คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 1
1
“โอ้ย!!! คุณพี่ขา กว่าจะมารับคุณน้องได้นะคะ ร้อนจนเฟรมตัวจะไหม้แล้วอ่ะ” เสียงโวยวายของน้องสาวทำให้เขาต้องยกมือขึ้นมาปิดหู
“บ่นมากจริง” ร่างสูงพูดขึ้นบ้าง “นี่พี่มาเร็วแล้วนะเนี่ย งานที่บริษัทมันเยอะ” เขาพูดออกไปทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ได้เป็นแบบนั้นสักนิด!!!
“หรอคะ!!! งานยุ่งหรือว่ามัวแต่ไปม่อสาวกันแน่” แขวะพี่ชายแล้วเธอก็เดินเริดๆ เชิดๆ ออกไป
“เดี๋ยวเถอะ ยัยเฟรม เดี๋ยวนี้หัดต่อปากต่อคำนักนะ” ร่างสูงพึมพำเบาๆ
“อ้าว แล้วจะยืนให้แดดมันเผาเล่นรึไงคะ พ่อทายาทมหาเศรษฐี รีบๆ มาเปิดประตูด้วยแดก หนูร้อน” พูดโดยเอาหนังสือมาบังที่หน้า แล้วรออยู่ที่รถ
“กรี๊ดดดดดดด พี่แกงส้มนี่นา มาเร็วๆ” เสียงของนักศึกษากลุ่มหนึ่ง ไม่ใช่ใครแฟนคลับเขาในมหาวิทยาลัยนี่แหละ กำลังวิ่งมาตรงที่เขายืนอยู่อย่างรวดเร็ว ทำให้เขาต้องรีบวิ่งขึ้นไปที่รถอย่างเร่งรีบ
ทำไงได้ เขาเกิดมารูปหล่อ พ่อรวย การงานดี การเงินคล่องอย่างนี้ ก็ต้องดังเป็นธรรมดา และก็คงไม่มีใครรู้จักเขา แกงส้ม ธนทัต ทายาทเจ้าของธุรกิจร้อยล้าน และที่ยืนรออยู่นั่นก็คือน้องสาวแท้ๆของเขา เฟรม ศุภัคชญา
“นั่นไง หนูว่าแล้วว่าพี่ไม่ได้ยุ่งกับการทำงาน แล้วนี่ใครล่ะเนี่ย” หญิงสาวว่า เมื่อเหลือบไปมองเห็นหญิงสาวนอนสลบสไลอยู่ที่เบาะหลังรถ
“เอ่อ ช่างพี่เหอะน่า” ชายหนุ่มถึงกับสะอึก เขาว่าเขาเอาผ้าห่มมาปิดตัวยัยนี่จนมิดแล้วนะ สงสัยน้องสาวเขามีตาทิพย์แหงๆ
“ไหน ดูหน้าหน่อยซิ ต้องน่ารักมากแน่ๆเลย พี่แกงถึงเอามากกเนี่ย” เฟรมเอื้อมมือไปจับหน้าของหญิงสาว
“เฮ้ย ยังเฟรม อย่า!!!” ธนทัตร้องห้าม แต่คงไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเฟรมดูหน้าของหญิงสาวแล้วร้องลั่นรถ กอปรกับเขากำลังขับรถอยู่จึงไม่สามารถที่จะห้ามน้องสาวได้
“เฮ้ย!!!!!!!! ยัยยิ้มนี่ พี่แกง พี่ไปจับเพื่อนหนูมาทำไม!!!” คำถามจากน้องสาว ที่มาพร้อมกับหน้าเหวี่ยง(มาก) เล่นเอาธนทัตถึงกับเหงื่อตกไปเลยทีเดียว
ยัยยิ้ม หรือ สมาย โสรญา เพื่อนของศุภัคชญา แต่ตอนนี้ไม่ค่อยสำคัญแล้วล่ะ ว่ายัยยิ้มอะไรนี่ จะเป็นเพื่อนกับใครอีก แต่ประเด็นเลย ตอนนี้เขาจะตอบยัยน้องสาวตัวดีของเขายังไงดี
“เพื่อนแกเหรอ” ถามหน้าตาย ทำเหมือนว่าคำถามของศุภัคชญานั้นไม่เคยถูกกล่าว
“ก็ใช่น่ะสิคะ แต่พี่ยังไม่ตอบหนูเลย จับเพื่อนหนูมาทำไม???” ศุภชญาถาม
“พี่มีเหตุผลของพี่หน่า” ธนทัตตอบแบบขอไปที ส่งผลให้คนข้างๆไม่ค่อยพอใจนัก
“เหตุผลของพี่หน่ะ มันคืออะไร ตอบมา!!!” หญิงสาวถามคนเป็นพี่ด้วยสีหน้าท่าทางคาดคั้นอย่างสุดๆ
“เออน่า ถึงบ้านแล้ว ลงไปได้แล้ว อย่าบอกพ่อกับแม่ล่ะ”
“หนูจะบอก ถ้าพี่ไม่บอกหนู”
“เออ เดี๋ยวบอก แต่ไม่ใช่วันนี้ ลงไปได้แล้ว อย่าบอกพ่อกับแม่ล่ะ เจอกันพรุ่งนี้เช้า จุ๊บ” หอมแก้มน้องไปหนึ่งที ก่อนจะออกรถอีกครั้งเมื่อศุภัคชญาลงไปแล้ว
“พี่แกงนะพี่แกง บอกหน่อยก็ไม่ได้ เชอะ” ว่าแล้วก็เดินเข้าบ้านไป
“ทีนี้ก็เหลือแค่เราแล้วนะครับ น้องสมาย หึหึ”
ความคิดเห็น