Childhood Friend (yaoi) AkaAmu

ตอนที่ 1 : CHILDHOOD FRIEND 01

FILE 01

 

                “เฮ้ยพวกมึง นี่ชู เพื่อนสมัยเด็กกูเอง ขอมันเตะบอลด้วยคนดิ”  

 

 

 

 

                10 ปีก่อน...

 

                ยามเช้าของวันหนึ่ง ขณะที่เด็กชายอากาอิวัยเจ็ดขวบกำลังนอนหลับฝันดี...

 

            ก๊อก ก๊อก

 

                “ชู!”

 

 

            ก๊อกๆๆๆๆ แกร๊ก!

 

                “ชูๆๆๆ ตื่นเร็ว!” เด็กชายผมทองเปิดประตูห้องนอนของเพื่อนรักเข้ามาพร้อมกับเขย่าตัวอีกคนที่กำลังนอนอุตุในเวลาเจ็ดโมงเช้า เมื่อคืนกว่าชูอิจิจะหลับก็ตีสองเข้าไปแล้ว แน่นอนว่าการจะลืมตาในอีกห้าชั่วโมงถัดมาย่อมเป็นเรื่องยากสำหรับเขา

                “...อือ”

                “มาองมาอืออะไรเล่า! เรานัดกันแล้วนะว่าวันนี้จะไปเล่นบ้านอาเคมิจังตอนเก้าโมงอ่ะ!”

                “...ตอนนี้กี่โมง”

                “เจ็ดโมงแล้ว เดี๋ยวจะสายนะ! ไปบ้านอาเคมิจังต้องอาบน้ำด้วย”

                “บ้านอาเคมิจัง..อืม..ท้ายซอยนี้เอง ฉันไม่อาบหน่า จะนอน..”

                “ไม่ได้! ไปเล่นบ้านเด็กผู้หญิงจะไม่อาบน้ำได้ยังไงเล่า อากาอิ ชูอิจิ! ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!”

 

                ผลั่ก!

               

                “โอ้ย...” เจ้าของผมสีดำสนิทค่อยๆลืมตาขึ้นมามองอีกคนที่ยืนกอดอกมองเขาอย่างมีชัยชนะหลังจากที่เตะเพื่อนรักลงจากเตียงเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน พลันเสียงแหลมๆที่ยังบ่งบอกความเป็นเด็กก็ตะโกนออกมาอีกครั้งจนอากาอิหมดอารมณ์จะนอนต่อ

                “ไป-อาบ-น้ำ!!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

                “ดีมากจ๊ะเรย์คุง มาปลุกเจ้าชูตื่นมาทานอาหารเช้าแบบนี้จะได้ไม่ดื้อแอบนอนดึกอีก” อากาอิได้แต่นั่งทำตาปรืออย่างง่วงๆแต่อ้าปากเถียงคนเป็นแม่เสียงดังฟังชัด

                “ผมไม่ได้ดื้อ!”

                “อย่าเถียงคุณน้านะชู!” ฟุรุยะหันไปมองเพื่อนเจ้าของบ้านดุๆจนอากาอิได้แต่เบ้ปากแล้วกัดปาท่องโก๋ทีละนิดด้วยความง่วงแต่ก็ต้องลงมากินเพราะเพื่อนผมทองบังคับ

                “ดูๆๆๆ ดูสิคะคุณ พอเรย์คุงสั่งนี่เงียบเลย ฮ่าๆๆๆ” คนเป็นแม่ลากให้คนพ่อมาดูต่างก็หัวเราะไปตามๆกันเมื่อเห็นภาพฟุรุยะดุพี่ชายคนโตของบ้านที่ปกติจะไม่ค่อยยอมใครแต่กลับยอมอยู่เงียบๆให้เพื่อนรักได้บ่นต่อไปแล้วก็ยอมทำตามแต่โดยดีเสียด้วย

                “กินเข้าไปเยอะๆเลย ปาท่องโก๋นี่ฉันไปซื้อที่ตลาดเป็นกระทะแรกเลยนะ”

                "อือ นี่น้ำเต้าหู้หวานของนาย” ชูว่าแล้วหยิบถุงน้ำเต้าหู้ที่มีตัวอักษรเขียนสัญลักษณ์ไว้เหมือนทุกทีไปให้อีกคน

                “นายก็กินด้วยสิ ฉันกินไม่หมดถุงอ่ะ”

                “อือ แบ่งกัน” อากาอิลุกขึ้นไปหยิบแก้วกระเบื้องมีหูจับสองข้างมาให้ทั้งตัวเองและเพื่อนสนิทแล้วจัดการเทจนเต็มสองแก้วพอดี ส่วนที่เหลือกะจะยกปากถุงเทเข้าปาก ทว่า..

                “อย่าทำแบบนั้นชู! มันจะเลอะ!”

 

 

 

 

 

                “ขอรบกวนด้วยนะคร้าบบ~”

                “ขอรบกวนด้วยครับ.. ”

                “เชิญเลยจ๊ะเรย์คุง อากาอิคุง อาเคมิจังกับชิโฮะจังรออยู่ที่สวนแหน่ะ” คุณน้าเอเลน่าที่มาเปิดประตูบ้านให้พูดเสียงหวานพร้อมกับรอยยิ้มแบบอ่อนโยนที่ทำให้อากาอิได้เห็นท่าทางขัดเขินของเรย์จนเกือบจะเบ้ปากออกมาแต่ก็โดนเพื่อนผิวเข้มจูงมือไปที่สวนหลังบ้านมิยาโนะเสียก่อน

                “อากาอิคุงงง~” อาเคมิจังที่หันมาเห็นอากาอิก็รีบเดินเข้ามากอดแขนแล้วลากให้เพื่อนชายไปนั่งข้างๆทันทีโดยที่เรย์ได้แต่มองตามแล้วก็ยอมปล่อยมือจากอากาอิแต่โดยดี เด็กชายอากาอิไม่ต้องคิดให้เสียเวลา ท่าทางแบบนี้คงได้เล่นเหมือนเดิมอีกแน่

                “เราอยากเล่นพ่อแม่ลูกอ่ะ เราเป็นแม่ อากาอิคุงเป็นพ่อ แล้วเรย์คุงเป็นพี่ชายของชิโฮะคุงเหมือนเดิม”

                “แต่เราอยากเป็นพ่อบ้างอ่ะ” เรย์ออกความคิดเห็นบ้างหลังจากได้เป็นลูกชายมาสิบวันถ้วน แต่นั่นกลับทำให้อาเคมิจังเบะปากจะร้องไห้ทันที

                “แต่เราอยากคู่กับอากาอิคุง ฮึก..!”

                “งั้นเราเป็นพี่ชาย อาเคมิจังเป็นน้องสาว ลูกของเรย์คุง” อากาอิพยายามเสนอทางแก้ปัญหาบ้าง

                “ไม่ได้! ไม่ใช่คู่แบบนั้นง่ะ ฮืออ..”

                “ไม่เอาสิอาเคมิจังอย่าร้องไห้นะ โอเคๆ งั้นเราเล่นเป็นลูกชายเหมือนเดิม” ฟุรุยะพูดอย่างนั้นพลางหันไปมองคุณน้าเอเลน่าที่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัวซึ่งมีประตูกระจกบานใหญ่ให้มองเห็นพวกเด็กๆได้ อากาอิได้แต่มองตามแล้วประมวลความคิดในใจก่อนจะโดนเสียงแหลมของอาเคมิจังเรียกให้มาเล่นพ่อแม่ลูกกันเสียที

                “เย้ๆๆ~ งั้นเริ่มเลยน้า..คุณคะมาแต่งตัวก่อนนะ คุณต้องรีบกลับบ้านมาหาฉันกับลูกนะคะ” อาเคมิจังว่าแล้วทำท่าจัดเสื้อผ้าให้อากาอิที่นั่งนิ่งๆให้เด็กหญิงได้ทำตามใจ

                “อากาอิคุงต้องตอบด้วยสิ!” อาเคมิเอ็ดจนชิโฮะจังที่เป็นน้องสาววัยสามขวบหัวเราะชอบใจที่พี่สาวทำท่าดุพี่ชายอีกคนทั้งที่เมื่อครู่ยังคงกอดออดอ้อนกันแท้ๆ

                “ครับ ผมจะรีบหาเงินแล้วกลับมา” อากาอิตอบทั้งที่สายตามองไปที่เรย์ที่กำลังลูบผมชิโฮะจังอย่างเอ็นดูพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบขวดนมมาป้อนชิโฮะอย่างสมจริงจนอากาอิเผลอยิ้มออกมา

                “เย้ ฉันรักคุณที่สุดเลยค่ะ” อาเคมิว่าแล้วโน้มตัวมากอดเพื่อนชายที่แสดงบทเป็นพ่อไว้แน่นแต่พอเห็นท่าทีที่นิ่งไปของอากาอิคุงก็เงยหน้าขึ้นมามองแล้วเริ่มเบ้ปากทำท่าจะร้องไห้จนฟุรุยะที่เห็นรีบหันมาเอ็ดอากาอิคุงทันที

                “บอกตอบสิชู!”

                “ผ..ผมก็รักคุณ”

 

 

 

 

 

 

                “เมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นพ่อบ้างนะ” ฟุรุยะเอ่ยขึ้นขณะที่พวกเขาสองคนพากันมาเล่นชิงช้าหลังหมู่บ้านในยามเย็น คำพูดนั้นทำเอาอากาอิสับสนเพราะตัวเขาเองมีข้อสันนิษฐานอีกอย่างหนึ่งอยู่ในใจไว้และคิดว่ามันคงไม่ผิดเสียด้วย

                “นายชอบอาเคมิจังหรอ ถึงอยากเล่นเป็นพ่อ”

                “...เปล่า แต่อาเคมิจังน่ะชอบนายแน่ๆ” เรย์พูดแล้วหันมาเหยียดยิ้มมุมปากให้กับอากาอิที่ถอนหายใจออกมาจนเขาเองก็ได้ยินไปด้วยก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดตอบแล้วถีบตัวขึ้นสูงเพื่อให้ชิงช้าแกว่งเร็วขึ้น

                “มันไม่เกี่ยวสักหน่อยเพราะฉันไม่ได้ชอบอาเคมิจัง”

                “เอ้า! แล้วนายยอมเล่นพ่อแม่ลูกกับอาเคมิจังทำไม เด็กผู้หญิงที่นี่เค้าพูดกันว่าถ้าเด็กผู้ชายคนไหนยอมเล่นเป็นพ่อคู่กันแสดงว่าชอบกันแล้ว” ฟุรุยะอธิบายยาวเหยียดด้วยสีหน้าจริงจัง

                “หา?”

                “นายเพิ่งย้ายมาจากอเมริกาไงเลยไม่รู้เรื่องนี้”

                “แล้วจะให้ฉันทำไง ฉันไม่ได้ชอบอาเคมิจัง” อากาอิพูดพร้อมกับเบะปาก อาเคมิจังน่ะเอาแต่ใจสุดๆ อะไรก็ต้องตามใจเธอไปเสียหมด เธอไม่ใช่สเปกของเขาเลยสักนิด

                “แล้วนายชอบใครอยู่รึเปล่า” ฟุรุยะเลิกคิ้วนิดๆแล้วหันมาถามเพื่อนสนิทก่อนจะถีบตัวขึ้นสูงเพื่อแกว่งชิงช้าให้เร็วกว่าอากาอิบ้าง

                “...นายถามทำไม”

                “เอ้า ก็อยากรู้ดิ ถ้านายไม่ชอบอาเคมิจังแล้วจะไปชอบใครที่ไหนอีก”

                “ยังไม่อยากบอกอ่ะ”

                “อ่ะแหน่ะ หวงหรอออ” ฟุรุยะพูดล้อเพื่อนทั้งที่ตัวเองกำลังอยู่บนชิงช้าที่แกว่งด้วยความเร็วสูง

                “เปล่าสักหน่อย เขาไม่ได้ชอบฉันหรอก”

                “เป็นเพื่อนๆที่อเมริกาหรือเปล่า เด็กผู้หญิงผมบลอนด์นี่สเปกนายป่ะ”

                “อืม คนที่ฉันชอบก็มีผมสีบลอนด์”

                “จริงอ่ะ! ไหนๆๆฉันอยากเห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นอ่ะ” เด็กชายผิวเข้มรีบร้อนลดความเร็วของชิงช้าจนอากาอิต้องรีบช่วยจับชิงช้าของเพื่อนเอาไว้ไม่ให้อีกคนตกลงไปก่อนเพราะความใจร้อนอยากจะถามเอาความกับเขาให้ได้

                “ฉันไม่บอกนายหรอก”

                “โห่ ไรอ่ะ เรายังไม่สนิทกันอีกหรอชู”

                “สนิทแล้ว แต่ฉันยังไม่อยากบอกนาย ไว้โตกว่านี้ก่อนดิ”

                “ทำไมเวลาเราคุยกันเรื่องนี้มันเหมือนบทพูดของผู้ใหญ่ในละครเลย นายว่าป่ะ”

                “อือ...”

                เด็กชายสองคนนั่งมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินซึ่งทำให้ท้องฟ้ายามเย็นเป็นสีส้มไปหมด เพื่อนผิวเข้มชี้ให้อากาอิมองหมู่นกที่กำลังส่งเสียงร้องและบินกลับบ้านกันผ่านพระอาทิตย์ดวงใหญ่จนเห็นเป็นเงาสีดำเล็กๆบินผ่านไปเรียกเสียงหัวเราะให้กับทั้งคู่และการมองตามนิ้วของเพื่อนสนิทก็ทำให้อากาอิกับฟุรุยะยื่นหน้ามาแนบชิดกันก่อนจะเผลอหันมามองตากันจนเกิดความเงียบระหว่างพวกเขาทั้งคู่ขึ้น

                “ทำไมหน้านายแดงขึ้นมาอ่ะ” อากาอิพูดล้อทั้งที่ยังมองตาเพื่อนสนิทผิวเข้มอยู่อย่างนั้นทำเอาฟุรุยะทำตัวไม่ถูกและผละออกมาจากอีกคนทันที

                “ใครว่าหน้าฉันแดง เพราะพระอาทิตย์ตกดินต่างหากเล่า!”

-----------

อธิบายสลับกันระหว่างชื่อเล่นกับนามสกุล เผื่อจะงงๆนะคะ

พี่พระเอกเราคือ อากาอิ ชูอิจิ

พี่นายเอกของเราคือ ฟุรุยะ เรย์ ค่ะ~

ตอนนี้เป็นภาคเด็กน้อยเล่นพ่อแม่ลูกกันอยู่เลยค่ะ55555

ไม่รู้จะชอบกันไหม ฝากเม้นเป็นกำลังใจด้วยฮะ!

*ดิทแก้อายุเป็น7ขวบค่ะ ????????