bombombom
@bombombom
ตอนนี้ยังไม่มีคำขอเป็นเพื่อน
มีเพื่อนๆ เล่น My.iD อีกเยอะเลย ลองไปดูกันเถอะ
dummyaliasname
@dummyusername
dummymsg
ตอนนี้ยังไม่มีข้อความลับ
ตอนนี้ยังไม่มีการแจ้งเตือน
เล่าเรื่องราวของคุณหรือสิ่งที่สนใจผ่านการตั้งกระทู้ ถ้ามีเพื่อนๆ มาตอบจะได้รับการแจ้งเตือนด้วยนะ
เพียงแค่ 3 ขั้นตอนง่ายๆ เพื่อรับแจ้งเตือนบทความมาใหม่ในหมวดที่คุณสนใจ
ตอนนี้ได้ติดตามบทความเรียบร้อย
เมื่อบทความที่ติดตามอัปเดตจะแจ้งเตือนทันที ขอให้สนุกกับการอ่านบทความนะครับ
คุณยังไม่ได้ตั้งรหัสผ่านในบัญชีของคุณ
ตั้งรหัสผ่านตอนนี้เพื่อให้สามารถเข้าสู่ระบบด้วยรหัสผ่านได้
เขียน
สมัคร
บอร์ด
App
วิธีใช้
ห้องประชุมกว้างของไพลอสตกอยู่ในความเงียบ ขนาดเครื่องปรับอากาศที่แพงแสนแพงทำงานได้ไร้เสียงรบกวนยังได้ยินเสียงมันชัดเจน สายตาต่างจ้องกันเขม็ง ไม่มีใครยอมละสายตาจากคู่อริสักคน หลังจากชำระร่างกายเรียบร้อยทั้งหมดก็กลับเข้ามาประชุมเรื่องงาน Machine งานนี้ผู้อำนวยการหรืออาจารย์จะไม่เข้ามายุ่งเพราะต้องการให้นักเรียนแสดงประสิทธิภาพในการทำงานร่วมกัน แต่ประสิทธิภาพกำลังจะกลายเป็นแสนยานุภาพการทำลายล้างซะมากกว่า
ก๊อกๆๆ ประตูห้องประชุมถูกเปิดออกด้วยบุคคลมาใหม่ทั้งสองคน สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่สองร่างนั้น
“โทษทีที่มาช้า”เซฮุนพยุงเจสสิก้าเข้ามาด้านใน ขาเดี้ยงขนาดนี้คงกลับไปเรียนลำบาก เลยจัดการพาเข้ามาในห้องประชุมซะเลย สามสิงห์ลุกจากเก้าอี้เข้าไปรับคนตัวเล็กจากร่างสูง
แสบเป็นอะไร”พี่ชายขี้ห่วงขมวดคิ้วเป็นปม จ้องหน้าเซฮุนเขม็งเตรียมจะเอาเรื่อง
“เราสะดุดล้มน่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมาก”รีบตอบแทน ก่อนจะไล่สายตามองคนในห้องประชุม ก็เห็นว่าอยู่กันครบ รวมถึงเพื่อนอีกสี่คนของเธอด้วย “ฉันว่าฉันไปก่อนดีกว่า ประชุมกันต่อเถอะ”ก่อนที่จะหันหลังเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ไม่ต้องไปหรอก ไหนๆก็เข้ามาแล้ว อยู่ฟังเลยก็ได้”เป็นคริสเองที่พูดขึ้น สามแฝด ลู่ฮาน ซิ่วหมิน และเทาต่างมองคิงของตัวเองไม่อยากจะเชื่อหู เมื่อก่อนเป็นไปได้ก็มักจะไล่คนตัวเล็กไปให้พ้นหน้า แต่เวลานี้กลับบอกให้อยู่ ชักจะยังไงแล้วนะ
“แสบอยู่นี่แหละ”ดีโอพยุงน้องสาวไปทางโซฟาที่สี่สาวนั่งอยู่ก่อนแล้วไม่ห่างจากโต๊ะ ประชุมมากนัก ยุนอาและยูริวิ่งเข้าไปช่วยรับไว้ ก่อนจะถลึงตาใส่กัน ต่างจับแขนอีกข้างของเจสสิก้าไม่มีใครยอมปล่อย เพราะแขนอีกข้างดีโอจับไว้อยู่ ส่วนอีกข้างจึงต้องมีคนเดียวเท่านั้นที่สามารถพยุงได้
“ปล่อยสิยุนฉันจับมาถึงก่อนแกนะ ฉันต้องได้พยุงสิก้าสิ”ยูริกัดฟันพูดมองคนข้างตัวจะกินเลือดกินเนื้อ
“ฉันมาถึงก่อนต่างหากละ แกนั้นแหละต้องปล่อย”ยุนอามีท่าทางไม่ต่างกับยูริ เจสสิก้ายิ้มกว้างออกมา หนุ่มๆคนอื่นต่างขำขันกับท่าทางไม่ยอมแพ้ของสองสาวร่างโปร่ง
“หยุด ยุนมาฝั่งนี้”ดีโอเป็นคนสงบศึกของคนรักเพื่อน เรียกให้ยุนอามายืนข้างที่ตัวเองยืนอยู่ เธอยิ้มกว้างก่อนจะถล่าคว้าแขนของเจสสิก้าไว้ แล้วแลบลิ้นใส่ยูริ อีกคนก็แยกเขี้ยวกลับ พยุงคนตัวเล็กไปนั่งบนโฟซาแล้วนั่งขนาบข้างไว้ ซอฮยอนและทิฟฟานี่สบตากันพยักหน้าเหมือนยอมให้สองสาวนี่แล้วจริงๆ
หนุ่มๆ ต่างประชุมถึงหัวข้อสำคัญ เรื่องสถานที่เพราะสี่วันจะไปทำการจัดกิจกรรมที่ต่างประเทศ ปีที่แล้วไปญี่ปุ่น ปีนี้ลงมติเป็นเอกฉันท์ว่าสถานที่จัดงานก็คือ ประเทศไทย อย่างว่าโรงเรียนคนมีอันจะกิน ใครอยากไปก็แค่จ่ายค่าตั๋วเครื่องบิน ส่วนเรื่องที่พักและอาหารการกินโรงเรียนเจ้าภาพจะจัดการให้ทั้งหมด ซิ่วหมินลุกแจกรายละเอียดเกี่ยวกับสถานที่ในประเทศไทยที่จะใช่จัดกิจกรรม
“สองวันแรกเราจะไปที่กรุงเทพก่อน สองวันสุดท้ายก็จะเป็นภูเก็ต ส่วนรายละเอียดกิจกรรมฉันจะแจกให้หลังจากถึงสนามบินสุวรรณภูมิ”
“กรุงเทพ ภูเก็ต น่าสนใจดีนิ”แทมินมองภาพเมืองหลวงของไทย และทะเลสีสวยของจังหวัดภูเก็ตอย่างถูกใจ ไม่เคยไปหรอกได้ยินแต่เพื่อนๆมาเล่าให้ฟังว่าสวยมาก
“ก็แน่สิ ก็พวกฉันฉลาดนิ ไม่ได้โง่เหมือนพวกแก พาไปถึงอียิปต์ตอนเขายิงกัน หึ”ลู่ฮานแขวะคู่อริ เพราะตอนธันเดอร์เป็นเจ้าภาพ ประเทศที่เลือกคืออียิปต์ เนื่องจากวางแผนไว้ล่วงหน้าหลายเดือนไม่สามารถคาดการณ์ล่วงหน้าได้ว่าจะเกิดการประท้วงทำให้การไปจัดกิจกรรมที่ต่างประเทศต้องถูกยกเลิก
“ฮึ สะเออะฉันไม่ได้พูดกับแก”ปริ๊นซ์แห่งธันเดอร์ตอกกลับ แม้ใบหน้าของทั้งคู่จะเต็มไปด้วยบาดแผลแต่ก็ยังไม่วายหาเรื่องกัน ปริ๊นซ์ก็ต้องเป็นศัตรูกันนั่นคือสัจธรรม
“ไอ้แทมิน”คนหน้าหวานลุกพรวดขึ้น
“ทำไมวะ”แทมินลุกจ้องหนุ่มหน้าหวานที่มีดวตาคล้ายกวางไม่วางตาเช่นกัน
“อะแฮ่ม”เสียงกะแอมของคนที่นั่งไขว่ห้างอ่านรายละเอียดประเทศไทยอยู่ ทำเอาสองหนุ่มสะดุ้ง ทำท่ากระฟึดกระฟัดนั่งลงตามเดิมแต่ก็ไม่วายส่งสายตาเครียดแค้นให้กัน หนุ่มๆที่เหลือได้แต่ทำท่าจัดเสื้อผ้าของตัวเอง ทั้งที่ไม่ได้ผิดอะไรกลับทำตัวเหมือนวัวสันหลังหวะ ขนาดนั่งอ่านเอกสารไม่ได้มองใคร แต่แค่คนตัวเล็กกะแอมออกมาก็ทำให้เสือทั้งสองสะดุ้งได้ขนาดนี้ แสบทรวงจริงเชียว
หนึ่งอาทิตย์ก่อนการจักงานคิงส์ ปริ๊นซ์ นักรบ และประธานนักเรียนจะต้องมาอยู่ที่โรงเรียนเจ้าภาพเพื่อช่วยกันเตรียมความพร้อมของงาน ตึกรับแขกที่จะถูกเปิดปีละครั้งเท่านั้นตอนนี้ถูกจับจองจากผู้มาเยือนเรียบร้อย
(ได้เรื่องว่าไงบ้าง?)
“ก็ดี”
(ฉันขอเคลียร์อะไรๆให้เรียบร้อยก่อน)
“ได้อยู่แล้ว รีบๆเปิดตัวสักที ใครๆก็อยากรู้จักแกนะไอ้คิง”
(อีกไม่นาน ทุกคนจะได้รู้จักคิงแห่งธันเดอร์)
วันนี้เป็นวันสุดท้ายการรับสมัครAngel แต่ กล่องหย่อนชื่อผู้ต้องการสมัครกลับมีกระดาษแค่แผ่นเดียวอยู่ในกล่องใส แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้นักเรียนคนอื่นๆต่างฮือฮาได้แล้ว ใครกันนะใจกล้ามาหย่อนชื่อตัวเองลงกล่องมรณะนี่ กล่องใสถูกยกไปวางบนเวทีหน้าสนาม เพื่อเตรียมเปิดหลังจากเข้าแถวหน้าเสาธง เมื่อพิธีการหน้าธงจบลง ผู้อำนวยการก็ขึ้นมาบนเวที
“เอาละ นักเรียนทุกคน อีกสองวันก็จะถึงงาน Machine แล้วนะ ทุกคนคงจะทราบกันดี แต่ปีนี้มีสิ่งที่สำคัญกว่าทุกปี คือการแต่งตั้ง Angel”กล่อง ถูกยกมาวางข้างผู้อำนวยการ “ในกล่องมีแค่หนึ่งรายชื่อ ส่วนกล่องจากโรงเรียนอื่นๆก็ไม่มีใครมาสมัคร เพราะฉะนั้น รายชื่อของคนในกล่องจะถูกแต่งตั้งเป็น Angel ทันที โดยไม่มีการคัดเลือกใดๆทั้งสิ้น”เสียงฮือฮาดังไปทั่ว เจสสิก้าเกยคางไปบนไหล่ทิฟฟานี่จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ ในขณะที่ผู้อำนวยการล้วงกระดาษแผ่นนั้นออกมา คลี่กระดาษอ่านรายชื่อ Angel ผู้โชคร้าย
“ Angel ในปีนี้ คือ....” ทุกคนต่างเงียบเสียงลง ลุ้นจนยืนเป็นหุ่น “ทิฟฟานี่ ฮวัง ม.5/1”
เหมือนถูกน้ำแข็งสาดไปทั้งตัวทิฟฟานี่เบิกตาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เป็นไปได้ยังไง เธอไม่เคยย่างกายไปใกล้กล่องลงชื่อนั่นด้วยซ้ำ ผู้อำนวยการต้องอ่านชื่อผิดแน่ๆ เหล่านักเรียนต่างมองไปที่ Angel คน ใหม่ที่ยืนอึ้งอยู่ เจสสิก้าเม้มปากแน่น เธออยู่กับทิฟฟานี่แทบจะตลอดเวลา ทิฟฟานี่ไม่มีทางเอาชื่อตัวเองไปหย่อนลงในกล่องเองแน่ ใครกันนะ ใครกำลังเล่นตลก เจ้าของตายิ้มยืนตัวสั่นในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มือเล็กยื่นไปกุมมือเจสสิก้าที่ยืนอยู่ข้างหลังไว้แน่น
“สิก้า ฉันกลัว”น้ำตาเอ่อขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เสียงเรียกของผู้อำนวยการเรียกเธอขึ้นไปบนเวที แต่เธอกลับไม่สนใจเสียงนั้น
“อย่าร้องนะ ปะ ฉันเดินไปส่ง”เจสสิก้ายกมือขวากุมแก้มเพื่อนตัวเองไว้ ก่อนจะจูงมือเดินไปส่งบนเวที แล้วยืนรออยู่ตรงนั้น ข้างๆตัวก็คือลู่หาน
“เกิดอะไรขึ้น”ลู่หานกระซิบถามเพราะเสียงจากลำโพงดังแทรกเข้ามา
“ไม่รู้สิ ชื่อฟานี่อยู่ๆก็ไปอยู่ในกล่องนั้น นายว่ามันแปลกๆมั้ย?”คนตัวเล็กกระซิบตอบ คนหน้าหวานพยักตอบแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน ทิฟฟานี่อาจจะถูกใครสักคนแกล้ง แล้วใครกันละ
(Tiffny’s Part)
ตอนนี้ฉันเดินไปไหนก็ต้องถูกจับจ้องจากทุกสายตา เมื่อวานหลังจากฉันถูกแต่งตั้งให้เป็น Angel ก็ เจอแต่กับเรื่องร้ายๆกระถางต้นไม้จะหล่นใส่หัวบ้างละดีนะที่เทามาช่วยฉันทัน แล้วตอนที่ต้องเปลี่ยนชุดไปเรียนพละมีใครก็ไม่รู้เอาแชมพูมาราดบนพื้นห้องน้ำทำให้ฉันลื่นล้มก้นจ้ำเบ้าเต็มๆ สิก้าโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่เพราะจับมือใครดมได้ยากเลยทำได้แค่บ่นกระปอดกระแปด ทำไมล่ะ
ฉันไม่คิดที่จะอยู่ในตำแหน่งนี้ด้วยซ้ำ ตำแหน่งนี้ไม่เหมาะกับเด็กผู้หญิงคนไหนเลย ตราบใดที่ทั้งสามโรงเรียนยังเกลียดชังกันอยู่
การมาโรงเรียนเช้าๆมันดีอยู่อย่างคือคนยังน้อย ฉันมองแหวนทองคำขาวบนนิ้วนางข้างขวา แหวนประจำแหน่งของ Angel ก่อนจะถอนหายใจออกมา
ฉันต้องการคนปกป้องเหมือนเจสสิก้าบ้าง เดินเข้ามาในห้องเรียนก็เห็นว่ายังไม่มีใคร เฮ้อ ดีแล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียวT^T ปึง เสียงดังมาจากประตูห้องเรียน ฉันเงยหน้าขึ้นก็เห็นว่ามีกลุ่มชายหญิงมองมาทางนี้ ท่าทางไม่เป็นมิตรเลยสักนิด
“พะ พวกเธอมีอะไรรึเปล่า”ฉันรีบยืนขึ้น มองคนพวกนั้นไม่ไว้วางใจ เพราะดูจากสายตาแล้ว คงไม่ได้มาดีแน่
“ว่าไง Angel ดีใจด้วยนะกับตำแหน่ง”ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูจากเนกไทก็คงอยู่ม.6 เดินเข้ามาจับที่เนกไทฉันก่อนจะดึงมันจนปากฉันจะไปจูบกับยัยนี่อยู่แล้ว
“จะทำอะไรน่ะ ปล่อยฉันนะ”ฉันสะบัดตัวออกก่อนจะถอยหลังไปสองก้าว นี่ไงละสิ่งที่ฉันกำลังกลัวมันกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว
“คิดจะเป็นAngel กระชับความสัมพันธ์งั้นเหรอ แหวะน่ารังเกียจ”ผู้ชายอีกคนเดินเข้ามายืนข้างผู้หญิงก่อนหน้า
“ฉันไม่ได้อยากเป็น Angel นะ”ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง
“ไม่ได้อยากเป็นแต่กลับมีชื่อเธออยู่ในกล่องนั่นมันหมายความว่ายังไงฮะ”ผู้หญิงอีกคนเดินเข้ามาขนาบอีกข้าง กรี๊ด จะเข้ามาก็ช่วยเข้ามาพร้อมกันได้มั้ย แล้วพวกนี้พูดเบาๆไม่เป็นรึไงหูฉันจะแตก
“ฉันไม่ได้ทำ!!!”
แกกล้ามองหน้าฉันเหรอ”ยัยรุ่นพี่ตะคอกใส่หน้าฉัน ไม่ให้มองหน้าแล้วจะให้มองตาตุ่มรึไง ตอนนี้ฉันกลัวแต่ก็ต้องทำใจดีสู้เสือ
“ถ้าจะมาถามเรื่องไร้สาระฉันขอตัว”ฉันหันหลังเตรียมจะเดินหนีแต่ก็รู้สึกถึง แรงกระชากเจ็บไปทั้งหัว ฉันถูกกระชากผมทำให้ร่างหงายหลังล้มลงกระแทกลงกับพื้น
เพียะ!! ความรู้สึกคือชาแก้มข้างซ้ายไปทั้งแถบ ฉันทำอะไรผิดนักหนาทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ด้วย ค่อยๆพยุงตัวให้ลุกขึ้นแต่ก็ถูกผู้หญิงอีกคนถีบเข้าที่หน้าท้องทำให้ต้องทรุดลงไปกับพื้นอีก ฉันเจ็บไปทั้งตัว หายใจก็ไม่ค่อยออกแล้ว ทำไมถึงเจ็บขนาดนี้ เจ็บจัง
“แกไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น”จะทำอะไรฉันอีกแค่นี้ฉันก็เจ็บจะแย่อยู่แล้วนะ ยัยรุ่นพี่กระชากผมฉันให้เดินตามไปที่ลิฟต์เพื่อลงมาชั้นล่าง ลากมาถึงหน้าตึกก่อนจะผลักลงกับพื้นถนน ตอนนี้นักเรียนคนอื่นเริ่มทยอยกันมาบ้างแล้ว แต่กลับไม่มีใครคิดจะเข้ามาช่วยฉันสักคน ใจร้าย
“เธอจะทำอะไร อย่าทำอะไรบ้าๆนะ”พวกนั้นถือถุงบ้างอย่างออกมา แล้วล้วงเข้าไปฉันเบิกตาขึ้น นักเรียนที่มาถึงโรงเรียนเข้ามามุงดูเหตุการณ์
“เจอไข่เน่าสักหน่อย นี่แน่ะ”ฉันยกมือปิดหน้า เมื่อไข่เน่านับสิปฟองปามาที่ร่างไม่ยั้ง ทั้งเจ็บทั้งเหม็นไม่มีแรงที่จะเรียกให้ใครช่วย ไม่มีแรงที่จะร้องไห้ด้วยซ้ำ ฮึก ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยฉันที สิก้าช่วยฟานี่ด้วย
“หยุดนะ”เสียงเข้มทรงอำนาจดังขึ้น ฉันยกมือที่ปิดหน้าออก ก็เห็นว่าเป็นเลย์ยืนหน้าเครียดอยู่ มองไปที่กลุ่มที่ทำร้ายฉันอย่างกินเลือดกินเนื้อ ตามมาด้วยสิก้า ไคแล้วก็ดีโอ
“ฟานี่”สิก้าวิ่งเข้ามาหาฉัน ฉันรีบเขยื้อนตัวหนี ตัวฉันสกปรกถ้าสิก้าเข้ามาก็จะพลอยสกปรกไปด้วย
“อย่าเข้ามาสิก้าฮึก ฉันสกปรก ฮือๆๆ”แค่เห็นสายตาห่วงใยที่สิก้าส่งมาให้มันทำให้น้ำตาที่ฉันกลั่นไว้ไหลออกมา
“แต่ฉันไม่ได้กลัวสกปรกนะ ฉันเป็นห่วงเธอ”สิก้าค้านจะเข้ามาพยุงฉัน ทันทีที่สบตากัน ก็เห็นว่าตากลมของเพื่อนเอ่อไปด้วยน้ำใส เจสสิก้าเป็นห่วงฉันจริงๆ
“อย่า อย่าเข้ามาขอร้องล่ะ”ใครก็ตามไม่ควรจะมาสกปรกเพราะฉัน ดีโอถอดเสื้อสูทตัวนอกออกคลุมให้ แล้วจะพยุงอีกคนแต่ฉันก็ขืนตัวไว้ ฉันสกปรกคนเดียวก็พอแล้ว ทว่าอยู่ๆตัวก็ลอยขึ้นพอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นใครบางคนที่ชอบทำให้ใจฉันเต้นแรงได้เสมอ
“ถ้าไม่พยุง แปลว่าอุ้มได้ใช่มั้ย”เลย์ทำหน้าจริงจัง ไม่ต่างกับตอนที่โกรธเจสสิก้า ทำให้ฉันเถียงไม่ออกแม้แต่คำเดียว
“ปะ ปล่อยเถอะนายจะเหม็นนะ”ฉันสูดน้ำมูก ก่อนจะบอกคนที่อุ้มอยู่
“ต่อให้เหม็นกว่านี้ก็ยอม”เราสบตากัน ก่อนที่เลย์จะเบือนหน้าไปทางคนที่ทำร้ายฉันที่ยืนหัวหดกันอยู่ “แต่ถ้าฟานี่เป็นอะไรไป ฉันไม่ยอมแน่!!!!!”คำพูดของเขาทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงอย่างไม่น่าให้อภัย น้ำตาไหลเต็มแก้มของฉัน เลย์เตรียมจะเดินแต่ก่อนออกไปก็ไม่ลืมสั่งคนที่อยู่
“แสบ เคลียร์!!!”
(Jessica’s Part)
ฉันยืดตัวขึ้นมองแผ่นหลังพี่ชายที่อุ้มฟานี่จนลับตา ก่อนจะสะบัดหน้าไปมองพวกที่ทำร้ายเพื่อนสนิท กล้าดียังไงมาทำให้เพื่อนของเจสสิก้าเจ็บ อย่าหวังอย่าจะได้ตายดีเลย ฉันจะเดินเข้าไปหาพวกนั้นแต่ดีโอดึงแขนไว้
“พี่จัดการเอง”กัมจงเป็นคนพูดแทน สองคนนี้ห่วงฉันไม่เข้าท่าเลยให้ตายเถอะ
“เราจะเคลียร์ด้วยมือเราเอง”ฉันปัดมือดโยออกจากไหล่แล้วเดินเลยกัมจงไปหาพวกที่ยืนตัวสั่นอยู่ไม่ไกล
“ธะ...เธอไม่มีสิทธิ์ทำอะไรพวกเรา...ไม่มี”ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
“ทำได้สิ”ทว่าเสียงทุ้มของใครบางคนก็แทรกผ่านอากาศเข้ามาภายในวงล้อม ก่อนที่ร่างสูงชะลูดจะปรากฏท่ามกลางลูกสะมุนของเขา
“คิง”พวกก่อเรื่องหน้าซีดกว่าเก่า คือจะบอกยังได้ดี เหมือนพวกที่แช่น้ำแข็งนานเป็นชั่วโมงแล้วกำลังจะขาดใจตายเลยแหละ
“ยัยนี่เป็นควีนของพวกเธอ มีสิทธิ์ลงโทษพวกที่ทำผิดกฎทุกคน!”สองสิงห์ที่เหลือขมวดคิ้วทันทีที่คริสพูดจบ ก่อนจะหันมาสบตากันอย่างขอความเห็น คนอื่นๆก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้ทุกคนคิดว่าที่คิงแต่งตั้งเจสสิก้าขึ้นมาดำรงตำแหน่งควีนเพราะต้องการจะกลั้นแกล้งได้สะดวก ใครจะนึกถึงว่าเขาจะให้อำนาจการเป็นควีนอย่างเต็มตัวกับเธอด้วย
“ช่วยหน่อยไป”ปรายตาบอกทหารสองคนที่ยืนขนาบข้างของตัวเอง ก่อนจะเบนไปสบตากับร่างเล็กที่กอดอกมองมาทางเขาอยู่ก่อนหน้านี้ คิ้วที่บากแสดงความเถื่อนเลิกขึ้นเชิงจะถามว่ามีปัญหาอะไร เจสสิก้าก็ทำเป็นไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระเพื่อจะตอบว่าไม่มี
บ่อโคลนน้ำหมักชีวภาพของโรงเรียนถูกเปิดออก กลิ่นเหม็นของมันลอยคละคลุ้งไปทั่ว จนหลายคนเบะหน้า ทว่าทหารที่คริสส่งมากลับทำหน้านิ่งแล้วยืนแข็งท่อราวกับหุ่นปั้น เจสสิก้าหรี่ตามองหน้าของคนที่ทำร้ายเพื่อนตัวเองให้ชัดๆเพื่อจะจดจำรายละเอียดไว้
“จะให้เราทำยังไงกับคนพวกนี้ครับ”เจสสิก้าถึงกับสะดุ้งเมื่อทหารเอโพล่งขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เหมือนทหารจริงๆด้วย
“ทำให้พวกนี้เหม็นกว่าทิฟฟานี่ร้อยเท่า ผลักลงไป”ร่างของนักเรียนเกเรพวกนั้นจะถูกดันหลังให้ลงไปนั่งแช่เพื่อสงบสติอารมณ์ บางคนถึงกับปล่อยโฮร้องขอความเห็นใจออกมา“ฝากหน่อยนะ เฝ้าจนกว่าจะถึงคาบโฮมรูมค่อยปล่อย”
“ครับ”รับคำสั่งด้วยน้ำเสียหนักแน่นหน้าตาก็จริงจัง
คนตัวเล็กยกมือเกาแก้มเบาๆ“คือพวกนายไม่ต้องทำเป็นพิธีรีตองกับฉันก็ได้ ฉันไม่ใช่คิงพวกนายนะ”
“แต่เธอคือควีนครับ”
“แค่ในนาม”
“ครับ”
“เข้าใจที่พูดปะเนี่ย”
“เข้าใจว่า”
“ครับ...ควีน”
“โอเค”เจสสิก้ายกมือขึ้นทั้งสองข้างอย่างยอมแพ้ เห็นสองคนนี้หน้านิ่งๆแต่เล่นแง่เก่งไม่เบาเลยแฮะ ไม่น่าละถึงเดินเหินไปไหนกับนายคิงคองได้ตลอดเวลา กวนประสาทพอๆกัน
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็ตรงมาหาทิฟฟานี่ที่โรงพยาบาล ดีโอส่งเสียงไล่หลังบอกให้ระวังเพราะเธอวิ่ง แต่ก็ยังทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจ ความเป็นห่วงเพื่อนมันมีมากกว่าอะไรเลยนี่นา ทันทีที่ผลักประตูห้องคนเจ็บเข้ามา ก็เจอเพื่อนสนิทนั่งดันมือหนาของพี่ชายอยู่
“เลย์ทำอะไรน่ะ”ตรงไปดึงคนตัวโตให้ออกห่างจากคนบนเตียง
“จะป้อนข้าวไง”แฝดคนโตตอบ
“ก็เรากินเองได้ เราบอกแล้ว”ฟานี่พูดแทรก
“มือมีแรงหรือเปล่าละ ถือช้อนยังไม่ไหวเลย”เลย์เถียงกลับ
“เราจะกินเอง”
“โอเค งั้นพี่ฝากหน่อยนะแสบ ยาแก้ปวดอยู่ตรงนี้ กินเสร็จแล้วอย่าลืมกินยาด้วย”ดันแก้วยามาใกล้ถาดอาหาร ก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป ทิ้งให้แฝดสามมองตามตาปริบๆ ทิฟฟานี่มุ่ยปากอย่างเอาแต่ใจแล้วสะบัดหน้าไปทางอื่น เจสสิก้ามองหน้าพี่ชายอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร
“พวกตัวไปดูเลย์หน่อยไป เดี๋ยเรามีเรื่องจะคุยกับฟานี่”ทุกคนพยักหน้าก่อนจะออกจากห้องไป เมื่อในห้องเหลือแค่ควีนกับเอนเจิล เนตรกลมสวยไล่สายตามองรอบช้ำบนใบหน้าสะสวยของเพื่อน ในใจก็อดสงสารไม่ได้ ทิฟฟานี่ไม่ควรจะมาเจออะไรแบบนี้จริงๆ ลองมาทำกับเธอบ้างสิ ผ่านด่านสามสิงห์ไปก่อนเถอะ
นั่นสิ...ถ้าเป็นเธอ
“สิก้ามีอะไรเหรอ”ทิฟฟานี่ถามในขณะที่ขยับตัวก็ต้องเบะหน้าเพราะคงร้าวไปทั้งตัว เจสสิก้ามองแหวนที่คนเจ็บสวมอยู่บนนิ้วนางข้างขวา ใช้มือแตะมันเบาๆ
“แหวนนี่ ถ้ามันสร้างปัญหามาก ก็ถอดมันออกเถอะฟานี่”เอนเจิลขมวดคิ้วเป็นปม
“มะหมายความว่ายังไงเหรอ”ฟานี่สบตาฉันก่อนจะเบิกตากว้าง“สิก้าคงไม่....”
“ฉันจะเป็น Angel แทนเธอเอง”ทิฟฟานี่สั่นเร็วแรงเพื่อจะปฏิเสธ
“ไม่ได้หรอก ถ้าเธอเจอแบบฉันอีกจะทำยังไง”
“เธอรู้ทิฟฟานี่ว่าใครก็ทำอะไรฉันไม่ได้ เพราะฉันไม่ยอม”เราสบตากันราวกับจะบอกถึงความเชื่อมั่นที่มืออยู่เต็มเปี่ยม จนกระทั่งเป็นคนเจ็บเองที่เสมองไปทางอื่นย่างจำนน
“สัญญาได้มั้ย”
“อืม”พยักหน้าแล้วยื่นมือไปรับแหวนประจับตำแหน่งเอนเจิลมาสวม“ฉันจะแลทั้งเธอ ดูแลหัวใจเธอด้วย”เอนเจิลคนใหม่ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยออกมาอย่างรู้ทัน ในขณะที่ทิฟฟานี่แก้มแดงก่ำเป็นลูกมะเขือเทศ
“พูดเรื่องอะไรเนี่ย”
“แหม~ ก็เห็นๆกันอยู่ เลย์เจ้าชู้ก็จริงน๊า แต่ไม่เคยเห็นหมอนั่นแคร์ใครขนาดนี้เลยอะ คนแถวนี้โชคดีจริงๆ”เหล่ตามองคนที่เขินจนแก้มแดงไปหมด ทิฟฟานี่เบือนหน้าหนีก่อนจะทิ้งตัวลงบนนอนบนเตียงกว้าง ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงหนีสายตารู้ทันของเพื่อนรัก
สามสิงห์ถลึงตามองแหวนในมือน้องสาว หลังจากเจสสิก้าเปิดประตูห้องคนเจ็บออกมา ไคคือคนแรกที่สติแตกก่อนคนอื่น ใช่ว่าเขาจะอยากเห็นแก่ตัวปล่อยให้ทิฟฟานี่เผชิญชะตากรรมอะไรแบบนี้หรอกนะ แต่ถ้าลองคิดว่าคนที่เจ็บตัวคือยัยตัวแสบของพวกเขา แค่นึกก็ปวดจนใจจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ
ทว่าต่อให้ขัดแทบตามเจสสิก้าก็ไม่มีทีท่าว่าจะอ่อนข้อให้เลย ยังยืนกร้านจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้มันจบภายในรุ่นนี้เอง ยังไงซะเรื่องราวบาดหมางทั้งหมดจะต้องจบลง จบก่อนที่เธอจะไปจากโรงเรียนนี้!
ผลัก ผลัก ผลัก !!!!!!
หมัดหลุนๆของชายหนุ่มกระแทกเข้ากับผนังอย่างเหลืออด ปล่อยให้เลือดโง่ๆของเขาไหลออกมาจากตัวซะบ้าง ไม่น่าเสนอเรื่อง Angel บ้าๆนั่นขึ้นมาเลย ไม่อย่างนั้นเจสสิก้าคงไม่ต้องตกอยู่ในอันตราย แค่คิดว่าอยากหาอะไรๆสนุกทำ ไม่คิดเลยว่าเหล่าผู้อำนวยการทั้งสามจะเห็นดีเห็นชอบลงมติ ให้มีการแต่งตั้ง Angel ในปีนี้ แล้วเขาก็ดันปล่อยเลยตามเลย เพราะคิดว่าปีนี้ไม่มีคนสนใจที่จะสมัครตำแหน่งนี้แน่นอน สุดท้ายกลับมีชื่อทิฟฟานี่อยู่ในกล่องนั้น ใครกันนะ มันคิดจะทำอะไรกันแน่ ร่างของคิงแห่งธันเดอร์ค่อยนั่งลงกับพื้นอย่างหมดแรง ถ้าเจสสิก้าเป็นอะไรไปแล้วเขาจะทำยังไง!
ฟรึบ!!!!คนตัวเล็กหันไปตามเสียง มองไปรอบๆตัวก็ไม่เห็นว่าจะมีสิ่งผิดปกติ อะไรกัน แค่แอบมางีบสวนหลังโรงเรียน ยังมีใครตามมารบกวนอีกหรือไง อุตส่าห์หนีพวกนั้นมาได้แล้วเชียว ไหมบอกว่างาน Machine ยุ่งมากทำไมยังมีเวลามาตามเธออีก มือเล็กขยี้ตาก่อนจะยันตัวขึ้นจากพื้นหญ้า อ้าปากหาวกว้างบิดขี้เกียจไปมา
“ยัยขี้เซา”หันไปตามสียงก็ไม่เห็นว่าจะมีใคร
“เสียงใครน่ะ ออกมานะ”มากวนเธอจนตื่นยังไม่กล้าโผล่หัวออกมาอีกเหรอ “ได้ ไม่ยอมโผล่หัวออกมาใช่มั้ย”
“....”
“นี่แน่ะๆๆๆๆๆ”วิ่งไปด้วยความรวดเร็วเพื่อเปิดก๊อกน้ำ หยิบสายยางที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาฉีดไปรอบๆตัว ไม่ออกมาก็ให้มันรู้ไปสิ
“ย๊า! ยอมแล้วๆๆๆๆๆๆ”เสียงทุ้มดังมาจากพุ่มไม้ เจสสิก้าชะงักวางสายยางลง เดินไปแหวกพุ่มไม้ ก็เห็นว่าเป็นคนที่คุ้นหน้ากันดีนั่งกอดตัวเองปากสั่นอยู่
“แบคฮยอน!!!!”
“อะ นี่”เจสสิก้ายื่นกระป่องชาอุ่นๆส่งให้แบคฮยอน ตอนนี้เขาเปลี่ยนเป็นชุดพละของไพลอสแล้วเรียบร้อย เอามาจากไหนนะเหรอ ที่เดิมที่พาเซฮุนไปเปลี่ยนนั่นแหละ ก่อนจะพากันมานั่งอยู่ในสวนที่เจสสิก้ามาแอบหลับเมื่อครู่
“ขอบใจนะ”คนผิวขาวจัดยิ้มออกมาอย่างน่ารัก กุมกระป๋องด้วยสองมือ เจสสิก้าได้แต่มองท่าทางราวกับหมากระเป๋าอย่างเอ็นดู ขนาดเป็นผู้ชายนะ ยังน่ารักขนาดนี้ ถ้าป็นผู้หญิงผู้ชายคงจีบตรึม แบคฮยอนเป็นเพื่อนห้องเดียวกับเธอ ยุนอา ยูริ ซอฮยอนและเซฮุนตอนเรียนที่ธันเดอร์ แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากหรอก คนข้างตัวจะสนิทกับเซฮุนมากกว่า อ้อ แต่เธอกับเพื่อนๆก็สนิทกับแทยอนพี่สาวฝาแฝดของหมอนี่เหมือนกันนะ
“นายมาที่นี่ทำไม”แบคฮยอนควรจะอยู่ที่โรงเรียนเขาสิแล้วทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ ตำแหน่งหน้าที่ก็ไม่ได้มีกับเขา
“ฉันมาธุระนิดหน่อยน่ะ ว่าแต่เธอเถอะมาแอบนอนคนเดียวแบบนี้ประจำเลยนะ”คนเปียกหมาดๆทำหน้าบึ้ง ก็ตอนอยู่ที่ธันเดอร์เจสสิก้าก็ชอบโดดเรียนมานอนแบบนี้
“ก็คนมันง่วงนิ ว่าแต่มาหาโอโซลทำไมเหรอ”คนตัวเล็กเอียงคอมองแบคฮยอน จนเขาต้องหลบตากลมแบ๋วนั่น ก่อนได้รับคำตอบ เจสสิก้าก็สังเกตเห็นมือที่ถูกผ้าพันแผลพันเอาไว้เสียก่อน“มือนายไปโดนอะไรมาน่ะ”ถือวิสาสะยกมือขึ้นมาสำรวจ หลังมือยังมีเลือดซึมอยู่เลย
“เออ โดนมีดบาดน่ะ เธออย่าสนใจเลยนะ”คนร้อนตัวรีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว Angel ผงะไปเล็กน้อย กะพริบตาปริบๆมองคนที่เอาแต่แก้มแดงเทือก...อะไรของเขา
“อ่อ โอเค ไม่ถามก็ได้”คนตัวเล็กสะบัดหน้าหนีก่อนจะลุกขึ้น แต่ก่อนจะเดินก็ถูกมือคนที่นั่งอยู่ดึงชายเสื้อไว้
“ดะ เดี๋ยวสิ”ใบหน้าน่ารักหันมาเลิกคิ้วขึ้นแทนคำถาม “คราวหลังอย่ามาที่นี่คนเดียวอีกนะ”พูดจบแบคฮยอนก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เจสสิก้าได้แต่ยืนเกาหัวอย่างงุนงง
เอนเจิลนั่งหน้าหงิกในอาคารรับรองแขกของไพลอส คนตัวเล็กต้องทนต่อสายตาจะกินเลือดกินเนื้อ ถึงมันไม่ได้ทำให้เธอสะทกสะท้านสักนิดเลยก็เถอะ ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย แค่ไปหาที่นอน เฮอะ!!!
เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้
เมื่อเปิดประตูห้องเรียนเข้ามาเจอกับพวกคิง ปริ๊นซ์ นักรบ และประธานนักเรียนทั้งหลาย พวกเขาออกันอยู่ในห้องเรียนของเธอ พอทุกคนหันมาที่คนตัวเล็ก ก็แย่งกันบ่นใส่หูไม่หยุด เอาละ ยกตัวอย่างเช่น
“แสบวันหลังจะไปไหนต้องบอกพี่ก่อนนะ อย่าหายไปแบบนี้อีก” ดีโอ
“แสบหายไปไหนมา พวกฉันตามหาแทบแย่ อะ แต่ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอหรอกนะ” ลู่หาน
“ยัยทาส หายหัวไปไหนมาฮะรู้มั้ย ว่าพวกฉันต้องวุ่นวายตามหาเธอไปทั่ว โง่จริงๆ ยัยขี้เหร่ ยัยอัปลักษณ์ มันเสียเวลาอันมีค่าของฉันรู้มั้ยฮะ” คริส
“ยัยปีศาจ ชอบสร้างความปัญหาไปทั่ว เธอนี่มันไม่มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งรึไง ชอบทำร้ายร่างกายฉันไม่พอ ยังมาทำให้ฉันหัวเสียอีกนะ”ชานยอล
“แกจะทำให้ฉันเป็นโรคประสาทตายอยู่แล้วรู้บ้างมั้ยฮะ ยัยซื่อบื้อ ซุ่มซ่ามแบบนี้ยังจะชอบไปไหนมาไหนคนเดียวอีก” เซฮุน
นี่ไงละเสียงบ่นที่ทำให้ Angel มานั่งหน้าหงิกหน้างออยู่แบบนี้ ที่จริงมีมากกว่านี้ แต่ขอยกตัวอย่างแค่นี้ก่อนแล้วกัน
“โอ๊ย!!! เลิกมองฉันแบบนี้สักที พวกนายด่าฉันด้วยสายตาอยู่ฉันรู้นะ”ร่างเล็กเด้งตัวขึ้นจากโซฟา จิกตาใส่หนุ่มๆที่มองมาที่เธออยู่ก่อนแล้ว ทำเอาคนที่ถูกจ้องตากลับต้องรีบเบือนหนี จะไม่ให้พวกเขาโกรธได้ไงกัน ในเมื่อแหวนที่เจสสิก้าใส่ ใครเห็นก็ต้องรู้แล้วว่าคนตัวเล็กเป็น เอนเจิลถ้าปล่อยให้คลาดสายตา ก็คงหนีไปไหนมาไหนคนเดียวอีก
“เธอก็หัดอยู่ให้เป็นที่เป็นทางหน่อยสิ อยู่ในฐานะอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ”ชานยอลตอบหน้าบึ้ง ยอมรับว่าเป็นห่วงยัยนี่จริงๆ แต่ก็ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน
“แล้วทำไมนายไม่ใช้หูนายตรวจจับคลื่นความร้อนจากตัวฉันล่ะ”คนตัวเล็กตอบสีหน้ากวนโอ๊ย คิงแห่งเซนเจอร์ถึงกับต้องควันออกหู ไม่กัดเขาสักวันจะตายหรือไง ยัยปีศาจ!!!! ลุกขึ้นจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่าง ไม่จริงจังนัก เพราะเขาเริ่มจะชินกับการที่ต้องต่อปากต่อคำกับเธอเข้าเสียแล้ว ถ้าไม่ได้มีเรื่องกันคงไม่ใช่
ชานยอล VS เจสสิก้า
“ทำไมฮะ”เจสสิก้ายืนเท้าสะเอวมองคนสูงกว่ากลับ และเป็นชานยอลที่ต้องยอมแพ้ นั่งลงตามเดิม คนอื่นๆได้แต่มองหน้ากันยิ้มขำ ชานยอลได้แต่ทำหน้ามุ่ย แย่ชะมัดต้องมาเสียทีผู้หญิงต่อหน้าศัตรู เจสสิก้ายิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย ก่อนสายตาจะไปหยุดที่มือของเพื่อนสนิท ไม่รอช้ารีบคว้ามือที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลขึ้น
“มือแกไปโดนอะไรมา!!!!”
สามสิงห์หน้าบอกบุญไม่รับมองน้องสาวนั่งทำแผลที่หลังมือให้น้องชายข้างบ้าน เห็นแล้วยิ่งหงุดหงิดอยากกระชากตัวน้องสาวให้ออกห่าง ติดตรงที่เจสสิก้าคงโกรธไปสามวันแปดวัน และแน่นอนว่าพวกเขาคงทนไม่ได้แน่ ตอนแรกดีโออาสาทำแผลให้เซฮุน สุดท้ายก็ถูกน้องสาวไล่ให้มานั่งอยู่มุมห้องข้างๆคิงแห่งไพลอสนี่ไง ก็เล่นมือหนักลาดแอลกอฮอล์ลงบนมือเซฮุน เจสสิก้าตวาดเขาลั่นจนคนทั้งห้องโถงสะดุ้ง โธ่เอ๊ย! จะห่วงอะไรกันนักกันหนา แผลแค่นี้มันไม่ตายง่ายๆหรอก
“เจ็บมากมั้ย แกนี่น่า ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อย”เจสสิก้าบรรจงใช้สำลีที่มีทิงเจอร์ทาไปบน หลังมือเพื่อนสนิท ที่เป็นแผลเหวอะหวะอย่างเบามือที่สุด พลางเปาลมให้ด้วยเพียงมีความเชื่อว่าแผลจะสมานกันเร็วขึ้น ปากก็ถามเซฮุนด้วยความเป็นห่วง การกระทำทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของทุกคนที่อยู่ให้ห้องโถง รวมถึงคนที่เธอกำลังทำแผลให้อยู่ นักรบสุดหล่อลอบยิ้มมุมปาก เวลาที่เจสสิก้าเป็นห่วงมันทำให้หัวใจเขาพองโต และทั้งน้ำเสียงและสายตากลมโตนั้นทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองพิเศษกว่าทุกคน
คนหน้าหวานยืนพิงผนังห้อง เผลอกำหมัดแน่น เขาเป็นแบบนี้อีกแล้ว รู้สึกอิจฉาคนที่ได้เข้าใกล้และได้รับความห่วงใยจากเจสสิก้า มันคืออะไรกันแน่ เขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับเด็กหนุ่ม ไม่เข้าใจแม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง ความรู้สึกที่มีต่อคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นมันคืออะไรกันแน่ ห่วงในฐานะน้องสาวหรือหวงในฐานะคน...รัก รัก !!!! รักงั้นเหรอ ลู่หานยกมือขึ้นทาบอกซ้ายของตัวเอง หัวใจมันกำลังจะบอกบางอย่างกับเขา คำตอบที่เขากลัว เขากำลังตกหลุมรักคนที่ไม่ควรจะรัก เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีทาง ความรู้สึกในตอนนี้ เดี๋ยวสักพักก็คงจะหายไป
คิงแห่งเซนเจอร์เมินใบหน้าหนี ตั้งแต่เห็นยัยปีศาจของเขาจับมือของไอ้นักรบแห่งธันเดอร์นั่นแล้ว ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ใจมันกระตุกชอบกล ไม่ชอบที่เห็นคนตัวเล็กจับเนื้อต้องตัวใคร ไม่ชอบที่จะเห็นเธอยิ้มให้คนอื่นไปทั่ว ถ้าเขาเจ็บเหมือนไอ้หมอนั่นบ้าง ยัยปีศาจจะเป็นห่วงเขาแบบนี้หรือเปล่า อยากลองเจ็บดูสักครั้ง เผื่อจะได้เห็นแววตาห่วงใยระคนร้อนรนจากคนตัวเล็กมองมาที่เขา ชานยอลผงะดึงตัวเองออกจากความคิดบ้าๆนั่น เขาต้องเมาอะไรสักอย่าง ไม่อย่างนั้นคงไม่มีความคิดพึลึกพิลั่นแบบนี้แน่!!!!
เพล้ง!!!!! เสียงบางอย่างกระทบลงกับพื้นดังขึ้น คนตัวเล็กที่กำลังใช้ผ้าพันแผล พันแผลให้คนเจ็บถึงกับสะดุ้ง คนทั้งห้องโถงหันไปมองต้นเสียงก็เห็นร่างสูงของคริสยืนกอดอกอยู่ข้างดีโอ สายตาไปหยุดที่พื้น แจกันดอกไม้ที่เคยตั้งอยู่บนโต๊ะ เวลานี้กลับแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
“โทษที...ลมมันแรง”ยักไหล่แล้วก้าวออกจากห้องโถงไป แถจนตัวถลอกก็ไม่มีใครคิดจะเชื่อ ถึงจะเปิดหน้าต่างทุกบาน แต่ลมก็คงไม่แรงพอจะทำให้แจกันตกลงมานอนแอ้งแม้งบนพื้นได้หรอก
เสียงสัญญาณพักเที่ยงดังขึ้นนักเรียนต่างทยอยออกมาจากห้องเรียน ต่างหัวเราะ พูดคุยกัน เพราะเวลานี่มันเวลาสวรรค์ชัดๆ คงมีแต่เจสสิก้าเท่านั้นที่คิดว่ามันเป็นเวลานรก เพราะเพียงแค่ออกมาจากห้องเรียนก็เห็นนายหน้าหวานยืนล้วงกระเป๋ารออยู่แล้ว
“แหม เฝ้าเช้ายันเย็น”เทาที่เดินตามเจสสิก้าออกมาจากห้องอดแซวไม่ได้ เก๊กเข้าไปเถอะ เดี๋ยวก็เก๊กไม่ออกแล้ว ตัวจริงเขามาแล้วจะหนาว
“นายมาทำไมอีกฮะ พอก่อนมั้ย ให้ฉันอยู่กับตัวเองบ้าง”
“ไปกันเถอะน๊า”ปริ๊นซ์หน้าหวานคว้าข้อมือเอนเจิลให้เดินตาม แต่ข้อมืออีกข้างของเจสสิก้ากลับถูกรั้งจากใครอีกคน
“ยัยนี่ต้องไปกับฉัน”คนมาใหม่พูดเสียงเข้ม ลู่หานหันกลับไปมองหน้าเขาเขม็ง
“แกมาได้ไง”เจสสิก้ามองผ่านหลังเพื่อนไปก็ไม่เห็นใครมาด้วย ถึงจะอนุญาตให้เข้ามาอยู่ในไพลอสได้ แต่ก็ใช่ว่าจะมาเดินเพ่นพ่านได้นะ ไม่ระวังตัวเอาซะเลยไอ้นักรบเอ๊ย
“ขึ้นลิฟท์มา”เซฮุนทำหน้าทะเล้นส่งให้เพื่อนสนิท เจสสิก้าแยกเขี้ยวใส่เขาทั้งที่ข้อมือทั้งสองข้างของเธอถูกสองหนุ่มจับไว้คนละข้าง และไม่มีใครปล่อยมันออกง่ายๆซะด้วย
นักเรียนที่จะเตรียมตัวไปทานข้าวกลับล้มเลิกความตั้งใจยืนล้อมทั้งสี่คนไว้ เทายกมือขึ้นเกาหัวอย่างเบื่อหน่าย อะไรกันนักกันหนาวะ ไม่เอาแล้ว ปล่อยให้เคลียร์กันเองแล้วกัน เทาคนนี้หิวแล้ว เร็วเท่าความคิดนักรบหน้าเข้มก็แทรกตัวออกจากวงล้อมตรงไปที่โรงอาหารอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้อีกสองหนุ่มจ้องหน้ากันเหมือนเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อน กับหญิงสาวที่ยืนไม่รู้เรื่องรู้ราวกั้นกลางไว้
“สิก้าไปกับฉัน”เซฮุนดึงมือเจสสิก้าให้เดินตาม
“แสบไปกับเราดีกว่า”ลู่หานก็ไม่ท่าทีว่าจะยอมแพ้ ฉุดเจสสิก้าให้เข้ามาหาตัวเอง คนตรงกลางก็หัวโคลงไปมาเหมือนตุ๊กตาล้มลุก
“เพื่อนฉันก็ต้องไปกับฉันสิ”
“ฮึ แน่ใจนะว่าคิดแค่เพื่อน”เซฮุนชะงักจนเผลอปล่อยมือคนตัวเล็ก เป็นจังหวะที่ลู่หานดึงเจสสิก้าเข้าหาตัว ทำให้ร่างบางปะทะเข้ากับแผงอกแกร่ง คนหน้าหวานกลัวเจสสิก้าจะล้มจึงโอบใหล่เล็กไว้ เหมือนกับถูกกอดทางอ้อมไปโดยปริยาย ใบหน้าน่ารักเงยหน้าเตรียมเฮ้ว ทว่าลู่ฮานที่ก้มมองเธออยู่แล้ว มีแววตาจริงจังที่ไม่เคยเห็นทำเอาเกิดอาการหาปากไม่เจอ อะ...อะไรกันทำไมต้องทำสีหน้าจริงจังขนาดนั้นด้วย
คนที่มุงดูแทบหยุดหายใจ อยากรู้จริงๆว่าใครที่ Angel จะเลือก
“สิก้าแกมานี่เลย”เซฮุนได้สติเข้าไปดึงเพื่อนสนิทออกจากคนหน้าหวาน ลู่หานที่อึ้งกับสัมผัสเมื่อคู่จึงปล่อยมือออกอย่างง่ายดาย
“โอ๊ย!! หยุดได้แล้ว เลิกดึงฉันไปมาสักทีได้มั้ยฮะ ไม่กงไม่กินมันแล้วข้าวน่ะ”คนตัวเล็กทนไม่ไหว ดิ้นออกจากการเกาะกุมของเซฮุนมายืนอยู่ระหว่างกลางเหมือนเดิม ยกมือปาดเหงื่อที่ซึมจากหน้าผาก ขนาดยังไม่ได้สู้รบกับพวกไม่หวังดี แต่มาสู้รบกับพวกนี้เธอยังแทบจะหมดแรงแล้ว
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ”คนมาใหม่สามคนเดินเข้ามาในวงล้อม
“ซูโฮ>///////<”เจสสิก้าลืมเรื่องสองหนุ่มก่อนหน้าจนหมดเมื่อผู้ชายในฝันของเธอเดินเข้ามา ชานยอลได้แต่เบ้ปากอย่างหมั้นไส้ ยัยบ้าเอ๊ย ที่กับเขาด่าได้ด่าดี
“เธอนี่ถ้าจะชอบจริง”มาร์คยิ้มขำ รู้อยู่หรอกว่าเจสสิก้าก็แค่หลง แต่อยากพูดให้คนแถวนี้อารมณ์เสียเล่นเท่านั้นแหละ
“บ้าน่า นายนี่พูดความจริงอยู่เรื่อยเลยนะมาร์ค”คนตัวเล็กยืนบิดไปมาอย่างเขินอาย เซฮุนทำปากยื่น ลู่ฮานหรี่ตามองท่าทางของคนตรงหน้าอย่างทึ่งๆ เมื่อกี้ยังโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่เลยนะ “ว่าแต่นายมาทำอะไรหรอ”ไม่สนใจใคร ถามแค่นายหลอดนีออนเดินได้ตรงหน้าเสียงหวาน แก้มก็แดงระเรื่อ
“มารับสิก้าไปทานข้าวเที่ยงน่ะ”ปริ๊นซ์แห่งเซนเจอร์ยิ้มกว้างส่งให้คนตัวเล็ก ได้แต่มองเธอด้วยความเอ็นดู น่ารักจริงๆเลย
“เราหิวพอดีเลย ไปกันเถอะ”ลูบท้องทำแก้มป่องน่ารัก ก่อนจะควงแขนซูโฮออกจากวงล้อมแสนอึดอัดตรงไปที่โรงอาหาร ส่วนชานยอลได้แต่จิ๊ปากจิ๊คอ ตามร่างสองร่างที่เอาแต่คุยกันมุ้งมิ้งไม่สนใจใคร ทิ้งให้ลู่หานและเซฮุนอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อหู เมื่อกี้ยังบอกว่าจะไม่กินข้าวเที่ยงอยู่เลยนะ แจ็คสันล้วงกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทางสบายอกสบายใจ มองปริ๊นซ์หน้าหวานและนักรบหน้าหล่อศัตรูหมายเลขหนึ่งด้วยสายตาเย้ยหยัน อย่างว่าแหละนะ คนของเซนเจอร์คะแนนนำเห็นๆ
ลู่หานมองเซฮุนอย่างหัวเสีย ถ้ามันไม่เข้ามาขัดป่านนี้เขากับยัยตัวแสบคงทานข้าวได้สิบๆจานแล้วมั้ง
“เพราะแกคนเดียวเลย ทำให้ไอ้พวกเซนเจอร์พาแสบไป”คนหน้าหวานเฮ้ว
“ก็เพราะแกด้วยนั่นแหละ”เซฮุนก็ไม่ยอมแพ้ สองหนุ่มมองกันไม่วางตา เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่านักเรียนหญิงและอาจารย์ได้เป็นอย่างดี แต่เสียงเหล่านั้นก็ไม่ได้เข้าสู่โซนประสาทของพวกเขาเลยสักนิด
“จะยืนจ้องตากันจนท้องเลยรึไงฮะ”เสียงใสดังมาแต่ไกล เรียกสติของสองหนุ่ม มองหน้ากันยั้งเชิง
“เฮ้ย อะไรน่ะ”ปริ๊นซ์เบิกตาชี้ไปที่ระเบียงเซฮุนรีบหันตาม เป็นจังหวะให้ลู่หานวิ่งไปทางคนเสียงหวานอย่างรวดเร็ว
“เฮ้ย ไอ้หน้าตุ๊ดแกหลอกฉันหรอ”เซฮุนชี้นิ้ว ก่อนจะรีบวิ่งตามไปรวมกลุ่มกับคนตัวเล็กที่เดินเอื่อยๆ เพื่อรอให้เขาวิ่งทัน
“นังหน้าด้าน แกเป็นเอนเจิลแก ก็ควรที่จะต้องเจ็บปวดไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมใครๆถึงเอาแต่ปกป้องแก”รูปเจสสิก้าทุกอิริยาบถกระจายเต็มพื้นห้อง ทุกรูปถูกฉีก หรือไม่ก็ถูกคัตเตอร์กรีดไม่เหลือชิ้นดี มือเล็กกำเข้าหากันแน่น เส้นเลือดบนขมับปูดออกมา ขบฟันกัดดังกรอด
“ไม่ได้!!! ฉันจะไม่ยอมให้แกมีความสุขหรอก รอก่อนเถอะ รอแค่เวลา ฉันจะทำให้แกไปเป็นเอนเจิลในนรกจริงๆแน่ นังสารเลว!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”เธอกรี๊ดออกมาอย่างสิ้นสติ ใบหน้าบูดเบี้ยว แล้วเผยยิ้มกว้าง ก่อนจะกลับมาบูดบึ้งอีกครั้ง
“แกต้องตายยยยยยยย ต้องตายยยยยยยยยยยยย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
TBC
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
นิยาย Dek-D
App ที่จะทำให้คุณอ่านนิยายจนวางมือถือไม่ลง!ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้ที่
กรณีที่ผลงานชิ้นนี้เป็นผลงานที่แต่งโดยผู้ลงผลงานเอง ลิขสิทธิ์ของผลงานนี้จะ เป็นของผู้ลงผลงานโดยตรง ห้ามมิให้คัดลอก ทำซ้ำ เผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาต จากผู้ลงผลงาน
กรณีที่ผลงานชิ้นนี้กระทำการคัดลอก ทำซ้ำ มาจากผลงานของบุคคลอื่นๆ ผู้ลง ผลงานจะต้องทำการอ้างอิงอย่างเหมาะสม และต้องรับผิดชอบเรื่องการจัดการ ลิขสิทธิ์แต่เพียงผู้เดียว
ข้อความและรูปภาพที่ปรากฏอยู่ในผลงานที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการส่งเข้าระบบ โดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่งเด็กดีดอทคอมมิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น ผู้ใดพบเห็นการลงผลงานละเมิดลิขสิทธิ์ หรือ ไม่เหมาะสมโปรดแจ้งผู้ดูแลระบบเพื่อดำเนินการทันที Email: contact(at)dek-d.com ( ทุกวัน 24 ชม ) หรือ Tel: 0-2860-1142 ( จ-ศ 0900-1800 )
โอ้ มโนไกลอีกละ555555
สงสารหนุ่มๆ เรายังว่างนะ (?) สิก้าแกก็สเน่ห์แรงป๊าย
เขินแทนทิฟฟานี่เลยง่ะ เลย์อบอุ่นไปแล้ว งื้อๆๆ -//-
ฮุนสิกมาแรง พุ่งกระฉูดเลยขร่า ฟินง่อว สิก้า ยังไม่รู้ใจตัวเองสักทีนะเอ้ง
สิก้ากำลังถูกปองร้าย -3-