my ballerina is you only(fanfic vanguard)

ลำดับตอนที่ #2 : act 2 ซ้อมใหญ่

  
 

   
          ไอจิกำลังดัดตัวและออกกำลังกายเบาๆในตอนเช้าหลังตื่นนอนใหม่ๆ  เธอฮัมเพลงไปด้วยเพราะตอนนี้เธอกำลังอารมณ์ดีเป็นที่สุด

          ‘วันนี้พี่ไคจะเข้าชมรมด้วยล่ะ'เธอยิ้มเมื่อนึกถึงตอนที่พูดคุยกันทางโทรศัพท์กับพี่ชายของเธอเมื่อคืนนี้

       
         “ฮัลโหล ไอจิค่ะ”

     
          ((ไอจิทำอะไรอยู่หรือเปล่า?))

       
          "ก็กำลังดูวิดีโออัปเดตของ รอยัลโอเปร่าเฮ้าส์อยู่ค่ะ  พี่ไคมีอะไรหรือเปล่าคะ?"

       
          ((ไม่มีอะไรแค่อยากได้ยินเสียงน่ะ  นึกว่ากำลังดูคลิปซูเปอร์จูเนียร์อยู่ซะอีก))ไคพูดจาเย้าแหย่น้องสาวคนสนิท  เขารู้ว่าไอจิเป็นแฟนคลับของศิลปินชื่อดังวงนี้

 
         "แหม~~พี่อ้ะ! ไม่ใช่ซะหน่อย"  ไอจิทำเสียงง้องแง้งและทำแก้มพองลมด้วยความเขินที่โดนแซว                                                                                    
         
          "แลัวพี่ล่ะ ทำอะไรอยู่คะ?" ไอจิแก้เขินด้วยการถามคำถามกลับไปบ้าง

          ไคหัวเราะเบาๆอย่างถูกใจที่ได้แกล้งไอจิก่อนจะตอบคำถามกลับไปด้วยเสียงที่นุ่มนวล ((ฉันก็เพิ่งคุยกับคุณน้าซุยโกะมาน่ะแล้วก็กำลังจะนอนแล้ว พรุ่งนี้จะได้ไปหาเธอที่ชมรมแต่เช้าไง))

          คุณน้าซุยโกะก็คือน้องสาวแท้ๆของแม่ของไคเธอเลี้ยงดูไคเหมือนลูกแท้ๆมาตั้งแต่ไคอายุได้เก้าขวบแทนพี่สาวที่จากไปเพราะอุบัติเหตุ 

          "พี่จะมาที่ชมรมเหรอคะ?" ไอจิทำเสียงตื่นเต้นตอนนี้เธอดีใจจนตาเป็นประกายเลยทีเดียว

          ((ใช่เพราะพี่ทำธุระเรื่องเข้าเรียนที่นี่เรียบร้อยแล้วยังไงก็ตั้งใจจะเข้าชมรมนี้อยู่แล้วด้วย แล้วอีกอย่าง...))
ไคเงียบไปสักพักก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงที่แผ่วลง

          ((พี่อยากเห็นหน้าเธอไวๆน่ะ))

          "เอ๋~~~"

          ((ไม่มีอะไร รีบนอนได้แล้วพรุ่งเจอกันที่ชมรม))

          "ค่า~แล้วเจอกันนะคะ"
       
          ((ราตรีสวัสดิ์))ไคยิ้มอย่างพอใจกับการตอบรับของน้องสาวสุดที่รัก

          "ราตรีสวัสดิ์ค่ะ" 

           

           "ไปแล้วนะคะ"  ไอจิรีบทำธุระส่วนตัวในตอนเช้าให้เสร็จโดยเร็วแล้ววิ่งไปโรงเรียนเพราะคิดแล้วว่าพี่ชายของเธอต้องไปถึงที่ชมรมก่อนเป็นแน่

     
           แล้วก็เป็นไปอย่างที่คาดไว้ เมื่อมาถึงเธอก็ได้ยินเสียงดนตรีที่มีท่วงทำนองที่ไพเราะและอ่อนหวาน  ภายในสตูดิโอบัลเล่ต์มีเด็กหนุ่มรูปร่างสูงเพรียวคนหนึ่งกำลังกระโดดถีบตัวลอยขึ้นสูงพร้อมกับหมุนตัวครึ่งรอบโดยที่ขาข้างหนึ่งยกขนานไปกับพื้นหลายต่อหลายครั้งจากนั้นก็ตามด้วยการหมุนตัวบนขาเพียงข้างเดียว

     
           "เก่งจริงๆเลยพี่ไค  เต้นได้งดงามมากจริงๆ'' ไอจิรำพึงเบาๆอย่างชื่นชมเมื่อได้ชมการเต้นที่ทั้งสง่างามและแข็งแรงแถมยังไม่มีผิดพลาดเลยสักนิด

     
            ''มาสิ ไอจิ''ไคมองมาที่เธอ เขาส่งยิ้มก่อนจะผายมือเป็นสัญญาณเชิญชวน  เธออมยิ้มน้อยๆแล้ววิ่งเข้าไปหาไค  

          ไคยกตัวของไอจิให้ลอยขึ้นไปค้างอยู่เหนือศีรษะของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า  เธอรู้สึกดีมาก  รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังโบยบินอยู่ในอากาศ

     
          จากนั้นไคก็วางตัวเธอลง จังหวะของเพลงเปลี่ยนไปเป็นเร็วขึ้นและสนุกสนานขึ้น  ไอจิเต้นรำพลิ้วไหวไปตามจังหวะนั้นอย่างร่าเริงและน่ารัก  สุดท้ายก็หมุนตัวไปหาไคอย่างรวดเร็วเสียงดนตรีหยุดลงชั่วครู่ก่อนจะเริ่มบรรเลงใหม่

     
          ทั้งสองคนหยุดเต้นเพื่อพูดคุยกัน ไคเดินไปปิดเครื่องเล่นเพลงแล้วมานั่งเคียงข้างไอจิ
         
          "โควรินเล่าให้พี่ฟังว่าเธอต้องแสดงเป็นจิเซลในวันปฐมนิเทศนี้นี่  การซ้อมเป็นยังไงบ้างล่ะ ?"

     
          "