⊿◤[SNSD✖EXO] -HunSic- O(H)VER THINKING [sehun jessica]

ตอนที่ 5 : ตอนที่ ห้า l ภารกิจ...ลับฉบับคิง(คอง)

5

“บังเอิญ จังเลยนะที่ได้มาเจอแกกับ...สาวน้อยน่ารัก”คนมาใหม่ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ เซฮุนรีบลุกขึ้นก่อนจะดึงเจสสิก้าลุกแล้วดันให้มาอยู่ด้านหลัง

“แก!!!”นักรบแห่งธันเดอร์จ้องคนมาใหม่อย่างเอาเรื่อง

“แกไม่ดีใจหรือไงที่เจอฉัน”

“หน้าอย่างแกฉันเห็นแล้วทุกข์ใจมากกว่า”เจสสิก้าพยายามเขย่งตัวมองคนตรงหน้าผ่านไหล่กว้างของเซฮุน

“แต่ฉันดีใจว่ะ ดูท่าทางสาวน้อยคนนั้นอยากทำความรู้จักกับฉันนะ ไฮ!!!”คนมาใหม่ยกมือทักคนตัวเล็ก

“อย่ายุ่งกับยัยนี่”เซฮุนกำหมัดแน่น

“โอ๊ะ ท่าทางคนนี้จะสำคัญนะเพื่อนยาก เอาเป็นว่าวันนี้ฉันจะปล่อยแกไปก่อนแล้วกันนะ ฉันกลัวสาวน้อยถูกลูกหลงน่ะ”เขายิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินจากไป นี่ขนาดไม่ได้ทำอะไรมาก แค่ทักทายผู้หญิงของมันแค่นี้มันก็โกรธซะแล้ว ท่าจะสำคัญมากนะ

“เพื่อนแกเหรอ”เจสสิก้าถามทันทีที่พ้นหลังคนมาใหม่ไป

“ชาตินี้ทั้งชาติฉันไม่มีทางเป็นเพื่อนกับมันแน่”

“อ้าวแล้วใครอะ”

“มาร์ค ต้วน”

นักรบเซนเจอร์

“แน่ใจนะว่าจะให้ส่งแค่นี้”เซฮุนถามคนตัวเล็กอีกครั้ง ทันทีที่จอดรดในโรงรถบ้านของเขา

“อืม เดี๋ยวฉันปีนรั้วกลับเอง แกไม่ต้องไปหรอก ถ้าไม่อยากตายก่อนวัยอันควร”เจสสิก้าทำท่าปาดคอ

“เออๆ มีอะไรก็ตะโกนแล้วกันนะ”

“ทำไมแกจะไปช่วยฉันเหรอ”

“เปล่าฉันจะให้ป๊ากับมี้ฉันไปช่วย”

“โถ่ ฉันก็คิดว่าจะแน่ ไปนะ”เซฮุนยืนมองเพื่อนที่เหยียบเก้าอี้ในสวนบ้านตัวเองปีนข้ามรั้วบ้านที่เตี้ยแค่อกอย่างเป็นห่วง เคยห้ามแล้วนะ แต่ไม่สำเร็จ ก็เล่นปีนมาตั้งแต่เด็กยันโตแล้วนี่

เจสสิก้าเปิดประตูเข้ามาก็ถึงกับสะดุ้ง เพราะพี่ทั้งสามคนยืนจังก้ากอดอกมองเธอหน้าบอกบุญไม่รับอยู่แล้ว

“ตัวเอง”น้องสาวทำหน้าออดอ้อน วิ่งเข้าไปกอดพี่ชายคนโต ทำเอาเลย์ใจอ่อนยวบ แต่ก่อนที่มือหนาจะกอดตอบน้องสาว ดีโอก็รั้งมันไว้แล้วส่งซิกให้กัน (อย่าใจอ่อนนะ)

“อะแฮ่ม อะ ออกไปนะ ยัยน้องไม่รักดี พวกพี่โกรธแสบจริงๆ นะครั้งนี้”เลย์พูดตะกุกตะกัก พร้อมดันตัวน้องสาวออกห่าง คนตัวเล็กเบ้ปาก

“กัมจง”น้องเล็กทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ หันไปหาพี่อีกคน

“เชอะ ไม่ต้องมายุ่งกับเขาเลย”พี่ชายคนเล็กสะบัดหน้าอย่างงอน ๆ

“ดโย”เมื่อพี่ชายทั้งสองคนไม่สนใจเลยหันไปกอดแขนพี่ชายคนที่สอง

“=__=”ดีโอแกะมือน้องสาวออกแล้วเดินไปนั่งไขว้ห้างบนโซฟา

เจสสิก้าจึงเบะปากแล้วเดินคอตกขึ้นห้องนอนไป น้ำใสเริ่มคลอขึ้นมาเต็มดวงตาแป๋วคู่นั้น พี่ชายเธอไม่เคยห่างเหินแบบนี้ แต่ครั้งนี้มันทำให้เธอรู้สึกแย่ เหมือนไม่มีใครพร้อมจะอยู่ข้างๆเธอเลย เลย์เม้มปากแน่น ไม่อยากแกล้งน้องสาวตัวเองแล้ว ดีโอหน้าเครียดขึ้นมามองหน้าพี่ชายอย่างปรึกษา ส่วนไคมองแผ่นหลังน้องสาวจนลับสายตาไป ก่อนทั้งสามคนที่ยืนอยู่คนละมุมห้องนั่งเล่นจะถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

“แกนั้นแหละ”

“แกก่อนสิ”

“อะไรวะไอ้เลย์ แกเป็นคนคิดแผนนะเว้ย”

ดีโอมองพี่น้องที่ยืนเกี่ยงกันไปมาอยู่หน้าห้องนอนน้องสาวแล้วส่ายหน้าหน่าย ก่อนตัวเองจะเดินไปเคาะประตู

ก๊อกๆก๊อกๆ แต่เคาะเท่าไหร่คนตัวเล็กก็ยังไม่มาเปิดประตู

“แสบ”เลย์ช่วยเคาะอีกแรง

“ตัวเอง”จากที่เคาะเลย์ก็ตบประตูอย่างแรงเพราะเริ่มเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมา

ทั้งสามคนมองหน้ากันเครียดคลึง ดีโอรีบวิ่งไปห้องตัวเองที่อยู่ข้างๆ ห้องคนตัวเล็ก ก่อนจะกลับมาพร้อมพวงกุญแกทั้งหมดของบ้าน ทุกคนจะมีพวงกุญแจของบ้านในห้องของตัวเองอยู่แล้วน่ะ ไม่รอช้ารีบไขแล้วผลักประตูห้องเข้าไปทันที

ภาพตรงหน้าทำเอาพี่ชายทั้งสามคนเหมือนถูกของแข็งกระแทกทั่วตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า คนตัวเล็กที่เอาแต่ซุกใบหน้านั่งกอดเข่าอยู่บนพื้นข้างเตียง ไหล่บางที่สั่นไหว เสียงสะอื้นเบาๆนั่นอีก เลย์แทบอย่างจะเอาหัวตัวเองไปโหม่งพื้น ที่คิดแผนไม่เข้าถ้าขึ้น เจสสิก้ารู้ว่าพวกพี่ๆ เข้ามาแต่ยังไม่อยากเงยหน้ามองพวกเขาตอนนี้

เธอจะให้พวกเขารู้ได้ยังไงกันว่าเธอกำลังกลั้นขำอยู่ ไอ้น้ำตา คอตกนั้นมันก็แผนเรียกเรตติ้งเท่านั้นเอง จริงอยู่ เลย์เป็นคนแผนสูง แต่เหนือกว่าคือมารยาของยัยตัวแสบ

กว่าจะง้อเจสสิก้าสำเร็จทำเอาพี่ๆถึงกับปาดเหงื่อ ก็น้องสาวพวกเขาเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น จนพี่ชายคนโตอย่างเลย์แทบจะร้องตามเพราะเอาแต่โทษตัวเองว่าเป็นคนคิดแผนการทั้งหมด

ดีโอวางแก้วมะม่วงปั่นแสนสดชื่นตรงหน้าคนตัวเล็ก ก่อนจะนั่งลงข้างๆ

“จะเอายังไง ย้ายโรงเรียนไหม”พี่ชายฝาแฝดเปิดประเด็นเมื่ออยู่กับน้องสาวในห้องนั่งเล่นสองคน เพราะเลย์และไคออกไปท่องราตรีเป็นที่เรียบร้อย เจสสิก้าละสายตาจากการบ้าน มองหน้าพี่ชายพร้อมส่ายหัว

“ไม่ เราไหว”

“แสบทำผิดกฎ พี่ช่วยลำบาก”ดีโอสีหน้าหนักใจ

“ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่ไหวจริงๆ จะย้ายเอง”

“แสบพี่ขออะไรอย่างสิ”

“ขอ?”น้องสาวเอียงคอมองพี่ชายอย่างน่ารัก

“อย่ารักใคร ได้ไหม”

“แล้วใครที่ดโยว่า หมายถึงใครล่ะ”

“ทุกคน”

“งะ ถ้าไม่รักแล้วจะมีแฟนได้ยังไง”

“ก็ไม่ต้องมี น้องสาวคนเดียวพี่ดูแลได้”ดีโอตอบหน้าตา”

“พูดง่ายจัง ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน”เจสสิก้าทำแก้มป่องก่อนจะเก็บหนังสือเตรียมจะเดินขึ้นห้อง  ไม่ลืมคว้าน้ำมะม่วงปั่นติดมือไปด้วย ดีโอถอนหายใจออกมา นึกภาพวันที่ต้องเสียยัยแสบให้คนอื่นไม่ออกจริงๆ

[Jessica's Part]

วันนี้ฉันรู้สึกดีมากเพราะเลย์กับกัมจงแฮงค์เลยลุกขึ้นมาส่งฉันไม่ไหว ไม่อย่างนั้นคงมาส่งฉันถึงห้องอย่างที่ทำทุกวัน แต่ก็นะถึงไม่มีสองคนนั้นแต่มีคนที่จูงมือฉันอยู่ดี ตั้งแต่ลงจากรถดโยก็กุมมือฉันไม่ปล่อยเลย เดินเฉยๆก็ถูกมองจะแย่แล้วนะ

“แกดูนั่นควีนมาแล้ว”

“อ๊ายยยย พี่ดีโอวันนี้หล่ออีกแล้ว”

“แกพูดเรื่องเดียวกับฉันอยู่หรือเปล่ายะ”

“ใครจะสนยัยนั้นกันเล่า ในสายตาฉันมีแค่พี่ดีโอคนเดียวเท่านั้น กรี๊ดดดดด >/////<”เสียงซุบซิบดังตลอดทางเดินเข้าตึกเรียน เชอะ พี่ดีโอที่พวกเธอพูดถึง พี่ชายฉันนะ ชาตินี้ทั้งชาติมือนุ่มๆของเขา พวกเธอก็ไม่มีทางได้สัมผัสหรอก

“สิก้า”ฉันหันหลังไปตามเสียงเรียกก็เห็นว่าเป็นฟานี่

“มอร์นิ่ง ทำไมวันนี้มาช้ากว่าฉันล่ะ”เพราะถ้าเวลานี้ฟานี่ต้องนั่งอยู่ในห้องเรียนแล้วนี่นา

“พอดีเมื่อคืนอ่านหนังสือหนักไปหน่อยน่ะU////U”ฟานี่ก้มหัวให้ดีโอแล้วยิ้มเขินๆ อย่าบอกนะว่า..... หลงเสน่ห์คนหน้านิ่งเข้าให้แล้วน่ะ

“อืม”ตอบกลับแค่นี้เนี่ยนะ เฮอะ หัดมีมนุษยสัมพันธ์กับเขาบ้างเถอะ

“ส่งแค่นี้แหละ เดี๋ยวขึ้นลิฟท์ไปกับฟานี่”

“ไม่ เดี๋ยวไปส่งถึงห้อง”

“ง่า ขอขึ้นไปเองนะๆน๊า นะค่า”ต้องใช้ไม้ตาย ฉันกอดเอวดโยแล้วซบหน้าลงบนไหล่บวกกับทำเสียงอ้อน

“อืมๆๆๆ พอเลยๆ ปล่อยได้แล้ว=/////=”มือหนาผลักหัวฉันออกเบาๆ ก่อนจะยื่นกระเป๋าที่ถืออยู่มาให้ฉัน หน้าดโยตอนนี้แดงเป็นลูกมะเขือเทศเลย

“บาย”ก่อนประตูลิฟท์จะปิดลงฉันก็โบกมือให้เขา

“สิก้าโชคดีจังเนอะ มีพี่ชายคอยเป็นห่วง”ฟานี่ที่ยืนข้างฉันพูดขึ้น

“ก็ดีอยู่หรอก แต่บางทีพวกเขาห่วงฉันจนฉันกระดิกตัวไม่ได้ ว่าแต่ฟานี่ไม่มีพี่น้องเหรอ”

“มีสิ มีพี่ชายคนนึง แต่ตอนนี้ไปเรียนต่อต่างประเทศน่ะ ฉันถึงอิจฉาสิก้าไง”

“ว้าว พี่ชายฟานี่หล่อไหม”ฉันกระแซะไหล่ถามเพื่อนเล่นๆ

“หล่อสิ หล่อมาก สนใจไหม  จะติดต่อให้ ถ้าได้พี่สะใภ้เป็นสิก้า ฉันจะดีใจสุดๆไปเลย”ฟานี่ยิ้มกว้าง อ๊ากกกกกกกกกกกกก ยัยบ้ายิ้มแบบนี้ฉันก็ตายนะสิ ปากยิ้มไม่พอตายังยิ้มอีก โอ้ พระเจ้า น่ารักเกินไปแล้วนะ >///////<

ติ้ง!!!! ก่อนที่ฉันจะหัวใจวายตายเพราะรอยยิ้มของฟานี่ประตูลิฟท์ก็เปิดออกซะก่อน แต่คนที่ยืนตรงหน้าทำให้ฉันต้องชะงัก

“ไฮ=_=”ฉันรู้นะว่าทำไมเขาถึงเป็นเพื่อนสนิทดโยได้ ชอบทำหน้าตายเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ไอ้คนหน้าหวานคนนี้กวนประสาทแล้วก็พูดมากกว่าฝาแฝดของฉัน ฉันรีบจูงมือฟานี่ออกจากกล่องสี่เหลี่ยมก่อนจะเดินผ่านเขา

“เฮ้ ฉันทักเธอนะ เดินผ่านหน้าตาเฉยแบบนี้ได้ไงอะ”เสียงนายนั่นดังไล่หลังมา โอ๊ย รำคาญชะมัดเลย ทำไมมาให้ฉันเห็นหน้าแต่เช้านะ ฉันพยายามไม่สนใจเสียงเรียกนั่น แล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องเรียนไป ก่อนจะนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ประจำทันที

“ว่าไงยัยแสบ ฟานี่”เทางัวเงียขึ้นจากโต๊ะก่อนจะหันมาทักฉันกับคนข้างๆ ทำไมถึงชอบเรียกฉันว่าแสบกันนะ ความจริงฉันไม่ได้มีพิษสงขนาดนั้นสักหน่อย จริงๆนะ

“นิ เทาบอกให้เพื่อนนายเลิกยุ่งกับฉันได้มั้ย”

“ใครอะ เพื่อนฉันที่ยุ่งกับเธอมีหลายคนเลยนะ”เทาเกาหัว ฉันเลยบุ้ยปากไปทางประตูห้องเรียนที่นายปริ๊นซ์ยืนพิงอยู่ เขาเดินหน้าบึ้งตรงมาหาฉัน แล้วก็ตามด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดเหมือนเดิม

“พูดด้วยทำไมไม่พูดล่ะ”นายปริ๊นซ์ทำหน้าตูม

“พูด”

“อะไรของเธอ”

“ก็ พูด ด้วยแล้วไง”

“ย๊า! ทำไมเธอชอบกวนประสาทฉันฮะ ฉันเป็นปริ๊นซ์นะ ปริ๊นซ์”นายหน้าหวานโว้ยขึ้น พร้อมชี้หน้าหวานๆของตัวเอง

“ทำไมนะเหรอ ก็เพราะฉันรำคาญไง ฉันอยากมีชีวิตที่สงบสุข”ฉันตอบเขาหน่ายๆ

“เกิดมาไม่เคยมีใครพูดว่ารำคาญฉันเลย”เขาดูอึ้งไปก่อนจะยกมือชี้หน้าฉัน

“ใครบอกว่าไม่มี ฉันไง ไปได้แล้ว รำคาญ!!!”ฉันปัดมือนายนั่นลง ก่อนจะพูดอย่างหัวเสีย

“นี่เธอ...”

“แกพอเถอะ ไปๆ”ก่อนที่นายปริ๊นซ์จะโวยวายมากกว่านี้ เทาก็ดึงตัวเขาออกจากห้องเรียนไปซะก่อน

“ทำไมไปพูดกับปริ๊นซ์แบบนั้นล่ะสิก้า”ฟานี่สะกิดฉันยิกๆทำหน้าราวกับจะร้องไห้ด้วย

“ก็ฉันรำคาญเขาจริงๆนิ”ฉันตอบแล้วก็รีบฟุบหน้ากับโต๊ะ  

ประกาศ ควีน มาพบ คิง ด่วน!!

เสียงประกาศดังไปทั่วโรงเรียน ไอ้เสาไฟฟ้า จะเรียกฉันดีๆไม่ได้รึไง กลัวชาวบ้านเขาจะไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นควีนมัน

“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนมั้ย”ฟานี่ถามฉันด้วยสีหน้ากังวล

“ไม่ต้องหรอก อีกไม่กี่นาทีก็เข้าเรียนแล้ว อยู่นี่แหละ ไอ้คิงคองมันคงไม่ทำอะไรฉันหรอก”

“สิก้า ทำไมไปเรียกคิงแบบนั้น”ฟานี่โวยขึ้น อ้าว ทำไมจะไม่ได้เล่า ไม่ได้มีใครห้ามสักหน่อย

“คิงคอง ไอ้บ้านั้นมันเป็นคิงคองชัดๆ ไปแล้วนะ”ฉันโบกมือให้หัวหน้าห้องแล้วเดินออกไป ว่าแต่ไอ้คิงคองจะให้ฉันไปพบที่ไหนนะ พอเปิดประตูออกไปก็เจอนายปริ๊นซ์กับเทายืนกอดอกมองมาที่ฉันพอดี

“นี่นายยังไม่ไปอีกเหรอ”

“กำลังจะไป แต่ได้ยินเสียงประกาศซะก่อน”

“ไอ้คิงคอง เรียกไม่รู้จักเวล่ำเวลา”

“เธอเรียกใครว่าคิงคอง”เทาถาม

“ไม่เห็นต้องถามเลย คิงโรงเรียนอื่นคือราชา แต่คิงโรงเรียนนี้ย่อมาจากคิงคอง เข้าใจยัง”

“ฮ่าๆๆๆๆ”ทั้งสองคนปล่อยก๊ากออกมา เห็นมั้ยตลกจะตาย

“ฮ่าๆ ไปๆเดี๋ยวพาไป”เทากวักมือก่อนจะเดินนำฉันไป ส่วนนายปริ๊นซ์ก็ยืนมองหน้าฉัน

“มองอะไร”

“เปล่า พี่ชายเธอออกไปแข่งฟิสิกส์ เย็นๆกว่าจะกลับ”นายหน้าหวานทำสีหน้าหนักใจ

“แล้ว”

“เธอไม่กลัวเหรอ ไอ้คริสมันไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆแน่”

“ไม่อะ มีอะไรข้องใจอีกหรือเปล่า”

“ไม่แล้ว ไปเถอะ”หมอนั่นยักไหล่ ก่อนจะดันหลังให้ฉันเดินก่อน

ก๊อกๆ เราสามคนเดินมาถึงตึกT ชั้นบนสุด ชั้นนี้จะเป็นของคิงทั้งหมด เว่อร์ชะมัดเลย

“เข้ามา”เทาหมุนลูกบิดประตูเดินนำเข้าไปตามด้วยฉันและลู่ฮาน เมื่อเข้ามาก็เจอกับนายคริส นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังสีดำที่มีพนักพิงตัวใหญ่อย่างสบายอารมณ์

“รู้สึกว่าฉันเรียกยัยนี่มาคนเดียวนะ”

“เดี๋ยวนี้ฉันเข้าห้องแกไม่ได้แล้วเหรอ”

“เปล่า แต่ฉันต้องการคุยกับกันตามลำพัง”นายปริ๊นซ์และเทามองมาที่ฉันอย่างหนักใจ

“แต่ว่า....”

“พวกนายออกไปเถอะ”ก่อนที่นายหน้าหวานจะพูดฉันก็ขัดขึ้นฉันมองหน้าทั้งสองคนด้วยสายตาจริงจัง ทั้งสองคนพยักหน้าแล้วเดินออกจากห้องไป

“เรียกฉันมาทำไม”ฉันรีบถามจะได้รีบไป

“เธอเป็นควีนแล้วนะ  หน้าที่ของควีนคือแบ่งเบาภาระของคิง”

“นายจะให้ฉันทำอะไร”

“สายฉันรายงาน ว่าเจอเด็กสองคนนั้นแถวๆเมียงดง”

“ฉันต้องจับพวกเขาวันนี้เหรอ”

“เปล่า แค่จับตามองก็พอ ถ้าได้จังหวะแล้วโทรหาฉัน ฉันจะส่งคนไปช่วยจับ”ค่อยยังชั่วหน่อย อย่างน้อยนายนี่ก็ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำให้ฉันไปวิ่งไล่จับเด็กที่อายุน้อยทว่าส่วนสูงมากกว่าฉันคนเดียว“ขอย้ำนะ แค่จับตาดู”

“รู้แล้วน๊า”ฉันหันหลังเตรียมจะเดินออกไปแต่นายนั่นก็เรียกฉันไว้ซะก่อน

“คุยอะไรกันเหรอ”พอเปิดประตูออกไปนายนักรบกับนายปริ๊นซ์ก็กรูเข้ามาหา พร้อมกับยิงคำถามใส่

“เปล่า ไปนะ”ฉันโบกมือปฏิเสธก่อนจะเดินจากมา ฉันแค่อยากจะแน่ใจอะไรบางอย่าง อยากไปดูเองให้เห็นกับตา ว่ามันจะเป็นแบบที่ฉันไปสืบมาหรือเปล่า

เจโน่กับแทยงเป็นเด็กกำพร้าที่น่าสงสาร...

TBC

 ฉันจะยังคงเฝ้ามองเธอต่อไป ใช้คำว่าเพื่อนเป็นข้ออ้างแล้วเก็บเงียบไว้

◊ SQWEEZ