ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทเริ่ม(นิยาย)
(จะเสนอในมุมมองตัวละครของผม)
ผมได้แต่นั่งงงอยู่พักนึงเพราะรูปที่เกมส์นี้ใช้โฆษณาแสดงในนิตยสารนี่เป็นรูปนาฬิกาสีดำแบบดิจิตอลเท่านั้นเอง
แล้วนาฬิกามาเกี่ยวอะไรด้วย?
เรื่องนั้นยังไงก็ไม่สำคัญสำหรับผมเพราะยังไงผมก็สนใจที่จะซื้อเกมส์เกมส์นี้อยู่แล้วมีหรือว่าคนอย่างผมจะพลาดโอกาสสำคัญแบบนี้
ผมเหลือบมองวันที่ที่จัดจำหน่ายนิตยสารเกมส์ฉบับนี้
"อ้อนี้ฉบับล่าสุดพึ่งจำหน่ายวันนี้พอดี"
หากไปซื้อเจ้าเครื่องเล่นเกมส์นั้นวันนี้เราก็จะได้เข้าเกมส์เกมส์นี้เป็นกลุ่มแรกๆ
"ถือเป็นโอกาสที่ดี"
หลังจากที่ผมตัดสินใจได้ผมก็รีบออกจากบ้านตรงดิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อทันที
...............................................
"ตอนนี้เตรื่องเล่นเกมส์civilมายังครับป้า"
ขณะนี้ผมยืนอยู่ที่ห้างสะดวกซื้อใกล้บ้าน
"อ้อมีจ๊ะมีจ๊ะ"
พนักงานขายของคนนี้ก้มลงใต้เค้าเตอร์อยู่พักนึงเพื่อนควานหาอะไรบางอย่าง
"หนูโชคดีนะเนี้ยนี้จ๊ะเครื่องสุดท้ายพอดี"
หา!?มันขายดีขนาดนั้นเชียวหรอเนี้ย
"นี้เงินครับไม่ต้องถอนครับ"
ผมยื่นธนบัตรปึ่กนึงให้พนักงาน
"ขะ...ขอบใจจ๊ะ"
...................................................
ผมถือกล่องสีดำขนาดเท่ากับฝ่ามือเดินออกมาจากร้าน
"กล่องเล็กจังมันจะเล่นได้หรอ"
ผมยกกล่องขึ้นมาแน่บหูแล้วลองเขย่า
แกะดูก็สิ้นเรื่อง
ความคิดแล่นเข้ามาในหัวผมจึงนั่งยองลงกับพื้นแล้วแกะมันทันท...
ครึนนนนนนน!!
เสียงดังสนั่นพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
ชาวบ้านต่างวิ่งชุลมุนหาที่หลบ
"หะเฮ้ย!แผ่นดินไหวหรอ"
หน้าแปลกทั้งชีวิตผมยังไม่เคยเจอแผ่นดินไหวที่สั่นรุนแรงขนาดนี้แล้วแถมยังมาเป็นกับเมืองนี้
ผมจำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นเมืองนี้เกิดแผ่นดินไหวซะด้วยซ้ำ!
ครึนนนนนนนนน!!
แรงสั่นสะเทือนนี้ยังไม่มีทีถ้าว่าจะหยุด
ผมมองซ้ายมองขวาเห็นข้าวของป้ายและหลอดไฟกระจัดกระจายอยู่เต็มพื่นถนน
เห็นที่ผมคงต้องหาที่หลบมั่งแล้วละนะ
.ครึนนนนน.........
แผ่นดินไหวก็หยุดลง...
"อ่าหะหยุดแล้ว"
ผมกวาดสายตามองสภาพสถานที่โดยรอบอีกครั้ง
เห็นที่ต้องรีบกลับบ้านละป่านี้จะเป็นยังไงมั่งแล้วก็ไม่รู้
ฟิ้วววว!~ครึน!~
เสียงปริศนาดังขึ้นข้ามหัวผม...
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมอง
ลูกไฟขนาดใหญ่ยักษ์นับร้อยลูกๆกำลังลอยอยู่บนฟ้าพร้อมกับหมูนกตัวประหลาดเป็นพันๆตัวกำลังบินโฉบลงมา
"กรี๊ดด!"
"นะ.....นั้นมันอะไรวะ!"
เสียงผู้คนแตกติ่นวิ่งหนีเข้าที่ปลอดภัยอย่างจ้าละหวั่น
ผมยังยืนแหงนหน้ามองขึ้นฟ้าอย่างตกใจ
ตูม!!
"อ๊ากกก!"
ลูกไฟขนาดเท่ากับลูกแตงโมบินเฉียดข้ามหัวผมเข้าไปในร้านค้าที่อยู่ใกล้
มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งออกมาจากร้านไฟลุกท่วมตัวเขาสะดุดกับพื้นขอบถนนทำให้ล้มกลิ่งแต่เขาก็ยังพยายามที่จะลุกขึ้น
แผละ!!
แต่ก็มีไข่ของอะไรบางอย่างตกลงมาใส่หัวเขาทำให้หัวของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆเลือดไหลกระจายทั่วพื้นถนน
"กรอด"
ผมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งกลับเข้าไปที่ร้านสะดวกซื้อร้านเดิมที่พึ่งออกมาเมื่อกี้
สภาพภายในร้านเละเทะมีสินค้าหล่นกระจายอยู่ทั่วพื้นขวดน้ำในตู้แตกกระจายน้ำไหลนองพื้น
แฮ๊ก.....แฮ๊ก...
ผมเหลือบไปเห็นพนักงานสูงอายุคนเดิมนั่งซุกอยู่ตรงใต้แคชเชียร์
"ป้าผมขอไปที่่ห้องหลังร้านนะ"
ผมไม่รอฟังคำตอบวิ่งไปผลักประตูแล้ววิ่งขึ้นบันไดไปชั้นดาดฟ้าลอยของตึกนี้ทันที
แฮ๊ก......แฮ๊ก....
ตอนนี้ผมมายืนอยู่บนชั้นดาดฟ้าลอยของอาคารหลังนี้และกำลังยืนมองทิวทัศน์เมืองของผมที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ยักษ์หินขนาดเท่ากับอาคาร6ชั้นเดินอยู่ทั่วเมือง!ท้องฟ้าที่มืดครึ่มจนแสงของดวงอาทิตย์ยังส่องไม่ถึงพื้น!นกประหลาดขนาดใหญ่บนฟ้ากำลังพ่นลูกไฟออกมาจากปากอันคมกริบของมัน!!ควันไฟลอยออกมาจากทุกจุดของเมืองพร้อมกับเสียงโหยหวนดังขึ้นระงม!
"นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ!!!!"
ผมตะโกนสุดเสียงพร้อมกับกำกล่องในมือแน่น...
ผมเป็นเกมส์เมอร์....
ในยุคสมัยนี้การหางานทำมันยากซะยิ่งกว่ายากคนที่จบปริญญาต่างนาๆต่างก็เดินเตะฝุ่นกันซะส่วนใหญ่
ประชากรเกมส์เมอร์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเนื้องจากเกมส์ในยุคนั้นใช้ระบบเปลี่ยนเงินในเกมส์ให้กลายเป็นเงินในโลกภายนอกได้
โดยมีอัตราแลกเปลี่ยนที่ต่างกัน
ผมแพนโดร่าคาน่อนหนึ่งในเกมส์เมอร์เหล่านั้นขณะนี้ผมกำลังนั่งอ่านนิตยสารเกมส์อยู่ในบ้าน
ตาของผมก็ไปสะดุดกับหน้าหน้านึงของหนังสือ(สรุปแล้วแกเปิดผ่านๆเหรอ)
ร่วมพิสูจน์ประสบการณ์การเอาตัวรอดจากเกมส์ออนไลน์ที่สมจริงที่สุดและมาแรงที่สุดในขณะนี้ civil war online อุปกรณ์และเครื่องเล่นเกมส์ของcivil war onlineเปิดให้จำหน่ายแล้วและมีจำนวนจำกัดทุกท่านสามารถหาซื้อได้ในร้านค้าทั่วไป
ในยุคสมัยนี้การหางานทำมันยากซะยิ่งกว่ายากคนที่จบปริญญาต่างนาๆต่างก็เดินเตะฝุ่นกันซะส่วนใหญ่
ประชากรเกมส์เมอร์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเนื้องจากเกมส์ในยุคนั้นใช้ระบบเปลี่ยนเงินในเกมส์ให้กลายเป็นเงินในโลกภายนอกได้
โดยมีอัตราแลกเปลี่ยนที่ต่างกัน
ผมแพนโดร่าคาน่อนหนึ่งในเกมส์เมอร์เหล่านั้นขณะนี้ผมกำลังนั่งอ่านนิตยสารเกมส์อยู่ในบ้าน
ตาของผมก็ไปสะดุดกับหน้าหน้านึงของหนังสือ(สรุปแล้วแกเปิดผ่านๆเหรอ)
ร่วมพิสูจน์ประสบการณ์การเอาตัวรอดจากเกมส์ออนไลน์ที่สมจริงที่สุดและมาแรงที่สุดในขณะนี้ civil war online อุปกรณ์และเครื่องเล่นเกมส์ของcivil war onlineเปิดให้จำหน่ายแล้วและมีจำนวนจำกัดทุกท่านสามารถหาซื้อได้ในร้านค้าทั่วไป
ผมได้แต่นั่งงงอยู่พักนึงเพราะรูปที่เกมส์นี้ใช้โฆษณาแสดงในนิตยสารนี่เป็นรูปนาฬิกาสีดำแบบดิจิตอลเท่านั้นเอง
แล้วนาฬิกามาเกี่ยวอะไรด้วย?
เรื่องนั้นยังไงก็ไม่สำคัญสำหรับผมเพราะยังไงผมก็สนใจที่จะซื้อเกมส์เกมส์นี้อยู่แล้วมีหรือว่าคนอย่างผมจะพลาดโอกาสสำคัญแบบนี้
ผมเหลือบมองวันที่ที่จัดจำหน่ายนิตยสารเกมส์ฉบับนี้
"อ้อนี้ฉบับล่าสุดพึ่งจำหน่ายวันนี้พอดี"
หากไปซื้อเจ้าเครื่องเล่นเกมส์นั้นวันนี้เราก็จะได้เข้าเกมส์เกมส์นี้เป็นกลุ่มแรกๆ
"ถือเป็นโอกาสที่ดี"
หลังจากที่ผมตัดสินใจได้ผมก็รีบออกจากบ้านตรงดิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อทันที
...............................................
"ตอนนี้เตรื่องเล่นเกมส์civilมายังครับป้า"
ขณะนี้ผมยืนอยู่ที่ห้างสะดวกซื้อใกล้บ้าน
"อ้อมีจ๊ะมีจ๊ะ"
พนักงานขายของคนนี้ก้มลงใต้เค้าเตอร์อยู่พักนึงเพื่อนควานหาอะไรบางอย่าง
"หนูโชคดีนะเนี้ยนี้จ๊ะเครื่องสุดท้ายพอดี"
หา!?มันขายดีขนาดนั้นเชียวหรอเนี้ย
"นี้เงินครับไม่ต้องถอนครับ"
ผมยื่นธนบัตรปึ่กนึงให้พนักงาน
"ขะ...ขอบใจจ๊ะ"
...................................................
ผมถือกล่องสีดำขนาดเท่ากับฝ่ามือเดินออกมาจากร้าน
"กล่องเล็กจังมันจะเล่นได้หรอ"
ผมยกกล่องขึ้นมาแน่บหูแล้วลองเขย่า
แกะดูก็สิ้นเรื่อง
ความคิดแล่นเข้ามาในหัวผมจึงนั่งยองลงกับพื้นแล้วแกะมันทันท...
ครึนนนนนนน!!
เสียงดังสนั่นพร้อมกับแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
ชาวบ้านต่างวิ่งชุลมุนหาที่หลบ
"หะเฮ้ย!แผ่นดินไหวหรอ"
หน้าแปลกทั้งชีวิตผมยังไม่เคยเจอแผ่นดินไหวที่สั่นรุนแรงขนาดนี้แล้วแถมยังมาเป็นกับเมืองนี้
ผมจำได้ว่าตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นเมืองนี้เกิดแผ่นดินไหวซะด้วยซ้ำ!
ครึนนนนนนนนน!!
แรงสั่นสะเทือนนี้ยังไม่มีทีถ้าว่าจะหยุด
ผมมองซ้ายมองขวาเห็นข้าวของป้ายและหลอดไฟกระจัดกระจายอยู่เต็มพื่นถนน
เห็นที่ผมคงต้องหาที่หลบมั่งแล้วละนะ
.ครึนนนนน.........
แผ่นดินไหวก็หยุดลง...
"อ่าหะหยุดแล้ว"
ผมกวาดสายตามองสภาพสถานที่โดยรอบอีกครั้ง
เห็นที่ต้องรีบกลับบ้านละป่านี้จะเป็นยังไงมั่งแล้วก็ไม่รู้
ฟิ้วววว!~ครึน!~
เสียงปริศนาดังขึ้นข้ามหัวผม...
ผมแหงนหน้าขึ้นไปมอง
ลูกไฟขนาดใหญ่ยักษ์นับร้อยลูกๆกำลังลอยอยู่บนฟ้าพร้อมกับหมูนกตัวประหลาดเป็นพันๆตัวกำลังบินโฉบลงมา
"กรี๊ดด!"
"นะ.....นั้นมันอะไรวะ!"
เสียงผู้คนแตกติ่นวิ่งหนีเข้าที่ปลอดภัยอย่างจ้าละหวั่น
ผมยังยืนแหงนหน้ามองขึ้นฟ้าอย่างตกใจ
ตูม!!
"อ๊ากกก!"
ลูกไฟขนาดเท่ากับลูกแตงโมบินเฉียดข้ามหัวผมเข้าไปในร้านค้าที่อยู่ใกล้
มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งออกมาจากร้านไฟลุกท่วมตัวเขาสะดุดกับพื้นขอบถนนทำให้ล้มกลิ่งแต่เขาก็ยังพยายามที่จะลุกขึ้น
แผละ!!
แต่ก็มีไข่ของอะไรบางอย่างตกลงมาใส่หัวเขาทำให้หัวของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆเลือดไหลกระจายทั่วพื้นถนน
"กรอด"
ผมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งกลับเข้าไปที่ร้านสะดวกซื้อร้านเดิมที่พึ่งออกมาเมื่อกี้
สภาพภายในร้านเละเทะมีสินค้าหล่นกระจายอยู่ทั่วพื้นขวดน้ำในตู้แตกกระจายน้ำไหลนองพื้น
แฮ๊ก.....แฮ๊ก...
ผมเหลือบไปเห็นพนักงานสูงอายุคนเดิมนั่งซุกอยู่ตรงใต้แคชเชียร์
"ป้าผมขอไปที่่ห้องหลังร้านนะ"
ผมไม่รอฟังคำตอบวิ่งไปผลักประตูแล้ววิ่งขึ้นบันไดไปชั้นดาดฟ้าลอยของตึกนี้ทันที
แฮ๊ก......แฮ๊ก....
ตอนนี้ผมมายืนอยู่บนชั้นดาดฟ้าลอยของอาคารหลังนี้และกำลังยืนมองทิวทัศน์เมืองของผมที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ยักษ์หินขนาดเท่ากับอาคาร6ชั้นเดินอยู่ทั่วเมือง!ท้องฟ้าที่มืดครึ่มจนแสงของดวงอาทิตย์ยังส่องไม่ถึงพื้น!นกประหลาดขนาดใหญ่บนฟ้ากำลังพ่นลูกไฟออกมาจากปากอันคมกริบของมัน!!ควันไฟลอยออกมาจากทุกจุดของเมืองพร้อมกับเสียงโหยหวนดังขึ้นระงม!
"นี้มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ!!!!"
ผมตะโกนสุดเสียงพร้อมกับกำกล่องในมือแน่น...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น