โอบรักไว้ด้วยสายหมอก

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10++ฟูจิเมืองไทย++

วันนี้มีนิยายออกใหม่ ขอฝากนักอ่านไว้ด้วยนะคะ

ภารกิจรักแห่งชาติภาค 2

จัดโพรโมชันออกใหม่สัปดาห์แรก 

หลังหมดโพรนี้จะไม่ได้จัดโพรอีกอย่างน้อย 2 ปีเลยค่ะ

อย่าพลาดราคาพิเศษสุด ๆ นะคะ ^^

++++++++++++++

รถยนต์ของอวัศย์ขับเคลื่อนไปตามถนน มีเพียงไฟหน้ารถสาดส่องแสงนำทาง คนนั่งข้างหลังอย่างเวียงพิงค์นั่งใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ เพราะไม่คุ้นชินกับการเดินทางขึ้นเขาในยามที่ไม่มีแสงสว่างจากดวงอาทิตย์แบบนี้ ยังไม่นับว่าคนขับสามารถประคองพวงมาลัยได้เพียงมือเดียว ระหว่างทางหล่อนลอบชะโงกมองไปข้างหน้า ดูว่าอวัศย์ขับรถมือเดียวได้อย่างไร จึงเห็นว่ารถของเขาน่าจะออกแบบติดตั้งอุปกรณ์มาโดยเฉพาะ เกียร์น่าจะอยู่ตรงพวงมาลัยสะดวกต่อการบังคับ แต่ด้วยเส้นทางแบบนี้ เวียงพิงค์ก็อดหวั่นใจไม่ได้อยู่ดี

หล่อนไม่รู้ตัวว่า อาการของตนตกอยู่ในสายตาของอวัศย์ผ่านทางกระจกมองหลังตลอดเวลา...

เมื่อถึงที่หมาย เวียงพิงค์ถอนใจออกมาเหมือนยกภูเขาออกจากอก ลงตรงจุดจอดรถแล้วต้องเดินขึ้นไปอีกหน่อย อวัศย์บอกตอนลงรถว่า

”มีใครหนาวไหม ในรถพี่มีแจ็กเกตนะ” เขาถามรวม ๆ แต่ก็ตั้งใจเจาะจงเวียงพิงค์นั่นแหละ เพราะไหมซีคนพื้นที่คุ้นชินกับอากาศแบบนี้อยู่แล้ว ความเย็นระดับนี้ไม่ระคายผิวสาวชาวม้งหรอก ยังไม่เข้าฤดูหนาวเลยด้วยซ้ำ

“เอาไหมพิ้งค์ เสื้อตัวบางจะตาย” ไหมซีหันไปถามเพื่อน

เวียงพิงค์ส่ายหน้า

“ไม่จ้ะ พิ้งค์ไม่หนาว”

“จริงอะ ปกติเห็นขี้หนาวจะตาย”

เวียงพิงค์ยิ้ม อวัศย์ก็มองอยู่ ยังไม่ล็อกรถเผื่อว่าหล่อนจะเปลี่ยนใจเอาเสื้อไปด้วย

“ถ้าหนาวเพราะแอร์น่ะไม่สู้ แต่หนาวธรรมชาติแบบนี้สู้ไม่ถอย” สาวชาวกรุงตอบ

ไหมซีพยักพเยิดหน้า หันไปบอกอวัศย์ว่า “จริงค่ะพี่วัศย์ ตอนอยู่หอด้วยกันนะ ยายพิ้งค์เปิดแอร์นอนที่อุณหภูมิ 27-28 ไหมตื่นมากลางดึกเหงื่อเต็มหลัง พอลดแอร์ลง นางก็นอนสั่นอย่างกับผีเข้า อีกคนขี้ร้อน อีกคนขี้หนาว มาเป็นเพื่อนกันได้ไงก็ไม่รู้เหมือนกัน”

อวัศย์ยิ้มมุมปาก ไม่แสดงความเห็นอะไร เมื่อหล่อนยืนยันว่าไม่ต้องการเสื้อเขาจึงล็อกรถ และทั้งสามก็ออกเดินขึ้นไปบนจุดชมวิวด้วยกัน ตอนนี้ยังมืดอยู่ สาว ๆ นึกดีใจที่มีอวัศย์มาด้วย เพราะถ้าเดินกันมาสองคนก็วังเวงอยู่เหมือนกัน แม้จะมีนักท่องเที่ยวทยอยขึ้นมาอยู่เป็นระยะก็ตาม

เมื่อขึ้นมาถึงด้านบน เวียงพิงค์ก็เห็นเต็นท์หลายหลังกางอยู่ริมผา แสดงว่าบนนี้เปิดให้นักท่องเที่ยวจองที่กางเต็นท์ได้เหมือนกัน นักท่องเที่ยวเริ่มทยอยตื่นออกมารอชมวิวกันแล้ว

“ไหนล่ะ ภูเขาฟูจิของไหม” เวียงพิงค์ถาม ยังมองอะไรไม่ชัดนัก เห็นแต่ไฟจากบ้านเรือนเป็นจุด ๆ ที่ด้านล่าง

“เตรียมกล้องให้พร้อมเถอะ เดี๋ยวพระอาทิตย์ขึ้นก็จะเห็นเอง” ไหมซีไม่พูดอะไรมาก เพราะสิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น อีกครู่เดียว เวียงพิงค์ก็จะได้เห็นด้วยตาของตัวเองอยู่แล้ว

รอเพียงไม่นาน ฟ้าก็ค่อย ๆ สว่างขึ้น เห็นทิวทัศน์เบื้องหน้ารำไร ทะเลหมอกขาวโพลนไปหมด นักท่องเที่ยวตื่นเต้นฮือฮากันยกใหญ่ เพราะพวกเขาดั้นด้นเดินทางมาก็เพื่อสิ่งนี้ เพื่อจะได้ยลโฉมทะเลหมอกบนยอดเขา

มองไปตรงขอบฟ้า เริ่มเห็นลำแสงรำไร พระอาทิตย์ใกล้จะตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ตามเวลาของมัน เวียงพิงค์ยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเก็บภาพรัว ๆ เวลานั้นแทบไม่ได้สนใจคนที่มาด้วยกัน ต่างคนต่างสัมผัสความงดงามของธรรมชาติที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง สักพักฟ้าสว่างเต็มที่แล้วจึงได้กลับมารวมตัว สองสาวผลัดกันถ่ายภาพเดี่ยว และขอให้อวัศย์ช่วยถ่ายรูปคู่ให้ด้วย

เมื่อเห็นภาพทิวทัศน์รอบด้าน 360 องศาแล้ว ไหมซีไม่จำเป็นต้องอธิบาย เวียงพิงค์ก็สามารถเข้าใจความหมายของ ‘ภูเขาฟูจิ’ ที่เพื่อนว่าได้ด้วยตัวเอง

มองไปยังฝั่งที่พระอาทิตย์กำลังไขแสง ณ ขอบฟ้า ตรงนั้นมีภูเขาตั้งตระหง่านอยู่เป็นพื้นหลัง ดูคล้ายกับผุดขึ้นมาท่ามกลางทะเลหมอก ลึกลับ น่าค้นหา...หากเลือกยืนจากมุมที่ได้องศาแล้ว ภูเขาลูกนี้มีความคล้ายคลึงกับลักษณะของภูเขาไฟฟูจิที่ญี่ปุ่นมากจริง ๆ ไหมซีจึงว่านี่คือตำนานฟูจิเมืองไทย

“เป็นไง สวยใช่ไหมล่ะ” สาวชาวม้งเห็นสีหน้าเพื่อนดื่มด่ำกับภาพธรรมชาติตรงหน้าแล้วก็ปลื้มใจ ในฐานะคนพามาและคนท้องถิ่นที่เกิดที่นี่...โตที่นี่

“เราไม่เคยได้ยินชื่อที่นี่เลย” เวียงพิงค์หันมาสารภาพตามตรง มองเลยไปยังคนร่างสูงที่ยืนถัดจากไหมซีด้วย

อวัศย์ไม่ได้หันมาคุยด้วย เขายืนนิ่งมองไปยังทะเลหมอกเบื้องหน้า ท่าทางเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ แต่เวียงพิงค์คิดว่าเขาน่าจะฟังหล่อนกับไหมซีพูดกันอยู่ด้วย แค่ไม่ได้เข้ามาร่วมวงพูดคุยด้วยเท่านั้น

“ที่จริงก็ดังนะ เป็นจุดชมวิวยอดนิยมจุดนึงเลยละ”

“สวยจริง ๆ ไหม คล้ายภูเขาไฟฟูจิจริง ๆ นะ”

ไหมซีบอกว่าที่นี่ชมทะเลหมอกได้ 360 องศา เวียงพิงค์ก็เห็นจริง แต่ละทิศมีทะเลหมอกหนาบาง สวยงามมีเสน่ห์ไปคนละแบบ เวียงพิงค์ชอบวิวทิศตะวันออกที่สุด ได้เห็นพระอาทิตย์โผล่ขึ้นมาประดับฟ้าเคียงข้างกับภูเขาสูงตระหง่าน

ไหมซีบอกว่า “ในบรรดาจุดชมวิว เราชอบที่นี่ที่สุด ถ้าจุดชมวิวข้างล่างมีทะเลหมอก จุดนี้ก็ต้องมี แต่บางวันจุดชมวิวข้างล่างไม่มี หรือมีแค่หมอกฟุ้ง ๆ แต่เขาตะเคียนโง๊ะก็ยังมีลุ้นทะเลหมอกอยู่”

เวียงพิงค์พยักหน้าเข้าใจ หล่อนยังไม่เคยไปจุดชมวิวอื่นของเขาค้อ ไหมซีพามาที่แรกก็ตกหลุมรักเข้าเสียแล้ว ไม่แน่ว่าจะมีจุดอื่นมาโค่นแชมป์ได้หรือไม่

“พี่วัศย์ล่ะคะ ชอบวิวที่นี่ไหม” ไหมซีหันไปถามชายร่างสูงคนข้าง ๆ บ้าง เขายืนฟังสองสาวเงียบ ๆ อยู่นาน ไหมซีจึงชวนคุย

อวัศย์หันมาแล้วก็ยิ้ม ตอนนั้นพระอาทิตย์สาดแสงมาพอดี ...

เวียงพิงค์หยีตาลง รอยยิ้มของเขาต้องแสงตะวันช่างดูอบอุ่นทำให้ใบหน้าดุ ๆ นั้นดูอ่อนโยนลงมาก ถ้าเขายิ้มแบบนี้บ่อย ๆ แทนที่หน้านิ่ง ๆ ตาดุ ๆ ก็คงดี ที่ไหมซีว่าใครต่อใครไม่กล้าเข้าหาเขาก็คงจะค่อยดีขึ้น

“โชคดีที่พี่ตื่นมาเจอไหมกับเพื่อน ไม่งั้นคงพลาดของดี” เขาไม่ได้ตอบว่าชอบหรือไม่ชอบตรง ๆ แต่แค่นั้นไหมซีก็ยิ้มแก้มปริแล้ว 

อวัศย์ตอบแค่นั้นแล้วก็หันไปมองทิวทัศน์เบื้องหน้าต่อ เขาเคยขึ้นมาที่นี่ครั้งหนึ่งแล้ว แต่วันนั้นไม่มีทะเลหมอก และไม่ได้มาตอนพระอาทิตย์ขึ้น สถานที่เดียวกัน แต่ต่างเวลา ต่างวาระ ให้อารมณ์ที่แตกต่างกัน

อวัศย์เคยไปชมทะเลหมอกที่จุดชมวิวหลายจุดในเขาค้อ แต่รู้สึกว่าที่นี่มีความพิเศษบางอย่าง ให้ความรู้สึกสงบกับเขาได้ ทั้งที่มีนักท่องเที่ยวมากมายห้อมล้อม ขึ้นมาวันนี้นับว่าไม่เสียเที่ยว อวัศย์ชักจะติดใจที่นี่ และดูท่าสาวชาวกรุงที่มาด้วยกันแล้วหล่อนก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขา 

+++++++++++++++++++

 E-book ออกใหม่สด ๆ ร้อน ๆ ขอฝากด้วยนะคะ ^_^

ภารกิจรักแห่งชาติ ภาค 2 ธุวดารา www.mebmarket.com    เพื่อสนองนโยบายมีลูกเพื่อชาติของรัฐบาลในการแก้ไขปัญหาวิกฤติโครงสร้างประชากร นักผจญเพลิงหนุ่มโสดวาคิม เข้าร่วมปฏิบัติภารกิจรักแห่งชาติในฐานะประชาชนค... Get it now

โอบรักไว้ด้วยสายหมอก ธุวดารา www.mebmarket.com นอนเขาค้อหนึ่งคืน อายุยืนหนึ่งปี เวียงพิงค์ชักไม่แน่ใจว่า คืนแรกบนเขาค้อของเธอ จะทำให้อายุยืนจริงหรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ มีเรื่องให้ตื่นเต้นจนนอนไม่หล... Get it now