รักหมดใจ นายซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

บทนำ

กาลครั้งหนึ่ง…ณ ความรัก

                กริ๊งงง !! กริ๊งงง!!..เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือที่ดังอย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้หญิงสาวเจ้าของร่างบางลุกขึ้นมารับสายอย่างงัวเงีย มือซ้ายของเธอถูกเคลื่อนไปคว้าเจ้าตัวต้นเหตุแห่งเสียงที่คอยกวนใจ หญิงสาวหยิบมันขึ้นมาพลางดูว่าใครกันเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอต้องเกิดความรำคาญใจในเช้านี้ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญจริงๆละก็ เธอสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้เจ้าคนต้นเหตุอยู่อย่างสงบสุขเลย

                “นี่ยัยพลอย พี่สั่งแกกี่ครั้งแล้วฮะ ว่าถ้ามันยังไม่ถึง 9 โมง แกห้ามปลุกพี่เด็ดขาด แกก็รู้ว่าพี่นอนดึก แล้วนี่แกยังกล้าโทรมาตั้งแต่เช้าเลยเนี่ย มันหมายความว่ายังไงกันฮะ แกต้องมีเหตุผลที่ฟังได้สำหรับเรื่องนี้นะ ไม่งั้นพี่จะฆ่าแกแน่” หญิงสาวทำตาโตอย่างอาฆาต ทว่าในใจนั้นหล่อนมิได้มีความโกรธแค้นผู้เป็นน้องสาวแต่อย่างใด แค่อยากให้เธอรู้ว่าคนเรานะควรรู้จักเกรงใจกันซะบ้าง ยิ่งผู้ที่อาวุโสกว่ายิ่งต้องตระหนัก

                “แหมม..พี่มุกให้พรกันแต่เช้าเลยนะ ที่โทรมาก็ไม่ใช่อะไรหรอก ก็แค่เจ้าของแกลอรี่เค้าโทรมานะ บอกว่าให้พี่เข้าไปหาเขาที่แกลอรี่ตอน 10 โมงนะ เขามีธุระจะคุยด้วย แค่นี้สำคัญพอไหมคะคุณพี่ขา” เจ้าของเสียงใสๆ เอ่ยล้อเลียนพี่สาวอย่างหน้าตาย

                “ 10 โมงเหรอ แล้วนี่มันกี่โมงแล้วเนี่ยฮะ ทำไมแกไม่โทรมาซะตอนเที่ยงๆเลยละ ให้ตายเถอะยัยพลอย” มุกรินทร์แหวใส่น้องสาวของตนที่ช่างทำอะไรที่มันก่อความรำคาญใจแก่ตนเสมอ

                “พี่มุกคะ ความจริงแล้วเค้านะโทรมาตั้งแต่เย็นวานแล้วละคะ แต่เมื่อวานพลอยโทรไปพี่มุกก็ไม่รับ ความผิดพลอยเหรอคะ เพราะพี่เองนะแหละคงมัวแต่อี๋อ๋อกับพี่ภูละสิท่า”รมิตาย้อนหญิงสาวผู้อาวุโสกว่าตน

                “พลอยคิดเหรอว่าภูเค้าจะมีเวลามาอี๋อ๋อกับพี่ ลำพังอีแค่เจอหน้ากันอาทิตย์ละครั้งยังลำบากเลย แล้วจะเอาเวลาจากไหนมาอี๋อ๋อกันนี่ จะ 8 โมงแล้วงั้นเดี๋ยวพี่ไปเตรียมตัวก่อน ไม่อยากสายนะ ขอบใจแล้วกันที่โทรมาบอก” มุกรินทร์ตัดบทเพื่อไม่ให้ต้องต่อความยาวสาวความยืดกันอีก

                หลังจากวางสายไปหญิงสาวก็กลับไปนึกถึงภาพในอดีตที่ไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆ มันก็กลายมาเป็นความฝันของหล่อนได้ทั้งที่ไม่มีสิ่งใดเลยที่จะเป็นเหตุให้เกิดความฝันนี้แก่หล่อน จนมาสามารถที่จะหุบยิ้มได้ ภาพที่เด็กชายหญิงคู่หนึ่งนั่งเล่นกันที่ริมบึง หยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน

                “พี่คิมขา มุกอยากเล่นน้ำจังเลย น้ำก็ใส เราเล่นน้ำกันเถอะนะคะ น๊า”ท้ายประโยคเด็กสาวลากเสียงยาว หวังจะให้อีกฝ่ายเห็นใจและยอมรับในสิ่งที่ตนกล่าว

                “พี่ว่าอย่าดีกว่านะ น้ำมันลึก มุกเองก็ว่ายน้ำไม่เป็น ถ้าเกิดน้องมุกเป็นอะไรไปแล้วพี่จะเที่ยวเล่นกับใครละ อย่าลืมนะมุกว่าโตขึ้นมุกจะต้องเป็นเจ้าสาวของพี่ พี่ไม่ยอมให้เจ้าสาวของพี่เป็นอะไรไปหรอกนะ และไม่มีทางที่จะให้มุกไปเป็นเจ้าสาวของคนอื่นแน่ๆ” เด็กชายว่าพลางเอื้อมมือไปเด็ดก้านดอกหญ้าที่อยู่ข้างๆ มาผูกให้เป็นวงกลมเป็นแหวน แล้วค่อยๆบรรจงสอดมันเข้าไปในนิ้วนางข้างซ้ายของอีกฝ่าย “ตอนนี้พี่ถือว่ามุกเป็นของพี่แล้วนะ สัญญากับพี่นะว่ามุกจะไม่ไปรับแหวนของใครละ”เด็กชายมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่วางตา

                “คะพี่คิม มุกสัญญาคะว่าจะไม่มีทางไปรับแหวนของใครเป็นอันขาด” สิ้นเสียงของเด็กสาว ทั้งสองก็ต่างพากันหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

                “มุก คิม เข้าบ้านได้แล้วลูก คุณลุงประสพกับคุณป้าเพ็ญแขจะกลับแล้วนะจ๊ะ” เสียงของหญิงสูงวัยตะโกนเรียกดังมาจากด้านหลัง

                “น้องมุกเราเข้าบ้านกันเถอะ คุณน้าเรียกแล้ว สงสัยพ่อแม่พี่จะกลับแล้วละ ไว้ค่อยมาเล่นกันอีกนะ” เด็กชายพูดอย่างอดเสียดายไม่ได้ “จริงเหรอคะ ไวจัง แล้วมุกจะรอพี่คิมนะคะ” เด็กสาวกล่าวอย่างใจหายก่อนที่จะถูกมือของอีกฝ่ายเข้ามากุมแล้วเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกัน