คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 27++หลอน++
“พิ้งค์ !”
เวียงพิงค์สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเพื่อนสาว
ไหมซีกลับเข้าห้องพักมาเมื่อไหร่ หล่อนไม่รู้ตัวเลย
“เป็นอะไร
นั่งใจลอย” ไหมซีถามพลางวางผลไม้ที่นำมาจากบ้านลงบนโต๊ะ
“เปล่า
พ่อเป็นยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นเยอะ
วันนี้ชวนพิ้งค์ไปกินข้าวที่บ้านด้วยนะ”
เวียงพิงค์พยักหน้าตกลง
แล้วไหมซีก็เล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังอีกเยอะแยะ เวียงพิงค์ไม่ค่อยมีสมาธิฟังนัก
เพราะกำลังคิดว่าจะเล่าเรื่องที่พบเจอมาให้เพื่อนสนิทฟังดีหรือไม่
เวียงพิงค์คิดไม่ตก
จนกระทั่งมื้อเย็นเดินไปกินข้าวที่บ้านไหมซี
และอยู่คุยกับจื๋อตั๋วต่อจนถึงสองทุ่มจึงเดินกลับห้องพัก ระหว่างทาง
เวียงพิงค์เงี่ยหูฟัง ไม่ได้ยินเสียงปืนเสียงระเบิดอย่างคืนก่อน ๆ แล้ว คงเพราะพวก
ผกค.ถอนกำลังขึ้นไปภูหินร่องกล้ากันหมด
เวียงพิงค์หันมามองเพื่อน
ชั่งใจอีกนิดหนึ่งก่อนตัดสินใจเอ่ยขึ้นมาว่า “เราปรึกษาอะไรหน่อยสิไหม”
“อะไรเหรอ”
“เราเห็นอะไรบางอย่าง”
เวียงพิงค์เกริ่นแค่นั้น
ไหมซีก็ทำท่าสะดุ้ง หน้าถอดสี
“เฮ้ย
เอาอีกแล้วเหรอ ไม่เอา ไม่พูดได้ไหมอะ” ไหมซีทำท่าขนลุกขนพอง
ทางเดินกลับที่พักมืดตึ๊ดตื๋อ ทำไมเวียงพิงค์ต้องมาพูดเอาตอนนี้
“แต่...” เวียงพิงค์ทำท่าลำบากใจ
เพราะก็รู้อยู่ว่าเรื่องพรรค์นี้เพื่อนมีภูมิคุ้นกันต่ำ
ถ้ารู้สึกหลอนขึ้นมาเมื่อไหร่แล้วละก็ทำให้เลิกหลอนเป็นไปได้ยาก
“เราไหว้ล่ะพิ้งค์ บางเรื่องเราขอไม่รู้ดีกว่า”
ไหมซียกมือไหว้ปลก ๆ ยังจำประสบการณ์ฝังใจไม่ลืม
สมัยเรียนปี 1
เวียงพิงค์เล่าว่ามีวิญญาณนักศึกษาหญิงอยู่ในหอพักห้องที่พวกหล่อนอยู่
นั่นเป็นครั้งแรกที่ไหมซีรับรู้ว่าเพื่อนมีสัมผัสพิเศษ
และเมื่อรู้แล้วไหมซีก็ทำใจไม่ได้ ต้องขอย้ายหอกลางเทอมกันให้วุ่น
เมื่อย้ายไปหอใหม่แล้ว ไหมซีก็ขอร้องเพื่อนว่าถ้าเจออะไรที่หอใหม่ก็ไม่ต้องบอก
ไม่อย่างนั้นก็คงต้องวุ่นวายย้ายที่กันไม่จบสิ้น
เวียงพิงค์เองก็จำเหตุการณ์ครั้งนั้นได้ดี
ไหมซีกลัวหลอนจนขึ้นสมองจริง ๆ หล่อนจึงรับปากว่า “ไม่เล่าก็ได้”
“สัญญาว่าห้ามแกล้งเล่าตอนดึก
ๆ นะ” ไหมซีคาดคั้นคำสัญญาจากเพื่อน
เวียงพิงค์ยิ้มอ่อน
ๆ “จ้ะ ไม่เล่าก็ไม่เล่า”
“อย่าหาว่าเราไม่ช่วยแบ่งปันทุกข์สุขกับเพื่อนเลยนะ
เรายินดีรับฟังพิ้งค์ทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้เราขอจริง ๆ” ไหมซียิ้มแห้ง ๆ
เวียงพิงค์จึงยิ้มปลอบ
“จ้ะ เราเข้าใจ ไม่ต้องคิดมาก ที่จริงมันก็ไม่ได้มีอะไรหรอก สบายใจได้”
หล่อนปลอบเพื่อน
ส่วนตัวเองถอนใจ คราวนี้ก็เลยไม่รู้จะไปปรึกษาใครได้
เพราะเพื่อนสนิทก็เล่าไม่ได้เสียแล้ว
++++++++++++++++++++++++++
ขอฝากอีบุ๊กด้วยนะคะ
 |
|
|
|
ความคิดเห็น