ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เรื่องราวของเพื่อน

    ลำดับตอนที่ #1 : รอยร้าว

    • อัปเดตล่าสุด 8 ก.ย. 48


    สำหรับคุณ  คำว่าเพื่อนคืออะไร ???   ไม่ว่ามันจะหมายความว่าอะไร  แต่คำว่า



            เพื่อน  ก็คือเพื่อน



    “เฮ้อ  เหนื่อย(โว้ย) เรียนอยู่ได้ ยาก ก็ยาก เราก็โง่เอามากมาย ’’  เซระกำลังบ่นขณะทั้เพื่อนๆของเทอก็เหนื่อยไม่แพ้กัน

    “เออ ช่ายๆกดบ้ากดบออารายก็ม่ารู้ ’’   มาอิเริ่มเอามั้ง(โวยวาย) “จีนุ รู้เรื่องป่ะ ’’

    “อ๋อ ก็พอรู้เรื่อง ’’   จีนุ ตอบพร้อมกับนั่งเขียนงานยิกๆอยู่บนโต๊ะเฮ้อ “ เสร็จแหล่ว ’’  และแล้วเสียงของคนอีกคนก็ดังขึ้นมา นั่นก็คือ เรอิ  นั่นเอง            



    เรอิเป็นคนขี้เล่น แต่ว่าเรียนเก่งไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร



    “เรอิๆ  เราไม่รู้เรื่องอ่ะ  สอนหน่อยดิ  เราทามม่าดั้ยอ่ะ  ’’ จีนุพูดกับคิ้วที่ผูกโบกันอย่างสวยงาม

    “อ่าไหนๆ ตรงไหนล่ะว่ามา ’’

    “คือว่าไอ้เนี่ยะ  ทำไมมันถึงอะไรเนี่ย เดลต้าที เนี่ยะ อารายอ่ะ ’’

    “อ๋อ มันคือ................................................................... ’’

        

    แล้วทั้ง2คนก็นั่งติวกันไป ในขณะที่  เซระ และ ซาอิ ไปหาของกิน  เซระ และซาอิ มักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ  เธอ 2 คนดูจะร่าเริงมากถึงมากที่สุด แต่ว่าแล้ว ครัยจารู้ล่ะว่าข้างในเป็นยังงัย

        

    “เป็นงัยบ้างจีนุรู้เรื่องมั้ย ’’มาอิถามบ้าง(ด้วยหวังว่าขอลอกด้วยน้า)



    “ไม่อ่ะ  อยากอ่ะ เราพยายามอยู่  ’’



    “เซระๆ  มีคนมาหาอ่ะ ’’

    “ไหนๆเรอิม่าเห็นมีเลย  ’’



    “น่านงายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ’’   มาอิเริ่มพูดแบบเสียอารม(อารมเสีย)



    “เฮ้อออออออออออออออออออ ’’ เห็นล่ะๆ



    “ดีครับ ’’

    “ดีค่ะ ’’

    “.........’’

    “.........มีอะไรรึป่าวค่ะ ’’

    “อ๋อ  คือว่ามีคนฝากไอ้นี่มาให้อ่ะครับ ’’  นายคนนั้พูดพร้อมยื่นตุ้กตารูปกระต่ายน่าตาน่ารักมาให้

        



    เซระยื่นมือมารับ “ขอโทษ ไม่ใช่เทอ ’’นายคนนั้นพูดกับเซระ ทำเอาน่าเซระแตกออกหลายเสี่ยง  แล้วชายคนนั้นก็นำไปมอบให้กับจีนุซึ่งนักงกๆ  พร้อมกับโจทย์เลขอันพิศวงงงงวย



    “.............’’

    “จีนุๆ มีคนมาหา ’’

    “ไหนๆๆๆๆๆๆๆๆ ’’

    “...........’’

    “อ๋อ  อ่าว สวัสดีค่ะ มีธุระอารายอ่ะป่าวค่ะ ’’



        นายคนนั้นไม่ได้ตอบอะร แต่กลับส่งตุ้กตาตัวนั้นมาให้



    “ห..ห.ห....ให้ชั้นหรอค่ะ??? ’’

    (หงึกๆ)นายคนนั้นได้แต่พยัคหน้า

    ?????

    “อ๋อ คือว่ามีคนฝากมาให้หนะ ’’



    “อ๋อค่ะๆ  เอ่อช่วยเอากลับไปคืนนะค่ะ  บอกว่าขอบคุนมาก ’’

    ?????         เพื่อนๆของจีนุต่างอึ้งเป็นไก่ตาแตก



    “............เอางั้นหรอค่ะ ไม่งั้นก็ให้บอกให้เค้ามาส่งเองก็ได้นี่ค่ะ  คือว่าชั้นคิดว่าเค้าไม่น่าที่จะฝากคนอื่นมาให้ ควรจะเอามาให้เองดีกว่านะค่ะ  แต่ก็ฝากบอกแล้วกันนะค่ะ ว่าขอบคุณมากก ’’



    “อ่า..ก็ได้ครับ ’’

        

    แล้วเค้าคนนั้นก็เดินออกไป สักพัก ก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา เค้าคนนั้นก้คือรุ่นพี่ แทซึ

    รุ่นพี่ที่หน้าตาดีที่สุดในรร.ก้ว่าได้  แต่ว่าเค้ามาทำอะไรที่นี่ล่ะ



    “อ่ะ พี่ให้นะ   พี่แทซึพูดกับจีนุ ’’

    “????  รุ่นพี่ให้หรอค่ะ  55555+ ’’

    “เรอิ  ช่วยปลุกเราทีสิเราฝันไปช่ายม้าย ’’

    (-_- )(   -_-)  ป่าว

    “เอ่อ งั้นขอโทษนะค่ะคงรับไม่ได้ ขอตัวก่อนนะค่ะ ’’  จีนุบอกลาพร้อมกับลากเรอิไปเป็นเพื่อน





    “เห้ย จีนุ เป็นอะไร ไหนบอกให้เค้าเอามาให้เองแล้วเป็นงัย  วิ่งออกมาทามาย เหนื่อนะเนี่ยะ ’’

    “ไม่เห็นเซระมองเราอ๋อ  อย่างกาบว่าจากินเลือดกินเนื้อเข้าไป ’’

    “ไม่เห็น ’’

    ..................

    “ล้อเล่นๆ    อืมแต่เราว่าไม่ต้องคิดมากหรอก  เซระ คงไม่ได้คิดมาก ’’

    “แต่เรากลัวอ่ะเรอิ  เรากลัวจริงๆนะ ’’

    “กลัวอะไร ’’

    “ก็ถ้าหากว่าพี่เค้ามาอีกอ่ะ เซระจะคิดยังงัยกับเรา ’’

    “อย่าคิดมาก ถ้ามันมีอะไรเดี่ยวก็รู้เอง ’’

    “อืม ’’

    “ไปกลับไปเรียนกัน ’’



        เรอิและจีนุเดินเข้าห้องพร้อมๆกัน ทุกสายตาจับจ้องที่จีนุ(แต่เทอม่าสนจัยเพราะทามตามที่เรอิบอก)



    “หน้าด้าน!!! ’’      เซระพูกับจีนุ

    ?????

    แอ้ดดด        ครูช่วยชีวิต



    อ้ออออดดดดดดดดดดดดดดดดดเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว



    “ไปหารัยกินกันเหอะ ’’   มาอิพูดขึ้นพร้อมกับเสียงท้องของตัวเธอเอง

    “อืมเราเห็นด้วย           หิวแล้ว ’’  เรอิพุดมั้ง    จีนุไปด้วยกันสิ  “อื้อๆ จาเสร็จแหล่ว ’’

    “เร็วหน่อยสิจีนุ เราหิวแล้วนะ ’’ เซระเริ่มบ่น

    “ อื้อๆ ’’

    “อย่าทามตัวเป็นตัวถ่วงได้ป่ะ ’’

    ..........

    “ล้อเล่นหรอกหน่า ’’    เซระพูดพร้อมกับท่าทางที่ดูประชดๆ

    “อื้อ  ’’               จีนุพยายามที่จะยิ้มต่อไปทำตามที่เรอิบอก

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×