คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : ตอนที่ 51++นางไม้++
เวียงพิงค์ทำตาโต
ตั้งใจฟังเมื่อบุญสินเริ่มเล่าเรื่องราวในวันนั้น...
ถึงเวรอนลต้องลงไปตักน้ำที่หนองน้ำ
เขานั่งพักสูบบุหรี่ที่ริมหนองนั่นเอง ทันใดนั้น ได้ยินเสียงสวบสาบ
ทหารหนุ่มกระชับปืนขึ้นมาระวังตัวทันที
และหาที่ซุ่มรอดูว่าต้นเหตุแห่งเสียงนั้นคืออะไร...สัตว์หรือมนุษย์..และถ้าเป็นมนุษย์ก็ต้องดูอีกว่า
ฝ่ายเดียวกันหรือฝ่ายตรงข้าม
กลั้นหายใจรอไม่นาน
ร่างที่ปรากฏสู่สายตาไม่ใช่ฝ่ายเดียวกัน และอนลก็ไม่อยากให้หล่อนเป็นฝ่ายศัตรูเลย
...นางไม้ของเขานั่นเอง
ราวกับสวรรค์เป็นใจ
ให้ได้มาพบกันอีกครั้ง หัวใจของอนลเต้นแรง เขาจับจ้องทุกอิริยาบถของหญิงสาว
สังเกตดูของที่หล่อนถือมาด้วย
เหมือนเสื้อผ้าเปื้อนเลือดและชุดที่หล่อนสวมใส่อยู่ก็มีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่ด้วยเหมือนกัน
มัวแต่มองสาวเจ้าจนลืมระวังตัว
เผลอขยับส่งเสียงสวบสาบดังขึ้น ทำให้ ‘นางไม้’ รู้ตัว
หล่อนตกใจทำท่าจะหนีกลับทันที…
“หยุดก่อน
!” อนลรีบแสดงตัวทันที
เพื่อให้หล่อนหายตกใจ เขาพยายามทำท่าทางเป็นมิตร
แต่ดูเหมือนทำให้หล่อนยิ่งกระถดถอยห่างออกไป
“คุณอีกแล้วเหรอ”
หล่อนนิ่วหน้า มองมาอย่างไม่ไว้ใจ
หล่อนทำท่าจำเขาได้
เพราะเคยพบกันมาครั้งหนึ่งแล้ว ที่ริมหนองน้ำแห่งนี้
“ตอนนี้แหล่งน้ำที่นี่เป็นของฝ่ายผมแล้ว
คุณไม่ควรลงมาอาบน้ำที่นี่อีก” เขาเตือนด้วยความหวังดี
ถึงแม้ว่าอยากจะพบหล่อนที่นี่อีก แต่ถ้าหล่อนลงมาเจอทหารคนอื่นที่ไม่ใช่เขา
เรื่องอาจกลายเป็นโศกนาฏกรรมได้
“แหล่งน้ำนี่เป็นของฝ่ายคุณ” หมอชลลดาเลิกคิ้วถาม
“ใช่”
“ไหน
มีเอกสารสิทธิหรือโฉนดไหม” หล่อนเชิดหน้าขึ้น
แววตาท้าทาย
ทหารพรานหนุ่มยืนอึ้ง...
“ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด
ที่นี่เป็นแหล่งน้ำสาธารณะ ทุกคนมีสิทธิใช้ประโยชน์ร่วมกัน”
“มันก็ใช่ในสภาวะปกติ
แต่นี่เรากำลังอยู่ในภาวะสงคราม” เขาพูดอย่างอ่อนใจ
“แล้วถ้าฉันจะใช้
คุณจะทำไม ยิงฉันเหรอ” หล่อนเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี
แล้วก็หมุนตัวเดินหนี ทำท่าไม่อยากเสวนากับฝ่ายศัตรูอีก
“เดี๋ยว” อนลร้องตามด้วยน้ำเสียงตกใจ
มือของเขาไขว่คว้าออกไป
คว้าตัวหล่อนไว้ได้ทัน แต่ก็เสียหลักทั้งคู่ สองร่างล้มกลิ้งไปด้วยกันหลายตลบ
จนหยุดที่ท่าชลลดาคร่อมอยู่บนตัวอนล
เมื่อตั้งสติได้หล่อนเบิกตากว้าง
สะบัดตัวสุดแรงเพื่อให้หลุดพ้นจากตัวของเขา
“ปล่อยฉันนะ
!”
“อยู่เฉย
ๆ ได้ไหมคุณ เกือบตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก” เขาดุเสียงเข้ม
หันไปมองจุดที่หล่อนเดินไปเมื่อครู่นี้
ชลลดายังคงดิ้นขยุกขยิกในอ้อมแขนของเขา
แต่อนลไม่ยอมปล่อย จนกว่าจะแน่ใจว่าปลอดภัย
“คุณเป็นหมอ
คงเคยเห็นทหารโดนระเบิดมาใช่ไหม เอาสิ ถ้าอยากมีสภาพรุ่งริ่งอย่างนั้นก็เดินไปเลย”
คำขู่ของเขาได้ผล
หล่อนหยุดชะงัก
“มีระเบิดเหรอ”
“ระเบิดของพวกคุณนั่นแหละ” อนลตอบเสียงสะบัด มองจนแน่ใจแล้วว่าล้มห่างรัศมีกับระเบิดที่วางไว้พอสมควร
จึงยอมปล่อยตัวหล่อน และพากันลุกขึ้นช้า ๆ
อนลเพิ่งรู้มาภายหลังว่า
มีคนที่สำนักบอกหล่อนว่าไม่ให้มาใช้แหล่งน้ำนี้แล้ว แต่เป็นการบอกต่อ ๆ กันมา
ตัวหล่อนกำลังยุ่งกับเคสผ่าตัดอยู่ก็เลยไม่ได้ถามว่าทำไม พอเสร็จสิ้นการผ่าตัด
คิดแต่จะชำระล้างร่างกายและนำผ้าที่เปื้อนเลือดมาซัก
แหล่งน้ำจุดนี้เดินใกล้ที่สุดหล่อนก็เลยลงมา ไม่ทันคิดว่าจะมีอันตรายใด ๆ
“งั้นฉันกลับละ”
 |
|
|
|
ความคิดเห็น