ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    มหาจอมเวทข้ามโลก

    ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่6

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 85
      5
      9 พ.ย. 62

     ตอนนี้ผมกำลังเดินออกมาจากห้องไปทางสนามกีฬาของโรงเรียน เพราะว่าผมจะไปเล่นบาสยังไงล่ะ สาเหตุมันเกิดจากผมนั่งดูโทรทัศน์แล้วมีรายการบาสเข้ามาพอดี อยากจะบอกว่ามันดูเท่มากๆเลยล่ะ

     "ขออนุญาตครับ"

     ผมได้ทำการเปิดประตูเข้าไปในโรงยิมสำหรับเล่นบาส แล้วผมก็เจอรุ่นพี่คนนึงกำลังซ้อมชูตอยู่ อย่าลืมนะครับว่าไม่ใช่ครูทุกคนที่จะปล่อยเด็กตามสบายในวันแรก

     "ผมขอเล่นด้วยนะครับพี่"

     ผมพูดออกไปแม้อายุจริงผมเจ้านี้ต้องเกิดแล้วตายสักแสนครั้งถึงจะตามผมถันก็เถอะ

     "เอา ว่าแต่เอ็งโดดเรียนหรอวะ"

     พี่เขาโยนลูกบาสมาให้ผม พร้อมกับถาม

     "เปล่าครับ พอดีคุณครูของผมปล่อยฟรีน่ะ"

     "อ้อ แล้วเอ็งจะเล่นยังไง"

    'ติ่ง'

     "ภารกิจเริ่มต้น

     ชูตบาสให้ลง 10ลูก

     รางวัล 10 แต้มภารกิจ ได้รับสกิลเล่นบาสพื้นฐาน"

     "เอาเป็นแข่งชูตแล้วกันครับ ใครลง10ลูกก่อนชนะ"

     ผมบอกกับพี่แล้วเหมือนเขาจะทำหน้าแปลกๆใส่ผมด้วยล่ะ คงจะคิดว่าผมชูตไม่เป็นสินะ 

     "เอาดิ แต่เอ็งเคยเล่นใช่มั้ย"

     "ไม่เคยครับ แต่ผมมีความมั่นใจพอสมควร"

     "ฮ่าๆ เอาดิพี่อยากรู้จริงๆว่าทฤษฎีกับการปฏิบัติครั้งแรกของเอ็งมันจะออกมาเหมือนกันรึเปล่า"

     "ครับ ให้พี่เริ่มก่อนเลยครับ"

    แล้วพี่เขาก็เดินไปตรงเส้น3แต้มพร้อมกับลูกบาส

    ฟุบ เสียงลูกบาสเข้าห่วง อืมมถึงจะขี้เก๊กไปนิดแต่ความสามารถก็เป็นของจริง มั้งนะ

     "เอาดิ ใครแพ้ต้องเลี้ยงข้าวเที่ยงคนชนะเว้ย"

     เหมือนพี่เขาจะมั่นใจมากเลยอ่ะนะ

     "ครับๆ"

    ผมเดินไปที่เส้น3แต้มเหมือนกับพี่เขา แล้วผมก็ทำตาม ใช่แล้วทำตาม ก็ผมไม่เคยชูตจริงนี่นา แต่ด้วยความฉลาด999ทำให้ผมจำได้ทุกจัวหวะขอการชูตเมื่อกี้เลยล่ะ ฟุบ อ่า ร่างกายตอบสนองเข้ากันได้กับความคิดเลยล่ะถึงจะพลาดไป1เซนก็เถอะ

     "โห ลูกแรกก็เข้าเลยนี่เอ็งเล่งครั้งแรกจริงดิ"

     "ผมจะหลอกพี่ไปทำไมล่ะครับ"

     จากนั้นเราก็สลับกันชูตถึงลูกที่10

     แกร๊ง 

     "น่าเสียดายนะครับดันมาพลาดลูกที่10แบบนี้"

     "เหอะเอ็งชูตให้มันเจ้าไปก่อนแล้วค่อยมาคุย"

     ฟุบ

    'ติ้ง'

    "ภารกิจเสร็จสิ้น

     ได้รับ 10แต้มภารกิจ สกิลเล่นบาสพื้นฐาน"

     อืมม จั๊กจี้แฮะการใส่ข้อมูลเข้ามาในหัวเราโดยตรงให้ความรู้สึกคล้ายๆกับการถ่ายทอดความทรงจำในโลกเก่าเราสินะ

     "อา ผมชนะแล้วล่ะครับ อาหารกลางวันมื้อนี้คงต้องรบกวนรุ่นพี่แล้วล่ะครับ"

     "เออ ว่าแต่เอ็งสนใจลงแข่งบาสไหม"

     "สนใจสิครับ แต่ผมในตอนนี้ยังทำได้แค่ชูตแหละครับ"

     "มีการในตอนนี้ด้วยนะ ช่างมันก่อนไปกินข้าวกัน"

     "ครับ"

    หลังจากนั้นพวกเราก็เดินไปโรงอาหารระหว่างทางนี่สาวๆมองตรึม แต่จะมองพี่เขาก่อนล่ะนะ อย่างว่าล่ะนักบาสนี่หน่า

     "ว่าแต่พี่ชื่ออะไรครับ ผมฤทธิ์"

     "พี่ชื่อ ชา ครับ"

     เมื่อพวกเรามาถึงโรงอาหารก็พยว่ามีนักเรียนเต็มไปหมดเลยล่ะเหมือนพวกเราจะมาช้าไปสินะ

     "เหมือนเราตะมาช้าไปนะครับ"

     "ไม่ต้องห่วงพี่มีโต๊ะประจำ"

     จากนั้นพี่ชาก็เดินนำไปจนถึงโต๊ะที่คนนั่งอยู่สามคน

     "ว่าไงพวกมึง"

     "ว้าวไม่คิดเลยนะว่ามึงจะมาโรงเรียนวันแรกได้อ่ะ"

     "ค่อยคุย กูไปซื้อข้าวก่อน"

     หลังจากนั้นผมก็เดินตามพี่ชาไปซื้อข้าวพี่ชากินผัดกะเพราหมูสับ ส่วนผมกินข้าวหมูกรอบ แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะเดิม

     "สวัสดีครับรุ่นพี่"

     "สวัสดีครับพี่ชื่อ หิน"

     "สวัสดีครับพี่ชื่อ ชัย"

     "สวัสดีครับพี่ชื่อ ไม้"

     "ครับ ผมฤทธิ์ครับ"

     พวกเราแนะนำตัวแล้วผมก็เริ่มกินข้าว

      "ว่าแต่มึงไปพาเด็กที่ไหนมาวะไอ่ชา"

      "เด็กมันมาเล่นบาสไง แม่งชูตสามแต้มสิบลูก ลงสิบลูกอ่ะ"

      หลังจากนั้นพวกพี่เขาก็คุยกันถึงเรื่องตอนปิดเทอม







    -ยาวขึ้นไหมครับขอโทษสำหรับตอยแรกๆด้วยนะครับ-

    (วันนี้ตอนค่ำๆเดี๋ยวลงอีกตอนนะครับ)

     

     

     


     


     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×