คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 15++นางอัปสร++
ส่วนภายในานเลี้ย้านล่า ภูมิรพีำลัับเ่าุยับเพื่อนเ่าสมัยเรียน ทั้หนุ่มโสสนิทและไม่สนิท รวมถึหนุ่มมีพันธะ ่ายืนับลุ่มพูุยถึวามหลัเพราะห่าันไปนานหลายปี บานยัอุส่าห์หอบเอาลูสาวลูายมาให้ภูมิรพีรับวัเสีย้วย
ทันในั้น เสียเพลบรรเลลาสสิาเรื่อสายระูลไวโอลินและเสียเปียโน็เียบล แทนที่้วยเสียนรีไทยทำนออ่อนหวาน เรียวามสนใาสายาทุู่อบรราแเหรื่อในานให้ับ้อไปที่เวที ึ่บันี้มีแสไฟสาส่อเพิ่มวามสว่าไปทีุ่ศูนย์ลา
หิสาวนาหนึ่อยเท้าออมาาบริเว้าน้า และหยุลรศูนย์ลาอเวที พร้อมับเริ่มรีรายร่ายรำไปามท่วทำนออ่อนหวานอเสียบรรเลนำาเพล
ภูมิรพียืนนิ่ัน วามประุพาเหยี่ยวไม่พลาโอาสที่ะยลโมนารำผู้นั้นแม้แ่อิริยาบถเียว ั้แ่เธอ่อย ๆ อยเท้าแผ่วเบาออมาา้าน้าเวที ายสไบสีทอปลิวไสวไปามารเลื่อนไหวแผ่วเบาอนใส่ ูล้ายับนาฟ้าล่อลอยอยู่เหนือเมาบนสรวสรร์มิผิเพี้ยน
รูปร่าอรรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอมอยู่ในุไทยสีทออร่ามา ทรวอลมลึถูลุมทับ้วยเสื้อเาะอสีาว มีสไบายยาวเือบถึพื้นพราเนื้อแท้อผู้ใส่ไว้ถึสอั้น
้านล่าเป็นสไบีบย่นเป็นั้น ๆ สีาวนวล ทาบทับ้วยสไบสีทอปัิ้นเปล่ประายวิบวับล้อสายาผู้มเมื่อ้อแสไฟ วามยาวอสไบทั้สอพันรอบเรือนายท่อนบนอเธอไว้นรอบแล้วพาห่มไปบนหัวไหล่้า้าย เปลือยหัวไหล่ลมลึและลาไหล่ทา้านวาไว้
ภูมิรพีไล่สายามาถึ่วเอวอิ่วสมส่วนอิสรีเพศ ึ่ถูรัไว้แน่นหนา้วยเ็มัสีเ้าุัน ทั้ิ่นไหมยิ้นทอมีเิัแบบหน้านายาวรอมเท้า เน้นสรีระอสะโพผายที่รับับเอวอไ้เป็นอย่าี
ายหนุ่มสำรวรูปร่าอนาอัปสรผู้แปลายลมาาสวรร์นพอใ พลันลืมไปว่า เาลืมพิศูหน้าาอเธอ อยารู้นัว่าะสวยสะราสมัับเป็นนาฟ้านาสวรร์หรือไม่
วามริบไล่ลับไป้อที่วหน้ารูปหัวใอนารำบนเวที วหน้าแล่มแ่ม้อยาวนวลผุผ่อ แม้อมะลิ้อนยั้อิ้าย วาหวานภายใ้ิ้วโ่ัันศรแวววาวราวมีน้ำผึ้เือนห้าหล่อเลี้ยอยู่ในนั้น ยามเ้าัวเอียอละม้ายายาประอบท่ารีรายร่ายรำ ยิ่ทำให้หัวในมอเ้นระรัวไม่เป็นัหวะ
ถัมาที่มูโ่ไ้รูปรับับโรหน้าที่เผยให้เห็นวามสมบูร์แบบอประิมารรมมีีวิิ้นนี้ไ้เ่นั เพราะเ้าัวเล้าผมสีำเาามไปมวยไว้บนศีรษะปัไว้้วยปิ่นสีทอเ้าุ ึไม่มีอะไรมาบบัเรื่อหน้าสมบูร์ราวรูปสลั นวลแ้มทั้สอ้าเปล่ปลั่อมมพู วนให้บุรุษผู้ับ้อใฝ่ปอใร่สูมวามหอมาปราเนื้อนวล
เรื่อยลมาที่ริมผีปาบาสีแระเรื่อ แม้แย้มยิ้มเพียเล็น้อย ทว่าวนให้นมอลุ่มหลอยารอบรอรอยยิ้มอเธอไว้แ่เพียผู้เียว
ผ่านารร่ายรำไปไ้ไม่ี่ท่วท่าประอบารบรรเลอเรื่อนรีไทย เสียับร้อเนื้อเพล ‘รำอวยพรอ่อนหวาน’ ็เริ่มัึ้น เรียสิอหนุ่ม ๆ ในานให้ลับืนสู่ัว
ภูมิรพีพยายามั้สมาธิับใวามาเนื้อร้อ เพื่อะึมับวามหมายที่นาอัปสรรหน้า พยายามะสื่อให้เ้าอานอย่าเา
...ออวยพรอ่อนหวานประสานศัพท์ ร้อรับบรรเลเพลประสม…
ทั้ร่ายรำามาน่าม สุสมอารม์รื่นื่นฤี
ทุ์โศโรภัยไม่บีา ทั้สมมารปรารถนาในทุที่
...สบโโภทรัพย์นับทวี เริศรีเียริยศปราเทอ...
(พระรานิพนธ์ในรัาลที่ห)
อเอร์ภูมิรพี วรวิพศ์ พยายามะับใวามอเนื้อเพลที่ไ้ยิน แ่เาลับรับรู้ทุอย่าาเป็นห้ว ๆ เหุเพราะนารำผู้เยื้อรายร่ายระบำอยู่รหน้า อยแ่่อวนสมาธิอเาให้ระเิระเิอยู่ร่ำไป
ยิ่พอเอท่ารำรับเนื้อเพลำว่า ‘อ่อนหวาน’ ที่เ้าัวยมือ้ายึ้นแะที่้าแ้ม แล้วเอียัวึ้นลามัหวะ ายสายาหวานเื่อมวนเสน่หาให้นูใเ้น เพราะมัน่าเป็นิริยาท่าทาที่อ่อนหวานวนให้หัวใเลิบเลิ้มสับสน
สรุปั้แ่้นนบเพล ภูมิรพีแทบะับวามหมายในเนื้อเพลไม่ไ้ เพราะมัวแ่มอท่าทาเยื้อรายแผ่วเบาราวับล่อลอยอยู่บนสวรร์ วแนอ่อน้อยยามั้วล้ายั่วสารทีู่ึ้นเป็นทรโ้สวย นิ้วเรียวทั้ห้ารีรายสวยามพลิ้วไหวไปามัหวะเพล ลำอระหเอนเอีย้ายวาสร้าสมุลเหมาะสมับท่วท่าในทุอิริยาบถ
และใน่วสุท้ายอเพล หิสาวทำท่าสอสร้อยมาลา อยเท้าไปหยิบพานสีทอมาไหว้สี่ทิศและใ้มือวาหยิบลีบอไม้บาโปรยลับพื้นเวทีโยรอบแล้วึ่อย ๆ เยื้อย่าหายลับลับไปที่เิม ั่น้ำทิพย์ที่หยาลมาาฟาฟ้าให้มนุษย์เินินไุ้่มื่นหัวใ ่อนะเหือหายไปั่วพริบา
“สวยว่ะ อย่าับนาอัปสร” สรัลล่าวื่นมออมาเป็นนแร ในะที่เพื่อนนอื่น ๆ ยัยืนนิ่ ่ามอยู่ในห้วินนาารอน
“เฮ้ย ไอ้ภูมิ...ไอ้ภูมิ !”
++++++++++++
ความคิดเห็น