมือัวเอนิ่ๆ ไอ้ราฟท์ยมือุมมับอย่าอ่อนใ เหอะ! แไม่้อใีมาเรียับันหรอนะไอ้ราฟท์ อันเรียแ่นเียว็พอแล้ว
"มาแล้วรับ มาแล้ว โอะโอ๋! นั่นมันอะไรรับ" ไอ้แมเปลับมาพร้อมับผู้หิหุ่นสะบึ้มนหนึ่ มันทำปาห่อเอเห็นเศษแ้ว มอหน้านนุ้นทีนนี้ทีแล้วมาหยุที่ผม
"ถามมันูสิ" ไอ้เลพยัพะเยิมาที่ผม บอลายๆ ว่า ฝีมือผมเอนี่แหละ
"นี่! เธอนะ ทำยัไ้ไ้ ทำให้มันหายาอาารแบบนี้สัที พวันำลัะเป้นบ้า" ไอ้ราฟท์ิสายามอผม
แม่หุ่นสะบึ้มนั่นยิ้มหวาเินนวยนามานั่แหมะบนัผม มือเรียวลูบไล้หน้าาและหน้าอผม แ่ให้ายเถอะ แทนที่ะรู้สึี ผมรู้สึรำาโรๆ ผมพ่นวันบุหรี่เป้นรั้สุท้าย ยี้มวลบุหรี่ลในที่เี่ย ่อนะว้าร่าอวบๆ มาอรัฟัเหวี่ย ปลุระมูบลไปอย่าบ้าลั่ อย่าน้อย มัน็่วยให้อารม์ผมีึ้นบ้าล่ะ (มั้)
แ่.....บ้าริ! นี่มันอะไรวะเนี้ย รีมฝีปายัยนี่แ็เป็นบ้า รสูบ็ห่วยแสิ้นี สวยเสียเปล่า แ่ไม่ไ้เรอเลยริๆ ให้ายสิ! สัมผัส็ไมุ่้น มันไม่ใ่แบบนี้
ผลั่!
"อุ้ย!"
"ลับไป" ผมผลัร่าอวบออ หอบหายใน้อยๆ ท่ามลาสายาะลึอไอ้พวร่วมว อยาะบ้าาย อาารแบบนี้มันเป็นารเสียเิายัๆ มีผู้หิมาให้ย้ำถึที่ ผมลับผลัไสออไป ทำไไ้ ในเมื่อมันไม่ใ่!
"ว่าไนะ! นายไล่ัน"
"ลับไปไ้แล้ว มาทาไหนไปทาไหน ันรำา! เฮ้! ไอ้แมเป เอายัยนี่อแไปเี่ยวนี้"
ไอ้แมเปวิ่หน้าาเลิลัๆ เ้ามาหา หลัาผมโหวเหวโวยวาย ยัยหุ่นสะบึ้มทำท่าทาไม่พอใเล็น้อยแล้วฮึฮัๆ าไป ผมพิหลัับโฟาอีรั้พลาถอนหายใอย่าหุหิ
"ไอ้วูฟ! มีเหยื่อมาให้แย้ำแบบนั้น ทำไมแไล่เาลับไปวะ ทุทีนี่้อบลบนเียในห้อแแล้วใ่หรือไ"
"หุบปาอแสัทีเถอะ ไอ้ราฟท์"
"มันน่าสสัยนี่หว่า?? หรือว่าแไร้สมรรถภาพไปแล้ววะ ฮ่าๆๆ"
ผมมอ้อนไอ้เพื่อนสารเลววาๆ ไร้สมรรถภาพนั่น มันไม่เยอยู่ในสารบบอไอ้วูฟอยู่แล้ว เมื่อบ่ายผมยััารยัยัวร้ายน้ำฝนนหลับเป้นาย่อนมาที่นี่อยู่เลย หึ!
"ทำไมถึปล่อยไป" ไอ้าเมลถามเสียราบเรียบ ั่ะแ่าาไอ้ราฟท์เสียเหลือเิน แบบนี้่อยน่าอบหน่อย
"มันไม่ใ่" ผมอบสั้นๆ หลบสายาพวมันน้อยๆ
"อะไรไม่ใ่?" ไอ้เลถามึ้น
"สัมผัสนั่น! รสาินั่น! มันไม่ใ่"
"ใร้ไ้ แปลภาษาอไอ้เวรนี่ให้ันฟัทีสิ มันแพล่มอะไรอมันวะ" ไอ้ราฟท์ทึ้หัวหูัวเอ
"หึ! แำลัิใสัมผัสอสายฝนอยู่ล่ะสิ บาทีแอาะไปไหนไม่รอแล้ว็ไ้นะไอ้วูฟ"
ความคิดเห็น