คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 3
3
“ แต่อะไร นายไม่อยากกลับรึไงอู๋ฟานรออยู่นะ “ เมื่อได้ยินชื่ออู๋ฟานเซฮุนถึงกลับชักสีหน้าด้วยความตกใจและผลักจงอินออกไปให้ไกลตัวของเขา
“ นายกลับไปก่อนฉันขอธุระที่นี่แล้วจะตามไป “
“ นี่เด็กน้อยอย่างน้อยจะอยู่คนเดียวได้ไงกลับไปที่ดาวก่อนแล้วเดี๋ยวฉันค่อยพาลงมาใหม่โอเคนะครับ
เด็กดี “
จงอินพูดด้วยรอยยิ้มตามประสาหนุ่มอารมณ์ดีตลอดเวลาอย่างเค้าพลางเอามือลูบหัวเซฮุนเหมือนพี่ชายกำลังโอ๋น้องชายตัวแรกเมื่อถูกล้อว่าไม่ได้ใส่กางเกงลิงมาโรงเรียน
“ ฉันจะอยู่ที่นี่จริงๆ “ เซฮุนได้ทำลายบรรยากาศที่ดูแล้วควรจะมีความสุขด้วยการพูดออกมาด้วยเสียงแข็งๆอย่างดื้อๆ
“ นี่ นายหนะอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก “ จงอินว่า
“ ทำไม “
“ นายอยู่บนโลกไม่ได้ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเราแล้วหากนายจะอยู่นายจะอยู่ที่นี่กับใคร “ จงอินตอบคำถามของเซฮุนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ ฉันอยู่ได้ฉันจะอยู่กับพี่ลู่หาน! “ เซฮุนตะคอกใส่หน้าจงอินแต่ใครจะรู้ว่าเสียงตะคอกแบบนั้นมีเพียงคนคนเดียวที่รู้ว่ามันหมายถึงความเศร้าสร้อยเหลือเกิน
“ ฉันจะอยู่ด้วย “
“ นายต้องกลับไปหาอู๋ฟาน “
ทันที่จะเซฮุนพูดจบจงอินใช้มือหนาแต่นุ่มดำแต่น่าสัมผัสบีบแขนของเซฮุนอย่างแรงแต่ยิ่งไปกว่านั้นชายหนุ่มตัวสูงผิวแทนขยับหน้าหล่อๆของเขาให้เข้าไปหาหน้าที่ซ่อนความรู้สึกนั่น
“ เจ็บ “ เซฮุนร้องออกมาเบาๆ
“ นายไม่เรียกอู่ฟานว่าพี่แต่กลับไปเรียกมนุษย์น่าโง่คนนั้นว่าพี่ “ ทันทีที่พูดจบจงอินก็ได้คลายมือที่บีบเซฮุนไว้และหายไปในทันที
.
.
.
.
“ จงอิน นายไม่เคยรู้อะไรเลยจริงๆ “
เจ้าของใบหน้าเหม่อลอยที่เก็บความรู้สึกไว้ตลอดเวลาเริ่มทรุดตัวลงกับระเบียงห้องแห่งนี้พลางมีน้ำเอ่ออยู่ที่ตาของเขาเพียงแค่คิดถึงวันเก่าแต่ไม่นานมันก็ไหลลงมา
อีกแล้วหรอที่ฉันต้องเสียน้ำตาให้นาย
จงอินกับผมเรารักกันเหมือนพี่น้องจริงๆทั้งๆที่ผมเป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงแต่จงอินไม่ได้รังเกียจหรือดูถูกผมเหมือนที่ ชานยอล แบคฮยอน หรือพี่น้องคนอื่นๆเขาทำกันแต่กลับกันจงอินชอบมาเล่นกับผม ชอบมาเต้นกับผม บางทีที่ผมถูกพี่น้องคนอื่นๆแกล้งจงอินจะเข้ามาช่วยผมตลอดเวลามันเป็นแบบนี้มาหลายปีจนกระทั่งผมตกหลุมรักพี่ชายคนนี้ของผมเสียได้
““ เซฮุนนี่วันนี้วันเกิดนายใช่มั๊ยฉันมีของมาฝาก “ ผมได้ยินเสียงนั้นจากนอกห้อง
ใช่แล้วละวันนี้เป็นวันเกิดของผมแต่ผมกลับถุกคนพวกนั้นขังผมไว้ในห้องเสียได้แต่ไม่เป็นไรผมชินแล้วล่ะ
“ เด็กๆพ่อมีคนมาแนะนำให้รู้จัก เข้ามาหาพ่อสิลูก “ เสียงของพ่อหรือคนเก็บผมมายังคงเป็นเสียงที่ใจดีและนุ่มนวลที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมา
“ อะไรพ่อ อย่างบอกนะเก็บพวกเด็กขยะมาเลี้ยงอีกแล้วแค่คนเดียวพวกเราก็เหม็นขยะกันหมดทั้งบ้านแล้วนะ “ ส่วนนี่เสียงของชานยอลเด็กนิสัยไม่ดีที่คอยแกล้งผมตลอดเวลารวมถึงขังผมไว้ในห้องนี้ด้วย
“ ชานยอลทำไมพูดอย่างนั้นเซฮุนได้ยินเข้าคงเสียใจน่าดู “ พ่อคอยปกป้องผมตลอดเวลา
“ มันไม่มีทางได้ยินหรอกพ่อ ! ผมฆ่ามันไปแล้ว ! “ ชานยอลยังคงพูดว่าฆ่าผมไปแล้วทุกครั้งที่พ่อดุชานยอลเพราะผมทุกครั้ง
“ อู๋ฟานกลับมาแล้ว “ พ่อบอกพวกเราอย่างนั้นถึงแม้ว่าคำว่าพวกเรามันไม่ได้มีผมอยู่ด้วยก็เถอะ
“ พี่อู๋ฟานกลับมาแล้วหรอ “ จงอินดูท่าจะตื่นเต้นกับชื่ออู๋ฟานคงไม่ใช่คนรักของนายหรอกนะ
“ ช่างมันสิผมลืมไปเลยว่ามีมันเป็นขยะอีกคน “ ชานยอลทำไมพูดแบบนั้นนะหรือว่าอู๋ฟานก็เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงเหมือนผม
“ พวกนายไปไหนก็ไป จริงหรอคับพ่อผมคิดถึงอู๋ฟานจะแย่ “ จงอินไล่พวกนั้นกลับห้องตามด้วยบอกคิดถึงอู๋ฟาน
ได้ยินเพียงเท่านั้นผมเหมือนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อบางทีจงอินอาจมองผมเป็นแค่ตัวแทนของอู๋ฟานก้ได้เพราะทั้งผมและอู๋ฟานก็เป็นเด็กเก็บมาเลี้ยงเหมือนกันอู๋ฟานก็คงโดนแกล้งเหมือนกันก็ไม่แปลกที่จงอินจะเห็นผมเป็นแค่ตัวแทนของอู๋ฟานเท่านั้นเอง
จบย้อนอดีตของเซฮุน บรรยายโดยเซฮุน
และแล้วฟ้าก็ได้เห็นใจ
หนุ่มหล่อแต่มีเงิงได้ออกกับเค้าเสียที
แต่ออกทีนิดนึง (น่าน้อยใจ )
ตอนนี้สั้นจริงไรจริงแต่ว่าเก็บไว้ลุ้นกันไง ^^
รักคนที่อ่าน
แต่รักมากกว่าคือคนที่อ่านและเม้นนะจ้ะ ^^
ความคิดเห็น