คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6++เทพีสวรรค์++
“ีึ้นมาแล้วนี่”
“เ้า่ะท่านหมอ ลาึ็ไม่มีไ้แล้ว”
หิสาวผู้ถูเรียานว่า ‘ท่านหมอ’ พยัยิ้มพอใ ำับับนไ้ว่าให้ินยาามที่สั่อย่าเร่รั
แล้วึเินเลยไปรวนไ้ที่เียอื่น
ผู้นในระโมมอแพทย์สาวผู้นั้น้วยแววาื่นม
เทิทูนบูา ... มืออนายับแล่วล่อ
แะ้อเนื้อัวนป่วยรู่เียว็วินิัยโรไ้เป็นาๆ
ราวับมีาทิพย์มอทะลุถึเนื้อใน
แม้มีนไ้รอรับารรัษาิวยาวเป็นหาว่าว
านเ็มมือไม่ว่าเว้น แ่ใบหน้าอนาไม่เยบูบึ้ึเรีย หามีรอยยิ้มบาๆ
แสวามอาทร่อนเ็บนป่วยระบายอยู่บนใบหน้าลอเวลา ยิ้มทั้ปาและา
...ยิ้มมาาใ นาึเป็นที่รัใร่อผู้น
“ท่านหมออานู บวนทาสมาถึแล้วอรับ”
ายนหนึ่เินเ้ามารายาน้านในระโมอย่านอบน้อม
แ่ท่านหมอที่เาพู้วยือายสูวัยอีน ึ่มีใบหน้าละม้ายล้ายลึับแพทย์สาว
“เอ่า เ้าออไป่วยพ่อทำบัีทาส้วย”
อานูหันมาบอบุรสาว
หมอลาลีาำเป็น้อวามือานไ้
้วยเรื่อที่เ้ามาแทรนั้นมีวามสำัยิ่ยวว่า ...เรื่ออทาาร
ย่อมมา่อนเรื่ออาวบ้าน โยเพาะาวบ้านนั้นทาสเหล่านี้
หมออานูับหมอลาลีา
ล้ามือแล้วเินออมาาระโม มีทหารเ้ามารายานเบื้อ้นว่า
“ราวนี้
เราเ์เลยายูาห์มาไ้หนึ่พันสอร้อย ายระหว่าทาสามร้อยว่า
เ็บป่วยสี่ร้อยว่า เหลือายวัยแรานประมาสามร้อยน
ทารมโยธา้อารให้ท่านหมอส่บัีทาส่วน
เพราะทานู้นำลั้อารแรานอย่ามา”
หมออานูรับระานินเหนียวที่ลบัีทาสโยร่าวมารวู
ระหว่านั้นลาลีา้าวออไปที่ลานว้า มอูบวนเลยาว ยูาห์ที่เพิ่มาถึ
พวบุรุษส่วนให่ถูล่ามโ่้อมือ ยืนระ่อนระแ่นปวเปีย
ผิวหน้าไหม้เรียมบ่บอว่ารำแัมาหลายวัน สรีและพวเ็ๆ
ถึะเินเหินไ้อิสระ ไร้เรื่อพันธนาาร แ่็มีสภาพ อิโรยอ่อนล้า หน้าาหม่นหมอ
แววาอมทุ์สิ้นหวั เห็นแล้วให้เวทนาับใ
ลาลีาเห็นพวทหารุมบวนเวียนเ้ามา
มีร่าเลยนอนสุม้อนแน่นหนาอยู่บนนั้น นน่าลัวว่าะหายใออันไ้อย่าไร
หรือว่าเป็นศพันหมแล้ว็ไม่ทราบ พอมาถึ พวทหาร็เทร่าเลยลาเวียน
ปล่อยอทิ้ไว้บนพื้น และเ้ามารายานลาลีาว่า เลยที่อยู่บนเวียนนั้นเป็นพวที่ป่วยหรือหมสิระหว่าารเินทา
ลาลีาเินเ้าไปะโหน้าู
บารายเป็นศพไปแล้วอย่าที่นาิแ่บาราย็ยัมีลมหายใอยู่
นาึเร่บอให้ผู้นในละแวนั้น เ้ามา่วยันแยร่าผู้ที่ยัมีีวิอยู่ออมา
บุรุษผู้หนึ่สะุาลาลีาเ้าอย่าั
้วยเรื่อแ่ายแปลแยาพวพ้ออเา
นาเิมเ้าไป้อมๆ
มอๆ เาถูลาออมา นอนแผ่อยู่ลาินลาทราย พอเห็นเปลือาเายับ นา็ีใ
ิว่าเาไม่เป็นไรมา
วาอเาเป็นสีน้ำาล ายแววุน
สับสน เาะพริบาหลายที แล้ว็ั้ใมอหน้านาึ่ลอยเ่นอยู่เหนือร่าอเา
“ท่านไม่สบายหรือ” ลาลีาถามออไป
เามวิ้ว มอนาอย่าพิศว
แล้วพยายามะลุึ้น แ่ไม่มีเรี่ยวแรพอ ลาลีาึเ้า่วยประอ แ่เาื้อ
ูล้ายไม่อยารับาร่วยเหลือ นาึถอยห่า มอเาระเสือระสน้วยัวเอ
แล้วร่าสูให่นั้น็หาทาพลิัวว่ำล ลานไปไ้เล็น้อย็หมแร
“ท่านะไปไหน” ลาลีาามไปถาม
เาไม่อบ
แ่นาเห็นเามออะไรบาอย่าาไม่ะพริบทีเียว
ลาลีามอาม
แล้วึเ้าใ นารีบวิ่ไปที่บ่อน้ำ
าวยูาห์สอสามนึ่เป็นเลยรุ่น่อนำลััรอน้ำใส่ถั นาึอแบ่ใส่ระบวยมาให้สมาิใหม่
พอนาเินลับมาพร้อมระบวยน้ำ
เามอนาเหมือนเป็นเทพีาสวรร์ั้นฟ้าลมาโปรเลยทีเียว
ลาลีานั่ยอๆ
ประอระบวย่อริมฝีปาแห้ผา ่อยๆ ปล่อยน้ำรินไหลผ่านลำออเาทีละน้อย
แ่เ้าัวยมือึ้นมาับระบวย ื่มพรวๆ เ้าไปอย่าหิวระหาย
พอน้ำหมแล้วเา็หมแร แนอ
ลาลีาะโหน้าเ้าไปูใล้ๆ เห็นเาหายใอ่อนแรเ็มที าปรือๆ
อเาฝืนสบาับนาไ้รู่เียว็ปิสนิท ...เาหมสิไปอีแล้ว
เป็นใรมาาไหนันนะ
ท่าทาไม่เหมือนาวยูาห์
นามอเาอย่าพิเราะห์
...และเมื่อเห็นหัวหน้านิมเลยาวยูาห์ผ่านมา นาึร้ออวาม่วยเหลือ
“ท่านาลอม
่วยบอให้พวผู้ายมาแบร่านป่วยพวนี้ไปที่ระโมแพทย์ที”
“อรับท่านหมอ”
 |
|
|
|
ความคิดเห็น