เพื่อนสุดเลิฟกับผุ้ชายหยาบคาย

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

หวัดดีคะเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนที่เข้ามาในบลอกนี้

เรื่องนี้เปนเกี่ยวกับเพื่อนของฉ่านที่ชื่อว่าปุ๋มเขาเป็นคนน่ารักนะ(แต่บางครั้งดุเหมือนหมาเลยอ่ะ)

เขาเปนคนที่ตัวเล็กอ่ะ(เตี๊ยโครธ)ผิวคล่ำแต่ถึงเขาจะเป็นยังไงเขาก้คือเพื่อนช้าน...อิอิ

วันนั้นปุ๋มอ่ะทำท่าทางเหมือนกับว่าจะตายแล้วอะไรประมาณนั้น(คล้ายๆอยากร้องไห้)

เราถามอะไรปุ๋มก็มัวแต่เหม่อมองใคไม่รุข้าวบนจานยังไม่เตะเลยสักกะเม็ด(ตอนกลางวันที่รร.)

แต่ในที่สุดหลังจากคุนเทอเหม่อมองอากาดมานานก็ได้กินข้าวอย่างรวดเร็วแต่ไม่ถึงกับว่าหมดจานนะ

ปุ๋มแยกทางกับเพื่อนคือ ส้ม นุ่น น้ำผึ้ง น ที่นั้นเขาบอกว่าให้ฉ่านไปกับเขา

พอฉ่านไปเขาก็พาฉ่านมานั้งตรงเก้าอี้ตัวเดิมที่นั่งเปนปะจำ

แต่ในที่สุดเทอผุ้นี้ก้ไม้ได้ร้องไห้แต่คามาระบายอารมนิดๆหน่อยๆกับฉ่าน(เรื่องอะไรนั้นไม่สามาดบอกได้)

แล้วพอระบายอารมนั้นเขาก้ยังนิ้มเหมือนกับว่าเรามาคุยกัยเล่นๆอะไรปะมานนั้น

แต่ฉ่านเองที่ไม่เข้าใจว่าเรื่องความรักนะหรอที่ทำให้เขามีทั้งอารมเสียใจและดีใจในเวลาเดียวกันได้

แต่ฉ่านอยากบอกว่าคนที่ถุกระบายอารมนะเคียดสุด

พอประมานบ่ายโมงเขาก้กลับห้องกับฉ่านไปเรียนคาบอังกิดของอาจาน...(ขี้เกียดพิมชื่อ)

พอมาถึงห้องเทอได้กระชากสร้อยออกแต่ด้วยความโมโหแบบไรขีดจำกัดทำให้ต้องปาสร้องยทิ้ง

พอมาคิดอีกที่ก็อยากได้มันคืนจึงช่วยกันหาแต่มันก้หายไปเสียแล้ว

สิ่งที่สำคันต่อชีวิตมันหายไปแล้ว

และถ้าใคมีประสบการแบบนี้ก็ส่งมาทางความคิดเหนได้นะไม่ว่ากันค่ะ

เพราะเรื่องแบบนี้อาจเกิดกับคุนได้เมื่อคุนรักคนนั้นหัวปักหัวปัม